Απορια
Αν θες να λες ότι κάνεις ποιοτική εκτροφή το λογικό είναι ότι βάζεις Α με Α. Αντε Α με Β.
Σε τέτοιους συνδιασμους υπάρχει περίπτωση το κουτάβι να έχει προβλήματα όπως το κουτάβι της Saras ακόμα και αν κάνει κωλοτουμπες η δε ξέρω τι άλλο όλη μέρα;
Δεν είναι δυστυχώς Μανο μου τόσο απλό.
Δεν είναι οπως θα συνέβαινε πχ σε μια Χ, ψ πάθηση που ευθύνεται ένα υποτελες ταυτοποιημενο γονίδιο, που κανεις το τεστ σου και καθάρισες.
Η δυσπλασια είναι αρκετά περίπλοκη περίπτωση.
Δεν γνωρίζουμε όσα θα θέλαμε και δεν έχουμε απαντήσεις για όλα.
Δεκαετίες ολόκληρες οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν το/τα γονίδια που ευθύνονται για την δυσπλασία, αλλά μάταια. Σε κάποιες φυλές έχουν βρεθεί γονίδια που σχετίζονται με την δυσπλασία, όχι όμως που προκαλούν την δυσπλασία.
Άρα μέχρι στιγμής από πλευράς γονοτυπου δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Τι μας μένει;
Ο φαινοτυπος και ο αποκλεισμός από την αναπαραγωγή σκύλων που εκφράζουν το πρόβλημα ή έστω έχουν σοβαρό πρόβλημα.
Όλο αυτό με την ελπίδα πως θα μειωθεί η συχνότητα εμφάνισης του προβλήματος. Αυτό λέει η λογική.
Καταφεραμε τίποτα;
Οχι όσα θα θέλαμε.
Το πρόβλημα εξακολουθεί και υπάρχει.
Χμ...
Μήπως τελικά δεν είναι κληρονομικό, αλλά επίκτητο;
Άγνωστο.
Τι άλλο μένει;
Εξωγενείς παράγοντες.
Λέγεται πως μεγάλο ρόλο παίζει η άσκηση, το βάρος και η χαλαρωτητα των συνδέσμων.
Εδώ είμαστε τώρα, αυτό εξετάζεται, εδώ εστιάζουν οι μελέτες που γίνονται (ή μάλλον ΚΑΙ εδώ).
Για να το πω απλά και να μην κουράζω:
Δεν ξέρουμε 100% αν είναι κληρονομική ασθένεια, αν οφείλεται σε κάποιους εξωγενείς παράγοντες κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του σκύλου ή είναι ένας συνδυασμός και των 2.
Πολύ ενδιαφέροντα άρθρα έχει αναρτήσει για το θέμα (και έχει κάνει και πολλά σεμινάρια) η Carol Beuchat από το
institute of Canine biology.