Η δικιά μου είχε μια φίλη, την Ζήνα.
Η Ζήνα, όταν η δικιά μου την έφτυνε, ξεσήκωνε τον κόσμο από ενα συνεχές μονότονο γαύγισμα, μέχρι να αναγκαστεί η δικιά μου να της δώσει σημασία. Η δικιά μου όμως συνέχιζε να την γράφει, και η Ζήνα σκύλιαζε στην κυριολεξία...
Σε κάθε περίπτωση, όσο ενοχλητική και να ήταν η φασαρία, δεν δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα, πέραν της ηχορύπανσης.
Πολλά σκυλιά γρυλίζουν στο παιχνίδι. Είναι σίγουρα δείγμα κάποιας ανασφάλειας, αλλά πέραν της τόνωσης της αυτοπεποίθησης (αν κι εφ όσον είναι εφικτό κατι τέτοιο), εφ όσον αυτή η συμπεριφορά δεν φτάνει σε καυγάδες, πάλι δεν είναι πρόβλημα κατά την γνώμη μου.
Ένα τεστ που κάνω, είναι όπως τραβάει ο σκύλος ένα σκοινί, με το ελεύθερο μου χέρι του χαϊδεύω το κεφάλι. Κάποια σκυλιά γρυλίζουν όταν βλέπουν το χέρι να πλησιάζει το κεφάλι τους. Αφού συνηθίσει το χέρι σου που πλησιάζει και χαιδεύει ττο κεφάλι τους, με το χέρι που χαϊδεύει το κεφάλι, καλύπτω τα μάτια για να μην βλέπει ο σκύλος (ενώ συνεχίζει με το στόμα του να διεκδικεί το σκοινί). Κάποια σκυλιά (περισσότερα) όταν πάψουν να μπορούν να δουν, γρυλίζουν πιο έντονα...
Ενα μη ανασφαλές σκυλί, ούτε σε αυτήν την περίπτωση δεν γρυλίζει.