μεγάλη στεναχώρια...

[katerina k.]

Το έχω περάσει και εγω και σε καταλαβαίνω...ο φίλος μου όταν ερχόταν σπίτι μου "λ'ατρευε" τα αγόρια μου...
Μόλις έπιασε δικό του σπίτι και άρχισα να πηγαινοέρχομαι και να μένω μαζί του κάποιες μέρες....ξαφνικά τα σκυλιά μου απαγορεύτηκαν...
Το έκανε σιγά σιγά..και δεν το καταλάβαινα στην αρχή...μέχρι που η γκρίνια και οι παρατηρήσεις του κάθε φορά που ο Keagan τιναζόταν δίπλα στον καναπέ...η κάθε φορά που ο Τσούφι έμπαινε από το κήπο και έφερνε χώμα...με έφεραν στο αμήν...
Άρχισα να μη θέλω να μένω σπίτι του...και να βρίσκω δικαιολογίες να πηγαίνω στο δικό μου...όταν έφερνα τα σκυλιά μαζί μου ήμουνα στη τσίτα με τα νεύρα τσατάλια...
Τελικά...χωρίσαμε...και μπορώ να σου πω ότι δεν το μετάνιωσα καθόλου...γιατί ο έρωτας φεύγει μετά από ένα διάστημα...και μένουν άλλα πράγματα που σε κρατάνε μαζί με τον άλλον...δεν θα μπορούσα να ζήσω με έναν άνθρωπο που δεν έχει την ίδια άποψη με μένα στο θέμα των σκύλων...
Θα έμενες ποτέ με κάποιον που δεν θα ήθελε παιδιά με τίποτα ενώ εσύ θα ήθελες? Είναι το ίδιο πράγμα...

 

[Dr.Zhivago]

Ναι Κατερίνα, είναι το ίδιο πράγμα! Οσο τραβηγμένο και να ακούγεται.

Είναι πάρα πολύ άσχημο να μην μπορεί κάποιος να κάνει μιά προσπάθεια για τον άνθρωπο που υποτιθεται πως αγαπάει... τι κρίμα!

Στο κάτω, κάτω, ένα σκυλάκι έχεις (δεν είναι δα και κανένας κροκόδειλος), οι άνθρωποι ζουν με σκύλους αιώνες τώρα.

Εγώ στην θέση σου θα αναρωτιώμουν:

"Αν υποχωρήσω, και διώξω το σκυλάκι για χάρη της παρεξενιάς του, τότε τι άνθρωπος θα έχω γίνει εγώ;;;;; Με τι αρχές; Με τι χαρακτήρα κι ηθική;"

Στο κάτω, κάτω, ούτε κι εκείνος θα έπρεπε να θέλει να έχει τέτοια κοπέλα δίπλα του (που παρατάει τον σκύλο της έτσι).

Το πιο πιθανό είναι να είναι ζηλιάρης (να μην είναι καν το θέμα οι τρίχες). Πρόσεξέ το αυτό πολύ.

ΕΚΕΙ να δεις προβλήματα που θα έχεις....
.... άνθρωπος που το έχει μέσα του να ζηλέψει ένα ανυπεράσπιστο ζώο είναι ΠΑΡΑΣΙΤΟ, δεν είναι άνθρωπος.

Πάντα μόνο να πέρνει από σένα θα θέλει.

Όπως και να έχει εγώ θα τον χώριζα.
Έχω μάθει πως φιλόζωοι και μη-φιλόζωοι δεν κάνουν μαζί. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει σκύλος στο σπίτι. Μιλάνε άλλη γλώσσα... είναι άλλη "ράτσα", έχουν ΤΕΛΕΙΩΣ άλλες αρχές και χαραρακτήρα (σε ΟΛΑ τα θέματα).

Και μόνο που θα ξεστόμιζε την κουβέντα "ή εγώ η ο σκύλος" θα έχανα κάθε εμπιστοσύνη στο άτομο αυτό, σε πολλά επίπεδα. Θα καταλάβαινα πως δεν θα μπορούμε ούτε καν καλοί φίλοι να είμαστε πια.
Δεν αντέχω τους "άκαμπτους" ανθρώπους. Δεν ταιριάζω μαζί τους.

 

[Amaliaz]

Έχω μάθει πως φιλόζωοι και μη-φιλόζωοι δεν κάνουν μαζί. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει σκύλος στο σπίτι. Μιλάνε άλλη γλώσσα... είναι άλλη "ράτσα", έχουν ΤΕΛΕΙΩΣ άλλες αρχές και χαραρακτήρα (σε ΟΛΑ τα θέματα).

Τα ειπες ολα με μια φραση! Αυτη ειναι η αληθεια!

 

[kango1]

Oποιοι μας αγαπάνε.. αγαπάνε και ότι εμείς αγαπάμε..
Αλλιώς δεν μας αγαπάνε.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω κάποιες δικαιολογίες που ακουστήκανε.
Ένα σκυλί είναι ευτυχισμένο να είναι ΜΑΖΙ ΜΑΣ..όχι με τους γονείς μας ή κάποια άλλα κοντινά του πρόσωπα.
Ήταν ανεύθυνο να μην το σκεφτείς από την αρχή και τώρα να τον παρατήσεις... γιατί στην ουσία αυτό θα κανεις.

Να ξέρεις πως ένας άνθρωπος που σου ζητάει να κανεις κάτι τέτοιο..δεν σε σέβεται.., (αν και δεν είναι εδώ να λύσουμε το ερωτικό..) μάθε να υποστηρίζεις και πρώτη εσύ να σέβεσαι τις επιλογές σου (και αυτό το σκυλάκι ήταν επιλογή σου).., αλλιώς πάντα θα σε κάνουν ότι θέλουν οι άλλοι ..και αν ακόμα δεν σε ενδιαφέρει αυτό.., είναι μεγάλη ανευθυνότητα από μέρους σου να μην σκεφτείς αυτό το πλάσμα το οποίο δυστυχώς δεν λειτουργεί με μπαταρίες για να του τις βγάλεις και να είναι όλα μια χαρά, αλλά νιώθει.., καταλαβαίνει και έχει αισθήματα.

 

[Dr.Zhivago]

Oποιοι μας αγαπάνε.. αγαπάνε και ότι εμείς αγαπάμε..
Αλλιώς δεν μας αγαπάνε.

Κι αυτό το πιστεύω.
Όταν τα έφτιαξα με τον αρραβωνιαστικό μου, δεν συμπαθούσα τον σκύλο του. Γενικώς δεν μου αρέσουν τα Πίτ-Μπουλ πολύ αλλά το δικό του το είχε και πολύ κακομαθημένο κι όλας. Ο σκύλος ζήλευε τα πάντα κι ήταν αρκετά ενοχλητικός.

Όμως το θεώρησα ΔΕΔΟΜΕΝΟ πως θα πρέπει να προσπαθήσω να αγαπήσω αυτόν τον σκύλο (εφ' όσον αγαπάω το αφεντικό του). Κι ολ' αυτά πριν καν συγκατοικίσουμε φυσικά. Τον έβγαζα λοιπόν βόλτες συνήθως εγώ και παίζαμε! Τον εκπαίδευσα τόσο καλά που τον είχα και πάντα λυτό! Αυτό το Πιτ-Μπουλ ΔΕΝ τσακωνόταν πια κι ήταν υπερβολικά υπάκουος και καλός σκύλος! Ο σκύλος από την μεριά του εκτίμησε τόσο πολύ το ότι μόνο με εμένα είναι λυτός που με ΛΑΤΡΕΨΕ. Κι εγώ τον λάτρευα για 4 χρόνια (μέχρι που μας άφησε πρόσφατα).

Όταν αγαπάς ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ τουλάχιστον να αγαπήσεις αυτό που αγαπάει ο άλλος.

 

[Darkness]

Όταν αγαπάς ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ τουλάχιστον να αγαπήσεις αυτό που αγαπάει ο άλλος.

Και συνήθως τα καταφέρνεις, με θαυμάσια μάλιστα αποτελέσματα!!

 

[Natassa]

Το Σεπτέμβριο του '08 πήγα να μείνω με τον άνθρωπο που ήμουν ερωτευμένη -τον οποίο έχω τωρα αρραβωνιαστεί- στη Γερμανία, όπου ήταν η δουλειά του τότε. Είχα πάει χωρίς τη λώρα στην αρχή.
Τα σπίτια που κοιτούσαμε για να νοικιάσουμε είχαν 3 σοβαρά κριτήρια (κήπο, να δέχονται κατοικίδια κ εσωτερικό πάρκινκ για το καινούριο αμάξι του Κωστα).
Όταν βρέθηκε το σπίτι (1.200€ το μηνα... με όλα αυτά τα κριτήρια...) ο Κώστας δεν μου αρνήθηκε στιγμή το να έρθει η Λώρα Γερμανία. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία κατέβηκα κ την πήρα κ ζήσαμε 1 χρόνο εκεί όλοι μαζί (400€ η κάθε πτήση του σκύλου να υπογραμμίσω). Δεν ήταν υποχρεωμένος να τα δεχτεί όλα αυτά -εγώ δεν εργαζόμουν τότε, μάλιστα πήγα κ σε σχολή εκεί στο Ingolstadt για να τελειώσω τα γερμανικά μου- όμως έζησε κ με το σκύλο εντός σπιτιού κ με ό,τι συνεπάγεται αυτό (δεν μπορούσαμε να φύγουμε ΣΚ με τις μηχανές, τις οποίες είχαμε κ αυτές πάρει μαζί κλπ)...
Είναι φιλόζωος αλλά ξέρω οτι τη λώρα την αγαπά γιατί πολύ απλά αγαπάει εμένα κ κατανοεί το δέσιμό μας.

Ειλικρινά δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να διαλέξω να ζω με έναν άνθρωπο που δε δέχεται τα σκυλιά... Μάλλον όχι.
Είναι στο 'είναι' μου κ κομμάτι της ζωής κ του χαρακτήρα μου. Σε κάποιους φαίνεται αν όχι τρελό, σίγουρα υπερβολικό όπως κ το γεγονός να την πάρω μαζί μου στη Γερμανία (άκουσα 'πολλά' εκείνη την περίοδο -αλλά δεν μπορούσα να μείνω άλλο μακριά της.
Εκείνοι οι 2 μήνες μου'χαν φανεί αιώνες...), ενώ ήταν στο Αγρίνιο με τους γονείς μου κ περνούσε μια χαρά.
Αλλά... 'κολλήματα' είναι αυτά για κάποιους, ενώ για άλλους -όπως εγώ- αυτό μεταφράζεται αυθόρμητα ως "υπευθυνότητα".

Αυτά από εμένα.

 

[Sara]

Μιλάμε για αγάπη διότι ξέρουμε την αγάπη, καθώς και το τι κάνει τον καλό άνθρωπο. Θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους εκτός από τη φάση με τον τύπο που έκοψε της κοπέλας του το τσιγάρο. Για τα άλλα κακώς έκανε, για το τσιγάρο έκανε άριστα διότι πρώτον του κάνει κακό αυτουνού ως παθητικού καπνιστή και δεύτερον, μου φαίνεται ΔΕΝ έχετε δει να πεθαίνει στενός σας φίλος από καρκίνο των πνευμόνων λόγω τσιγάρου ή από εμφύσημα. Δυστυχώς είδα τη νεότατη καλύτερή μου φίλη να πεθαίνει με φρικτό τρόπο πρόπερσυ και κλαίω ακόμα όταν τη θυμάμαι. Φέτος μάλιστα δεν έχω πάει, όπως βλέπετε στην Ελλάδα. Ξέρετε γιατί? Περιμένω να πεθάνει άλλη μου φίλη από εμφύσημα και καταστροφή πνευμόνων και μια δόση καρκίνου του μαστού που δεν μπορούν να το εγχειρίσουν στο καλύτερο αντικαρκινικό του πλανήτη λόγω των άλλων της παθήσεων. Τη βλέπω λοιπόν να αργοπεθαίνει από ασφυξία κάθε μέρα και ΔΕΝ το εύχομαι ούτε στο χειρότερο εχθρό μου.

Αλλά και πάλι, θα συμφωνήσω ότι ο τυπάς είναι εγωίσταρος και δεν αγαπάει στο βάθος τον άνθρωπό του. Θα επαναλάβω δε αυτά που λένε φίλοι μου που ψάχνουν για σύντροφο: "έχω σκύλο. Άμα δε σου αρέσει, πήγαινε παρακάτω"! Και είναι ευτυχέστατοι και πιστέψτε με, τους θέλουν αρκετοί και αρκετές.

 

[Dr.Zhivago]

Εγώ πιστεύω πως είναι υπευθυνότητα και τίποτα παραπάνω.
Ο σκύλος δεν είναι παιχνίδι !

 

[Natassa]

Εγώ πιστεύω πως είναι υπευθυνότητα και τίποτα παραπάνω.
Ο σκύλος δεν είναι παιχνίδι !

 

[kango1]

Εγώ πιστεύω πως είναι υπευθυνότητα και τίποτα παραπάνω.
Ο σκύλος δεν είναι παιχνίδι !

Συμφωνώ απόλυτα!!!!!!!!!!!

 

[Sara]

Όντως δεν είναι παιχνίδι, αλλά προσωπικά προβληματίζομαι και με τον τίτλο του μηνύματος που περιέχει το "μεγάλη στεναχώρια" και ανησυχώ τόσο για το σκύλο όσο και για τον άνθρωπό του που ανέχεται ο "άνθρωπός της" να έχει μεγάλη στεναχώρια...

 

[nyfitsa]

Άντε στο καλό σας συγκινήθηκα με τις ιστορίες σας...

Ένα πράγμα θα πω μόνο γιατί όλα τα άλλα νομίζω έχουν καλυφθεί. Όποια απόφαση και να πάρετε - και λέω πάρετε γιατί το λογικό είναι να υπάρξει συζήτηση - μη βιαστείτε και μην προχωρήσετε αν δεν ειστε 100% σίγουροι. Η όποια προσπάθεια γίνει, αν γίνει, θα πρέπει να είναι πραγματική και από την καρδιά σας, αν υπάρχει έστω και μία αμφιβολία ή ίχνος αίσθησης "αγγαρείας", πολύ γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια και δεν θα καταφέρετε πολλά.
Έυχομαι το καλύτερο και ελπίζω να τα καταφέρετε (και οι τρεις)

 

[elimou]

παιδιά η μεγάλη στεναχώρια είναι δική μου κι όχι δική του.ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές πάνω στη σχέση μου.σαν χαρακτήρας δεν μπορώ να κρίνω κάποιον απο 1 περιστατικό,χωρίς να θέλω να τον δικαιολογήσω.όταν αγάπας κάποιον άνθρωπο ή ζώο βλέπεις τα πράγματα σφαιρικά.τουλάχιστον εγώ.πραγματικά θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι απόλυτοι κι εύχομαι να μείνουν πάντα έτσι και να μην τους κλονίσει τίποτα και κανείς.εγώ εδώ και αρκετά χρόνια έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να μην είμαι κάθετη και απόλυτη,ποτέ να μην λέω ποτέ και να μην θεωρώ κάποιον ανεύθυνο επειδή κάτι δεν του έκατσε όπως θα ήθελε και αναγκάζετε να κάνει πράγματα που δεν του αρέσουν..εννοείται οτι ο σκύλος δεν είναι παιχνίδι..αν το έβλεπα έτσι νομίζω πως δεν θα είχα δισταγμούς κι αμφιβολίες για το τι θα κάνω.ευχαριστώ πραγματικά για το ενδιαφέρον.

 

[Dr.Zhivago]

Έτσι είναι κι οι περισσότεροι φιλόζωοι. ΟΧΙ ΑΠΟΛΥΤΟΙ. Είμαστε πιο ευέλικτα πλάσματα και με κατανόηση. Κι όσο ζούμε με ζώα αποκτούμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ υπομονή και κατανόηση (γιατί είναι τα κλειδιά για καλή συμβίωση με ζώο).

Για τον φίλο σου φοβάμαι, που δεν έχει κατανόηση κι είναι πολύ απόλυτος.
Θα κάνεις το χατήρι του γιατί είσαι όμορφος άνθρωπος με αισιοδοξία για το μέλλον σας. Όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως θα το μετανιώσεις (γιατί θα δεις που έχω δίκιο πως ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ δεν ταιριάζετε σαν άνθρωποι).

Κι αν έχεις δώσει το σκυλάκι θα έχεις να ζήσεις και με τις ενοχές τις ανευθυνότητάς σου. Όχι γιατί θα δυστυχήσει το σκυλάκι (μπορεί να το δώσεις κάπου πολύ καλά) αλλά γιατί εσύ μείωσες την ακαιρεότητά σου για κάποιον που δεν άξιζε.

Και να είσαι ΣΙΓΟΥΡΗ πως εκείνος ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να καταλάβει ή να εκτιμήσει στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ την τεράσια θυσία που πας να κάνεις γι' αυτόν.
Το είπες και μόνη σου: "η μεγάλη στεναχώρια είναι δική μου κι όχι δική του".

Αυτό από μόνο του λέει τα πάντα για την σχέση σας.
Σε μιά σωστή σχέση ΟΛΕΣ οι στεναχώριες ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ. Είμαι 5 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο κι έχουμε ζήσει πολλές....
Καμία απολύτως δεν ήταν του ενός μόνο.

 

[Sara]

Μα φυσικά και η στεναχώρια είναι η δική σου. Αυτό έγραψα και κατάλαβα ότι έγραψες. Και φυσικά εσύ στεναχωριέσαι πολύ και ο άλλος αγρόν αγοράζει. Δεν πρόκειται για περίπτωση που βλέπω τουλάχιστον εγώ τα πράγματα απόλυτα, ούτε για ένα "περιστατικό". Δεν πρόκειται καν για ζήτημα προτίμησης για κάτι που χωράει συμβιβασμός, π.χ. σχέση μεταξύ ανθρώπων όπου ο ένας τρελλαίνεται για μπάμιες και ο άλλος τις απεχθάνεται γίνεται. Ο σκύλος όμως είναι άλλη υπόθεση και πολύ σοβαρή αντένδειξη για μια σχέση. Το ζήτημα τώρα είναι: θα αφήσεις έναν άνθρωπο να σε καταπιέζει με τέτοιον τρόπο και να φέρεται με σκληρότητα σε ένα ζώο? (αφού ναι, είναι σκληρότητα) Ή θα τα βάλεις κάτω και θα πάρεις αποφάσεις? Προφανώς η απόφαση είναι δική σου, αν όμως συνεχίσεις αυτή τη "σχέση" πολύ φοβάμαι ότι θα το μετανοιώσεις σε μερικά χρόνια και είναι κρίμα. Όπως είπα, ζούμε μόνο μια φορά... και η ζωή είναι μεν λίγη, αλλά η δυστυχισμένη ζωή πολύ-πολύ μακρυά...

Θες να μας πεις απόλυτους? Πες μας. Εμάς δε μας βλάπτεις. Δυστυχώς τον εαυτό σου βλάπτεις. Σε μερικά πράγματα γίνονται συμβιβασμοί, άλλα όμως είναι πολύ σοβαρά και πρέπει να μας κάνουν να τρέξουμε σε αντίθετη κατεύθυνση, κατά προτίμηση παίρνοντας τα βουνά....

 

[BiggBilly]

Τα μήλα και τα αχλάδια είναι και τα δύο φρούτα, αλλά ποτέ δεν θα συνυπάρξουν στο ίδιο δέντρο...

 

[Hopsi]

πραγματικα δυσκολη υποθεση...
παν μετρον αριστον. Σε καποια να ειμαστε ευπλαστοι, σε καποια απολυτοι. Το θεμα αυτο ανηκει στην κατηγορια βου κατ εμε.
η dr.Ζhivago με καλυψε πληρως.
το να αγαπας κ να θες να ζεις μαζι με ενα σκυλο, ειναι κοσμοθεωρια ολοκληρη που ειναι παραλληλη με αυτη ολων των υπολοιπων που δεν το επιθυμουν.
ειναι σαν τα μωρα, πολλοι αγαπουν των αλλων γιατι δεν ζουν τα προβληματα που ειναι συνεπακολουθα αυτων. Αλλα για δικο τους, ουτε λογος.
Νομιζω οτι το σκυλακι σου το αγαπας αρκετα ωστε να παλεψεις και να υπερασπισεις αυτη την αγαπη ως το τελος. Αυτη η αγαπη, ειναι χωρις προδοσια. χωρις ειδα αλλου κι αγαπησα, μωρο μου μπαη, ενα στηγμιαιο λαθος και χιλια αλλα δυο. βασικα, πλεον που το ζω, ουτε ΚΑΝ μπαινω στον κοπο να τα συγκρινω. Ειναι πολυ και περα απο των ανθρωπων(αποψη μου βεβαια)

Δυσκολο δεν ειναι το θεμα... Δυσκολο ειναι που ηρθε στη ζωη σου η ωρα να υπερασπιστεις οσα εισαι εναντι οσων σου ζητουν να γινεις.ΜΗΝ κανεις το λαθος να απαρνηθεις τον εαυτο σου, το καθαριο ειναι σου.Δεν σου τα λεω με πεισμα, ουτε ελαφρα τη καρδια . Μετα πονου γνωσεως στα λεω. Δεν ειναι το θεμα σκυλος η φιλος. Ειναι θεμα: οσα ειμαι η οσα θελουν να γινω.

 

[Sara]

Hopsi, καλή μου, συμφωνούμε τελείως. Αν όμως ο τύπος επιμένει να γίνει το δικό του, εγώ τουλάχιστον θα του έδινα πόδι. Και πάλι το λέω σαν και σένα μετά πόνου γνώσεως. Δεν πρόκειται για μπάμιες. Πρόκειται για ζωντανό πλάσμα και δη σκύλο που είναι σημαντικότατος για την ψυχική ισορροπία των ανθρώπων. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει μαζί με άντρα που δεν λατρεύει το Μουφ και δεν το δέχεται στο σπίτι. Το να θέλει να το κάνει λιγότερο πεινάλα, εντάξει, αυτό καλό, αλλά να μην το θέλει στο σπίτι είναι κακό, ψυχρό και ανάποδο.

 

[Hopsi]

Συμφωνω. Οσο δυσκολο κι αν νομιζουμε οτι ειναι , ειναι δικαιο σωστο και υγειες να τρωει ποδι ο αλλος και οχι να δινουμε ποδι σε εμας τους ιδιους. Γιατι το θεμα σκυλος ειναι ριζωμενο μεσα μας. Ειναι μερος του ειναι μας.
Μου αρεσουν τα μαλλια σου αλλα προτιμω ξανθα. ΟΥΣΤ.
ωραια ειναι η μεταλ αλλα ρε παιδι μου, οχι αν μεινουμε μαζι. ΟΥΣΤ(μεταλ ελληνικο, οτιδηποτε,)
τι; γυναικα και μηχανη; ΟΥΣΤ.
τι; δικηγορος με ταττουαζ; ΟΥΣΤ.
τι; εσυ κ η Χοουπ πατε ΜΟνο μαζι; ΟΥΣΤ και αμα μου κ στον δι@ολο.

τωρα ειναι αυτο, μετα θα ειναι το αλλο, μπλα μπλα μπλα. Και ξαφνικα, υπουλα ενα παιχνιδι ισχυος χαμενο απο χερι σε αυτον που απαρνηθηκε απαξ τον εαυτο του.

Δεν μπαινω καν στη θεση να πω οτι α,ου, ε, ο σκυλος ειναι ευθυνη, τι και πως κι αλλιωτικα γιατι ειναι ΑΛΛΟΥ το θεμα...Θα το λεω συνεχως μπας κ γινει αντιληπτο, μιας και ειναι πολυ καλα κρυμμενο κατω απο το δηθεν διλημμα...το ζητημα ειναι ΟΣΑ ΕΙΜΑΙ Η ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΩ-ΕΙΜΑΙ.