μεγάλη στεναχώρια...

[elimou]

είναι μερικά πράγματα που γίνονται την πιο ακατάλληλη στιγμή...σκεφτόμαστε με τον φίλο μου για συγκατοίκηση και δεν θέλει την κουταβίτσα με τίποτα...κοντεύω να τρελαθώ..ενω την αγαπάει τόσο πολύ δεν θέλει σκύλο μέσα στο σπίτι.υποστηρίζει οτι είναι μικρός ο χώρος και θα βασανίζεται το σκυλί και τον ενοχλούν οι τρίχες.γενικά δεν είναι απο τους ανθρώπους που θέλουν κατοικίδιο... χάλια..σας λέω τον πόνο μου γιατί έχω φρικάρει..δεν θέλω να μείνει το σκυλί στο πατρικό μου γιατί δεν θ'ασχοληθεί κανείς με συνέπεια.αααααχχχχ... να δω τί θα κάνω.ελπίζω να τον πείσω

 

[cgri1976]

θα σου απαντησω κατι πολυ βαρυ και ωμο.... οκ δεχομαι τα ατομα που δεν ειναι και τοσο ζωοφιλοι, αλλα πραγματικα οποια μου πει ή το σκυλι ή εκεινη, θα της ανοιξω την πορτα και αντε στο καλο....γιατι αν κατσω να σκεφτω να βρω λυση, δεν υπαρχει.... ή θα δωσεις το σκυλι καπου αλλου, ή θα χωρισεις με το ατομο αυτο...η αποφαση ειναι δικη μου, δικη σου και σε οποιον του τυχει....

 

[Xotikouli]

Όταν πήρες το κουτάβι δεν σκεφτόσασταν τη συγκατοίκηση? Από ότι έχω καταλάβει είναι πολύ μικρό οπότε το πήρες πρόσφατα.
Αν η συγκατοίκηση ήταν ήδη στα σχέδια σας, έπρεπε να το συζητήσεις μαζί του πριν το πάρεις.

Εφόσον πάντως ο σκύλος υπάρχει ήδη και δεν πρόκειται για κοινή απόφαση απόκτησης του που παίρνετε τώρα, αν θες να τον κρατησεις δεν βλέπω άλλη επιλογή από τον να τον πείσεις.
Εκτός αν είναι οικογενειακός σκύλος και όχι δικός σου, αλλά από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι εσύ έχεις την ευθύνη και τη φροντίδα του.
Επομένως ούτε ο σκύλος ούτε οι γονείς σου φταίνε σε τίποτα για να την πληρώσουν εκείνοι...

Μίλα με το φίλο σου, ενημέρωσε τον σχετικά με τις ανάγκες του σκύλου.
Κάνε κι εσύ όμως κάποιες υποχωρήσεις και δεσμεύσεις όπως να είσαι συνεπής με την καθαριότητα του χώρου σε ότι αφορά τον σκύλο και να του μάθεις να μην ανεβαίνει στα έπιπλα.

Τα παραπάνω με δεδομένο ότι όπως λες την αγαπάει. Αν τυχόν είναι τελείως αρνητικός, ίσως πρέπει να σκεφτείς να χαρίσεις το κουτάβι σε κάποιον που το θέλει και θα ασχοληθεί μαζί του όπως πρέπει (αφού αμφιβάλλεις για τους δικούς σου). Αν είναι τελείως αρνητικός, θα είναι το ίδιο αρνητικός όταν ο σκύλος θα σας δυσκολεύει στις διακοπές, όταν θα θελήσετε να κάνετε μωρό κοκ... Τσάμπα ταλαιπωρία και για εσάς και για το σκυλάκι.

 

[DogzLover]

Δεν εχει σημασια το ποτε πηρε το σκυλακι, και αν το πηρε πριν 2 χρονια ή πριν 6 μηνες, ενω ηταν σε σχεση και ενω σκεφτοταν να συγκατοικησει κτλ, επρεπε να σκεφτει αυτο το απολυτως πιθανο ενδεχομενο της συγκατοικησης με αλλους.Οπως λενε πολλοι σε αυτο το φορουμ η σκεψη της αποκτησης σκυλου πρεπει να ειναι πολυ καλα μελετημενη απο πολλες πλευρες.Παρα ολα αυτα προσπαθησε να τον πεισεις..Συμφωνω με τον cgri1976.Απο την αλλη εγω αν το κοριτσι μου ειχε σκυλακι και ακομη αν τα μισουσα τα σκυλια, αν πραγματικα την αγαπουσα και ηξερα ποσο σημαντικο ηταν για εκεινη το σκυλι της, τοτε χωρις δευτερη σκεψη η απαντηση μου θα ηταν ναι.

 

[valeria]

Οι γκομενοι ερχονται και παρερχονται, το σκυλι εχει μονο εσενα.
Αν ο φιλος σου σε αγαπα πραγματικα θα σε δεχτει οπως εισαι δηλαδη μαζι με το σκυλο.
Γνωμη μου.-

 

[cgri1976]

Οι γκομενοι ερχονται και παρερχονται, το σκυλι εχει μονο εσενα.
Αν ο φιλος σου σε αγαπα πραγματικα θα σε δεχτει οπως εισαι δηλαδη μαζι με το σκυλο.
Γνωμη μου.-

+1000!

 

[elimou]

παιδιά ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια και τις απόψεις οι οποίες είναι σεβαστές και πολύτιμες..το θέμα δεν είναι γκόμενος ή σκύλος..το θέμα είναι οι ανάγκες και ο τρόπος ζωής 2 ανθρώπων.εννοείται πως καταλαβαίνω το πως σκέφτεται αλλά η αγάπη μου για την Ελι είναι άλλο πράγμα..θα μου πείς 3 μήνες την έχεις πότε πρόλαβες.δεν είναι όμως έτσι.σχετκά με την συγκατοίκηση δεν ήταν κάτι αναμενόμενο ούτε όμως απρόβλεπτο όπως πολλά πράγματα σε μια σχέση.αύριο μπορεί να χωρίζαμε...δεν μπορώ να κανονίζω τη ζωή μου με το τι μπορεί να συμβεί..θέλω να πω μπορείς να μελετήσεις τη ζωή σου πολύ καλά 'οπως λέει ο Dogzlover και να πάρεις σκύλο κάτι απρόοπτο όμως να σου τα φέρει όλα τούμπα!απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να την αγαπάει,να την βγάζει βόλτες αλλά να μην τη θέλει στο σπίτι..

 

[Sara]

Κοίταξε, προσωπικά έχω ένα διαζύγιο στο ενεργητικό μου και ελπίζω ότι έμαθα πολλά από αυτό, οπότε αυτό που θα σου πω δεν περιέχει καμιά απολύτως πικρία. Είναι πολύ σημαντικό να σκεφτείς πολύ καλά τη σχέση σου που απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι σοβαρή αφού ζείτε μαζί. Το ζήτημα είναι απλό: ο σκύλος ΔΕΝ πρέπει να μένει εκτός σπιτιού. Αν μένει εκτός σπιτιού τότε κακοποιείται. ΔΕΝ πρέπει να επιτρέπεις να κακοποιείται ζωντανό πλάσμα επ' ουδενί λόγο. Επίσης δεν πρόκειται μόνον για το σκύλο. Θα υπάρξουν ακόμα πολλά προβλήματα τα οποία θα κάνεις πολύ κακώς να ανεχτείς διότι "δε γίνεται αλλιώς" (ΠΑΝΤΟΤΕ γίνεται αλλιώς) και "για να μη γίνει φασαρία". Λοιπόν να μη γίνει φασαρία, αλλά ΔΕΝ πρέπει να καταπιέζεσαι. Άκου τα λόγια μου διότι είναι σοφά σ' αυτή την περίπτωση. Δεν ξέρω φυσικά λεπτομέρειες τις ζωής σου, αλλά προσωπικά θα κανόνιζα Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο από το να κατοικώ με το συγκεκριμένο άτομο και θα το 'βαζα αμέτι-μουχαμέτι να αλλάξω τη ζωή μου άρδην. Είναι νόμος της φύσης ότι αν βάλεις κάτι ΟΝΤΩΣ αμέτι-μουχαμέτι, θα το καταφέρεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ΟΣΟ κακές και να είναι οι συγκυρίες. Όπως σου είπα, δεν πρόκειται απλώς για το σκύλο και ΔΕΝ πρέπει να ανέχεσαι τέτοιες καταστάσεις. Αν αποφασίσεις να τις ανεχτείς, τότε θα το κάνεις λόγω εξωτερικών από σένα και άσχετων από σένα παραγόντων, στην οποία περίπτωση θα εγκληματίσεις κατά του εαυτού σου. Και είναι πραγματικά κρίμα, ζούμε μόνο μια φορά....

Το ρεζουμέ: αν σ' αγαπάει θα σε ακούσει. Αν δε σ' ακούσει, τότε δε σ' αγαπάει αρκετά. Και ΔΕΝ υπάρχουν δυστυχώς ημίμετρα, είναι σοβαρή η κατάσταση...

 

[elimou]

sara συμφωνώ μαζί σου τόσο πολύ...πως γίνεται να μην υποχωρεί και να με σταναχωρεί τόσο; δεν μπορώ ν'ακούω ατάκες τύπου "μαδάει" γιατί όλοι μαδάμε!!! άσε που και να γίνει το δικό του δεν θα μας βγάλει σε καλό,νιώθω το μαχαίρι στο λαιμό...είμαι και άτομο που σέβομαι πολύ τις ανάγκες των άλλων κι έχω βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.περιμένεις απ'τον ανθρωπό σου άλλη στάση..

 

[kopritis]

Εγω το σκέφτομαι ανάποδα.... αν ο άλλος είχε ας πούμε Ιγκουάνα ή πουλιά (βάλε οποιοδήποτε κάτοικίδιο δε γουστάρεις), τι θα έκανα?? Κατα πάσα πιθανότητα θα τα δεχόμουν στο σπίτι μου αν πραγματικά ήθελα να συγκατοικήσω με τον άνθρωπο, αν έβλεπα κι απο μεριάς του μια προσπάθεια σε λογικά πλαίσια να φροντίσει ωστε τα ζώα να μην ενοχλούν (πχ δε θα ήθελα το ιγκουάνα στο κρεβάτι μου, ούτε κουτσουλιές παντού στο σπίτι).

Αν πάλι είχα αμφιβολίες για τη συγκατοικηση, θα χρησιμοποιούσα ίσως τα ζώα (συνειδητά ή όχι) ως δικαιολογία για να χωρίσω.

 

[Darkpaladin]

θα σου απαντησω κατι πολυ βαρυ και ωμο.... οκ δεχομαι τα ατομα που δεν ειναι και τοσο ζωοφιλοι, αλλα πραγματικα οποια μου πει ή το σκυλι ή εκεινη, θα της ανοιξω την πορτα και αντε στο καλο....

+1000 Respect!!!!

Πες τα χρυσόστομε.

Αγαπητή φίλη, να σου πώ και εγώ ένα περιστατικό (όχι δικό μου) αλλά φίλης μου πολύ στενής που για έναν γκόμενο έκανε ΠΟΛΕΣ υποχωρήσεις (παράτησε δουλειά γιατι της το απαίτησε, παράτησε φίλους, φίλες γιατί της το ζήτησε λόγο ζήλιας του, σταμάτησε το κάπνισμα για χάρη του, κόπηκαν οι βόλτες της έξω χωρίς αυτόν γιατί δεν του άρεσε να βγαίνει μόνη της, κλπ κλπ) όπου στο τέλος δεν είχε πια δικιά της ζωή αλλά ζούσε την δικιά του ενώ αυτός δεν έκανε ΠΟΤΕ καμία υποχώρηση. Τέτοια άτομα θέλουν ΄πολύ απλά όπως είπε και ο cgri να ανοίξεις την πόρτα και να τον διώξεις κλωτσιδών. Έχω μάθει στην ζωή μου ότι άτομα που δεν αγαπάνε τα ζώα και δεν είναι διατεθημένα να κάνουν μια μικρή υποχώρηση για το άτομο που αγαπάνε δεν σε αγαπάνε πραγματικά και δεν αξήζει να είσαι εσύ το άτομο που θα υποχωρείς μια ζωή.

 

[harryf3]

Ο τυπος ακομα δεν ξεκινησε η συγκατοίκηση και βαζει όρους σοβαρους σε κατι που ποναει την κοπέλα, για κατι ζωντανο που το αγαπαει. Υποκυπτεις και μετα βαζουν κι αλλους ορους.
Πες του κι εσυ ότι δεν θελεις να ερχονται στο σπιτι ο Γιωργος, ο Κωστας και ο Δημητρης γιατι του ενός μυριζει ιδρώτας, του δευτερου η αναπνοή από τη τσιγαρίλα και ο αλλου του πεφτει η πυτιριδα και οι τριχες. Να τους βλεπει μονο εξω.
Να μην πω και για τους συγγενεις του ότι θα βλεπουν το σπτι με το μακαρόνι και χοντρυνει το πραγμα.

 

[FrenchieFan]

sara συμφωνώ μαζί σου τόσο πολύ...πως γίνεται να μην υποχωρεί και να με σταναχωρεί τόσο; δεν μπορώ ν'ακούω ατάκες τύπου "μαδάει" γιατί όλοι μαδάμε!!! άσε που και να γίνει το δικό του δεν θα μας βγάλει σε καλό,νιώθω το μαχαίρι στο λαιμό...είμαι και άτομο που σέβομαι πολύ τις ανάγκες των άλλων κι έχω βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.περιμένεις απ'τον ανθρωπό σου άλλη στάση..

Εγω ειμαι 24 χρονια παντρεμενη- και σου λεεω, οτι ΔΕΝ σ'αγαπαει- αν κολλαει στο θεμα του σκυλου (χωρις να υπαρχει σοβαρος λογος για την αρνηση του, οπος βαριας μορφης αλλεργιας κλπ).
Και αφου δεν σ'αγαπαει- σκεψου καλα, τι πας να κανεις.
Για μενα τα σκυλια μου δεν ειναι απλα "κατοικιδια"¨, αλλα τροπος ζωης. Και λατρευω αυτον τον τροπο ζωης.
Θα με περιορηζε παρα πολυ αν ο αντρας μου δεν με υποστειρηζε σε αυτο το θεμα- μην πω, οτι θα με καταπιεζε!
Και γιατι να δεχτω μια ζωη καταπιεση???
Και αν αυτος νομιζει, οτι καταπιεζεται αυτος- ας παει στο καλο- δεν θα μου κανει με τιποτα!
Δεν θα μεινω μια ζωη με αποθημενα!
Σε καμια περιπτοση δεν θα βγει σε καλο!

 

[harryf3]

Με απασχολει και κατι άλλο. Μπορει τελικα με πιεσεις, απειλες ή και καλοπιασμα ο τυπος να δεχτει αλλά να φερεται ασχημα στο σκυλακι γιατι δεν το αγαπαει ή μπορει και να το βλεπει σαν εχθρο.

Υπαρχει βεβαια και η περιπτωση να το αγαπησει και να δεθει μαζι του. Να δει ότι δεν είναι και τοσο μεγαλο βασανο και ότι προσφέρει τοσα πολλα.
Ισως είναι και αυτό μια τακτικη, αν και λιγο παθητικη και δεν την προτεινω ιδιαίτερα. Αλλά οι καυγάδες και οι απολυτες δηλωσεις δεν είναι παντα η λυση. Ας το παρουμε μαζι μας για λιγο καιρο να δουμε πώς παει και βλεπουμε αν μπορουμε να το εχουμε χωρις προβληματα ή εστω μεχρι να του βρουμε άλλο σπιτι. Αν το αγαπησει ο φιλος ή εστω το συνηθίσει καλώς. Αν όχι…

 

[killah1]

Υπαρχει βεβαια και η περιπτωση να το αγαπησει και να δεθει μαζι του. Να δει ότι δεν είναι και τοσο μεγαλο βασανο και ότι προσφέρει τοσα πολλα.

έτσι έγινε και με μας παρ'ολο που η συγκατοίκηση προϋπήρχε του σκύλου.. απλά μου είχε δηλώσει πως "οκ, για όσο είναι μωρό κ είναι χειμώνας αλλά όταν μεγαλώσει μόνιμα ΕΞΩ"
τώρα πιο πιθανό ειναι να βγάλει εμένα έξω παρά την Killah.

το θέμα όμως είναι αλλού μιας και μπορεί εμείς να είμασταν η εξαίρεση.. το σπίτι δε θα ναι δικό ΤΟΥ αλλά δικό ΣΑΣ! η δήλωση "οχι, δε το θέλω" και η ελλειψη διάθεσης συμβιβασμού είναι το πρόβλημα.. το χω ζήσει στο παρελθον και όσο υποχωρούσα και πέρναγε ο καιρός γινόταν και χειρότερο.. φτάνει μια στιγμή που μέσα απο τις υποχωρήσεις χάνεις τον εαυτό σου και άντε βρες τον μετα!

 

[skylakos]

Παιδια,μη μιλατε στη κοπελα περι αγαπη.Δεν τον γνωριζετε και κακως κρινετε.Υπαρχουν ανθρωποι που πραγματικα δε θελουν ζωα στο σπιτι γιατι ετσι απλα δε θελουν και δικαιωμα τους ειναι.Δεν τα εχουν μαθει,δεν μπορουν να συνηθισουν στην ιδεα του ζωου στο σπιτι.Αυτο ομως δεν εχει να κανει με την αγαπη που της εχει.Μην υπερβαλλουμε.
Το θεμα αυτο το ειχα κι εγω γιατι ο δικος μου ειχε ζησει θανατο αγαπημενου του σκυλου οταν ηταν μικρος και δεν ηθελε να το ξαναζησει.Επισης σκεφτοταν τι δεσμευση εχει ενα ζωο και οτι θα μας περιοριζει αρκετα.Δεχτηκε μετα απο πολληηηηηηηη κουβεντα,οταν του ειπα οτι τις ευθυνες τις αναλαμβανω εγω.Δε θα ασχοληθει καθολου.
Καλα,τωρα ανησυχω οτι αν ποτε τεθει θεμα να διαλεξει αναμεσα σε μενα και το σκυλο,θα φαω πιτα

 

[slink]

Οι γκομενοι ερχονται και παρερχονται, το σκυλι εχει μονο εσενα.
Αν ο φιλος σου σε αγαπα πραγματικα θα σε δεχτει οπως εισαι δηλαδη μαζι με το σκυλο.
Γνωμη μου.-

+ όσο πάει και δεν πάει παραπέρα...
Και μόνο η σκέψη ότι το δίνεις κάπου αλλού ή το πετάς στο δρόμο ( δεν αναφέρομαι σε κάποιον προσωπικά αλλά σε οποιονδήποτε σκέφτεται για μια τέτοιου είδους ενέργεια ) για μένα εκτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ. Εχουν ψυχή. Εχουν καρδιά και αγαπάνε. Και δινονται στα αφεντικά τους μέχρι θανάτου. Τι άλλο θέλει τελικά ο άνθρωπος ; το χειρότερο ζώο από όλα τα ζώα !!!

 

[Darkness]

Elimou, να σου πω και τη δική μου ιστορία.
Όταν ο καλός μου ήρθε από το εξωτερικό για να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα, είχα το δικό μου σπίτι κι εκείνος νοίκιασε το δικό του.
Ξέραμε, ότι ήταν απλώς ζήτημα μηνών για να συγκατοικήσουμε, ώστε να βρεθεί το κατάλληλο σπίτι κλπ.
Μαζί του ήρθε κι ένα σαλιάρικο 60κιλο ον.
Στην σκέψη και μόνο ότι θα πρέπει να συγκατοικήσω με ένα σκύλο 60 κιλών, που είναι άγαρμπος και ατσούμπαλος, μαδάει πολύ και του τρέχουν συνεχώς τα σάλια (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) είχα ΦΡΙΚΑΡΕΙ! Το γράφω με κεφαλαία για να καταλάβεις τη σοβαρότητα.
Είχα κι εγώ σκυλί, αλλά μια μπουμπού 3-4 κιλών, που ήταν ήσυχη, δε λέρωνε κλπ
Σκεφτόμουν πολύ έντονα πώς θα αντέξω να ζω με το μεγάλο σκυλί, γιατί έχω κι ένα θέμα με την καθαριότητα (δεν μπορώ τρίχες - σάλια κλπ) παρόλο που λατρεύω τα ζώα και πάντα είχα στο σπίτι μου.
Η γνωριμία με τον Ούζο (το ..60κιλο τέρας που σου έλεγα ) ήταν καταλυτική. Ήταν ένας γλύκας, παρόλο που προσωπικά δε θα αγόραζα ποτέ τέτοιο σκυλί.
Τελικά, μένουμε πλέον μαζί, η ζωή μας είναι γεμάτη γαβγίσματα, σαλιαρίσματα, τριχούλες αλλά και πολλές αγαπούλες, αγκαλίτσες, ευγνωμοσύνη κι αγάπη Πλέον δε με ενοχλεί να ζω με αυτό το σκυλί. Σαφώς υπάρχουν δύσκολες μέρες, αλλά υπάρχει κατανόηση και υπομονή
Δε θα σου δώσω συμβουλές, είσαι πιστεύω ώριμη κοπέλα αρκετά ώστε να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα

 

[Eirini-Fontas]

θα σου απαντησω κατι πολυ βαρυ και ωμο.... οκ δεχομαι τα ατομα που δεν ειναι και τοσο ζωοφιλοι, αλλα πραγματικα οποια μου πει ή το σκυλι ή εκεινη, θα της ανοιξω την πορτα και αντε στο καλο....γιατι αν κατσω να σκεφτω να βρω λυση, δεν υπαρχει.... ή θα δωσεις το σκυλι καπου αλλου, ή θα χωρισεις με το ατομο αυτο...η αποφαση ειναι δικη μου, δικη σου και σε οποιον του τυχει....

+ 1.000.000 Οποιος θελει εμενα θα πρεπει να θελει και τα σκυλια μου. Σε μια συγκατοικηση και σε ενα γαμο θα πρεπει να κανεις συμβιβασμους, πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια. Αυτος στο σκυλο, εσυ σε κατι αλλο αλλιως χαϊρι δεν κανεις.

 

[ATREAS]

Εγω το σκέφτομαι ανάποδα.... αν ο άλλος είχε ας πούμε Ιγκουάνα ή πουλιά (βάλε οποιοδήποτε κάτοικίδιο δε γουστάρεις), τι θα έκανα?? Κατα πάσα πιθανότητα θα τα δεχόμουν στο σπίτι μου αν πραγματικά ήθελα να συγκατοικήσω με τον άνθρωπο, αν έβλεπα κι απο μεριάς του μια προσπάθεια σε λογικά πλαίσια να φροντίσει ωστε τα ζώα να μην ενοχλούν (πχ δε θα ήθελα το ιγκουάνα στο κρεβάτι μου, ούτε κουτσουλιές παντού στο σπίτι).

Αν πάλι είχα αμφιβολίες για τη συγκατοικηση, θα χρησιμοποιούσα ίσως τα ζώα (συνειδητά ή όχι) ως δικαιολογία για να χωρίσω.

Συμφωνώ με την Πηγή, όπως τα είπε είναι.

Αυτά τα ξεκαθαρίζεις από την αρχή. Και εγώ αντιμετώπισα κάποιες αντιρρήσεις αλλά ήμουν τόσο συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος που η άλλη πλευρά, όταν το συζητήσαμε και ρώτησα ποια είναι η γνώμη της (όχι μόνο πριν συγκατοικήσουμε αλλά πριν καν πάρω σκύλο) γνώριζε ποια θα ήταν η συνέχεια, όμορφα και πολιτισμένα.

Έπρεπε να τα σκεφτείς αυτά πριν πάρεις το σκυλάκι, δεν θα σου πω τίποτα άλλο παρα μόνο το εξής, πιστεύεις ότι θα δεχτει το μωράκι του όταν γυρίσει από το μαιευτήριο να ζει, να τρώει και να μπουσουλάει σε ένα σπίτι που ακριβώς τα ίδια κάνει ένα σκυλάκι; Εσύ τι σκέφτεσαι γιαυτό το θέμα;