Δεν αναφερόμουν σε αυτό που είπες προηγουμένως, ούτε υποψιαζόμουν ότι αντλείς τις πληροφορίες από το Χόλιγουντ.
Μιλούσα γενικά για να βοηθήσω έναν άγνωστο αναγνώστη να σχηματίσει μια εικόνα του Παλαιολιθικού πολιτισμού
Όσο για τον πόλεμο, εδώ δυστυχώς η παρομοίωση με τους Ινδιανους δεν λειτουργεί, καθώς καμία από τις φυλές τους δεν βρισκόταν στο Παλαιολιθικο στάδιο ανάπτυξης όταν πρωτογνώρισε τους Ευρωπαίους. (Εν τω μεταξύ τους θαυμάζω κι εγώ όσο δεν μπορείς να φανταστείς.)
Οι πολιτισμοί που συνήθως χρησιμοποιούνται από αρχαιολόγους, ανθρωπολόγους και λαογράφους σαν κάποια αμυδρή ηχώ της Παλαιολιθικης εποχής, είναι οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, κάποιες φυλές του Αμαζονίου και της Νότιας Αφρικής, όχι όλες όμως.
Αλλά και πάλι, δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Σε καμία περίπτωση. Ο Παλαιολιθικός άνθρωπος προφανώς ήταν πιο αναπτυγμένος πολιτισμικά.
Αυτό που μας κάνει να νομίζουμε ότι η παλαιολιθική εποχή δεν ήξερε πολέμους είναι η απουσία σχετικών ευρημάτων, όπως επίσης και οι ιδιαιτερότητες της τέχνης και των εργαλείων. Αυτό όπως ειπα και προηγουμένως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κάποιες εντάσεις και συγκρούσεις. Αλλά οι συγκρούσεις αυτές φαίνεται να ήταν εξαιρετικά σπάνιες, και η κουλτούρα του πολέμου που βλέπουμε στις Ινδιάνικες φυλές, με μια ξεχωριστή κοινωνική τάξη πολεμιστών, με ειδικα πολεμικα όπλα σχεδιασμένα κατεξοχήν για ανθρωποκτονία κλπ, - απλά δεν υπήρχε.
Το τόξο και το βέλος φαίνεται να εφευρέθηκαν πρώτα στην Ανώτερη Παλαιολιθική αλλά οι άνθρωποι δεν θεώρησαν αυτήν την εφεύρεση χρήσιμη - μεγάλη σπατάλη υλικών στο κυνήγι - και την παράτησαν.
Στη Μεσολιθικη εποχή, όταν οι συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων έγιναν πραγματικά συχνές, το τόξο και το βέλος εφευρέθηκαν ξανά και από τότε μέχρι τα μέσα της 2ης χιλιετίας μ.Χ. δεν έπαψαν στιγμή να είναι ενα απο τα σημαντικότερα πολεμικά όπλα...
Αν και η παρομοίωση με τους ιθαγενείς της Αυστραλίας, όπως προειπωθηκε, δεν είναι 100% ακριβής, μας δίνει κάποιες υποδείξεις για το πώς μπορούσαν οι τότε άνθρωποι να χειρίζονται τις εντάσεις. Καταρχάς οι Αυστραλοί ιθαγενείς δεν είχαν στο λεξιλόγιό τους τις λέξεις πόλεμος και ειρήνη (σε αντίθεση με τους Ινδιάνους). Η κατάσταση του πολέμου τους ήταν άγνωστη. Οταν δύο φυλές βρίσκονταν σε διαμάχη, οι αρχηγοί προσπαθούσαν πάντοτε να λύσουν το πρόβλημα αναίμακτα, και αν δεν τα κατάφερναν, επακολουθούσε μια εικονική "μαχη" μεταξύ εκπροσώπων των 2 φυλών, κατά την οποία συνήθως σκοτώνονταν ελάχιστοι. Κάτι που θυμίζει ίσως τις ιεραρχικές διαμάχες μεταξύ σκύλων και άλλων θηλαστικών. Οι γυναίκες συμμετείχαν σε αυτές τις μάχες μαζί με τους άντρες.
Ενα άλλο που συνέβαινε, η φυλή μπορούσε να εκδικηθεί για κάποια πολύ σοβαρή αδικια η προσβολη που ειχε υποστει απο εκπρόσωπο μιας αλλης φυλης, σκοτώνοντας τον φταίχτη και τους συνεργούς του αν υπήρχαν. Αυτο επίσης δεν ήταν συχνό φαινόμενο.
Τον πόλεμο οι ιθαγενείς της Αυστραλίας τον γνώρισαν μόνο με τον ερχομό του λευκού ανθρώπου και πολέμησαν πολύ γενναία για την ελευθερία τους... Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία
Μιλούσα γενικά για να βοηθήσω έναν άγνωστο αναγνώστη να σχηματίσει μια εικόνα του Παλαιολιθικού πολιτισμού
Όσο για τον πόλεμο, εδώ δυστυχώς η παρομοίωση με τους Ινδιανους δεν λειτουργεί, καθώς καμία από τις φυλές τους δεν βρισκόταν στο Παλαιολιθικο στάδιο ανάπτυξης όταν πρωτογνώρισε τους Ευρωπαίους. (Εν τω μεταξύ τους θαυμάζω κι εγώ όσο δεν μπορείς να φανταστείς.)
Οι πολιτισμοί που συνήθως χρησιμοποιούνται από αρχαιολόγους, ανθρωπολόγους και λαογράφους σαν κάποια αμυδρή ηχώ της Παλαιολιθικης εποχής, είναι οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, κάποιες φυλές του Αμαζονίου και της Νότιας Αφρικής, όχι όλες όμως.
Αλλά και πάλι, δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Σε καμία περίπτωση. Ο Παλαιολιθικός άνθρωπος προφανώς ήταν πιο αναπτυγμένος πολιτισμικά.
Αυτό που μας κάνει να νομίζουμε ότι η παλαιολιθική εποχή δεν ήξερε πολέμους είναι η απουσία σχετικών ευρημάτων, όπως επίσης και οι ιδιαιτερότητες της τέχνης και των εργαλείων. Αυτό όπως ειπα και προηγουμένως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κάποιες εντάσεις και συγκρούσεις. Αλλά οι συγκρούσεις αυτές φαίνεται να ήταν εξαιρετικά σπάνιες, και η κουλτούρα του πολέμου που βλέπουμε στις Ινδιάνικες φυλές, με μια ξεχωριστή κοινωνική τάξη πολεμιστών, με ειδικα πολεμικα όπλα σχεδιασμένα κατεξοχήν για ανθρωποκτονία κλπ, - απλά δεν υπήρχε.
Το τόξο και το βέλος φαίνεται να εφευρέθηκαν πρώτα στην Ανώτερη Παλαιολιθική αλλά οι άνθρωποι δεν θεώρησαν αυτήν την εφεύρεση χρήσιμη - μεγάλη σπατάλη υλικών στο κυνήγι - και την παράτησαν.
Στη Μεσολιθικη εποχή, όταν οι συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων έγιναν πραγματικά συχνές, το τόξο και το βέλος εφευρέθηκαν ξανά και από τότε μέχρι τα μέσα της 2ης χιλιετίας μ.Χ. δεν έπαψαν στιγμή να είναι ενα απο τα σημαντικότερα πολεμικά όπλα...
Αν και η παρομοίωση με τους ιθαγενείς της Αυστραλίας, όπως προειπωθηκε, δεν είναι 100% ακριβής, μας δίνει κάποιες υποδείξεις για το πώς μπορούσαν οι τότε άνθρωποι να χειρίζονται τις εντάσεις. Καταρχάς οι Αυστραλοί ιθαγενείς δεν είχαν στο λεξιλόγιό τους τις λέξεις πόλεμος και ειρήνη (σε αντίθεση με τους Ινδιάνους). Η κατάσταση του πολέμου τους ήταν άγνωστη. Οταν δύο φυλές βρίσκονταν σε διαμάχη, οι αρχηγοί προσπαθούσαν πάντοτε να λύσουν το πρόβλημα αναίμακτα, και αν δεν τα κατάφερναν, επακολουθούσε μια εικονική "μαχη" μεταξύ εκπροσώπων των 2 φυλών, κατά την οποία συνήθως σκοτώνονταν ελάχιστοι. Κάτι που θυμίζει ίσως τις ιεραρχικές διαμάχες μεταξύ σκύλων και άλλων θηλαστικών. Οι γυναίκες συμμετείχαν σε αυτές τις μάχες μαζί με τους άντρες.
Ενα άλλο που συνέβαινε, η φυλή μπορούσε να εκδικηθεί για κάποια πολύ σοβαρή αδικια η προσβολη που ειχε υποστει απο εκπρόσωπο μιας αλλης φυλης, σκοτώνοντας τον φταίχτη και τους συνεργούς του αν υπήρχαν. Αυτο επίσης δεν ήταν συχνό φαινόμενο.
Τον πόλεμο οι ιθαγενείς της Αυστραλίας τον γνώρισαν μόνο με τον ερχομό του λευκού ανθρώπου και πολέμησαν πολύ γενναία για την ελευθερία τους... Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία