από την στιγμή που το καταφέρνει μέσω των εκθέσεων, μήπως κάτι δεν λειτουργεί σωστά στις εκθέσεις;
Γιατί Μάνο στέκεσαι στον θεσμό και όχι σε οσους εκμεταλλευονται αυτόν τον θεσμό για προσωπικό όφελος;
Από τη στιγμή που εμπλέκονται άνθρωποι, θεωρώ αναπόφευκτο να υπαρχουν τέτοιες περιπτώσεις.
Αυτές είναι που πρέπει να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε.
Δηλαδή είναι λανθασμένος ο ισχυρισμός ότι οι περισσότερες φυλές πάνε από το κακό στο χειρότερο; Εσύ δηλαδή βλέπεις βελτίωση;
Πάνε από το κακό στο χειρότερο όσον αφορά τι;
Την μορφολογία τους;
Τον χαρακτήρα τους;
Την αποτελεσματικότητά τους;
Την υγεία τους;
Στις εκθέσεις κρίνεται η μορφολογία.
Γιατί από όλα θες απάντηση;
Θες να αναλύσουμε τις κλειστες δεξαμενές και το αδιέξοδο;
Το πόσες και ποιες φυλες έχουν σήμερα που μιλάμε αντικείμενο εργασίας;
Η τα πρότυπα και το αν και κατά πόσο έχουν αλλάξει και πως ερμηνεύονται;
Είναι ένα τεράστιο θέμα (που αρκετές φορές έχουμε συζητήσει) αλλά περιλαμβάνει δεκάδες παραμέτρους.
Οι εκθέσεις αφορούν μόνο μια, την μορφολογία.
Θες να μιλήσουμε για αυτό και αν μορφολογικα πάνε από το κακό στο χειρότερο; Και αν ναι για ποιες φυλες;
Ολες;
Ποιος έχει βαθειά γνώση ΌΛΩΝ των φυλών για να σου απαντήσει;
Γιατί δίπλα στην λεξη εκθεσεις βάζεις σε παρένθεση το σαν θεσμός; Τα διαχωρίζεις; άλλο είναι δηλαδή η έννοια έκθεση σαν θεσμός στην θεωρία και άλλο οι εκθέσεις που γίνονται στην πράξη;
Οχι, έβαλα το "θεσμός" για να δώσω έμφαση στην πραγματική χρησιμότητα των εκθέσεων. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ευθύνες. Δεν έχει γεννηστρες στις εκθεσεις. Στις εκθέσεις κρίνεται η μορφολογια με βάση τα πρότυπα.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Με τις εκθέσεις όπως γίνονται στην πράξη και τα αποτελέσματα τους έχω τις αντιρρήσεις μου.
Κι εγώ πολλές φορές έχω διαφωνήσει με την επιλογή κάποιου κριτή. Παρακολουθείς μια φυλή, εσύ θεωρείς πως ο Χ σκύλος ξεχωρίζει και ο κριτής βγάζει τον Ψ σκύλο. So what;;;
Άλλες φορές έχω πέσει μέσα και τον σκύλο που εγώ ξεχώρισα, επιβράβευσε και ο κριτής.
Είναι ανάγκη όλοι να συμφωνούμε σε όλα; Μπορει ο κριτής να είδε κάτι που εσύ (σαν θεατής) δεν είδες, μπορεί να έχει άλλη εικόνα του ιδεατου στο μυαλό του, μπορεί χίλια δυο. Γιατί πρέπει να απαξιωνουμε κάτι συλληβδην όταν διαφωνούμε με το αποτέλεσμα και όταν μάλιστα γνωρίζουμε πως το αποτέλεσμα εξαρτάται ΚΑΙ από υποκειμενικά κριτήρια;;;
Δηλαδή κάθε φορά που έχανε ο σκύλος μου έπρεπε να πλακώσω στο ξύλο τον κριτή επειδή τον "αδίκησε";
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την λογική.
Αφού είναι όλα ρόδινα στις εκθέσεις
Ουδέποτε ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο.
Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο Μάνο.
Υπάρχουν και αποχρώσεις ενδιάμεσα.
