Τελικα, γινεται να εχεις σκυλο και παιδια;

[vek]

η αλήθεια όπως πάντα ειναι στην μέση αν σας έλεγα τις ώρες που δουλεύω ή λείπω από το σπίτι θα ερχόσαστε να μου πάρετε τα σκυλιά μου
Νομίζω ότι ο φόβος για το μέλλον έκανε την κυρία να ζητήσει να πάρει πίσω τον σκύλο και όχι το παρόν.
Ειναι συνηθισμένο όταν ο σκύλος ζει μόνο έξω και η ζωή μας τρέχει μετά από κάποιο διάστημα όσο και να θέλουμε να είμαστε συνεπής να καταλήγουμε σε ένα γρήγορο χάδι την ώρα που του βάζουμε το φαγητό και τότε ξεκινάνε τα πραγματικά προβλήματα και συνήθως ο σκύλος σε μια ηλικία που έχουν μειωθεί οι πιθανότητες να βρει σπίτι, αρχίζει να ψάχνει.
Αυτά για να δούμε λίγο και τα πράγματα από την μεριά της Φιλοζωικής.
Τώρα ο καθένας κρίνει από τον εαυτό του , εγώ έχω 1 παιδί μόνο και είχα την τύχη όταν γεννήθηκε να έχω σπίτι έναν σκύλο 4 χρονών (αλλά στο μυαλό 6 μηνών) και μια σκύλα 8 χρονών που το έχω ξαναπεί μου μεγάλωσε την κόρη μου ήταν η σκιά της.
Το να βάλεις ένα κουτάβι μέσα σε ένα σπίτι με παιδιά κάτω των 6 χρονών θέλει χρόνο , καλά νεύρα και μεγάλη καψούρα για τον σκύλο, κάτι που λες ότι δεν έχεις ούτε εσύ ούτε ο σύζυγος .
Οπότε άσε τα παιδιά να μεγαλώσουν λίγο , να είσαι και εσύ πιο ήρεμη, μήπως μπορει να να αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις και το παιδί που το έχει με τους σκύλους και ξαναδοκίμασε το.

 

[dafni1812]

Μια απο τα ίδια!

Το πρώτο δεν κατάφερα να το θηλάσω , το δεύτερο ένα χρόνο.
Το πρώτο ακόμα κοιμάται μαζί μου και έχει ένα κάρο φοβίες και το δεύτερο δεν το νοιάζει απλά!
Το πρώτο δεν το κουνάει ρούπι απο δίπλα μου ,το δεύτερο είναι στην κοσμάρα του και έχει σούπερ αυτοπεποίθηση .
Το πρώτο είναι κακόφαγο και το δεύτερο τρώει και τα πιάτα....
Θεωρώ ότι μάλλον δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο απόλυτοι , ούτε με τα παιδιά ούτε με τα σκυλιά. Αγάπη και όρια χρειάζονται για να μεγαλώσουν σωστά και ευτυχισμένα.
Με τον εκπαιδευτή μας κιόλας πολλές φορές σχολιάσαμε το πόσα κοινά έχει το μεγάλωμα ενός παιδιού και ενός σκύλου.

Για να μην τα ισοπεδώσουμε όλα βέβαια τα σκυλιά είναι ζώα, δεν μπορείς να τους εξηγήσεις πράγματα και να τα καταλάβουν, έχουν έμφυτα ένστικτα και μπαίνουν και άλλα πράγματα στη μέση. Ο εκπαιδευτής με βοήθησε πάρα πολύ να καταλάβω πως σκέφτονται οι σκύλοι και πως πρέπει να του φέρομαι.

Απλά είμαι από τη φύση μου ενοχική και αγχωτική και δυσκολεύομαι. Τον λυπάμαι κιόλας άστα.....

 

[l.Kyveli]

η αλήθεια όπως πάντα ειναι στην μέση αν σας έλεγα τις ώρες που δουλεύω ή λείπω από το σπίτι θα ερχόσαστε να μου πάρετε τα σκυλιά μου
Νομίζω ότι ο φόβος για το μέλλον έκανε την κυρία να ζητήσει να πάρει πίσω τον σκύλο και όχι το παρόν.
Ειναι συνηθισμένο όταν ο σκύλος ζει μόνο έξω και η ζωή μας τρέχει μετά από κάποιο διάστημα όσο και να θέλουμε να είμαστε συνεπής να καταλήγουμε σε ένα γρήγορο χάδι την ώρα που του βάζουμε το φαγητό και τότε ξεκινάνε τα πραγματικά προβλήματα και συνήθως ο σκύλος σε μια ηλικία που έχουν μειωθεί οι πιθανότητες να βρει σπίτι, αρχίζει να ψάχνει.
Αυτά για να δούμε λίγο και τα πράγματα από την μεριά της Φιλοζωικής.
Τώρα ο καθένας κρίνει από τον εαυτό του , εγώ έχω 1 παιδί μόνο και είχα την τύχη όταν γεννήθηκε να έχω σπίτι έναν σκύλο 4 χρονών (αλλά στο μυαλό 6 μηνών) και μια σκύλα 8 χρονών που το έχω ξαναπεί μου μεγάλωσε την κόρη μου ήταν η σκιά της.
Το να βάλεις ένα κουτάβι μέσα σε ένα σπίτι με παιδιά κάτω των 6 χρονών θέλει χρόνο , καλά νεύρα και μεγάλη καψούρα για τον σκύλο, κάτι που λες ότι δεν έχεις ούτε εσύ ούτε ο σύζυγος .
Οπότε άσε τα παιδιά να μεγαλώσουν λίγο , να είσαι και εσύ πιο ήρεμη, μήπως μπορει να να αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις και το παιδί που το έχει με τους σκύλους και ξαναδοκίμασε το.

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Είναι πιο εύκολο να το έχεις από πριν τον σκύλο. Ή να υιοθετήσεις ένα καλόβολο ενήλικο σκυλάκι. Αλλά καλό θα ήταν αυτά να τα έχουν σκεφτεί οι κυρίες της φιλοζωικής από πριν. Ούτε για το σκύλο ούτε για το παιδί ήταν καλή η επιστροφή αυτή.

 

[vas]

Το να δουλεύεις σκληρά για κατι που δε σε ενδιαφέρει, λέγεται στρες. Το να δουλεύεις σκληρά για κατι που αγαπάς, λέγεται πάθος. Κανένας άνθρωπος δε χρειάζεται να "στρεσαρεται" για να συμβιώσει με ενα σκυλί, αν νιώθεις ετσι τοτε δεν κανεις για σκυλί. Ένας σκύλος έχει πολλές υποχρεώσεις και πολλή δουλειά και τρέξιμο, κυρίως στους πρώτους μήνες της ζωής του. Αν δεν εχεις το "μικρόβιο" με τα σκυλιά, δε τα βγάζεις πέρα εύκολα, ανεξαρτητα αν είσαι εργαζόμενη με 10 παιδιά ή εισοδηματίας με ελεύθερο χρόνο 24/7.

 

[linak]

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Είναι πιο εύκολο να το έχεις από πριν τον σκύλο. Ή να υιοθετήσεις ένα καλόβολο ενήλικο σκυλάκι. Αλλά καλό θα ήταν αυτά να τα έχουν σκεφτεί οι κυρίες της φιλοζωικής από πριν. Ούτε για το σκύλο ούτε για το παιδί ήταν καλή η επιστροφή αυτή.

H αληθεια ειναι οτι αυτο με στεναχωρησε και εμενα. Γιατι και πηγαμε και ειδαμε οικογενειακως το σκυλακι, και συζητησαμε τις φοβιες του ενος παιδιου, και μιλησαμε για την οικογενεια μας και επεμεναν να ερθουν να δουν το σπιτι, οποτε γιατι να αρχισει εκ των υστερων ο προβληματισμος και το "για αυτο το λογο δε δινουμε σκυλια σε οικογενειες με παιδια συνηθως, δεν προλαβαινουν οι γονεις να μεγαλώσουν σωστα το σκυλι" και "το σκυλακι πρεπει να ειναι μεσα" ενω ηδη το ειχαμε συζητησει σα χωρο που θα κοιμαται και τον ειχαν δει και το θεμα με τη φοβια του παιδιου που κατεντησε να νιωθει φριχτες τυψεις, ενω απο την αρχη το ειχαμε συζητησει και σε σχεση με το χαρακτηρα του σκυλου.
Τελος παντων, ισως επειδη απο μικρη ειχα μια γειτονισσα στη φιλοζωικη που ηταν φοβερα υπευθυνη και μετρημενη, εδωσα και εγω και απο την αρχη μεγαλη βαση στη γνωμη τους, με αποτελεσμα να υποστω ενα σκωτσεζικο ντουζ μεσα στις επομενες μερες. Και με στεναχωρησε πολυ ο τροπος που πραγματικα αντιμετωπισαν το θεμα του οτι εχω παιδια και πως τα επιρρεαζει. Αν υπαρξει αλλη φορα οσο εχω ανηλικα παιδια, επιλεγω σκυλο μονο με βοηθεια ανθρωπου που εχει και ο ιδιος παιδια.

 

[dnassib]

Εγώ πάντως θα συμφωνήσω με τη @mareco, την @vek και την @l.Kyveli : έχετε πολύ φορτωμένο πρόγραμμα επί του παρόντος, αρκετά παιδιά να φροντίσετε, τα οποία προφανώς και θα πρέπει να είναι η προτεραιότητά σας σε αυτή τη φάση, και δεν θέλετε όλοι διακαώς ένα κατοικίδιο. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανθρώπινη ευαισθησία να βοηθήσετε το κουτάβι, να δώσετε μια ευκαιρία και να εισάγετε παρέα κατοικιδίου στην οικογένεια, κάτι που (προσωπικά πάντα) θεωρώ γενικά μία πολύ θετική εμπειρία για τα παιδιά, αλλά πάντα υπό προϋποθέσεις. Καλά κάνατε και δώσατε μια ευκαιρία, όπως καλά κάνατε και δε το κρατήσατε τελικά - για εμένα αυτό δείχνει ευθύνη και όχι υστερία.

Η γνώμη μου είναι ότι όντως υπάρχει μια χρυσή τομή ανάμεσα στο (όχι και εντελώς, δυστυχώς) 'παλιό' στυλ του 'το έχω στην αυλή, ζώο είναι, μια χαρά θα πάει, δεν πειράζει' και της πραγματικής υστερίας που δέρνει αρκετούς από εμάς σήμερα. Εντάξει, είπαμε! Ωστόσο, αυτά τα όρια προφανώς και τα θέτει κανείς για τον εαυτό του.

Νομίζω ότι με αυτή την ενδοσκόπηση που έκανες και με όσα άκουσες και θα ακούσεις εδώ, θα μπορέσεις να σχηματίσεις μια καλύτερη εικόνα. ΔΕΝ είναι εύκολο ούτε το κουτάβι ούτε το νεαρό ενήλικο με πολλά παιδιά διαφορετικών ηλικιών, αλλά συνεχίζω να πιστεύω ότι ένα νεαρό σκυλί [δεν εννοούσα απαραίτητα μεγάλο σε όγκο], με ειδικές προϋποθέσεις (πρωτίστως όχι φοβικό, που να είναι φιλικό με τα παιδιά και να μην έχει τεράστιες ανάγκες εκτόνωσης) είναι πολύ καλύτερη επιλογή. Τέλος, επίσης συνεχίζω να πιστεύω ότι αυτή η στιγμή δεν είναι η πλέον κατάλληλη για εσάς, όμως αυτό δε σημαίνει ότι σε 1-2-5 χρόνια αυτό δε θα αλλάξει, μαζί με τα νέα δεδομένα σας, ή ότι δεν υπάρχουν και άλλες ενδιάμεσες λύσεις, όπως πχ κάποια προσωρινή φιλοξενία ας πούμε κάποιου σκύλου (επιμένω, νεαρού ενήλικου) που να έχει πραγματική ανάγκη να ήταν μια καλή ιδέα, και γιατί δε θα 'δεσμευτείτε' μακροπρόθεσμα, και θα πάρετε μια άλλη εικόνα, και θα μπορέσετε να 'εμπλέξετε' τα παιδιά σας στην ιστορία του βοηθάω ένα πλάσμα που έχει μεγάλη ανάγκη και το φροντίζω προσωρινά, πράγμα που πραγματικά πιστεύω ότι έχει αυτοτελώς μεγάλη αξία!

 

[linak]

Το να δουλεύεις σκληρά για κατι που δε σε ενδιαφέρει, λέγεται στρες. Το να δουλεύεις σκληρά για κατι που αγαπάς, λέγεται πάθος. Κανένας άνθρωπος δε χρειάζεται να "στρεσαρεται" για να συμβιώσει με ενα σκυλί, αν νιώθεις ετσι τοτε δεν κανεις για σκυλί. Ένας σκύλος έχει πολλές υποχρεώσεις και πολλή δουλειά και τρέξιμο, κυρίως στους πρώτους μήνες της ζωής του. Αν δεν εχεις το "μικρόβιο" με τα σκυλιά, δε τα βγάζεις πέρα εύκολα, ανεξαρτητα αν είσαι εργαζόμενη με 10 παιδιά ή εισοδηματίας με ελεύθερο χρόνο 24/7.

Δεν υπαρχει μεγαλυτερο στρες απο αυτο που νιωθεις τις πρωτες μερες της ζωης ενος παιδιου. Και τα παιδια μου τα λατρευω. Αλλα ναι, η ζωη με ενα μωρο ειναι υπεροχη, και προκαλει φρικτο στρες. Υπαρχουν μαναδες που θελουν ψυχιατρικη υποστηριξη τους πρωτους μηνες με ενα μωρο. Χωρις να σημαινει οτι δε λατρευουν το παιδι τους. Οποτε θα διαφωνησω: τρεξιμο + ευθυνη = στρες. Ειτε σκυλι ειτε παιδι ειτε νεα σχεση ειτε η γιαγια που εχει ανοια.

 

[vas]

@linak , δεν είπα καθόλου αυτό. Αν δεν εχεις τρέλα με τα σκυλιά, τρέλα όχι απλά να σου αρέσουν, κάπου θα στραβώσει το πράγμα, ακριβώς επειδή έχουν τρέξιμο και ευθύνες. Στην προκειμένη φάση, αν καταλαβαίνω τα παιδιά σου είναι μικρά και ένας σκύλος δε χωράει μέσα στην οικογένεια από άποψη χρόνου, για εμένα πολύ καλα κάνατε και τον δώσατε σύμφωνα με όσα περιγράφεις, χωρίς να ξέρω κατα ποσο υπάρχει υπερβολή στο κείμενο σου λόγω συναισθηματικής φόρτισης. Δε το λέω σαν κατι κακό, είναι σπάνιο να εχεις τέτοια τρέλα με τα σκυλιά που να μη σε νοιάζει να θυσιάσεις πράγματα από τη δίκη σου ζωή και να το κατανοείς , γιατι πολλοί αδυνατούν να το κατανοήσουν.

 

[dafni1812]

συμφωνώ με @dnassib ,πιστεύω είναι η πιο σωστή άποψη.

Κι εγώ αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν θα έπαιρνα σκύλο στην παρούσα φάση. Ζορίστηκα πάρα πολύ και εγώ και ο σκύλος , δεν μπόρεσα να αντεπεξέλθω όπως έπρεπε και το αποτέλεσμα είναι να περνάμε δύσκολα όλοι μας.
Θα περίμενα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου 10-12 χρονών , να μπορούν κι αυτά να αναλάβουν κάποιες δραστηριότητες με τον σκύλο και φυσικά θα το έπαιρνα πολύ πιο χαλαρά.

Ίσως θα έπρεπε κι εσύ λίγο να περιμένεις...

 

[SofiaEve]

Πάντως, από καλόβολα ενήλικα σκυλάκια, που λέει και η @I.Kyveli, άλλο τίποτα. Φουλ, τα καταφύγια και οι φιλοζωικές.
https://www.facebook.com/539068452862960/photos/?tab=album&album_id=740128712756932

Ορίστε. Πείτε μου τώρα, τι μπορεί να πάει στραβά, με τέτοιου είδους σκύλο.

 

[linak]

@linak , δεν είπα καθόλου αυτό. Αν δεν εχεις τρέλα με τα σκυλιά, τρέλα όχι απλά να σου αρέσουν, κάπου θα στραβώσει το πράγμα, ακριβώς επειδή έχουν τρέξιμο και ευθύνες. Στην προκειμένη φάση, αν καταλαβαίνω τα παιδιά σου είναι μικρά και ένας σκύλος δε χωράει μέσα στην οικογένεια από άποψη χρόνου, για εμένα πολύ καλα κάνατε και τον δώσατε σύμφωνα με όσα περιγράφεις, χωρίς να ξέρω κατα ποσο υπάρχει υπερβολή στο κείμενο σου λόγω συναισθηματικής φόρτισης. Δε το λέω σαν κατι κακό, είναι σπάνιο να εχεις τέτοια τρέλα με τα σκυλιά που να μη σε νοιάζει να θυσιάσεις πράγματα από τη δίκη σου ζωή και να το κατανοείς , γιατι πολλοί αδυνατούν να το κατανοήσουν.

Ok, καταλαβαινω τι λες. Αλλα χωρις πλακα, τοτε 9 στα 10 σκυλια θα επρεπε να ειναι για ευθανασια. Ο μεσος ιδιοσκτητης σκυλου, και μπορει το 9 στα 10 να ειναι κα λιγο, δεν εχει τρελα με τα ζωα. Μπορει να του αρεσουν, να περνα καλα μαζι τους, αλλα τρελα οπως την εννοεις, την εχουν λιγοι. Προφανως ξερω κοσμο με αυτη την τρελα, αλλα ειναι ουτε ενας στους 10 απο οσους ξερω με σκυλο. Οποτε, αν θεωρησουμε οτι οι περισσοτεροι ιδιοκτητες σκυλων δεν μπορυν να δεθουν με το σκυλο οπως πρεπει, σε εναν ιδανικο κοσμο που γινοταν να παρεις ολους αυτους τους σκυλους απο ολους αυτους τους ιδιοκτητες, μετα τι; Πολλα αδεσποτα; Πολλα σκυλια θανατωμενα;
Πραγματικα με προβληματιζει πολυ το θεμα, γιατι νιωθω οτι ενα σκυλι ιδανικα θα ηθελε αλλη οικογενεια και για αυτο το εδωσα πισω. Αλλα αν ολοι σκεφτονταν σαν και εμενα, αυτο σημαινει οτι πολλα σκυλια θα πρεπει να ζησουν και να πεθανουν στο δρομο η στη φιλοζωικη, γιατι τοσοι ανθρωποι με τρελα για σκυλο δεν υπαρχου. Οποτε με πιανουν οι τυψεις, γιατι μπορει το σκυλακι αντι για τις μη ιδανικες δικες μας συνθηκες να καταληξει πεταμενο τελικα.

 

[dnassib]

Πάνω σε αυτά που λες, μια-δυο σκέψεις ακόμη:
Αν η επιλογή είναι ένα σκυλί να πεθάνει στο δρόμο ή να μείνει όλη του τη ζωή σε ένα κλουβί φιλοζωικής, προφανώς και το να μένει σε έναν κήπο, ακόμη και με μηδέν αλληλεπίδραση με ανθρώπους, και να έχει ένα πιάτο φαϊ είναι προτιμότερο. Αντιστοίχως, κι εγώ δε νομίζω ότι υπεύθυνη κατοχή είναι μόνο όταν ο σκύλος είναι το νούμερο ένα, έχεις τρέλα, τον φροντίζεις μέρα-νύχτα κτλ κτλ (=υστερία) Όμως, εδώ δε συζητάμε γι' αυτά τα άκρα, τουλάχιστον έτσι νομίζω.
ΑΝ καταλαβαίνω καλά, η/ο @vas λέει ότι αν έχεις τόσες υποχρεώσεις, μεγάλη οικογένεια, μικρά παιδιά, κτλ κτλ, για να ανταπεξέλθεις με ένα σκύλο και να είστε και καλά, θα πρέπει να το θες πάρα πάρα πολύ - να έχεις τρέλα, πράγμα που προφανώς δεν υφίσταται στη δική σου περίπτωση. Αυτό δε σε καθιστά ούτε 'κακιά', ούτε 'ανίκανη' για ιδιοκτησία σκύλου, ούτε 'περίεργη' -- απλά οδηγεί κάποιους από εμάς στο συμπεράσμα ότι ίσως να μην καλοπεράσετε τελικά όλοι μαζί, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Σπάνια υπάρχουν οι 'τέλειες' συνθήκες και ακόμη και αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι όλα θα κυλήσουν μέλι-γάλα. Οπότε, η άποψή μου είναι να μη σε πιάνουν ενοχές

 

[vas]

Ok, καταλαβαινω τι λες. Αλλα χωρις πλακα, τοτε 9 στα 10 σκυλια θα επρεπε να ειναι για ευθανασια. Ο μεσος ιδιοσκτητης σκυλου, και μπορει το 9 στα 10 να ειναι κα λιγο, δεν εχει τρελα με τα ζωα. Μπορει να του αρεσουν, να περνα καλα μαζι τους, αλλα τρελα οπως την εννοεις, την εχουν λιγοι. Προφανως ξερω κοσμο με αυτη την τρελα, αλλα ειναι ουτε ενας στους 10 απο οσους ξερω με σκυλο. Οποτε, αν θεωρησουμε οτι οι περισσοτεροι ιδιοκτητες σκυλων δεν μπορυν να δεθουν με το σκυλο οπως πρεπει, σε εναν ιδανικο κοσμο που γινοταν να παρεις ολους αυτους τους σκυλους απο ολους αυτους τους ιδιοκτητες, μετα τι; Πολλα αδεσποτα; Πολλα σκυλια θανατωμενα;
Πραγματικα με προβληματιζει πολυ το θεμα, γιατι νιωθω οτι ενα σκυλι ιδανικα θα ηθελε αλλη οικογενεια και για αυτο το εδωσα πισω. Αλλα αν ολοι σκεφτονταν σαν και εμενα, αυτο σημαινει οτι πολλα σκυλια θα πρεπει να ζησουν και να πεθανουν στο δρομο η στη φιλοζωικη, γιατι τοσοι ανθρωποι με τρελα για σκυλο δεν υπαρχου. Οποτε με πιανουν οι τυψεις, γιατι μπορει το σκυλακι αντι για τις μη ιδανικες δικες μας συνθηκες να καταληξει πεταμενο τελικα.

Συμφωνώ οτι δεν έχουν πολλοί αυτοί την τρέλα και καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου, ωστόσο το θέμα που ανοίγεις είναι μια μεγάλη συζήτηση και υπάρχει ευδιάκριτη διαφορά ανάμεσα στο "όχι ιδανικές συνθήκες" (στις οποίες ίσως και να ανήκει η οικογένεια σου, ίσως και όχι γιατι προσωπικά δε θεωρώ το να μένει το σκυλί έξω τόσο τρομερό) και "απαράδεκτες". Εγω μιλάω από την ανθρώπινη πλευρά, όχι από την πλευρά του σκύλου. Αν ένιωθες οτι πιέζεσαι πολύ, αγχώνεσαι, δε προλαβαίνεις κλπ τοτε σωστά έφυγε το σκυλί και ίσως να βρεθεί κάποιο αλλο όταν οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές και με ωριμότερη σκέψη και τα παιδιά σου θα το καταλάβουν αυτό αργά ή γρήγορα. Δε θεωρώ πως οι συνθήκες στο σπίτι σας για τον σκύλο ήταν ακατάλληλες και σίγουρα πολλές φορές οι κύριες των φιλοζωικών υπερβάλλουν πολύ αλλά εφόσον η ίδια λες πως δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για τον σκύλο, δε θα ήταν κρίμα να είναι ή παραμελημένο το σκυλί ή εσύ διαρκώς στην πρίζα;

 

[east49]

Εαν επιτρεπεται, ποσα παιδια εχεις τι ηλικιες εχουν κ που ζεις;
Πολη χωριο εξοχη;

 

[linak]

Εαν επιτρεπεται, ποσα παιδια εχεις τι ηλικιες εχουν κ που ζεις;
Πολη χωριο εξοχη;

4 παιδια, ηλικιες 6-13. Θα ελεγα κατι μεταξυ πολης και εξοχης. Κοντα σε πολη, κατοικημενη περιοχη, κινηση σε δρομους, καποιες πολυκατοικιες, αλλα λιγο απο χωριο που δεν εχει απολυτα ενσωματωθει στην πολη ακομη. Δηλαδη, σκυλοι σε αυλη ειναι συνηθισμενοι, και σκυλοι που περιφερονται μονοι τους, οπως και παιδια που κυκοφορουν μονα τους και μαζευονται στην πλατεια, υπαρχουν.

 

[joks]

Θα πρότεινα το εξής: άσε να περάσουν 10 μέρες να αποφορτιστείς λίγο συναισθηματικά και μετά φέρε στο μυαλό σου ξανά τις στιγμές που περάσατε με τον σκύλο.Αν πεις θεέ μου τι πήγα να κάνω ή αντίθετα πεις τι ωραία που ήταν, τότε θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

Τώρα, αν είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα, πάρτε τον χρόνο σας και στο μέλλον ίσως να βρεθεί μία καταλληλότερη στιγμή.

 

[east49]

Εγω θα σου ελεγα λοιπον συνοπτικα να παρεις σκυλο.

Και οχι ολοι οσοι εχουν σκυλους δεν ασχολουνται μαζι τους 24/7 ουτε τους εχουν να μπλεκονται στα ποδια τους ολη μερα ουτε κοιμουνται αγκαλια ουτε ολος τους ο κοσμος οι κινησεις κ οι σκεψεις αφορουν αποκλειστικα τον σκυλο.

Αν το κανεις ομως μεινε κοντα σε λογικες συμβουλες κ μακρια απο υστερικες παρεμβασεις.

 

[linak]

Εγω θα σου ελεγα λοιπον συνοπτικα να παρεις σκυλο.

Και οχι ολοι οσοι εχουν σκυλους δεν ασχολουνται μαζι τους 24/7 ουτε τους εχουν να μπλεκονται στα ποδια τους ολη μερα ουτε κοιμουνται αγκαλια ουτε ολος τους ο κοσμος οι κινησεις κ οι σκεψεις αφορουν αποκλειστικα τον σκυλο.

Αν το κανεις ομως μεινε κοντα σε λογικες συμβουλες κ μακρια απο υστερικες παρεμβασεις.

Προφανως πρεπει να περασει καποιος καιρος να το σκεφτομαι ολοι πιο ψυχραιμα. Αναρωτιεμαι, αν το ξανατολμησουμε, αν παρει κανεις ενηλικο σκυλο, τι "εγγυση" μπορει να εχει για το χαρακτηρα του; Δηλαδη, αν δω οτι υπαρχει ενα σκυλακι 2, 5, 10 χρονων πουαναζητα σπιτι, και βλεπω κατα καιρους πολλες αναζητησεις υιοθεσιας για ενηλικα σκυλια, πως ξερω οτι ειναι πραγματι ηρεμο, οτι δεν εχει καμια τρελη φοβια με πραγματα που δεν μπορω να αποφυγω, οτι δεν γινεται επιθετικο σε παιδια που παιζουν κλπ;

 

[east49]

Προφανως πρεπει να περασει καποιος καιρος να το σκεφτομαι ολοι πιο ψυχραιμα. Αναρωτιεμαι, αν το ξανατολμησουμε, αν παρει κανεις ενηλικο σκυλο, τι "εγγυση" μπορει να εχει για το χαρακτηρα του; Δηλαδη, αν δω οτι υπαρχει ενα σκυλακι 2, 5, 10 χρονων πουαναζητα σπιτι, και βλεπω κατα καιρους πολλες αναζητησεις υιοθεσιας για ενηλικα σκυλια, πως ξερω οτι ειναι πραγματι ηρεμο, οτι δεν εχει καμια τρελη φοβια με πραγματα που δεν μπορω να αποφυγω, οτι δεν γινεται επιθετικο σε παιδια που παιζουν κλπ;

Δεν μπορω να πιστεψω οτι εκει στους δρομους κ τις πλατειες της γειτονιας σου, δεν υπαρχει ενα αδεσποτακι που ηδη ξερουν τα παιδια σου κ πιθανοτατα θα εχει παιξει κ μαζι τους.....

 

[linak]

Δεν μπορω να πιστεψω οτι εκει στους δρομους κ τις πλατειες της γειτονιας σου, δεν υπαρχει ενα αδεσποτακι που ηδη ξερουν τα παιδια σου κ πιθανοτατα θα εχει παιξει κ μαζι τους.....

Καποιος "καλος ανθρωπος" εχει ριξει ανα διαστηματα φολες τα τελευταια χρονια
Με αποτελεσμα η γειτονια να εχει αδειασει απο αρκετα αδεσποτα. Χασαμε και 2 γατια ετσι που αν και δεν ηταν δικα μας, ηταν απο τα πολλα που ταιζαμε, τα πηγαιναμε στον κτηνιατρο αν τα βλεπαμε αρρωστα κλπ και ειδικα ο αντρας μου κοντεψε να πεθανει απο τη στεναχωρια.
Τελος παντων, απο τοτε, οσα σκυλια εμφανιζονται συνηθως και πλησιαζουν ανθρωπους τα μαζευει καποιος (απο το δημο, περιφερια η κατι τετοιο ) και μας μενουν τα "κατοικιδια" που βολταρουν μονα τους και 2-3 σκυλια που δεν τα πλησιαζεις ευκολα και σιγουρα οχι με παιδια.