Αγαπητή μου
@vrmode , να σου απαντήσω...
Αφού πω ότι:
α) Εμείς οι άντρες (τρομάρα μας!), όταν ακούμε για στείρωση ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ σκυλιού (για να μη το χοντρύνω και πω: του δικού μας αρσενικού σκυλιού), νιώθουμε μιά ανατριχίλα, σαν να μας κόβουν τα δικά μας π@π@ρι@... συμπεριλαμβάνω την αφεντιά μου...
β) Οι περισσότερες γυναίκες (πιο υποσυνείδητα - από μαμά προς γιαγιά, προς προγιαγιά - τρομάρα τους!), όταν ακούνε γα στείρωση ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ σκυλιού, νιώθουν, επίσης, μιά ανατριχίλα (μην πω εντονότερη), σαν να κόβουν τα π@π@ρι@ του γιού τους ή του εγγονού τους (βλέπε: μην αφήνεις το μωρό να κλαίει... δεν κάνει στα αγόρια!), ή και του μελλοντικού συζύγου τους...
Και αφού πω ότι:
Έχω διαβάσει αρκετά για τα pros and cons της στείρωσης, ή της μη στείρωσης... θηλυκών και αρσενικών... μέχρι κάποια ηλικία ή από κάποια ηλικία και πάνω...
Κείμενα και γνώμες (βλέπε: Clint Eastwood - "ο καθένας έχει από μία..."), ων ουκ έστιν αριθμός... θα μπορούσαμε να τα απαριθμούμε και να τα παραθέτουμε (με επιστημονικό ή όχι τρόπο) επί μήνες...
Θα προτείνω την άποψή μου ότι:
ΚΑΘΕ σκύλος (ανεξάρτητα από το φύλο του)... Εφόσον δεν περιλαμβάνεται σε εκτροφικό πρόγραμμα ενός εκτροφέα (κανονικού και όχι byb), ή ενός επίδοξου εκτροφέα... Εφόσον δεν βρίσκεται στη διαδικασία εκθέσεων μορφολογίας - αξιολογήσεων σε ικανότητες εργασίας (ώστε να δημιουργηθεί, ενδεχομένως, "γραμμή" από το τεφαρίκι) - διερεύνησης ενδεχόμενης ένταξης σε εκτροφή...
Θεωρώ ότι οφείλει να στειρώνεται... ΜΕΧΡΙ:
Την έξοδο και του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ από το δρόμο ή από τα καταφύγια...
Αυτό, δηλαδή, που έκανε, πρακτικά, η Μητέρα Φύση, με ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ στους λύκους και ίσως κάνει και στις αδέσποτες αγέλες σκύλων (μόνο 1 αρσενικό ζευγαρώνει και μόνο 1-2 θηλυκά της αγέλης έχουν οίστρο, μία ΜΟΝΟ φορά ετησίως - ενώ, by the way, 1-2 ακόμα θηλυκά έχουν ψευδοκύηση - γάλα, για να βοηθήσουν τη μάνα - αχρείαστο νάναι)...
Εμείς (όπως τα κάναμε σκ@τ@!) οφείλουμε να το κάνουμε, με ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ...
Υ.Γ. Για να μη σε δουλεύω... το πήρα αυτούσιο από πρόσφατο post του μέλους
@johnk