Θα αναφερθώ στο Βερολίνο, γιατί εδώ κατ' εμέ, έχω δει το "ιδανικό".
Όπως προείπα τα σκυλιά κυκλοφορούν 50-50 δεμένα - λυτά.
Τα παίρνουν μαζί τους παντού. Ψώνια, καφετέρια, όταν πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο, το βράδυ στη διασκέδαση (εκτός απο κλαμπ), στην εξοχή, στις βόλτες, στα ΜΜΜ.
Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών πάει επίσης - εξτρα σε σκυλοπαιδικές χαρές, ειδικές για σκύλους.
Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών κάνει μαθήματα εκπαίδευσης, αφού είναι πολύ προσιτά. (θα σας πω μόνο ότι στο εκπαιδευτήριο που πάω είναι περίπου 80-100 σκυλιά τη φορά, λυτά στα διαλείμματα, στον ίδιο χώρο -στρέμματα γκαζόν- και το μάθημα κοστίζει 5 ευρώ το 2.5ωρο.)
Πώς μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι αυτοί οι ιδιοκτήτες "βαριούνται να ασχοληθούν με το σκύλο τους"???
Επίσης να πω ότι η πλειοψηφία των λυτών επειδή βλέπουν σκύλους παντού και πάντα απλά αδιαφορούν για τους άλλους σκύλους.
Παλιά στην Ελλάδα έψαχνα πού θα βρω σκυλιά για να κοινωνικοποιείται και να συναναστρέφεται ο δικός μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Εδώ δε χρειάζεται να το κάνω αυτό, αφού βλέπουμε σκυλιά παντού και πάντα. Σκυλιά χαλαρά, κοινωνικοποιημένα και χαρούμενα.
Δεν είναι ο "ουτοπικός παράδεισος". Εννοείται και καβγάδες στην σκυλοπαιδική χαρά θα γίνουν και στο εκπαιδευτήριο μπορεί να πέσουν κάποια "γαβ - γουβ"... όμως οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί στην αντιμετώπισή τους και το βλέπουν σαν κάτι το φυσιολογικό. Ειδικά αν εγώ έχω το σκύλο μου δεμένο και εκείνοι λυτό και τελικώς ο δικός ΜΟΥ προκαλέσει το πρόβλημα, θα μου πουν και 50 συγνώμη. Αυτο είναι το λογικό εξάλλου. Και οι καβγάδες μεταξύ κοινωνικοποιημένων σκύλων ξεκινάνε πολύ διαφορετικά από ότι "τσαμπουκαλεμένων" όπως προαναφέρθηκε πιο πάνω. Οι σκύλοι ξέρουν και αναλύουν άψογα τη γλώσσα του σώματος των άλλων ζώων και αντιδρούν αναλόγως.
Υπάρχει όμως μία διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα επί του θέματος.
Το πώς τα σκυλιά σταματάνε και ξεκινάνε στα φανάρια, δίχως λουρί, δίχως τίποτε να τα συνδέει άμεσα με τον ιδιοκτήτη δλδ, απλά και μόνο με ένα νεύμα - κίνηση- σινιάλο - ηχητική εντολή, είναι εκπληκτικό. Και δε νομίζω κανένα από αυτά να έχει κανένα "πτυχίο" ΒΥ. Είναι καθημερινή εκπαίδευση, τριβή και χτίσιμο εμπιστοσύνης μεταξύ χειριστή - σκύλου.