Και μερικές ακόμα. Μόλις τελειώσουμε το πρωινό μας θα ξεκινήσουμε το δρόμο για το σπίτι όπου μάλλον θα φτάσουμε σε έξι ώρες.
Μπα, εγώ είμαι ικανή να κάνω απίστευτες ώρες στο τιμόνι. Η μακρύτερη διαδρομή που έχω κάνει είναι Washington, D.C.-Νέα Ορλεάνη, 17 ώρες μονορούφι με διακοπές μόνο να βάλω βενζίνη και να πάρω φαγητό από το drive-through που το τρώω οδηγώντας! Από τότε μάλιστα που πήρα αυτοκίνητο diesel και επομένως δε χρειάζεται να σταματάω για βενζίνη τόσες φορές, οδηγώ σαν την τρελλή. Το πρόβλημα βέβαια είναι το Μουφ που δεν αντέχει και βαριέται. Έχω και το καλοριφέρ στο φουλ διότι έξω κάνει κρύο, έχω και το κάθισμά μου να μου ζεσταίνει τη μέση διότι αναρρώνω ακόμα από την ιστορία με την οστεοαρθρίτιδα. Η λύση που βρήκα είναι να ανοίγω λίγο το παράθυρο του Μουφ ώστε να μπορεί να βγάζει τη μύτη του έξω και να ρουθουνίζει, οπότε έρχεται και απασχολείται. Άμα θέλω να το κάνω να σταματήσει τελείως να γκρινοκοπάει, η λύση είναι να βάλω τα κοντσέρτα για πιάνο 2 και 3 του Ραχμάνινοφ, αλλά νομίζω ότι τον απεχθάνεται και δε θέλω να του το κάνω αυτό το πράμα.Εμ μόνο το Μουφ θα κουραζόταν, εσύ δεν κουράστηκες δηλαδή? Άξιο το Μουφ και αξιοζήλευτο το οδοιπορικό. Οι φωτο αναμένονται με αγωνία και λαχτάρα!
Χαχαχ πέθανα στο γέλιο σου μιλάω. "Ψυχολογική κακοποίηση σκύλου με Ραχμάνινοφ". Αααχαχαχαχα!Άμα θέλω να το κάνω να σταματήσει τελείως να γκρινοκοπάει, η λύση είναι να βάλω τα κοντσέρτα για πιάνο 2 και 3 του Ραχμάνινοφ, αλλά νομίζω ότι τον απεχθάνεται και δε θέλω να του το κάνω αυτό το πράμα.
Μπα, μ' αρέσει η κλασσική μουσική και πολύ μάλιστα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν αρέσει καθόλου στο Μουφ. Απεχθάνεται δε κυρίως την όπερα που τη λατρεύω και την πρώτη φορά που άκουσε, σάστισε τελείως και με κοίταζε ερωτηματικά! Δυστυχώς του Μουφ του αρέσουνε οι βουδιστικές ψαλμωδίες και τα New Age, καθώς και τα δελφίνια στον ωκεανό με κύματα! Στο τέλος τα άκουγα κι εγώ και υποψιάζομαι μάλιστα ότι ο λόγος που ασπάστηκα τελικά το Ζεν Βουδισμό ήτανε ότι μου έκανε ψυχολογική χειραγώγηση το Μουφ! Αλλά πού και πού θέλω ν' ακούω την αγαπημένη μου μουσική και να μην καταφεύγω πάντα στο iPod και τ' ακουστικά για να μην ενοχλείται ο Πολυχρονεμένος Σουλτάνος Παντισάχ.Χαχαχ πέθανα στο γέλιο σου μιλάω. "Ψυχολογική κακοποίηση σκύλου με Ραχμάνινοφ". Αααχαχαχαχα!
Μπα, εγώ είμαι ικανή να κάνω απίστευτες ώρες στο τιμόνι. Η μακρύτερη διαδρομή που έχω κάνει είναι Washington, D.C.-Νέα Ορλεάνη, 17 ώρες μονορούφι με διακοπές μόνο να βάλω βενζίνη και να πάρω φαγητό από το drive-through που το τρώω οδηγώντας! Από τότε μάλιστα που πήρα αυτοκίνητο diesel και επομένως δε χρειάζεται να σταματάω για βενζίνη τόσες φορές, οδηγώ σαν την τρελλή. Το πρόβλημα βέβαια είναι το Μουφ που δεν αντέχει και βαριέται. Έχω και το καλοριφέρ στο φουλ διότι έξω κάνει κρύο, έχω και το κάθισμά μου να μου ζεσταίνει τη μέση διότι αναρρώνω ακόμα από την ιστορία με την οστεοαρθρίτιδα. Η λύση που βρήκα είναι να ανοίγω λίγο το παράθυρο του Μουφ ώστε να μπορεί να βγάζει τη μύτη του έξω και να ρουθουνίζει, οπότε έρχεται και απασχολείται. Άμα θέλω να το κάνω να σταματήσει τελείως να γκρινοκοπάει, η λύση είναι να βάλω τα κοντσέρτα για πιάνο 2 και 3 του Ραχμάνινοφ, αλλά νομίζω ότι τον απεχθάνεται και δε θέλω να του το κάνω αυτό το πράμα.
Γενικά πάντως εγώ αισθάνομαι ΟΚ, αν και αυτή τη φορά ήταν κάπως μεγάλο το ταξίδι, σχεδόν τρεις βδομάδες.