Λοιπόν πρώτα τα ευτράπελα για να τελειώνουμε με αυτά. Πήγαμε χτες να δούμε την πρόεδρο του σωστικού ομίλου για τους Αυστραλέζους. Καταχάρηκαν που μας είδαν, κάτσαμε μέσα στο σπίτι τους και τα 'παμε, κουτσομπολέψαμε για τα αυστραλέζικα νέα, πεθάνανε να γελάνε με τα νέα του φόρουμ που τους τα 'λεγα, κυρίως με την Αμαλία που αναφώνησε στον άντρα της "αχ, κοίτα, ένα Μουφ!" και με τα καμώματα του Μουφ. Ένα από τα τρελλά που συνέβησαν ήταν επίσης το ότι έχουνε έναν γκρίζο αφρικανικό παπαγάλο στο σπίτι, ετών 22 που μιλάει, μιμείται τέλεια φωνές, ξέρει ακριβώς τι λέει διότι έχει την εξυπνάδα παιδιού πάνω από 5 χρονών και τρελλαίνεται να κάνει καψόνια. Π.χ. έλεγε στο καημένο το Μουφ "έλα εδώ", πήγαινε το Μουφ να τον μουφιάσει και ο παπαγάλος προσπαθούσε να τον τσιμπήσει. Η δε γάτα επιβαλλόταν στο Μουφ και γενικώς είχε πλάκα. Μου είπαν και ένα απαίσιο καψόνι που τους έκανε ο παπαγάλος: πήρανε τηλέφωνο σε ένα υπουργείο για μια υπόθεσή τους και ο παπαγάλος άρχισε να τσιρίζει "βοήθεια, βοήθεια! Βγάλτε με έξω που με έχετε κλειδωμένο!!" Οι τύποι από το υπουργείο ανησυχήσανε και παρά τις διαβεβαιώσεις των ιδιοκτητών ότι επρόκειτο για παπαγάλο και όχι για άνθρωπο, πήρανε τηλέφωνο το 100 διότι ο παπαγάλος τσίριζε ακόμα περισσότερο!! Ήρθαν οι μπάτσοι, είδανε τον παπαγάλο και τη γλυτώσανε οι άλλοι, αλλά είναι μεγάλο κάθαρμα ο παπαγάλος κι εγώ δεν τον χωνεύω με τίποτα. Απορώ πώς πήρανε τέτοιο καθίκι για κατοικίδιο τη στιγμή που έχουνε Αυστραλέζους.
Τώρα το Μουφ καταχάρηκε που τους είδε αλλά καθότανε στα πόδια μου. Στη φάρμα έξω βέβαια έγινε Ο ΧΑΜΟΣ διότι τρελλάθηκε να τρέχει και δεν τον έχω ξαναδεί τόσο χαρούμενο στη ζωή μου. Μπήκε και στη λιμνούλα να παίξει με τις πάπιες, τις χήνες και τους κύκνους και μετά έγινε η μεγάλη φάση.
Διότι ήρθαν να τον δούνε οι ανάδοχοι που τον είχαν τρεις-τέσσερεις μήνες πριν τον υιοθετήσω. Και κοντέψανε να πάθουνε! Από τη μια να βουρκώνουν οι ανάδοχοι. Από την άλλη το Μουφ να πηδάει πάνω τους και να χτυπιέται με τρόπο που ειλικρινά ΔΕΝ τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου να υποδέχεται εμένα, ακόμα κι αν έχει μείνει σε πανσιόν και έρχομαι να τον πάρω. Όταν έφυγαν έχω την εντύπωση ότι πολύ θα ήθελε να τους ακολουθήσει. Αν θα ήθελε και να ζήσει μαζί τους δεν ξέρω διότι τον πήρα να φύγουμε και δε μου αντιστάθηκε, ούτε έκλαψε στο δρόμο. Αλλά ξέρω ότι όλοι τους τον αγαπούσανε πολύ και τους αγαπάει πολύ. Και ναι μεν με διαβεβαιώνουν ότι με λατρεύει και ότι είναι μια από τις πιο πετυχημένες υιοθεσίες που είχαν ποτέ τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά φοβάμαι πολύ ότι δεν είμαι αρκετή για το Μουφ. Η σχέση μας είναι μάλλον σαν από αυτούς τους γάμους όπου ο ένας σύντροφος λατρεύει τον άλλον και ο άλλος έχει παντρευτεί για άλλους λόγους και ναι μεν κάθονται μαζί μέχρι το τέλος αλλά δεν αναπτύσσεται μεταξύ τους πραγματική αγάπη και σχέση. Ποτέ μου δεν έκανα συμβιβασμό για τέτοια σχέση στη ζωή μου, γι' αυτό και η όλη φάση με το Μουφ με έχει κάνει χάλια. Δεν ξέρω αν πρόκειται για ανθρωπομορφισμό, αλλά έχω κάνει τα πάντα γι' αυτόν εκτός από το να πάρω φάρμα και γενικά να του προσφέρω αυτά που είχε και το περιβάλλον που είχε. Τι είμαι γι' αυτόν? Μια μικροαστή Ελληνίδα, βαρέως διανοούμενη για τα γούστα του, απεχθάνεται τη μουσική που ακούω, έχω βιβλία το σπίτι και τον βγάζω βόλτα. Ούτε τα μπιφτέκια όμως, ούτε οι αγάπες και ο τραπεζικός λογαριασμός και ο κτηνίατρος και οι καλύτερες τροφές δεν αντικαθιστούν τους ανθρώπους που πραγματικά αγάπησε. Εννοείται ότι οι άνθρωποι σκυλιά σώζουν και θέλουν το χώρο για να βρουν ιδιοκτήτες σε άλλα για να μην τα φάει η μαρμάγκα. Αλλά ο σκύλος δεν ξεχωρίζει μεταξύ ανάδοχου και τελικού ιδιοκτήτη. Ευτυχώς δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς ήταν ο αρχικός του ιδιοκτήτης που τον έδερνε και τον πέταξε διότι αν τον βλέπαμε πουθενά και του έκανε και χαρές, θα με χάνατε στο άνθος της ηλικίας μου....
Δε λέω ότι δε μ' αγαπάει το Μουφ. Και γλυψίματα πέσανε και μουφιάσματα και ναι, έφαγε και ένα μπιφτέκι χτες με μανιτάρια σωτέ και ελβετικό τυρί και αυτή τη στιγμή κάθεται στα πόδια μου και με ακολουθεί παντού. Εξακολουθώ όμως να τον αγαπάω πολύ και δεν έχω ιδέα πώς να του κάνω τη ζωή καλύτερη. Μια από τις σκέψεις μου είναι να πάρω δεύτερο σκύλο σε κανα-δυο χρόνια (για διάφορους λόγους τότε θα μπορώ ρεαλιστικά) και γενικώς να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι για το πώς είναι ένας σκύλος και πώς ζει με το αφεντικό του.
Πάντως πέρασα την επιθεώρηση με τα τσαρούχια. Μέχρι δηλαδή που κάνανε και σχόλια για το πόσο καλοκομμένα ήταν τα νύχια του Μουφ και πόσο ωραία μύριζε η φρεσκοπλυμένη και φρεσκοβουρτσισμένη γούνα του αφού τον έπλυνα και γενικώς τον φρόντισα να είναι ακόμα πιο ωραίος.