Σπύρο
σου έδωσα την ουσία της σκέψης μου : ΠΑΡΕ ΧΡΟΝΟ, μην κοιμίσεις τον Μπαρον τη Δευτέρα (μάντρα).
Μέχρι να έρθει η Τρίτη για να συζητήσουμε τα υπόλοιπα, να σου πω τη γνώμη μου για τη φύση και το "χαλασμένο" DNA του σκύλου :
Ποιά είναι η φύση. Ή τί είναι φύση ;
Η φύση δεν είναι απλά το σύνολο του πραγματικού κόσμου. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι το Φαινόμενο της Ύπαρξης. Δεν έχει θέση εδώ, μόνον σαν ερέθισμα, αναφέρω τη ρήση του Heidegger οτι "Η Φύσις φύεται επί του Όντος" και τη διάκριση των αρχαίων για "Ζειν κατά Φύσιν, Ζειν παρά Φύσιν και Ζειν υπέρ Φύσιν". Η Φύση τάσσει τα άκρα όρια, άρα και το μέτρο, εντός των οποίων κινούνται τα όντα (με μικρό το ο). Αυτά (τα όντα) είτε υπολείπονται του μέτρου (ζουν παρά φύσιν), είτε πραγματώνουν το μέτρο (ζουν κατά φύσιν) είτε υπερβαίνουν το μέτρο (ζουν υπέρ φύσιν - είναι ο ήρωας που σπάει τα όρια που του έχουν τεθεί από τη Φύση).
Ας μείνουμε όμως στην επιφάνεια : Τα πάντα είναι Φύση και τα πάντα κινούνται εντός Φύσεως. Τίποτε δεν είναι εκτός. Ακόμα και η ανωμαλία, η ασθένεια, ο καρκίνος, ο θάνατος, το "χαλασμένο" DNA του σκύλου, όλα είναι εντός. Το μέγα ζήτημα είναι εμείς πώς τοποθετούμαστε απέναντι σε όλα αυτά ; Πως τα αντιμετωπίζουμε ; Πώς ζούμε ;
Το ζητούμενο λοιπόν ΤΩΡΑ είναι ΕΣΥ πώς θα αντιμετωπίσεις την ήδη υπάρχουσα κατάσταση.
Αν την άφηνες παθητικά να εξελιχθεί, θα υπολοιπόσουν του μέτρου, θα ζούσες παρά φύσιν.
Γράφοντας εδώ, πασχίζοντας και αγωνιζόμενος, ακόμα και κοιμίζοντας τον Μπάρον τη Δευτέρα, ζεις κατά φύσιν, είναι αυτό που μπορείς να κάνεις.
Καλείσαι όμως να γίνεις ήρωας, να σπάσεις τα όρια του εφικτού και του δυνατού, να πραγματώσεις το αδύνατον αλλά δέον : Να αφήσεις τον Μπάρον να ζήσει και όχι μόνον αυτό, αλλά να τον κάνεις το κατεργασμένο διαμάντι που λέει ο east49 και συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα κοιμίσεις ή όχι τον Μπάρον, αλλά αν ΕΣΥ θα γίνεις ήρωας ή όχι.
Γι' αυτό σου έγραψα σε προηγούμενο μήνυμά μου οτι είσαι τυχερός πού έχεις μία τόσο πλούσια και έντονη ευκαιρία και εμπειρία. Πρόσεξε τι σου λέω : ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΣ.
Τώρα για το "χαλασμένο" DNA του σκύλου :
Όπως ήδη έχεις καταλάβει, ΔΕΝ υπάρχει "χαλασμένο" DNA του σκύλου. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο DNA, το οποίο καλείται ο συγκεκριμένος γονιός παιδιού, κηδεμόνας σκύλου, γάτου, καναρινιού κ.λ.π. να διαχειρισθεί. Ανάλογα με το πώς θα το διαχειρισθεί, θα κριθεί αυτός και όχι το παιδί ή το ζώο (για το ανθρωπο-παιδί ισχύουν άλλα μετά από κάποια ηλικία αλλά αυτό κι αν είναι off-topic).
Εσύ προφανώς εννοείς με τον όρο "χαλασμένο" DNA του σκύλου, μία "κακή" συμπεριφορά του σκύλου, σαν αυτή της επίθεσης στον κηδεμόνα του. Σε πληροφορώ οτι αυτή η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι όχι απλώς απολύτως φυσιολογική, αλλά η πάγια και προβλεπόμενη. Είναι η επανάσταση του κάθε έφηβου απέναντι στον κάθε πατέρα, προκειμένου να αυτονομηθεί και να δομήσει μία αυθύπαρκτη προσωπικότητα. Το λάθος θα είναι να μην το κάνει. Αυτό που διαφοροποιείται είναι η ένταση και η έκταση της αντίδρασης και φυσικά η συμπεριφορά του "πατέρα". Εγώ δεν είχα ούτε ένα σκύλο, από ημίαιμο και γουέστι μέχρι πιτμπουλ που να μην μου την "έπεσαν". Άλλαξε φυσικά μόνον η έντασή τους. Την δική μου εμπειρία με το πιτ μπουλ μου (αυτό που έχω αβαταρ (τώρα είναι στον παράδεισο των σκύλων) την έχω περιγράψει αλλαχού - και προκάλεσε την μήνιν τινων συμφορουμιτών και την μέχρι πρότινος απόφασή μου να μην ξαναγράφω εδώ. Δεν θέλω να σε παραπέμψω στα δικά μου, για να μην ξύσω παλιές πληγές, σου παραθέτω όμως και πάλι τα του east49 που με εκφράζουν ΑΠΟΛΥΤΑ :
"Εαν ζουσαμε λοιπον στην Αμερικη, θα ειχα πεσει κι εγω στην λουμπα πριν σχεδον τρια χρονια να εχω στειλει μια σκυλα με @@, την σκυλα ΜΟΥ, να συναντησει το μεγαλοδυναμο.
Αλλα δεν το εκανα.
Κι οχι μονο δεν το εκανα αλλα τωρα, χρονια μετα εχω ενα διαμαντι, οχι ομως ακατεργαστο, οπως ειναι το δικο σου.....!
Η μεθοδος ηταν απλη κ στηριζεται στην αρχηγια κ το συστημα."
Θα πρόσθετα οτι αν κάπου υπάρχει ένα "χαλασμένο" DNA, είναι στον πατέρα του πιτ σου που δάγκωσε το κουτάβι όταν ήταν 6 μηνών. Ενήλικος σκύλος που δαγκώνει στα σοβαρά κουτάβι και όχι για διόρθωση, σίγουρα ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ από αναπαραγωγή και είναι αυτός και μόνον αυτός που βάζει μία σοβαρή υποψηφιότητα για ευθανασία.
ΥΓ 1 Θεωρώ οτι δεν είμαι καλός πουθενά, της λογοτεχνίας συμπεριλαμβανομένης.
ΥΓ 2 Αν είχα περισσότερο χώρο, ή αν δεν είχα τον πιτμπουλοκούταβο, θα έβαζα και εγώ υποψηφιότητα να πάρω τον Μπάρον και θα σου υπέγραφα και όποιο χαρτί ήθελες περί αποποίησης πάσης ευθύνης σου. Δυστυχώς αδυνατώ. Δυστυχώς επίσης, δεν γνωρίζω τον east49 παρά μόνο από τα γραπτά του, αλλά θεωρώ οτι αν δεν κρατήσεις ΕΣΥ τον Μπάρον ζωντανό, είναι η αμέσως επόμενη καλύτερη επιλογή σου. Ψηφίζω east !!
YΓ 3 Σου έχω στείλει π.μ.
