Ένας "έξυπνος" σκύλος "τα πιανει" γρηγορότερα, που σημαίνει οτι αν του δείξεις κατι λάθος (γιατι δε πρόλαβες, δεν ήξερες, δε κατάλαβες) θα το ενσωματώσει στη συμπεριφορά του πολυ πιο άμεσα απο οτι ένας "λιγότερο έξυπνος" ο οποιος χρειάζεται παραπανω επαναλήψεις για να καταλάβει και ετσι μειώνεται η πιθανότητα να καταλάβει και το λάθος που του έδειξες, για σωστό.
Ορισμός της επιθετικότητας
- Thread starter Sara
- Ημερομηνία δημιουργίας
συμφωνω με αυτα που γραφεις. συμφωνω, οτι ενας τετραπερατος (βλεπε ζωηρος και δραστηριος) σκυλος (μπορει να) ειναι μπελας.Ενας πραγματικά έξυπνος σκύλος, είναι μπελάς!
Θέλει πολύ περισσότερη δουλειά, υπομονή και επιμονή, εκ μέρους του ιδιοκτήτη, για να πετύχει, μια σωστή [κατά τα γραφάς] μεταξύ τους συμβίωση.
Κι εγώ έμαθα να λέω, πόσο "κακό" είναι, να είναι ο σκύλος σου τετραπέρατος. Οπερ βέβαια, δεν σημαίνει, ότι εκτελεί 3000 τρικ, έτσι για την πλάκα και για να τον θεωρούν οι άλλοι χαριτωμένο και ότι λύνει εξισώσεις και γράφει μυθιστορήματα.
Ενας σκύλος τύπου Μουφ και Σωτηράκη αντιθέτως, αυτά που εγώ λέω "μπουμπουνόσκυλα"είναι ιδανικά για όλους. Απροβλημάτιστα, εύκολα και αγαπησιάρικα. Το τέλειο σκυλί, για κοινωνίες, σαν αυτές που περιγράφονται στο παρόν θέμα.
για μενα ομως, οι εννοιες εξυπναδα, ευφυια, ειναι εννοιες ανθρωπινες και δεν μπορουν (ή δεν πρεπει) να χρησιμοποιουνται επιστημονικα για να χαρακτηρισουμε τα ζωα. δεν πιστευω οτι η φυση τους ειναι μια "εξερευνημενη και χαρτογραφημενη χωρα" για τους ανθρωπους, για να το πω με αλλα λογια.
το μυαλο μου ομως στην προταση της @Sara δεν πηγε στην αναλυση σου. τουλαχιστον οχι με αυτα που συζητουσαμε πριν.
δε θα καταλαβαινα παντως εναν εκπαιδευτη που θα μου ελεγε (με καθε σοβαροτητα) για ενα σκυλο οτι ειναι υπερβολικα εξυπνος (!) και πως αυτο ειναι κακο. λες και ειναι ενα θεμα που πρεπει να αντιμετωπιστει και να λυθει.
Από την συμβίωση και γενικότερα την συναναστροφή μου, με πολλούς σκύλους, υπάρχει δεν υπάρχει σαν δόκιμος όρος, μπορώ με απόλυτη σιγουριά να σου πω, ότι έναν σκύλο "σπίρτο" τον καταλαβαίνεις αμέσως και έχει μεγάλη συμπεριφορική διαφορά, από έναν...λιγότερο "σπίρτο" [έχεις δει φαντάζομαι πχ, το βιντεάκι με τον μπηγκλάκο που δραπετεύει από το κλουβί του, σκαρφαλώνοντας βήμα-βήμα μέχρι την κορυφή της πόρτας, ενώ όλοι οι άλλοι από κάτω, απλά τον κοιτάνε!]. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα, να έχουν διαφορετικό συντελεστή εκπαιδευσιμότητας. Και θεωρώ λογικό, ένας εκπαιδευτής, να το βαφτίζει "κακό" και να πρέπει να βρει λύσεις για να αντιμετωπίσει το "πρόβλημα", όταν αυτό [το πρόβλημα aka σκύλος] καλείται να ζήσει με έναν άνθρωπο, που πιθανόν να μην έχει ιδιαίτερες χειριστικές ικανότητες, ή τον χρόνο, ή την διάθεση να ασχοληθεί περισσότερο.
Ή το αλλο που σπρώχνει ενα έπιπλο για να ανεβει στον παγκο που ειναι το ταψί. Καταστρωνουν σχεδιο και το εκτελουν. Πως το ονομαζουμε αυτο;
Η εξυπνάδα/σπιρταδα δεν ειναι απαραιτητο να εκδηλωθει ως τσανταλιά.
Η εξυπνάδα/σπιρταδα δεν ειναι απαραιτητο να εκδηλωθει ως τσανταλιά.
τι λυση θα μπορουσε να δωσει ενας εκπαιδευτης στο σκυλο ενος ιδιοκτητη που τον θεωρει too smart for him;
υ.γ. αν μπορεις βαλε μου σε λινκ το βιντεο που λες
.
Αυτό υπάρχει και σαν ανθρώπινη δεξιότητα και λέγεται "πράξη".
Απαιτεί προγραμματισμό(=σκέψη), σχεδιασμό(=πλάνο δράσης) και εκτέλεση(=πρακτική εφαρμογή).
Ακόμα και στο είδος μας, η ικανότητα αυτή δεν είναι το ίδιο ανεπτυγμένη σε όλα τα άτομα...
Δεν ξέρω. Δεν είμαι εκπαιδευτής.
Στις γειτονιές της Saras πχ, ίσως τον βαφτίζει "κακό" και δεν του δίνει το ok να υιοθετηθεί, από τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη. Περιμένει άλλον, που να πληρεί τις προδιαγραφές ή τον στέλνει για ευθανασία. Ισως.
Από την πλευρά του ιδιοκτήτη [που θέλω να πιστεύω, ότι είναι ένα τσακ παραπάνω στην ενασχόληση με τον σκύλο του, από τον μέσο ιδιοκτήτη], που έχω πλέον άποψη
μπορώ να σου πω, ότι όντως, η ζωή μου δυσκόλεψε κατακόρυφα και άλλαξε ριζικά. Ευτυχώς, έχω την πολυτέλεια, να μπορώ να διαχειριστώ αυτές τις δραματικές αλλαγές. Αλλοι, μπορεί να μην την έχουν. Η να μην θέλουν. Οπότε και είναι εύλογο, να προτιμήσουν έναν πιο ήπιου χαρακτήρα σκύλο.
Σου απαντάει νομίζω πολύ εύστοχα το μαρέκο.
Ναι εμείς είμαστε απρόθυμοι. Ζώντας μια ζωή μέσα στις υποχρεώσεις και το τρέξιμο το μόνο που δεν μας χρειάζεται είναι ένας σκύλος που θα μας κάνει τη ζωή πατίνι. Κακά τα ψέμματα...
Τώρα αν η τύχη τα φέρει έτσι και τον αποκτήσουμε εξαρτάται από το βαθμό προσαρμοστικότητας , τον δικό μας, και την υπευθυνότητα μας ως άτομα και το μαζοχισμό μας εν μέρει, κατά πόσο θα συνεχίσουμε να συμβιώνουμε μαζί του.
Ένας εύκολος σκύλος είναι ευλογία , κακά τα ψέματα.
Το κανετε σαν το έξυπνος να ειναι αντιθετο του ηπιος/ευκολος.
Υπαρχουν και βλητα που ειναι διαολοι.
Θα συμφωνησω ομως σε αυτο
Υπαρχουν και βλητα που ειναι διαολοι.
Θα συμφωνησω ομως σε αυτο
Τετοιον εχω και πολλες φορες με πιανει μια επαρση οτι ειμαι γητευτης ξερω γω, ενω απλως ο σκυλος ειναι πηλος.
'Ενας δύσκολος σκύλος δεν είναι κατ'ανάγκη έξυπνος. Μπορεί να είναι ανεκπαίδευτος ή ζωηρός πολύ ή όχι σωστά εκτονωμένος. Εγώ προσωπικά έχω μία θεωρία, ότι επειδή οι σκύλοι εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις είναι ιδιαίτερα δραστήρια ζώα η ζωή μαζί μας είτε σε διαμέρισμα είτε σε κήπο (άλλωστε όπως ξέρουμε καλά το κήπο δεν τον χρησιμοποιούν για τρέξιμο ποτέ) επειδή στερούνται σκοπού όπως π.χ. μία εργασία, είναι πάντα λιγότερα εκτονωμένοι από ότι πρέπει. Για αυτό και συχνά γίνονται δύσκολοι.
Το μόνο που έχω να πω είναι ..ευτυχώς Παναία μου που δεν ζω Αμερική με τον Ερμή....από που να πιάσω και να που να τελειώσω ...από το γάβγισμα ; ....από τις βλακείες ;....από τους τσαμπουκάδες ;........θα είχαν στείλει και μένα για ευθανασία χαχαχαχαχ
....θα είχαν στείλει και μένα για ευθανασία χαχαχαχαχ
Δεν θα'σουν μόνη σου Σταματία. Θα είχες πολλούς από εμάς, για παρείτσα
Μου δίνεις την εικόνα ότι το πήρες "προσωπικά" αυτο που έγραψα και είναι κάτι το οποίο δεν σκόπευα μιας και μιλάω γενικά.
Ωστόσο, ήδη και εσύ απαντάς σε αυτό που λέω. Μιλάς για δική μας προσαρμοστικότητα και υπευθυνότητα στα δεδομένα του σκύλου και ναι, και μαζοχισμό. Οπότε η δυσκολία είναι στο δικό μας γήπεδο. Πχ το νίντζα με έναν άλλο ιδιοκτήτη θα μπορούσε να κάνει θαύματα ή να μην κάνει και τίποτα απολύτως και να ζει μια ζωή σε τσάντα με ολα τα προνόμια δεδομένα. Άλλωστε μου είναι οριακά δύσκολο να φανταστώ κάποιον άνω των 25 ετών να είναι χωρίς τρέξιμο και υποχρεώσεις. Θα συμφωνήσω ομως με @betty coltrane καθώς η συγκεκριμένη κουβέντα παίρνει τροπή ότι το "εξυπνο" σκυλί είναι δύσκολο και το "χαζο" εύκολο.
Όπως είπα και αλλού, θεωρώ εντελώς αδόκιμο τον όρο "εξυπνος/χαζος" σκύλος... απλά δεν έχουμε βρει το κουμπί τους προκειμένου να στρέψουμε την όποια ικανότητα τους σε εποικοδομητικο ρόλο.
Και πάλι το ξαναγράφω: μιλάω γενικά. Δεν απευθυνομαι σε κανέναν (ούτε θα μπορούσα αλλωτε να κρίνω τον σκύλο κανενός)
πώς θα μπορούσα να το πάρω προσωπικά;; Εμένα οι σκύλοι μου είναι άγγελοι..
Αλλά όχι δεν το πήρα προσωπικά απορώ πως έβγαλες τέτοιο συμπέρασμα
@Sara έτσι όπως το έγραψες ειλικρινά με πληγώνεις.
Προφανώς αναφέρεσαι σε αυτό που έγραψα:Υπάρχουν δύο λόγοι που μπορεί να τραβάει ένας σκύλος. Ο ένας είναι η ανασφάλεια και ο άλλος είναι ο ενθουσιασμός. Το κακό είναι πως οι δύο αυτές ψυχικές καταστάσεις έχουν την ιδιότητα να εναλλάσσονται σε κλάσματα δευτερολέπτου (ανάλογα και τον σκύλο πάντα), με αποτέλεσμα να τα έχουμε πετάξει όλα στο ίδιο τσουβάλι και να τα θεωρούμε και φυσιολογικά.
Αν δεν έχω εικόνα δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά σε ποια κατηγορία ανήκει το Μουφ, αλλά έχω την εντύπωση πως το κάνει κυρίως από ενθουσιασμό, όπως και η πλειοψηφία που αναφέρεις στην περιοχή σου. Δεν αναφερόμουν σε αυτά τα σκυλιά, αν και πάλι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό και θα σου πω παρακάτω γιατί. Αναφερόμουν στα άλλα που ενώ δεν είναι φοβικά, κοντεύουν να γίνουν καθαρά λόγω άγνοιας του ιδιοκτήτη.
Τώρα για ποιο λόγο δεν είναι εντελώς σωστό να τον αφήνουμε να μας τραβάει από ενθουσιασμό;
Διότι όσο καλή πρόθεση κι αν ξέρουμε πως έχει, παραβαίνει το "πρωτόκολλο καλής συμπεριφοράς" των σκύλων. Πως; Κοιτάζει στα μάτια τους άλλους σκύλους και πηγαίνει προς το μέρος τους. Αυτό δείχνει κατά κάποιο τρόπο ασέβεια προς τον άλλο σκύλο. Ένας σκύλος που έχει σωστούς τρόπους, δεν πλησιάζει ποτέ έναν σκύλο που τον ενδιαφέρει, κοιτάζοντας τον στα μάτια. Για την ακρίβεια γυρίζει το κεφάλι του επιδεικτικά λίγο μακριά απ΄το βλέμμα του άλλου, ακριβώς για να του δείξει την καλή του πρόθεση και τον απαραίτητο σεβασμό. Γι'αυτό πολλές φορές έχουμε συμπλοκές, ενώ οι προθέσεις είναι καλές. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να τον μαλώνουμε όταν το κάνει. Πάλι μπαίνει στην μέση η σωστή επικοινωνία, μόνο μέσω της οποίας μπορούμε να του θέσουμε τους σωστούς κανόνες συμπεριφοράς.
Αν για κάποιους αυτά είναι ψιλά γράμματα, δεν έχω καμία αντίρρηση. Απλά μοιράζομαι τις δικές μου σκέψεις.
Μα δεν τον αφηνω να με τραβοκοπαει παντα προς τα αλλα σκυλια διοτι εδω πρεπει να ρωτησεις τον αλλον ιδιοκτήτη αν εναι οκ.
