Ορισμός της επιθετικότητας

[vrmode]

@johnk ο αρχηγός της αγέλης είναι μια μαύρη γάτα ετών 14.

@aliki_s το πιο πιθανό είναι να τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε στο μπαλκόνι ή αποτελειώθηκε από τη γάτα και οι άλλες το κουβάλησαν μέσα στο σπίτι, περνώντας το από το pet door, διασχίζοντας 2 δωμάτια μέχρι το σαλόνι και το έβαλαν πάνω στον καναπέ. Και εκεί κάθονταν όλοι μαζί, παρέα με το πτώμα. Το είχαν σκεπάσει και με ένα μαξιλάρι (είναι και τρυφερές!).

Η Πέππερ δεν σκοτώνει τίποτα. Η Κάρλα σκοτώνει σαμιαμίδια με μεγάλο χαρά και υποπτεύομαι ότι θα τσάκιζε και ποντίκια αν έβρισκε γιατί γυρνάει το μάτι της ανάποδα αν τα "μυριστεί". Αλλά για πουλιά δεν ξέρω.

 

[nas]

Ακολουθεί προσωπική γνώμη για την οποία φυσικά δεν είμαι απόλυτος, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς...

Σχεδόν όλες οι ανάρμοστες συμπεριφορές συμβαίνουν για έναν μόνο λόγο. Συμβαίνουν γιατί ο σκύλος έχει παρεξηγήσει την πραγματικότητά μας και εμείς αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του σωστά, έτσι ώστε να του εξηγήσουμε πως δεν κινδυνεύει.

Αν ήξερε πως δεν κινδυνεύει, δεν θα αγχωνόταν από μόνος του επειδή έτσι του αρέσει. Το οτι είναι σκυλί, δεν σημαίνει οτι έχει ανάγκη πχ.να γαυγίζει. Αν το πιστεύουμε αυτό υποτιμάμε την νοημοσύνη του. Κάθε φορά που γαυγίζει, εκφράζει κάτι. Νομίζει οτι υπάρχει λόγος, συνήθως βρίσκεται σε άμυνα και υπερασπίζεται την ζωή του και της αγέλης του. Αυτό έχει αποτέλεσμα να στρεσάρεται, να ανεβαίνουν οι παλμοί του κ.ο.κ.

Από την στιγμή που έχουν βρεθεί οι σωστοί τρόποι επικοινωνίας, δεν είναι κρίμα και λάθος να αφήνουμε τον σκύλο μας να ζει έτσι;

Αν τώρα έχουμε προσπαθήσει να επικοινωνήσουμε μαζί του, αλλά αδυνατούμε να το κάνουμε σωστά έτσι ώστε να λύσουμε όλα τα προβλήματα, αυτό είναι άλλο καπέλο. Αν δηλαδή φτάσαμε μέχρι ένα σημείο και μετά θεωρήσαμε οτι έτσι είναι ο σκύλος μας, έτσι του αρέσει να κάνει και παράλληλα έχουμε βρει πρόχειρους και επιφανειακούς τρόπους για να αποφεύγουμε τα προβλήματα, τότε είναι λογικό να μας φαίνονται παράξενοι οι Αμερικάνοι και οι Β.Ευρωπαίοι.

Όμως επαναλαμβάνω, από την στιγμή που οι τρόποι επικοινωνίας έχουν βρεθεί, κατά την γνώμη μου οφείλουμε να τους εφαρμόσουμε και αν δεν τα καταφέρνουμε οφείλουμε να προσλάβουμε εκπαιδευτή και όχι να ανεχόμαστε λανθασμένες συμπεριφορές αντιμετωπίζοντάς τες με επιφανειακές λύσεις.

Και δύο λόγια για την εικόνα του "χάπατου". Αν ένας σκύλος ξέρει οτι δεν κινδυνεύει από τίποτα και επίσης ξέρει να συμπεριφέρεται σωστά και με σεβασμό στον άνθρωπό του, στους άλλους ανθρώπους και στους άλλους σκύλους, τότε είναι φυσικό να βαριέται και να έχει αυτή την όψη. Γι αυτό ο ιδιοκτήτης έχει και την τεράστια ευθύνη να φροντίζει για την σωστή αναψυχή και εκτόνωση του σκύλου.

Όσον αφορά τις πάπιες και τα περιστέρια, εδώ δεν μιλάμε παρεξήγηση από την μεριά του σκύλου αλλά για φυσικά ένστικτα. Αν όμως δημιουργείται πρόβλημα, μαντέψτε τί μπορεί να πετύχει η σωστή επικοινωνία.

 

[sis]

Υποθέτω η αντίδρασή μας – ή έλλειψη αυτής – εξαρτάται από τι ορίζει ο καθένας ως ανάρμοστη συμπεριφορά. Κι επίσης ανάρμοστη για ποιον; Για τον ίδιο το σκύλο ή για την ομαλή συμβίωση του ιδιοκτήτη του με άλλους ανθρώπους;

Για να μπορέσει οποιοσδήποτε σκύλος να μας ακολουθήσει στο σύγχρονο περιβάλλον αναγκαστικά θα χρειαστεί να περιορίσει ή να «απαλύνει» σε κάποιο βαθμό κάποια ένστικτα, ειδάλλως θα ήταν αδύνατο ή εξαιρετικά δύσκολο να έχουμε σκύλο σε αυτό το περιβάλλον. Από την άλλη, αν απαγορεύουμε ή διορθώνουμε ως ανεπιθύμητη την οποιαδήποτε έκφραση του σκύλου θυμίζει… σκύλο, μήπως κινδυνεύουμε να καταλήξουμε μ’ ένα ζωντανό λούτρινο;

 

[dimitris-skg]

Λίγο γάβγισμα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν ...

 

[nas]

@sis Υπάρχει τίποτα χειρότερο απ'το να εκφράζεσαι αλλά να μην σε καταλαβαίνει ο άλλος; Κάθε είδους έκφραση έχει ανάγκη να βρει ανταπόκριση, πρέπει να ακούσεις ή να δεις κάτι που δείχνει οτι ο άλλος κατάλαβε αυτό που θες να πεις, διαφορετικά βλέπουμε αδιέξοδο και πολλές φορές μας πιάνει εκνευρισμός, έως και πανικός ανάλογα με την περίσταση. Το ίδιο ισχύει και για τους σκύλους.

Από την στιγμή που ο σκύλος έχει παρεξηγήσει κάποιο ερέθισμα, η έκφρασή του είναι σωστή κατ'αυτόν. Τα ένστικτά του τον προστάζουν να συμπεριφερθεί ανάλογα με το πως έχει αντιληφθεί την κατάσταση. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δεν μπορεί ή δεν είναι σωστό να αλλάξει γνώμη εαν κάποιος επικοινωνήσει σωστά μαζί του. Η σωστή διόρθωση λοιπόν δεν είναι "απαγόρευση". Είναι "εξήγηση" πως κάνει λάθος. Εάν γίνει σωστά, ο σκύλος θα σταματήσει την συγκεκριμένη αντίδραση, όχι επειδή του το απαγορεύσαμε ή μας φοβάται, αλλά επειδή πραγματικά κατάλαβε οτι δεν χρειάζεται. Και μόνο τότε τα αποτελέσματα είναι άμεσα και μόνιμα.

Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι διαβάζουν με επιφυλακτικότητα αυτά που γράφω γιατί δεν γνωρίζουν (ή νομίζουν πως γνωρίζουν) τις μεθόδους που ακολουθώ, για να πετύχω την σωστή επικοινωνία που αναφέρω. Έχουν προφανώς την λανθασμένη εντύπωση πως πρέπει να ασκήσεις κάποιου είδους βία ή εκφυλισμό ενστίκτων για να το καταφέρεις. Το παραπάνω ποστ που έγραψα χρειάζεται πολλή ανάλυση και πολλά παραδείγματα για να γίνω απόλυτα κατανοητός, καθώς όπως είπε κάποιος οι ίδιες λέξεις έχουν δαφορετική σημασία για τον καθένα μας. Επιφυλάσσομαι λοιπόν..

 

[sis]

Θα διορθώσω κάτι που αντιλαμβάνεται λάθος ένας σκύλος, ή ίσως περιορίσω τις αντιδράσεις του ακόμα και όταν έχει αντιληφθεί κάτι σωστά. Αυτό όμως είναι διαφορετικό απ' το να θεωρώ ένα σκύλο προβληματικό / ακοινώνητο / ανεκπαίδευτο κ.α. επειδή π.χ. με ειδοποιεί όταν κάποιος είναι έξω απ' την πόρτα ή δεν κάθεται να τον χαϊδέψει κάποιος άγνωστος στο δρόμο.
(Στα πλαίσια της καλής γειτνίασης / αποφυγής αυτόφωρου δεν επιτρέπω στο σκύλο μου να λυσσομανάει όταν ακούσει κουδούνι /να αρπάξει όποιο χέρι κατευθυνθεί προς το κεφάλι του )

Η διαφωνία μου με αρκετά σκυλιά που έχει τύχει να δω σε Κεντρική / Δυτική Ευρώπη ή αυτά που περιγράφει η Sara στην Αμερική, είναι ότι στο όνομα της δημόσιας τάξης οι σκύλοι φτάνουν να στερούνται συμπεριφορών που τους χαρακτηρίζουν ως είδος και άτομα και μου δημιουργείται η εντύπωση ότι το μόνο αποδεκτό πρότυπο συμπεριφοράς είναι κάτι τέτοιο!

Θα είχε ενδιαφέρον να εξηγήσεις το ποστ σου, μόνο σε άλλο νήμα για να μη χαλάμε της Sara απ' την οποία ζητούμε συγνώμη για τα οφφ

 

[Sara]

Οχι ρε, το Μουφ μονο ζομπυ δεν ειναι! Και θεωρειται ακρως φιλικό και ωραιο και καλο. Το μονο που του καταλογίζουν ειναι αυτο που λενε οι Αμερικανοι "very much in your face", δηλαδη με ισχυρή προσωπικότητα και χωρις φόβους ´ή ενδοιασμούς. Ενας απο τους εκπαιδευτές του επισης πίστευε οτι ειναι υπερβολικα έξυπνο, το οποιο το ελεγε για κακο!

Παντως οχι, δεν εκτροχιασατε το θεμα, με ενδιαφέρουν αυτα που γράφετε.

 

[spyv]

Ενας απο τους εκπαιδευτές του επισης πίστευε οτι ειναι υπερβολικα έξυπνο, το οποιο το ελεγε για κακο!

... εχω ξεμεινει απο λογια .

 

[tasos malinoua]

 

[sis]

... εχω ξεμεινει απο λογια .

καλά κάνεις... anything you say can and will be used against you in the court of law

Sara τελικα πρέπει να είναι σχεδόν επαναστατική πράξη να έχεις σκύλο στην Αμερική! Αντιλαμβάνομαι, προσπαθώ τελοσπάντων, τί προσπαθούν να αποφύγουν, αλλά νομίζω υπερβάλλουν κάπως...
Είναι υποχρεωτικό να περάσεις το σκύλο κάποιου είδους βασική υπακοή με επαγγελματία εκπαιδευτή; Βοηθάει στο να μη χαρακτηριστεί αν γίνει καμιά στραβή επιθετικός ο σκύλος, άχρηστος ο ιδιοκτήτης;

 

[myEnzo]

Εμένα μου γεννάται άλλο ερώτημα: Κι αν συμβεί η στραβή εκτός από τον σκύλο και τον ιδιοκτήτη την τρώει κι ο εκπαιδευτής;

 

[tasos malinoua]

Εμένα μου γεννάται άλλο ερώτημα: Κι αν συμβεί η στραβή εκτός από τον σκύλο και τον ιδιοκτήτη την τρώει κι ο εκπαιδευτής;

ακομα και αυτος που πουλησε τα εκπαιδευτικα εργαλεια

 

[myEnzo]

Παλιοζωή... Να κάνει το σκυλί σου ένα κουλό και να πάρεις στο λαιμό σου τόσο κόσμο...

 

[ghelly]

εντέλει κάποτε πρέπει να καταλάβουμε τι ζητάμε από τα σκυλια...
...κάποτε θέλαμε να μας βοηθούν στις όποιες εργασίες μας...
...αργότερα ειπαμε να μπορούν να συνυπάρχουν και μεσα στο αναπτυσσόμενο αστικό περιβάλλον.... τα βάλαμε και μέσα στα διαμερισματα....
...τώρα τι τους ζητάμε? να φέρονται σαν ψάρια σε ενυδρείο? να είναι άοσμα, άχρωμα, αόρατα?

@nas το γαύγισμα (μιας και το έφερες ως παράδειγμα), είναι τρόπος έκφρασης... όχι τρόπος εκδήλωσης άγχους/ανησυχίας/ανασφάλειας.... Με αυτή τη λογική οι "σιωπηλες" φυλές θα ήταν φουλ από αυτοπεποίθηση και οι "ομιλητικές" ψυχασθενείς... Ανάλογα με το τι σκόπευε η εκτροφή καθε φυλής, είχε ρόλο και το γαύγισμα...

 

[tasos malinoua]

...τώρα τι τους ζητάμε? να φέρονται σαν ψάρια σε ενυδρείο? να είναι άοσμα, άχρωμα, αόρατα?

το γαύγισμα είναι τρόπος έκφρασης... όχι τρόπος εκδήλωσης άγχους/ανησυχίας/ανασφάλειας.... .

καλος η κακος και το πρωτο εχει γινει σε πολες φυλες και στο δευτερο το γαυγισμα μμπορει να βγει και απο ανασφαλεια/ανχος/ανησυχια

 

[ghelly]

καλος η κακος και το πρωτο εχει γινει σε πολες φυλες και στο δευτερο το γαυγισμα μμπορει να βγει και απο ανασφαλεια/ανχος/ανησυχια

Άλλο όμως το "να βγει ΚΑΙ από ανασφάλεια" και άλλο το "βγαίνει από ανασφάλεια"...
Εκεί ειναι μετά το πρόβλημα επικοινωνίας με τον σκύλο μας.

 

[tasos malinoua]

Άλλο όμως το "να βγει ΚΑΙ από ανασφάλεια" και άλλο το "βγαίνει από ανασφάλεια"...
Εκεί ειναι μετά το πρόβλημα επικοινωνίας με τον σκύλο μας.

το γαυγισμα ειναι τροπος εκφρασης και οχι τροπος εκδηλωσης ειπες
βγενει κι απο ανασφαλεια και απο φοοβο και απο οτι μπορει να πει το μυαλουδακι του ζωντανου
ακομα και απο ανχος αποχωρισμου σε σκυλο που δεν ειναι ουτε σαν ατομο αλλα ουτε σαν φυλη ομιλητιικος πχ.
οποτε (τουλαχιστον για εμενα) δεν ισχυει το παραπανο που λες
εκτος αν δεν πιανω κατι.

 

[epial]

Μισο λεπτο βρε Τασο! Ο Καστωρ όταν μας επισκεφτεί κάποιος, του ρίχνει προκαταβολικά ενα άγριο γαυγισμα.
Ειμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν ειναι ουτε από φοβο, ουτε από ανασφαλεια! Απλώς του δηλώνει ευθαρσώς οτι «έχε υπ οψιν σου ότι ειμαι κι εγώ εδώ και σε ελεγχω!»
«Φαίνεται» το ειδος του γαυγίσματος...

 

[betty coltrane]

@nas αυτο που κανεις στο 'μέρικα το λενε cliffhanger. Αρχιζεις να λες κατι ενδιαφερον και το σταματας στη μεση! To be continued...
Δώσε παραδειγμα για να συνεννοηθούμε.

 

[ISKENDER]

Η διαφωνία μου με αρκετά σκυλιά που έχει τύχει να δω σε Κεντρική / Δυτική Ευρώπη ή αυτά που περιγράφει η Sara στην Αμερική, είναι ότι στο όνομα της δημόσιας τάξης οι σκύλοι φτάνουν να στερούνται συμπεριφορών που τους χαρακτηρίζουν ως είδος και άτομα και μου δημιουργείται η εντύπωση ότι το μόνο αποδεκτό πρότυπο συμπεριφοράς είναι κάτι τέτοιο!

Η διαφωνία μου με αρκετούς ανθρώπους που εχει τύχει να δω σε
Κεντρική/Δυτηκη Ευρώπη ή αυτα που περιγράφει η Sara στην
Αμερική, ειναι οτι στο ονομα της δημόσιας τάξης οι άνθρωποι
φτάνουν να στερούνται συμπεριφορών που τους χαρακτηρίζουν
ως είδος και άτομα και μου δημιουργείτε η εντύπωση οτι στην
Κούβα και στην Βόριο Κορέα εχουν περισσότερη ελευθερία απο
τσι Αμερικάνοι.