Αννα μου, απαίτηση δεν έχω από κανένα τους. Ο καθένας, έχει την μοναδικότητά του, αλλά μέχρι εκεί.
Ο Μάρκος, έτυχε να είναι ιδιαίτερα χαρισματικός. Αλλοι, τα χρυσοπληρώνουν για να τα βρουν, αλλά αυτά που βρίσκουν, δεν του φτάνουν, ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι. Δεν μπορώ όμως να έχω καμμία απαίτηση, όταν εγώ δεν ασχολούμαι μαζί του, στον βαθμό που θα έπρεπε, για να διαπρέψει στο agility πχ, ή σε οτιδήποτε άλλο. Γιατί άνετα, θα τα κατάφερνε, σχεδόν με οτιδήποτε θα καταπιανόταν. Είναι γονιδιακό αστέρι ο τύπος. Αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Και όσα έχει κάνει, είναι υπεραρκετά.
Η Δάφνη, είναι το τέλειο σκυλί για σπίτι. Επισκιάζεται από τους άλλους δύο, και αυτοσαμποτάρεται με τις άπειρες φοβίες της. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Την αφήνω στην ησυχία της, χωρίς να την πρεσσάρω, γιατί δεν το σηκώνει. Φρικάρει. Και δεν χρειάζεται κιόλας να την στρεσσάρω για τίποτα. Μια χαρά είμαστε!
Ο Σώτος μου! Τι να πω για τον Σώτο! Είναι η ζωή μου όλη. Η μοναδική μου αγάπη. Με ρώταγε η
@vrmode αν καμαρώνω σαν γύφτικο σκεπάρνι. Βεβαίως. Αλλά όχι για την ταινία. Γι'αυτό το πλάσμα μου. Κάθε τρίχα του ακόμη, είναι ένα θαύμα της φύσης. Πως να μην καμαρώνω; Για την ταινία, συγκινούμαι. Γιατί σ'αυτό το καλό αγόρι, άξιζε...κάτσε να δεις πως το είπε πολύ εύστοχα η
@dnassib ...
"O,TI πιο όμορφο για έναν γεράκο που του αξίζει να μείνει για πάντα σε ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας". Ναι...του αξίζει του αγοριού μου και με το παραπάνω!
Πόσα θα'γραφε τώρα για τον Σώτο μου και την τελευταία του αυτή περιπέτεια...πόσα πανωκατωσέντονα, γεμάτα αγάπη...πόσα...
Δεν μπορώ να μην το σκέφτομαι...