off-topic...
Μπορεί, βέβαια, να είναι και αρκετά "on-topic", μιάς και συνδέεται "αρρηκτα" με τη συμβίωση, τόσο με τη Μόκα, όσο και με τον μικρό της σύντροφο...
Αν σου πω ότι το είδα τώρα το post σου, τι θα πεις?????
Εντάξει, φαντάζομαι ότι με πειράζεις... και καλά κάνεις!
Μιάς και όλοι οι φίλοι μου ξέρουν το μοναδικό (εμφανές!) "κουσούρι" μου... ας με πάρουν χαμπάρι και οι υπόλοιποι... όπως λένε, "πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι"...
Πηγαίνω στο γραφείο λίγο καθυστερημένα... επί 25 χρόνια, τουλάχιστον... και, σαφώς, φεύγω από το γραφείο "λίγο" καθυστερημένα...
Το πρωί, όμως, που πίνω "χαλαρά" το καφεδάκι μου, κάνω εκείνα τα 3-4 τηλεφωνήματα, που καθορίζουν τη μέρα... και, συνήθως ναι, έχω (ακόμα - ας μπορούσα να κάνω κι αλλιώς) κέφι να πηγαίνω στο γραφείο...
Τώρα, προκειμένου να μπορέσω να κάνω τα τηλεφωνήματά μου τα πρωινά (για να το συνδέσω και με το θέμα μας!), εξασκώ και λίγο τη ΒΥ σε Μόκα και Casper... με το "κάτω" + "μείνε" (και σκάσε!)...
Για να μην ορμάνε στο μπαλκόνι και γαυγίζουν σε κάθε σκυλί που βγαίνει για τη βόλτα του (αυτό το έχει μάθει η Μόκα από τον Casper)... ή στον κάθε ένα που βγαίνει στα απέναντι μπαλκόνια, ή κάνει περίεργους θορύβους στο δρόμο (καροτσάκια κλπ. - αυτό το έχει μάθει ο Casper από τη Μόκα)... ώστε αυτός που μιλάει μαζί μου στο τηλέφωνο, να μην καταλαβαίνει που ακριβώς βρίσκομαι... να μη μας παίρνουν και όλοι χαμπάρι!!!
Υ.Γ. Εντάξει, τη βολτίτσα με τον Casper δεν θα την έλεγες και χαλαρή... μάλλον, έτσι ξεκινάει και εξελίσσεται, αλλά πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14, ανά πάσα στιγμή!
Μπορεί, βέβαια, να είναι και αρκετά "on-topic", μιάς και συνδέεται "αρρηκτα" με τη συμβίωση, τόσο με τη Μόκα, όσο και με τον μικρό της σύντροφο...
Μαράκι,Αυτή άλλωστε είναι η ρουτίνα όλων μας. Καφεδάκι το πρωί και χαλαρή βολτίτσα με τον σκύλο.
Ε...κάποια στιγμή, σκάμε μύτη και στην δουλειά μας. Αν έχουμε κέφι
Αν σου πω ότι το είδα τώρα το post σου, τι θα πεις?????
Εντάξει, φαντάζομαι ότι με πειράζεις... και καλά κάνεις!
Μιάς και όλοι οι φίλοι μου ξέρουν το μοναδικό (εμφανές!) "κουσούρι" μου... ας με πάρουν χαμπάρι και οι υπόλοιποι... όπως λένε, "πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι"...
Πηγαίνω στο γραφείο λίγο καθυστερημένα... επί 25 χρόνια, τουλάχιστον... και, σαφώς, φεύγω από το γραφείο "λίγο" καθυστερημένα...
Το πρωί, όμως, που πίνω "χαλαρά" το καφεδάκι μου, κάνω εκείνα τα 3-4 τηλεφωνήματα, που καθορίζουν τη μέρα... και, συνήθως ναι, έχω (ακόμα - ας μπορούσα να κάνω κι αλλιώς) κέφι να πηγαίνω στο γραφείο...
Τώρα, προκειμένου να μπορέσω να κάνω τα τηλεφωνήματά μου τα πρωινά (για να το συνδέσω και με το θέμα μας!), εξασκώ και λίγο τη ΒΥ σε Μόκα και Casper... με το "κάτω" + "μείνε" (και σκάσε!)...
Για να μην ορμάνε στο μπαλκόνι και γαυγίζουν σε κάθε σκυλί που βγαίνει για τη βόλτα του (αυτό το έχει μάθει η Μόκα από τον Casper)... ή στον κάθε ένα που βγαίνει στα απέναντι μπαλκόνια, ή κάνει περίεργους θορύβους στο δρόμο (καροτσάκια κλπ. - αυτό το έχει μάθει ο Casper από τη Μόκα)... ώστε αυτός που μιλάει μαζί μου στο τηλέφωνο, να μην καταλαβαίνει που ακριβώς βρίσκομαι... να μη μας παίρνουν και όλοι χαμπάρι!!!
Υ.Γ. Εντάξει, τη βολτίτσα με τον Casper δεν θα την έλεγες και χαλαρή... μάλλον, έτσι ξεκινάει και εξελίσσεται, αλλά πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14, ανά πάσα στιγμή!