Νομίζω η Νατάσσα εννοούσε τη συζήτηση περί του ποιός φταίει για την κρίση κλπ κλπ.Νατασσα, δεν νομιζω οτι το πώς μπορεις να κανεις οικονομια δεν αφορα τον σκυλο.
Βεβαια, αν αρχισουμε να μιλαμε για τα παιδια των λουλουδιων και το Γουντστοκ, τοτε ναι, ειμαστε λιγακι εκτος.
Έλα, έχω καλό προαίσθημα, θα τον γλιτώσεις τον ηλεκτρικό.Δε μ' ενδιαφέρει να γίνω κυβερνήτης μα να εξασφαλίσω πάλι όσο μπορώ καλύτερα πως δε θα βρεθώ με τα σκυλιά στον ηλεκτρικό να κάνω τον ''κλοσάρ''.
Από τα πιο δυνατά μυαλά... και (δύο) από τα πιο δυνατά σκυλιά!!!ρε....εχεις ενα απο τα πιο δυνατα μυαλα στο forum...
Γρίφε, που είσαι......Μπορεί το αφεντικό να είναι ζωόφιλος
Η κρίση είναι το ωραιότερο και σημαντικότερο πράγμα που συνέβη στην νεώτερη Ελλάδα, μάς έφερε αντιμέτωπους με τις επιλογές που κάνουμε και κάνανε οι προηγούμενες γενιές.
Ναι σε ανθρωποφαγια,.Ενω τωρα που καλουνται να προχωρησουν με λιγοτερα εφοδια και πλαστικα ονειρα,θα αναγκαστουν(νομος της επιβιωσης)να στραφουν σε εναλλακτικες πηγες ενεργειας...
Είναι πάρα πολλοί οι παράγωντες οι οποίοι καθορίζουν πόσα χρόνια θα ζήσει ένα πλάσμα. Η (σωστή) διατροφή είναι μόνο ένας απ' αυτούς. Εγώ προσωπικά κάνω ό,τι μπορώ για να προσφέρω στον σκύλο μου την καλύτερη δυνατή φροντίδα (βάσει των οικονομικών δυνατοτήτων μου, βεβαίως). Δεν ξεκινάω από το "έλα τώρα, τόσα σκυλιά έτρωγαν αποφάγια και έζησαν 15+ χρόνια, και τόσα σκυλιά έτρωγαν τις καλύτερες τροφές και έζησαν 8, οπότε, καλύτερα για μένα και για το σκύλο να ταΐζω αποφάγια!" Το σκεπτικό είναι τελείως λάθος!! Θεωρώ πως πρέπει να προσπαθώ να του προσφέρω τα καλύτερα και να ελπίζω για το καλύτερο, εδώ μιλάμε για πιθανότητες και όχι για κάτι δεδομένο. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα ζήσει, πώς και πότε θα πεθάνει και γιατί.@ Berna
Με αφορμή το "γιατί πήρες σκύλο αν δεν μπορείς να τον φροντίσεις"...
Αν εσύ, που ξοδεύεις 2,33 ευρώ την ημέρα για τροφή συν όσα άλλα για τα υπόλοιπα, χάσεις τον σκύλο σου από καρκίνο στα 8 του χρόνια (...και ναι, χτύπησα ξύλο και το απεύχομαι φυσικά)...
...κι εγώ, που ξοδεύω 0,50 ευρώ την ημέρα κι έχω σκύλο της ίδιας φυλής, από την ίδια "πηγή", τον έχω δίπλα μου μέχρι τα 15 του χρόνια.
Τι θα σημαίνει αυτό;...Πως εσύ δεν τον φρόντισες καλά;...Πως εγώ τον φρόντισα καλύτερα;
Πως εσύ φταίς για αυτό που έγινε;...Πως σε εμένα οφείλεται η μακροζωία του σκύλου μου;
Γνώμη μου είναι πως τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αλλά και σύνθετα ταυτόχρονα...
Το σίγουρο είναι πως ένα καινούργιο παιχνιδάκι κάθε φορά που γυρνάω σπίτι ή μια λιχουδιά δεν είναι καλύτερη από μια βόλτα κάθε φορά που γυρνάω σπίτι...
...και ένας άλλος προβληματισμός...
Αν δημιουργήσουμε το θεωρητικό και φανταστικό σενάριο του σκύλου στην φύση, που τρέφετε με τροφές που θα τρεφόταν αλλά δεν είναι αναγκασμένος να τις ψάχνει, να τις κυνηγά και να τις σκοτώνει και είναι πάντα διαθέσιμες (άρα δεν πεθαίνει ή δεν καταπονήτε από πείνα, κακουχίες ή ατυχήματα κυνηγιού).
Επίσης, δεν έχει φυσικούς εχθρούς και δεν βρίσκετε εκτεθειμένος σε ακραία καιρικά φαινόμενα...Απλά ζεί στην φύση, σε ιδανικό περιβάλλον, τρώει και παίζει...Πόσο θα ζήσει και πόσα χρήματα "ξοδεύει" ή χρειάζεται;