Είδα τον τίτλο του θέματος, διαβασα και αρκετά ποστ. Μετα από 11 σελίδες δεν ξέρω πως φτάσατε στα ζαρζαβατικά
αλλά 1 χρόνο άνεργη μαζί με το killahκι θα σας πω πως περασε κι εμας η καθημερινότητά μας.
Στην αρχή είχαμε να φάμε την αποζημίωση. 10 χρόνια στην εταιρία, ευτυχως τυπικοι και πληρωσαν. Ολα κυλουσαν νορμαλ, με τη τροφή που έτρωγε και πριν, κανα παιχνιδακι που και που κλπ κλπ. Καποια στιγμή όμως η αποζημίωση τελείωσε...
Από εκεί και πέρα η χρηματοδότηση έρχεται απόκλειστικά από τη μητέρα μου και μέχρι πριν ενα μήνα και το ταμειο ανεργιας. Αλλα έχοντας από πριν ενοικιο, δάνειο, λογαριασμους κλπ προτεραιότητα ήταν και είναι να πληρώνω αυτά. Τη πρώτη μέρα που ξέμεινα από ξηρά (ετρωγε καλή ποιότητα), άρχισα να αδειάζω τον καταψύκτη από τα κρέατα που προορίζονταν για εμενα. Ψητες μπριζόλες, ψαρονέφρια, χοιρινό, κοτοπουλα κλπ. Με ρυζι μαζί έτρωγε η χοντρή για κανα 2 εβδομαδες, παρτυ εκανε!!! Εγώ μακαρόνια. Δεν με χάλασε, μου αρέσουν.
Μέχρι εκεινη τη στιγμή ντρεπομουν να πω στη μανα οτι ηθελα 60-70-80 ευρώ για τροφή. Ηδη πληρωνε όλα τα αλλα. Όμως την αγαπάει πολύ και πρώτη με ρώτησε αν εχω φαγητό για τη κillah. Πηρα μια κατώτερη ποιοτικά ξηρά και άρχισα να την ανακατέβω με το φαγητό που είχα κάθε μέρα. Αμα δειτε πως τις παει τις φακές θα πάθετε πλάκα
2 μπολ γεμάτα κατεβαζε. Παιχνιδια καινουρια γιοκ, μπαλακια γιοκ, μεταφορά με ταξί όπου δεν μπορουσα να τη παρω με τη μηχανη γιοκ...μειναμε ομως τα 2 μας όλη μερα καθε μέρα, πράγμα που ευχαριστησε το βουβαλακι μου οσο δεν παει! Από τα λεφτα που μου εδιναν για να ψωνησω φαγητό εξασφάλιζα αμπουλες και σκαλιμπορ. Και οι φακες καλες ειναι
Και καπως ετσι περασε ο χρόνος μας....
Τωρα έχω βρει 4ωρη δουλεια προς το παρον και βλέπουμε...Το ταμειο εχει τελειωσει. Ακομα πληρώνει η μανα αλλά πιο λίγα ευτυχως. Και τώρα πλέον αντιμετώπιζω δευτερη φορά μεσα στην ανεργία μου το ίδιο βασικό πρόβλημα. Τα Χριστουγεννα κάναμε εγχείρηση (300 γιουρια) cherry eye στο ενα μάτι, και αρχες Αυγουστου εβγαλε και στο αλλο. Αυγουστο δεν εβρισκα καν κτηνιατρο, η ταρίφα 300 γιουρια ακατεβατη όπου κι αν ρώτησα και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καν. Εννοειται κάθε μέρα βάζουμε σταγόνες και ελπιζω κάποια στιγμή να κάνω και την εγχείρησή της. Με διαβεβαιωσε η κτηνιατρος ότι είναι σε πολύ αρχικό στάδιο, πρέπει να γίνει το χειρουργείο, αλλά μπορώ να το καθυστερησω. Τυψεις, τυψεις και πάλι τύψεις ότι δεν μπορώ να της προσφέρω αυτό που πρέπει να γίνει και μάλιστα σε θέμα υγείας.
Δεν σκέφτηκα στιγμή να την δώσω (αν και έγινε η πρόταση απο το πατέρα που δεν ειναι καθολου ζωοφιλος ) , καλά εφαγε ακυρο απευθειας
. Το φαγητό κουτσα στραβα το βγαζουμε, παιχνιδια παιζουμε με οτι εχουμε, αντε κανα τζαμπο ελαχιστες φορές για κατι του 1-2 ευρώ, α και μια κουλουρα το καλοκαιρι!
Το θεμα υγείας είναι το βασικό για εμένα. Την κοιταω ωρες ωρες σαν να της λέω υπομονή ρε γουρουνι θα το κανουμε κι αυτό... Αν της συνεβαινε κατι πιο σοβαρό και δαπανηρο όμως από θέμα υγείας θα χτυπαγα το κεφαλι μου στο τοιχο. Εκει δεν ξερω πραγματικα τι θα εκανα...
Εν κατακλειδι, όπως περιόρισσα κι εγω τα παντα έτσι περιοριστηκαν και καποια πραγματα για τον σκύλο μου. Δεν εχω παιδια, οικογενεια και ισως αυτό το κάνει πιο ευκολο. Αν ειχα παιδια όντως η προτεραιοτητα θα ήταν εννοειται σε αυτα. Μαζι περνάμε τη δύσκολη φάση, ότι έχουμε θα τρώμε και θα ριξω και τη μουρη να ζητησω τα λεφτά από το πατέρα μου. (συνεχιζω ομως να ψαχνω για καλό χειρουργο σε λιγο καλυτερη τιμή, αν εχει καποιος καποια πρόταση π.μ...Νατασσα να ρωτησουμε και τον δικο σου)
Δεν θέλω να σκεφτώ όμως τη περίπτωση να ήταν ενα κλικ πιο δυσκολα τα πράγματα, να μην είχα βρει εστω και τη 4ωρη δουλειά και να μην είχα όχι μονο να ζήσω τη killah αλλά και τον εαυτό μου... Θα επρεπε όσο και να με τρελαινει η σκέψη, να τη δώσω για το δικο της καλό πάνω απ όλα. Και δυστυχως ειμαι σιγουρη οτι πολλοι που αγαπανε πραγματικά τα σκυλια τους έχουν βρεθεί ήδη σε αυτή τη κατάσταση...μια κατασταση που φαινοταν αδιανοητη τη στιγμή απόκτησης του τετραποδου φιλου τους.