και άλλο η βία της σκύλας στα κουτάβια-τα οποία απο φυσικού κάμια στιγμή διώχνει απο κοντά της,να πάνε να φάνε μόνα τους...
και άλλο η βία εκμέρους ενός ανθρώπου προς τον σκύλο του(ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλοσωμες φυλές όταν ενηληκιωθούν είναι πολύ αποτελεσματικότερες απο εμάς σε σώμα πρός σώμα αντιπαράθεση)
Γενικά
τα ζώα δεν αντιλαμβάνονται καλό-κακό όπως εμείς
και βέβαια δεν σκέφτονται πονηρά(δευτερες σκέψεις/αμφιβολίες/καχυποψίες) αν δεν μάθουν έτσι
Αν δεν ασκούμε καμία βία στον σκύλο μας παρα μόνο με επιμονη και υπομονή -
πειθώ και κατανόηση των αναγκών του (αν έίναι δυνατόν ο κούταβος να κατουριέται και να κάθεται να μάθει "δίπλα" ας πούμε...)
τότε κι αυτός
σαν ΣΚΥΛΟΣ που είναι θα μας το ανταποδώσει με αιώνια φιλία (με ΟΛΗ τη σημασία της λέξης)
αντίθετα αν του επιβληθούμε με την βία(η χειρότερα μόνο με την βία) είναι στην ιδοσυγκρασία του σκύλου( θέμα πιθανοτήτων δηλαδή) πότε θα ασκήσει κι αυτός
Βέβαια οι εκπαιδευτές αναγνωρίζουν περισσότερα σε έναν σκύλο που βλέπουν
και κρίνουν καλύτερα τι βαθμό βίας μπορεί να χρειαστεί ένας σκύλος
για να διορθώσει προβλήματα
που προκάλεσε κατα πάσα πιθανότητα μια άκαιρη χρήση βίας απο τον ιδιοκτήτη...
Το συγκεκριμένο κουτάβι απώλεσε ένα μέρος της φυσικής του διασκυλαγώγησης,το παιχνίδι με τα αδέρφια και το μάλωμα της μάνας,
κάτι τέτοιο είναι βία και από τις πιό βάναυσες(ο πρώιμος αποχωρισμός δηλ)
και τώρα πρέπει να διορθωθεί...όπως λέει ο εκπαιδευτής...
και μάλλον έχει διορθωθεί γιατί το θέμα είναι παλιο