Σχετικα με το ανωτερο επιπεδο επικοινωνιας.
Ο ανθρωπος επικοινωνει με διαφορους τροπους, λεκτικα (ακουστικος διάλογος με κανονικες λεξεις ή μορς ή ταμ ταμ), γραπτα (όπως εμεις εδώ) και νοηματικά.
Μερος της νοηματικης είναι η γλωσσα του σωματος ως αυθορμητες ή επιτηδευμένες κινησεις και το επιστέγασμα είναι η νοηματικη γλωσσα των κωφαλαλων.
Επισης ο ανθρωπος εχει την περισοτερο πολυπλοκη και ανεπτυγμενη εκφραση, τοσο στο προσωπο με τη μορφη των διαφορων «μορφασμών» οσο και στο υπολοιπο σωμα λογω της μεγαλυτερης τελειοτητας σαν κατασκευη και λειτουργία.
Η τεραστια υπεροχη στην επιδεξιοτητα των χεριων και ειδικα των δαχτυλων είναι ισως το μεγαλυτερο παραδειγμα.
Λογω των πιο εξελιγμενων, ευκολων και περισσοτερης ακριβειας μορφων επικοινωνιας (δεν αναφερομαι σε τεχνολογια), η γλωσσα του σωματος είναι πλεον βοηθημα και όχι η βάση. Το ότι δεν αναλυεται ιδιαιτερα όμως δεν σημαινει ότι δεν χρησιμοποιειται συνεχως, εστω και αυθορμητα.
Βεβαια σε ορισμενες περιπτωσεις υπαρχει και πολυ βαθεια αναλυση, όπως αυτή που κανουν οι ανακριτες, η αντιτρομοκρατική, οι μεγαλοι χαρτοπαίκτες, οι τερματοφύλακες, οι αναλυτές των debates, κλπ.
Ο σκυλος λογω μη σημαντικης εξελιξης εξακολουθει να χρησιμοποιει τις πρωτογονες μορφες επικοινωνιας, οι οποιες όμως δεν είναι αγνωστες στις επικοινωνια μεταξυ ανθρωπων. Είναι απλά παραμελημενες.
Με τη λογικη αυτή ο ανθρωπος πρεπει οντως να κατεβει επιπεδο για να επικοινωνησει με τον σκυλο μια και ο σκυλος μαλλον δεν μπορει να ανέβει το σκαλί.
αναφέρομαι στο μέγεθος του μετωπιαίου λοβού που σχετίζεται με την επεξεργασία/διαχειρηση της σκέψης και την επικοινωνία.
Ειναι θεμα ποιοτητας και οχι μεγεθους.
