Το αν είναι ανασφάλεια ή ταμπεραμέντο σε κουτάβι ποιμενικής φυλής, μπορείς να το δεις από το σύνολο της συμπεριφοράς.
Αν το σκυλί μανουριάζει με τις μύγες, αν δίνει ανάκατεμένα σινιάλα σωματικά, αν έχει αντίστοιχα αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά στον "εχθρό" (αν πχ εξαγοράζεται εύκολα, ή ηρεμεί με ένα γούτσου-γούτσου του "εχθρου") τότε δεν μιλάμε για φύλαξη.
Γνωρίζω όμως κουτάβια που από την ηλικία που λέμε...είτε από αρχική ανασφάλεια σαν αφορμή πυροδότησης, είτε από έμφυτη αντίληψη του "πρωτόκολλου", πήγαιναν καρφί στην μάντρα με σηκωμένα φλάμπουρα χωρίς σουξου-μούξου, εξαγορές και δεύτερες σκέψεις. Αυτό ναι, είναι ταμπεραμέντο. Και αυτό το σκυλί συνήθως δείχνει την ίδια συμπεριφορά καθ όλη την διάρκεια της ωρίμανσής του, με κάποιες φυσικά διακυμάνσεις.
Τέλος...αυτή η κατηγορία σκυλιών κατα την γνώμη μου δεν χρειάζονται ούτε ερεθιστή που "φοβάται" για να ανέβουν, ούτε μανίκι για να νιώσουν τα δόντια τους.
Την στιγμή που θα χρειαστεί, θα κάνουν την κίνησή τους (αρκεί φυσικά να μην έχουν "ηττηθεί-σπάσει" στο μεγάλωμά τους ανεξέλεγκτα).
Περισσότερη εκπαίδευση θέλουν στον έλεγχο από τον χειριστή.
Για την κατηγορία των "ανασφαλών", τα πράγματα σε αυτές τις φυλές είναι ακόμα πιο επικίνδυνα από των "τσαμπουκαλεμένων", καθώς το χαμηλό κατώφλι αντίδρασης δεν πρέπει να το κατεβάσει κανείς χαμηλότερα "πονηρεύοντας" τον σκύλο.
Χρειάζεται αρκετή δουλειά κοινωνικοποίησης και ξεψαρώματος μέχρι την ενηλικίωση, και μετά βλέπουμε...
Γνώμη μου