Ας αρχίσω να συμμετέχω στο θέμα... και υπόσχομαι να είμαι όσο πιο σύντομος και περιεκτικός γίνεται... ας το πούμε "πρώτος ομόκεντρος κύκλος"... και αν χρειαστεί, γράφω λίγο περισσότερο σε κάτι...
Ας μου επιτρέψεις δε, για χάρη της συντομίας, να μην είμαι πολύ διπλωμάτης στο σχολιασμό μου... να είμαι λιγάκι "blunt", όπως λέμε στα αρχαιοελληνικά...
Και, βέβαια, να ομολογήσω ότι αυτά στα οποία διαφωνούμε ή κάνουμε "debate" εμείς, αποτελούν ψιλά γράμματα για το 90% των σκυλογονιών... ας είναι...
1) ...Ο νεαρός σκύλος μας αμφισβητεί τη μέχρι τότε θέση του ως κουτάβι στην αγέλη μας, που ήταν στη χαμηλότερη βαθμίδα με βίαιο τρόπο που ξεκινά από την άρνηση στις εντολές μας, συνεχίζει με γρυλίσματα και ξεγύμνωμα δοντιών εναντίον του υπό αμφισβήτηση ανθρώπου (ή ζώου, αν υπάρχουν) και μπορεί να συνεχίσει σε ευθεία και ολοκληρωτική επίθεση (ειδικά εναντίον του όποιου αρχηγού της αγέλης)...
2) ...Οι σκύλοι μεταξύ τους θα τα βρούν εύκολα με μικροαμυχές (ας είναι καλά η φύση και όλη η διαδικασία του threatdisplay) με εξαίρεση πολύ λίγες φυλές(αυτές με κυνομαχικό παρελθόν και κυρίως τα ΑΡΒΤ) οι οποίες μπορεί να φτάσουν δυστυχώς μέχρι το θάνατο...
3) Ο σκύλος λοιπόν επαναστατεί γιατί θέλει να ανέβει στις βαθμίδες της ιεραρχίας της αγέλης όσο πιο πολύ μπορεί και ει δυνατόν να γίνει αυτός ο αρχηγός της αγέλης...
4) Στο τέλος της επανάστασής του όμως θα πρέπει να έχει μείνει σε σχέση με τους ανθρώπους της αγέλης στη βαθμίδα που ήταν πριν, δηλαδή στην απολύτως χαμηλότερη. Σε σχέση με τα τυχόν άλλα ζώα, στη θέση που του αξίζει.
5) Απλά σκεφτείτε έναν οποιοδήποτε σκύλο να είναι στην ιεραρχία μιας οικογένειας πάνω από τη γυναίκα ή το/τα παιδιά ….
6) Πιστεύω ότι η ένταση και η διάρκεια αυτής της επανάστασης έχει να κάνει με τη φυλή, το φύλο και το άτομο...
7) Wannabe alpha males κυριαρχικών και μεγαλόσωμων φυλών θα κάνουν πολύ πιο βίαιη επανάσταση από θηλυκά wannabe beta females μικρόσωμων και ήρεμων φυλών...
8) Το ένα άκρο είναι ο Ματαντόρ, ένα ενήλικο πλέον γουέστι 4 ετών που το έχουμε από 3 μηνών. Δεν έκανε ΠΟΤΕ επανάσταση. Δεν αμφισβήτησε ποτέ κανέναν, δεν κινήθηκε ποτέ απειλητικά με οποιονδήποτε τρόπο εναντίον κανενός στην οικογένειά μας. Η μόνη αγριάδα που βγάζει είναι όταν τον παίρνουμε αγκαλιά και δεν θέλει, μερικές φορές κάνει ένα σιγανό γκρρρρ για 2-3 δευτερόλεπτα αλλά πάντα κοιτάζει αλλού. Απλά μας λέει «αφήστε με, δεν θέλω να με τραβολογάτε». Κι αυτό είναι όλο...
9) Το άλλο άκρο είναι (ήταν) ο Μπρούνο...
10) ...(ο Μπρούνο) Η μόνη διαφοροποίηση ήταν ότι εμένα δεν με προστάτευε ποτέ. Ενώ με τη γυναίκα μου και τα παιδιά ήταν ΥΠΕΡπροστατευτικός, όταν ήμασταν μαζί, τίποτε...
11) Ανάμεσα στον Ματ και στον Μπρούνο, το άσπρο και το μαύρο, υπάρχουν οι 50 αποχρώσεις του γκρι ! ...
12) Ηθικό δίδαγμα ; Όσο πιο ψηλό είναι ένα δέντρο, τόσο πιο μεγάλη σκιά ρίχνει (Γιουγκ). Αυτός που είναι ικανός για τα καλύτερα, είναι ικανός και για τα χειρότερα....
13) Τα «γαμόσκυλα» ή θα γίνουν τέλεια σκυλιά ή θα γίνουν ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες...
1) Θες ακριβώς να πεις: Ο νεαρός
ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ (υπάρχουν τόσες "ανισορροπίες" στα σκυλιά - όπως και σε μας, που θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρες για να τις απαριθμήσουμε) σκύλος... που είναι
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΗΣ... επιπέδου Νο 1 (ή και Νο 2, καμιά φορά)... και που δεν πρόκειτα να γινει
ΠΟΤΕ αρχηγός (οποιασδήποτε) αγέλης... ούτε φυσικής αγέλης (μιάς και θα τον "φάνε" οι "υπασπιστές" - αν όχι ο ίδιος ο αρχηγός)... ούτε εξαναγκασμένης αγέλης (μιάς και θα τον φάει η καραμπίνα του "Καλού Ποιμένος" - και έτσι, θα επιβεβαιωθεί το ρητό: "you live by the sword... you 'll die by the sword")...
Δηλαδή, περιγράφεις το φαινόμενο του 5% (το πολύ!) των σκυλιών και των σχέσεων ιεραρχίας...
Ok, έτσι συμφωνώ στην εισαγωγή σου...
2) Αποτελεί μέρος της προηγούμενης απάντησης... απλά, δεν περιλαμβάνει ΜΟΝΟ τις φυλές που λες, αλλά και (πολύ ήρεμες) μεγαλόσωμες φυλές, σε αψιμαχία με μικρόσωμες φυλές... και, όπου θα γίνει το "ατύχημα"... υπάρχουν μέλη του φόρουμ, που το έχουν δει στο περιβάλλον τους ή και στο σπίτι τους...
3) Οχι ο κάθε σκύλος... ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ σκύλοι "επαναστατούν"... τουλάχιστον εγώ τα έγραψα (χωρίζοντας τους σκύλους σε επίπεδα "δυναμικότητας") και στο θέμα του
@east49 , προ λίγων μόνο ημερών... όταν λέω "εγώ", εννοείται ότι δεν τα ανακάλυψα εγώ, έτσι?
Η πλειονότητα των σκύλων, θα ανέβουν όσο το επιτρέπουν οι, κατά περίπτωση, περιστάσεις... και με μεγάλη άνεση θα σταματήσουν την αναρρίχηση... με την ίδια άνεση που θα την συνεχίσουν...
Και ένα μεγάλο πλήθος σκύλων, δεν θα προσπαθήσει κάν...
Ένας ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΣ σκύλος (και λύκος και άλλα ζώα) ΑΓΧΩΝΕΤΑΙ με την προοπτική να είναι αρχηγός... ΜΟΝΟ εμείς δεν αγχωνόμαστε (και αυτό, μόνο προτού γίνουμε αρχηγοί)... ο ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΣ σκύλος (ανεξαρτήτως επιπέδου δυναμικότητας - με εξαίρεση τα λεγόμενα "γαμώσκυλα" του επιπέδου Νο 1) αποζητά την ύπαρξη (άλλου!) "δυνατού" και βρίσκει ανακούφιση με αυτήν... ας μην επαναλαμβάνουμε για μιά φορά ακόμα το πως λειτουργεί η "Μητέρα Φύση"...
4) Εδώ υπάρχει η φράση του εκατομμυρίου: "Θα πρέπει"...
Ok... κι αν δεν γίνει έτσι? τι?
Μήπως (και πάλι) η έννοια "επανάσταση" είναι απολύτως συνώνυμη με το: "Είμαι ιδιοκτήτης δύσκολου σκύλου ή φυλής... και βρίσκομαι στη διαδικασία εκπαίδευσής μου"???
5) Ναι... σε "δυνατές" φυλές... και
όχι μόνο... είναι ΠΟΛΥ συνηθισμένη κατάσταση...
Γα να ευθυμήσουμε λιγάκι... σε εμάς, βέβαια (και σε άλλες "αγέλες" απ' ότι ξέρω
), όταν ακούσει ο Κάσπερ (και ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ άλλος!) τη "γυναίκα" να βάζει τις φωνές... ξέρει ότι "μαύρο φίδι τον έφαγε"!
6) Όπως έχεις ήδη καταλάβει, διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με την έννοια της "επανάστασης", όπως την διατυπώνεις (όχι μόνο εσύ)...
Αλλά, σε πολλές "δυνατές" και μεγαλόσωμες φυλές (και, γιατί όχι και σε μικρόσωμες και δυναμικές - απλά δεν ξέρω καλά - π.χ. το Γιόρκι, όπως και το Τζακ Ράσελ, αντίθετα με κάτι που διάβασα σήμερα, πιστεύω ότι είναι οι πιο γενναίες και τσαμπουκαλίδικες φυλές ΑΝΑ ΚΙΛΟ ΒΑΡΟΥΣ) και ιδίως στα αρσενικά, συμβαίνει το εξής: Έχουν κάποια ξεσπάσματα (ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ - ορμονών, δηλαδή, κατά κύριο λόγο), στην εφηβεία, όπου εκεί είναι ασυγκράτητα... ΔΕΝ είναι επανάσταση, εξηγείται απόλυτα επιστημονικά (από τους ειδικούς) και εμπειρικά (από τους εκτροφείς)... εκεί δεν "σκέφτονται"... δεν προσπαθούν να πετύχουν κάτι... απλά, θα "χτυπήσουν" οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους... λιγότερο ή περισσότερο έντονα... τα περισσότερα, όμως, ΠΟΤΕ τον αρχηγό...
7) Αυτό, όπως το περιγράφεις, ναι... είναι "rule of thumb"... για όλα τα σκυλιά!
Θα αφαιρέσω τις λέξεις "μεγαλόσωμων" και "μικρόσωμων"... και είμαστε εντάξει...
Και θα εξαλείψω ΠΛΗΡΩΣ οτιδήποτε έχει να κάνει με το ALPHA, το BETA, το OMEGA... αν θέλουμε να το αναπτύξουμε αυτό... και μόνο γι' αυτό, χρειαζόμαστε ένα βιβλίο!
8) Περιγράφεις το ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ σκυλί, επιπέδου (κατά πάσα πιθανότητα) Νο 3... μιά χαρά τον βλέπω!
9) Περιγράφεις ένα σκυλί σπάνιο (δεν θα διακινδυνεύσω τη λέξη ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ - θα έπρεπε να ξέρω κι άλλα πράγματα γι' αυτόν) σε ιδιοσυγκρασία... ίσως, έξω από το πρότυπο (από τα ελάχιστα διαβάσματά μου για τη φυλή) της φυλής του... υψηλού επιπέδου δυναμικότητας... έχω μείνει άναυδος με αυτή (ακριβώς) την συμπεριφορά... λέω "ακριβώς", γιατί έχω δει - ακούσει - διαβάσει παρόμοιες συμπεριφορές, πιο ομοιόμορφες... που επεξηγούνται, εύκολα ή δύσκολα... ή, που οφείλονται σε (τελικά) διαγνωσμένη πάθηση...
Εδώ, πραγματικά, νιώθω ότι θάπρεπε να ξέρω πιο πολλά...
10) Αν δεν κάνω λάθος, είναι τυπικό της φυλής του... υπεράσπιση των αδύναμων αγαπημένων...
Σε "εμάς" (στην Ομάδα 2), επειδή έχουμε μεγαλύτερη "καχυποψία" και επειδή διαχωρίζουμε (κυρίως) στο "εμείς και οι ξένοι", ο μέσος σκύλος (και ο Κάσπερ whatsoever!) θα τον κάνει σουβλάκι τον κολλητό μου που θα έρθει να μου "ξεφωνίσει" και να ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠλΑΤΗ!!!
11) Θα συμφωνήσω, χωρίς αστερίσκους... επιτέλους!
12) Που μας φέρνει στο:
Στον ήλιο γίνεται ο καρπός... στο χώμα η ρίζα (Λίνα Νικολακοπούλου)...
13) Επίσης, θα συμφωνήσω...
Με την αίρεση ότι το "γαμώσκυλο" ΔΕΝ είναι και τόσο επιθυμητό... τόσο στην απλή οικογένεια... όσο και στην ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ εργασία (με ελάχιστες εξαιρέσεις) που καλείται να εκτελέσει...
