Σ' ευχαριστώ για την απάντηση.
Η σκέψη μου σε τέτοιες περιπτώσεις πηγαίνει πάντα στο πώς θα αντιδράσει ο σκύλος σε μια τυχαία/απρόσεκτη/υπέρμετρα ενθουσιώδη κίνηση ενός τρίτου, και κυρίως παιδιού. Προφανώς χρειάζεται συνεχής εγρήγορση και επαγρύπνηση από μέρους σας.
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το θέμα σας, εύχομαι τα καλύτερα από εδώ και πέρα.
Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να σας εξηγήσω με λόγια μου βγάζει την αίσθηση οτι με τους ανθρώπους δεν θα έχω ποτέ πρόβλημα. Εξάλλου δεν μου έχει δώσει ποτέ το δικαίωμα (περίπου 4 χρόνια) να αμφιβάλλω, παρόλο που έχει ζήσει αρκετά πιο στρεσογόνες κατάστασεις απο τον μέσο σκύλο.
Εξαίρεση αποτελεί η πρόσφατη απειλή προς εμένα. που και αυτή δεν ξέρω πως να την αξιολογήσω.
Ωστόσο όπως μου είπε ο ερεθιστής (αν θεωρείται έγκυρη η άποψή του) αν ήθελε θα σε δάγκωνε.
δεν σε δάγκωσε άρα όλα καλά.
Μιας και έχουμε πει τόσα πολλά, να σας πω και κάτι που σκοπίμως δεν σας έχω πει τόσο καιρό.
Ο λόγος μπορεί να είναι χαζός αλλά αυτός είναι : δεν ήθελα να νομίζετε οτι την έχω ψωνίσει με τον σκύλο
Πριν 2 χρόνια ταξιδέψαμε στην Ιταλία σε μια εκδήλωση του μητρικού ομίλου της φυλής. Το κάναμε καθαρά για την εμπειρία και οχι για οποιοδήποτε τίτλο.
Η εκδήλωση είχε εξετάσεις εργασίας και μορφολογίας.
Το κομμάτι που ενδιέφερε εμάς στην μορφολογία ήταν αυτό της αναγνώρισης. Δηλαδή μπορούσε η Θάλεια να κριθεί απο επίσημο κριτή της φυλής για το αν αυτό που βλέπει είναι ή δεν είναι cane corso.
Ο κριτής είπε οτι βλέπει ένα cane corso
Στο 2ο σκέλος είναι οι απαραίτητες εξετάσεις εργασίας.
Ο σκύλος μπαίνει στον στίβο μαζί μου, υπάρχει ένας κριτής, ένας βοηθός κριτή και 4-5 άτομα κομπάρσοι. Ο κριτής δείχνει επι τόπου που θέλεις να πας, πχ πέρνα ανάμεσα απο αυτούς, κύκλωσε τον άλλον κλπ. πρέπει ο σκύλος να περάσει χαλαρός και ωραίος.
Μετά σου λέει να προχωρήσεις σε μια ευθεία καμιά 20αριά m και κάποιος πυροβολεί 3 φορές με περίστροφο για να δουν αν ο σκύλος έχει κροτοφοβία ή αν αγριεύει.
Μετά γυρνάμε προς το group των ανθρώπων και ξαναπερνάμε ανάμεσα, σταματάμε, χαιρετάμε κάποιον κλπ.
Ξαφνικά κάποιος αρχίζει και τρέχει μέσα στο στίβο. Είναι ο μοναδικός που κινείται τόσο έντονα, άρα ο σκύλος πρέπει να τον κοιτάξει, να τον lockάρει ιδανικά. Αυτός πάει και κρύβεται πίσω απο μια κρύπτη. Σου λέει ο κριτής να πας κοντά σε αυτήν περίπου 10m. Βγαίνει ο ερεθιστής κραδαίνοντας ένα stick (χωρίς φωνές κλπ) αμολάς τον σκύλο, τον δαγκώνει παλεύουν λίγο και πας και τον μαζεύεις.
Η Θάλεια μας, το μαναράκι μας τα έκανε όλα όπως έπρεπε. Μπήκε μέσα χαλαρή, ούτε το μάτι δεν έπαιξε με τους πυροβολισμούς. Έδωσε το πιο θεαματικό δάγκωμα της ημέρας.
Πικάντικη λεπτομέρεια : Όταν μπήκαμε στο στίβο άκουσα τους Ιταλούς να χαζογελάνε και συγκράτησα την λέξη πίκολο (μικρό). Προφανώς αναφέρονταν στο μέγεθος της που είναι μικρότερο απο το συνηθισμένο. Όταν έφυγε η Θάλεια να πάνω στον ερεθιστή με δυνατό άλμα δεν ακουγόταν τίποτα. Απόλυτη σιγή, λες και τους κόπηκε το γέλιο, απο την ορμή που είχε έκανε ολόκληρη περιστροφή δαγκωμένη στο μανίκι όπως κάνουν τα μαλινουά. Μετά είχαμε παλαμάκια μπράβο και λοιπά
Κουκουβάγιες εμείς όπως φαντάζεστε, πέρασε την εξέταση εργασίας.
Απο τις 13 συμμετοχές πέρασαν 2 ή 3 σκυλιά. Τα υπόλοιπα κόπηκαν.
Το Θαλουράκι μας πλέον έχει ped ΒΕΑ1 και CAL2.
Το όνομα αυτής : Thalia Black Pearl of Roma (στην λέξη Roma, βάλτο τον τόνο όπου θέλετε
)
Άπειρη υπερηφάνεια αυτό το σκυλί.
