Day 1061
Ένα μήνα στο νέο μας σπίτι! Η φάση της μετακόμισης φρίκαρε αρκετά τη Θάλεια.
Η εικόνα του να βλέπει πακέτα και βαλίτσες της ήταν γνώριμη. Αλλά μόλις γέμιζε το αμάξι ερχόταν και εκείνη μαζί. Τώρα κάθε φορά που το αμάξι γέμιζε και έφευγε.. εκείνη έμενε πίσω.
Μια μέρα αποφάσισε οτι αν δεν δράσει άμεσα θα μείνει πίσω μόνη της και κατέστρωσε το σχέδιό της. Περίμενε υπομονετικά μέσα στο crate μέχρι να βρει την κατάλληλη ευκαιρία. Μόλις έμεινε η εξώπορτα λίγο ανοιχτή, ανοίγει την πόρτα του crate, βγαίνει τρέχοντας έξω, προσπαρνάει όλα τα κουτιά της αυλής, πηδάει την αυλόπορτα και βγαίνει στο δρόμο. Κοιτάζει που είναι το αυτοκίνητο (το οποίο ήταν σταθμευμένο με ανοιχτό πορτ παγκάζ), τρέχει κάνει ένα σάλτο και καρφώνεται ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που υπήρχαν ήδη. Κεφάλι ανάμεσα και ο πισινός με την ουρά να προεξέχουν.
Υπήρχαν πάρα πολλές παραβιάσεις και αρκετοί λόγοι να την μαλώσουμε. Αλλά την πήραμε αγκαλιά και την γεμίσαμε φιλιά και την επόμενη ημέρα μπήκε κανονικά στο πορτ παγκάζ κ μετακομίσαμε οριστικά.
Η μετακόμιση έγινε καθαρά για τον σκύλο. Μια χαρά ήταν το προηγούμενο σπίτι. Μας έλειπε η ασφάλεια και η ευκολία μιας μεγάλης αυλής. Πλέον την έχουμε. Ωστόσο αυτή συνοδεύεται και απο υποχρεώσεις που δεν φανταζόμουν. Μιλάμε για μια αγροικία μέσα σε έναν ελαιώνα. Το κτήμα είχε πολλά χρόνια να περιποιηθεί. Περιφράξαμε 1,5 στρέμμα για την πάρτη μας. Μην τα πολυλογώ κάθε μέρα ρίχνουμε μεροκάματα και μεις και οι κηπουροί για να καθαριστεί απο χόρτα και διάφορα άλλα. Μέσα στο σπίτι είμαστε ακόμα με τις κούτες, αλλά δεν πειράζει, έχει και αυτό τη φάση του.
Η σκυλίτσα μας έχει τόση ενέργεια που ούτε καν το φανταζόμασταν. Είναι πολύ χαρούμενη και το δείχνει. Καταρχάς πλέον παίζει με παιχνίδια ενώ πριν με το ζόρι να κυνηγήσει ένα μπαλάκι και αυτό για 2-3 ρήψεις. Μετά το παράταγε. Έχει ξεπαστρέψει σχεδόν όλα της τα παιχνίδια και έχει ξεκινήσει με τα κούτσουρα. Την βγάζω στην παιδική της χαρά και μέσα σε 5' έχει κατουροχέσει για να ξεκινήσει το συντομότερα το παιχνίδι. Το σκυλί πηδάει μόνο του σαν κατσίκι. Πετάει τα κούτσουρα στον αέρα και τα κυνηγάει. Τα πόδια της είναι με πληγές απο τις πέτρες και τα ξύλα αλλά δεν σταματάει να τρέχει. Προχθές την σταμάτησα και την κράταγα για να πάρει μερικές ανάσες και αυτή έκανε σαν greyhound στην γραμμή εκκίνησης της κούρσας. Δεν έχω άλλα λόγια για να περιγράψω την χαρά της.
Στα υπόλοιπα παραμένει η Θάλεια που ξέραμε, μπήκε μέσα στο σπίτι με την ουρά κάγκελο και ύφος τσαμπουκαλεμένο. Δεν αφήνει τους κηπουρούς να πλησιάσουν το σπίτι (ρε Θάλεια, λίγο νερό ήρθαν να ζητήσουν οι άνθρωποι.. έλεος). Όσους γνωρίζει τους καλοδέχεται και εδώ.
Το μόνο πράγμα που πήρε η Θάλεια με την μετακόμιση είναι του κουβερτάκι της. Το πήρε στο στόμα μπήκε στο αμάξι και δεν το άφησε ποτέ. Πάει παντού μέσα στο σπίτι με το κουβερτάκι στο στόμα. Το αφήνει και κάθεται πάνω... γυναίκες
ΥΓ έχει γεννηθεί ο επόμενος μας σκύλος, περισσότερες πληροφορίες εν καιρώ