Πετυχαίνω το πρωί κύριο ετών 60+
"Να σου πω νεαρέ, γαβγίζουν;"
"Όχι όπως τα άλλα σκυλιά, έχουν άλλους χαρακτηριστικούς ήχους"
"Είχα και εγώ ένα ολόιδιο, διπλάσιο από αυτά!!!.". Ολόιδιο κατά τα άλλα.
"Δεν ήταν από αυτά, τότε" του λέω.
"Ηλίθιο σκυλί, όποιον έβλεπε τον έπιανε φίλο. Τον έδωσα και ησύχασα!!!. Να τα διώξεις"
"Τι λέτε κύριε μου;"
"Δεν είναι την εποχή που ζούμε να έχεις σκυλιά που δεν γαβγίζουν..."
"Καλή σας μέρα κύριε" και την έκανα με ελαφρά.
100 μέτρα πιο κάτω, πετυχαίνω κοπέλα γύρω στα 35 με τύπου κοκόνι θηλυκό λυτό και τύπου Jack Russell στο φλέξι.
Ξέρω ότι το κοκόνι δεν είναι σωστά κοινωνικοποιημένο και είναι επίσης αρκετά φοβικό και του βγαίνει σε επιθετικότητα.
Προσπαθώ να απομακρυνθώ χωρίς να έρθουν σε επαφή αλλά ήμασταν αρκετά κοντά όταν τους είδα. Πλησιάζουν και ξεκινάει το jack να γαβγίζει και το κοκόνι να μπαίνει μέσα στη μούρη της δικιάς μου και να της χώνει και ένα snap στο πρόσωπο. Τα παίρνει κρανίο η Maya και ευτυχώς που καταφέρνω και την βάζω πίσω μου πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα.
"Το σκυλί είναι φοβικό και έχει θέματα. Τα έχουμε ξαναπεί να το μαζεύεις το σκυλί, γιατί θα έχουμε άλλα και θα το έχω και τύψεις. Θα την δαγκώσουν (όχι μόνο τα δικά μου) και θα τρέχεις"
"Ναι, το ξέρω φοβάται"...
"Από φόβο δαγκώνει κιόλας. Βάλτου λουρί"
"Δεν δαγκώνει, μόνο με τα δικά σου κάνει έτσι"...
"Εγώ θα την πληρώσω τώρα, που τα έχω πάντα στο λουρί;"
"Δεν έχω όρεξη να μαλώσουμε" μου λέει και φεύγει.
Ελπίζω να μου κόψει και την καλημέρα και να αλλάζει στενό όταν μας βλέπει.
Τα σκυλιά μου δεν προκαλούν, είναι πάντα στο λουρί, αλλά δεν είναι ζωντόβολα, είναι δυναμικά και θα αμυνθούν αν χρειαστεί.
"Να σου πω νεαρέ, γαβγίζουν;"
"Όχι όπως τα άλλα σκυλιά, έχουν άλλους χαρακτηριστικούς ήχους"
"Είχα και εγώ ένα ολόιδιο, διπλάσιο από αυτά!!!.". Ολόιδιο κατά τα άλλα.
"Δεν ήταν από αυτά, τότε" του λέω.
"Ηλίθιο σκυλί, όποιον έβλεπε τον έπιανε φίλο. Τον έδωσα και ησύχασα!!!. Να τα διώξεις"
"Τι λέτε κύριε μου;"
"Δεν είναι την εποχή που ζούμε να έχεις σκυλιά που δεν γαβγίζουν..."
"Καλή σας μέρα κύριε" και την έκανα με ελαφρά.
100 μέτρα πιο κάτω, πετυχαίνω κοπέλα γύρω στα 35 με τύπου κοκόνι θηλυκό λυτό και τύπου Jack Russell στο φλέξι.
Ξέρω ότι το κοκόνι δεν είναι σωστά κοινωνικοποιημένο και είναι επίσης αρκετά φοβικό και του βγαίνει σε επιθετικότητα.
Προσπαθώ να απομακρυνθώ χωρίς να έρθουν σε επαφή αλλά ήμασταν αρκετά κοντά όταν τους είδα. Πλησιάζουν και ξεκινάει το jack να γαβγίζει και το κοκόνι να μπαίνει μέσα στη μούρη της δικιάς μου και να της χώνει και ένα snap στο πρόσωπο. Τα παίρνει κρανίο η Maya και ευτυχώς που καταφέρνω και την βάζω πίσω μου πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα.
"Το σκυλί είναι φοβικό και έχει θέματα. Τα έχουμε ξαναπεί να το μαζεύεις το σκυλί, γιατί θα έχουμε άλλα και θα το έχω και τύψεις. Θα την δαγκώσουν (όχι μόνο τα δικά μου) και θα τρέχεις"
"Ναι, το ξέρω φοβάται"...
"Από φόβο δαγκώνει κιόλας. Βάλτου λουρί"
"Δεν δαγκώνει, μόνο με τα δικά σου κάνει έτσι"...
"Εγώ θα την πληρώσω τώρα, που τα έχω πάντα στο λουρί;"
"Δεν έχω όρεξη να μαλώσουμε" μου λέει και φεύγει.
Ελπίζω να μου κόψει και την καλημέρα και να αλλάζει στενό όταν μας βλέπει.
Τα σκυλιά μου δεν προκαλούν, είναι πάντα στο λουρί, αλλά δεν είναι ζωντόβολα, είναι δυναμικά και θα αμυνθούν αν χρειαστεί.