Δάγκωμα σε παιδάκι
- Thread starter l.Kyveli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Διαφωνώ λιγάκι στο αν ο σκύλος ξεχωρίζει παιδί από ενήλικα.
Η δικιά μου τουλάχιστον το κάνει.
Ο σκύλος δεν φταίει σίγουρα,
αυτό που λέει ο merlin νομίζω πως το λέει πιο πολύ σκεπτόμενος την επίθεσηή το δαγκωμα ενός σκύλου ίσως φύλακα, που πρέπει να είναι σε θέση να διαχωρίζει καταστάσεις, ή κάπως έτσι το κατάλαβαίνω εγώ.
Μέρλιν αν κάνω λάθος, διόρθωσε με.
Φυσικά την ευθύνη του σκύλου την έχει ο ιδιοκτήτης, εγώ που έχω φοβικό σκυλί ξέρω πως ίσως αντιδράσει και δαγκώσει λόγω φοβίας, για αυτό και οφείλω να είμαι πάντα προσεκτική και για το καλό της Ράνυς (σίγουρα δεν θέλω κανέναν να τολμήσει να την ενοχλήσει, και να την τρομάξει),και για το καλό του άλλου που ίσως άθελα του την προκαλέσει και τον δαγκώσει.
Η ευθύνη είναι δικιά μου πάντα.
Ελπίζω και οι γονείς στo mikroataktopaidakiforum.gr να καταλαβαίνουν πως έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στα παιδιά τους, και πως όσο ύσηχα και αν είναι οφείλουν να είναι πάντοτε κηδεμόνες, με όλη την σημασία.
Ειδικά όταν γνωρίζουν πως στην πολυκατοικία κυκλοφορούν σκυλιά και πως το παιδί έχει προιστορία με αυτά.
Πρώτα απ'όλα φταίει ο γονιός, εξ'άλλου το παιδάκι είναι αυτό που θα πάθει πρώτο τραυματισμό σε μάχη με ζώο.
Ξεκάθαρα πράγματα.
Ο σκύλος δεν είναι επιθετικός απ'ότι κατάλαβα, αν ήταν δεν θα διόρθωνε με ένα απλό δάγκωμα, αλλά θα ήταν χειρότερα τα πράγματα.
Άρα δεν ήταν ανευ λόγου (για τον σκύλο) δάγκωμα.
Το ότι υπάρχουν ανεύθυνοι άνθρωποι φυσικά και δεν παίρνει από πάνω μας την ευθύνη είναι όπως με τα κακά, οι άλλοι τα παρατάνε εγώ θα τα μαζέψω?
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε μόνο τη μάνα,δηλαδή.
Φταίει σαφως και η ιδιοκτήτρια, άσχετα εάν ήταν εξ' απροοπτου!
Η δικιά μου τουλάχιστον το κάνει.
Ο σκύλος δεν φταίει σίγουρα,
αυτό που λέει ο merlin νομίζω πως το λέει πιο πολύ σκεπτόμενος την επίθεσηή το δαγκωμα ενός σκύλου ίσως φύλακα, που πρέπει να είναι σε θέση να διαχωρίζει καταστάσεις, ή κάπως έτσι το κατάλαβαίνω εγώ.
Μέρλιν αν κάνω λάθος, διόρθωσε με.
Φυσικά την ευθύνη του σκύλου την έχει ο ιδιοκτήτης, εγώ που έχω φοβικό σκυλί ξέρω πως ίσως αντιδράσει και δαγκώσει λόγω φοβίας, για αυτό και οφείλω να είμαι πάντα προσεκτική και για το καλό της Ράνυς (σίγουρα δεν θέλω κανέναν να τολμήσει να την ενοχλήσει, και να την τρομάξει),και για το καλό του άλλου που ίσως άθελα του την προκαλέσει και τον δαγκώσει.
Η ευθύνη είναι δικιά μου πάντα.
Ελπίζω και οι γονείς στo mikroataktopaidakiforum.gr να καταλαβαίνουν πως έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στα παιδιά τους, και πως όσο ύσηχα και αν είναι οφείλουν να είναι πάντοτε κηδεμόνες, με όλη την σημασία.
Ειδικά όταν γνωρίζουν πως στην πολυκατοικία κυκλοφορούν σκυλιά και πως το παιδί έχει προιστορία με αυτά.
Πρώτα απ'όλα φταίει ο γονιός, εξ'άλλου το παιδάκι είναι αυτό που θα πάθει πρώτο τραυματισμό σε μάχη με ζώο.
Ξεκάθαρα πράγματα.
Ο σκύλος δεν είναι επιθετικός απ'ότι κατάλαβα, αν ήταν δεν θα διόρθωνε με ένα απλό δάγκωμα, αλλά θα ήταν χειρότερα τα πράγματα.
Άρα δεν ήταν ανευ λόγου (για τον σκύλο) δάγκωμα.
Το ότι υπάρχουν ανεύθυνοι άνθρωποι φυσικά και δεν παίρνει από πάνω μας την ευθύνη είναι όπως με τα κακά, οι άλλοι τα παρατάνε εγώ θα τα μαζέψω?
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε μόνο τη μάνα,δηλαδή.
Φταίει σαφως και η ιδιοκτήτρια, άσχετα εάν ήταν εξ' απροοπτου!
Το οτι υπαρχουν παιδια που δεν σεβονται τα ζωα,μού δειχνει προσωπικα το λιγοτερο βαριεστημενους το περισσοτερο αξεστους γονεις και σιγουρα ανικανους για διαπαιδαγωγηση.Και δεν το λεω ως ζωοφιλος ή ως εχων σκυλο αλλά ως γονεας που θα με εθλιβε το γεγονος να εχω ενα παιδι χωρις ορια...ΟΡΙΑ ΡΕΕΕΕΕ!!!Επιτελους σε αυτη την Χωρα ασχοληθειτε τουλαχιστο με το μελλον της...με τα παιδια και το σωστο τροπο και ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ που οφειλουν να εχουν ως σωστοι ανθρωποι...
το σκυλί δεν δάγκωσε
διόρθωσε με ένα τσίμπημα
και πολύ καλά έκανε
αν δάγκωνε θα συμφωνούσα με τον Μέρλιν-αλλά άλλο το δάγκωμα και άλλο το τσίμπημα
βέβαια προσέχουμε κάθε φορά τ πλάσμα για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι
αν έχουμε σκύλο,προσέχουμε τον σκύλο μας
αν έχουμε παιδί το παιδί
κι αν έχουμε κι απο τα δύο ,μπράβο μας,χαρά στα κουράγια μας!!!!!!!!!!!!
διόρθωσε με ένα τσίμπημα
και πολύ καλά έκανε
αν δάγκωνε θα συμφωνούσα με τον Μέρλιν-αλλά άλλο το δάγκωμα και άλλο το τσίμπημα
βέβαια προσέχουμε κάθε φορά τ πλάσμα για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι
αν έχουμε σκύλο,προσέχουμε τον σκύλο μας
αν έχουμε παιδί το παιδί
κι αν έχουμε κι απο τα δύο ,μπράβο μας,χαρά στα κουράγια μας!!!!!!!!!!!!
Αν θελουμε ποτέ να αλλαξει κατι σε αυτη τη ρημαδα την Ελλαδα,θα σε διορθωνα λεγοντας...
1)ΓΟΝΙΟΣ
2)ΓΟΝΙΟΣ
3)ΓΟΝΙΟΣ
4)Ιδιοκτητης...
τελος...!Ουτε ο σκυλος ουτε το παιδι ευθυνονται για τα λαθη-πιθανον-των κηδεμονων τους!Αν ο ΓΟΝΙΟΣ και επειτα ο ιδιοκτητης δεν ασχοληθουν ΥΠΕΥΘΥΝΑ με την σωστη διαπαιδαγωγηση των "τεκνων τους"τοτε το αποτελεσμα θα ειναι διαχρονικα τραγικο...
Παιζει ρολο και η ηλικια. Αλλο ενα παιδακι 3, και αλλο ενα παιδακι 10. Οι ευθυνες δαιαταρασσονται αναλογα με την ηλικια και την περισταση. Τα καλα παιδακια(απο καλους γονεις) δεν πρεπει να ενοχλουν τα σκυλακια, αλλα και τα καλα σκυλακια(απο καλους ιδιοκτητες) δεν πρεπει να δαγκωνουν τα παιδακια...
Όπως πολύ σωστά λέτε η συγκεκριμένη περιππτωση δεν χαρακτηρίζεται επίθεση, μάλλον, εφόσον δεν ήμουν μπροστά, αλλά το πιστεύω γιατί το παιδάκι δεν έβγαλε αίμα. Η γνωμη μου ειίναι ότι ο δικός μου σκυλος που έφαγε την σάκα στο κεφάλι και δεν αντέδρασε μάλλον δεν είναι φυσιολογικός. Ο σκύλοσ της κοπέλας αντέδρασε μάλλον πιο νορμαλ.
Τώρα βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις σκύλων που επιτέθηκαν σε παιδιά ενώ αυτά απλά έτρεχαν στον χώρο. Εδώ κι αν μιλάμε για ανεύθυνο ιδιοκτήτη που ξέρει ότι έχει ένα ζώο με ισχυρό prey drive ίσως και προβληματικό και δεν κάνει τίποτα.
Σε κάθε περίπτωση εγώ προσωπικά που μεγάλωσα με σκύλους και δεν είχα ποτέ δυσάρεστη εμπειρία ούτε σαν παιδί ούτε σαν ενήλικας είμαι της αποψης οτι 100 τα 100 εμπιστοσυνη στις αντιδράσεις ενός σκύλου όταν δεν ελέγχουμε το περιβάλλον δεν πρέπει να έχουμε ποτέ. Για αυτό και δεν έχω αφήσει ποτέ παιδάκι να παίξει με τους σκύλους μου χωρίς να είμαι παρούσα.
Τώρα βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις σκύλων που επιτέθηκαν σε παιδιά ενώ αυτά απλά έτρεχαν στον χώρο. Εδώ κι αν μιλάμε για ανεύθυνο ιδιοκτήτη που ξέρει ότι έχει ένα ζώο με ισχυρό prey drive ίσως και προβληματικό και δεν κάνει τίποτα.
Σε κάθε περίπτωση εγώ προσωπικά που μεγάλωσα με σκύλους και δεν είχα ποτέ δυσάρεστη εμπειρία ούτε σαν παιδί ούτε σαν ενήλικας είμαι της αποψης οτι 100 τα 100 εμπιστοσυνη στις αντιδράσεις ενός σκύλου όταν δεν ελέγχουμε το περιβάλλον δεν πρέπει να έχουμε ποτέ. Για αυτό και δεν έχω αφήσει ποτέ παιδάκι να παίξει με τους σκύλους μου χωρίς να είμαι παρούσα.
Συμωνώ με πολλά posts που διάβασα,με αυτό να πλησιάζει περισσότερο την δική μου οπτική των πραγμάτων.
Θεωρώ αδιανόητο πολλοί απο εμάς να ξοδεύουμε τόσο χρόνο στην κοινωνικοποίηση και στην εκπαίδευση του σκύλου μας και εκεί έξω να υπάρχουν τόσο αδιάφοι γονείς ..
Αλήθεια υπάρχει πιο έντονο συναίσθημα για έναν γονιό από το να πλάθει το ίδο του το παιδί να γίνει αυτός ο εξαιρετικός άνθρωπος του μέλλοντος που όλοι αναζητούμε?
Υπάρχει μεγαλύτερο συναίσθημα για ένα γονιό από αυτή την πληρότητα που νιώθει, οταν επικοινωνεί με το καθρέφτισμα της ψυχής του και της σάρκας του που είναι το ίδιο το παιδί του?
Δεν μπορώ να διανοηθώ οτι ορισμένοι από εμάς μιλάμε στο κουτάβι μας με ήρεμο και ζεστό τόνο,πολλοί μάλιστα έχουμε κ πιο μακροσκελείς μονολόγους μαζί του και την ίδια στιγμή υπάρχουν γονείς με μηδενική επικοινωνία με τα παιδιά τους..
Το παιδί είναι τόσο αγγελικά πλασμένο,τόσο αθώο τόσο εύπλαστο και τόσο διψασμένο για γνώση κ περιέργεια,που το μόνο που ζητάει είναι την πηγή ακριβώς αυτού του ερεθίσματος.Ο γονιός που του καλύπτει αυτήν την ανάγκη,αμέσως "θεοποιείται" στα μάτια του παιδιού,ο πατέρας και η μητέρα γίνονται τα πρότυπα του.
Το να μαθαίνεις τον κόσμο σε ένα παιδί και να το διαπαιδαγωγείς σφαιρικά σε κάνει τον απόλυτο ήρωά του!
Υπό αυτήν την έννοια,θεωρώ τουλάχιστον άξεστους όπως σωστά λέει ο mathosalas,όλους αυτούς τους γονείς που φέρνουν στον κόσμο ένα κουτσούβελο και μετά το παρατάνε να μεγαλώσει με το σχολείο και με τους φίλους του..
Ποιος θα του εμφυσήσει την αγάπη για τους σκύλους και κατ'επέκταση για τα έμβια όντα αν όχι ο γονιός?
Αξίζει να αναφέρω και μια πρόσφατη προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό.Όπως κάναμε την απογευματινή βόλτα μας στο πάρκο λοιπόν,χθες το απόγευμα,πάρκο στο οποίο συχνάζουν δυστυχώς και πολλοί αλλοδαποί ..είχα την MOllie ελεύθερη και περπάταγε δίπλα μου!Σε ένα παρακείμενο παγκάκι πρόσεξα 2 αλλοδαπούς γονείς,να μιλάνε έντονα ο ένας στον άλλον(για τσακωμός μου φάνηκε) με τα 2 τους παιδιά παρατημένα,να γυροβολάνε σε απόσταση 50 μέτρων περίπου.
Ιδιαίτερα υπερκινητικά παιδιά(9-12 χρονών πάνω κάτω),σκαρφάλωναν σε δέντρα,κράδαιναν ξύλα και διακοσμούσε το ένα το άλλο με όλες τις λέξεις που υπάρχουν στο ελληνικό λεξιλόγιο,για την περιγραφή των γεννητικών οργάνων.
Πλησίασα υποψιασμένος.. μόλις τα δύο μυξιάρικα αντιλήφθησαν την Mollie μου κατέβηκαν σαν τις μαιμούδες από τα δέντρα και άρχισαν να τρέχουν καταπάνω της με τα ξύλα ..Σταμάτησα τον βηματισμό μου απότομα και γύρισα για να δω καλλύτερα την όλη φάση χωρίς όμως να πλησιάζω(είχα εκτιμήσει το σκηνικό και δεν διέτρεχε κάποιο κίνδυνο η Mollie σε αυτό το σημείο).Αυτό που έκαναν τα σκασμένα είναι να της κραδαίνουν τα ξύλα τους επιδεικτικά,να της φωνάζουν και να προσπαθούν να την τρομάξουν για να υποχωρήσει εκείνη πρώτη.Τότε πλησίασα δίπλα στην Mollie που δεν είχε κουνηθεί,ήταν αυτό που λέμε "στην τσίτα" με την ουρά όρθια και τους είχε καρφώσει με την ματιά της,έβαλα τον οδηγό της,τα κοίταξα με σοβαρό και απότομο ύφος(όχι αγριεμένο)και φύγαμε..
Συμπέρασμα?Αν δεν μιλήσουμε για επικίνδυνα κ επιθετικά σκυλιά,ο παράγοντας "άξεστος γονέας"είναι ο πρώτος που φταίει!
Last edited:
αχαχαχαχαχαχα πολύ καλό!
Η αντίδραση του σκυλιού λογική, τι άμυνες έχει? Του τράβηξε την ουρά, το ενόχλησε πολύ, ίσως το πόνεσε! Δεν μιλάμε για ένα παιδάκι που απλώς φέρθηκε άγαρμπα, αλλά για ένα παιδάκι που του επιτέθηκε!
Δεν το ξέσκισε κιόλας! Νορμάλ.
Νομίζω ότι ο πιτσιρικάς πήρε κάποιο μήνυμα.
Αν φροντίσει και η μαμά του να του εξηγήσει τι έγινε και γιατί έγινε θα βγει κάτι καλό απ' αυτή την ιστορία για τον ίδιο. ΑΝ αξιοποιήσει σωστά το περιστατικό η μαμά του.
Μπορεί να βγει, λοιπόν κάτι καλό, αλλά είναι θέμα χαρακτήρα (της μαμάς).
(πωωω σκέψου να έκανε το ίδιο σε γάτα, το μάτι θα του έβγαζε, αν δεν ήταν καμιά δειλή γάτα δηλαδή)
Last edited:
Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω...
Δεν υπάρχουν ''κωλόπαιδα'' (λυπάμαι που το διάβασα ως χαρακτηρισμό...) κ ''κωλόσκυλα''. Η διαπαιδαγώγηση είναι εκείνη που ή θα δημιουργήσει στο μέλλον έναν ισορροπημένο άνθρωπο -όπως κ σκύλο- ή ένα απαίδευτο ον.
Δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις αν κινηθεί νομικά η διαδικασία -ό,τι κ αν έκανε το παιδάκι, αν κ θα πάει ο λόγος μου ενάντια στο δικό σου-, ο νόμος είναι με το μέρος του...
Last edited:
Αγαπητέ Κώστα,
Μαζί με τον φίλο nfeel, τα είπες όλα!
"Μιλάω" κι εγώ σαν ένας άνθρωπος που, πρώτα απ' όλα, έγινε πατέρας 4 παιδιών (σήμερα 26, 26, 23 και 21 ετών)... και, όψιμα, έγινε ιδιοκτήτης (τριών, μέχρι σήμερα) σκύλων... και μιάς γάτας, για να μην ξεχνιόμαστε...
Με την ευθυκρισία που σε διακρίνει, φαντάζομαι, καταλαβαίνεις ότι περιγράφεις τη γενιά μου, ίσως και τους λίγο μεγαλύτερους... Αυτούς που "φέραμε" και τη χώρα μας στο σημείο που βρίσκεται: Βαριεστημένοι... Αξεστοι... Ανίκανοι για διαπαιδαγώγηση... "Δε βαριέσαι"... "Ας κόψει το λαιμό του"...
Και "κολλήσαμε" την αρρώστια και στους νεότερους... δεν ήταν δύσκολο... Οι οποίοι, επιπλέον, έχουν και άλλο ένα χαρακτηριστικό (σαν πιο εξελιγμένη version): Αμόρφωτοι... Οχι "απαίδευτοι", αλλά "αμόρφωτοι"... Αυτοί είναι οι γονείς σαν εκείνους που έχουν το παιδάκι του θέματός μας και τα παιδιάκια που περιγράφει ο nfeel...
Εντάξει, δεν είναι όλοι έτσι, ας μην γενικεύω άδικα... Αλλά, όπου κοιτάξω, διαπιστώνω ότι είναι ο στατιστικός μέσος όρος!
Δεν μπορώ να προσθέσω πολλά, τα περιγράφεις τέλεια: "Ορια"... Δημοκρατία, δηλαδή! Και "Στάση ζωής"... Attitude, σε άψογα Ελληνικά!
Φίλε nfeel,
Με καλύπτεις, επίσης... Και θα προσθέσω δυό λόγια:
Ας μην ξεχνάμε, τουλάχιστον "οι εμείς", ότι ο "άξεστος γονέας" είναι και αδιάφορος - άξεστος - εγκληματικός (πολλές φορές) ιδιοκτήτης σκύλου...
Και (για να μη βγω τελείως off-topic) θα παραθέσω και μιά ακόμα ιστορία, που αφηγείται μιά Αγγλιδα εκτροφέας Rottweiler:
Το αρσενικό (2 ετών) Rottweiler της οικογένειας, μιά ωραία πρωία δάγκωσε το 4χρονο αγοράκι (που μέχρι εκείνη τη στιγμή λάτρευε και προστάτευε με τη ζωή του)... Στο μάγουλο, προκαλώντας "καλό" τραυματισμό...
Μετά το πρώτο σοκ, οι ειδικοί (μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη εκτροφέας) "ψέλλισαν" πως τα τραύματα του παιδιού ήταν δυσανάλογα "ελαφρά" και επιφανειακά, σε σχέση με την τρομακτική δύναμη του σκύλου...
Πριν, λοιπόν, από την ευθανασία, οι αρχές (και η οικογένεια - μιλάμε για την Αγγλία) δέχθηκαν να γίνει κτηνιατρική εξέταση στο (τρομερά ανήσυχο -"λυσσασμένο" , από τη στιγμή εκείνη) ζώο... Και ο κτηνίατρος ανακάλυψε ένα ξυλάκι από παγωτό, σφηνωμένο στον πρωκτό του κακόμοιρου ζώου... Και, τότε, οι ειδικοί αποφάνθηκαν πως ο σκύλος δεν θέλησε να "καταστρέψει" το παιδί του, αλλά να το "διορθώσει" και γι' αυτό, το αγοράκι επέζησε της επίθεσης...
Για την ιστορία, το σκυλί υιοθετήθηκε από κάποια άλλη οικογένεια και έζησε για πολλά ακόμη χρόνια...
Last edited:
γιαννη μακαρι να ειχα το χαρισμα γραφης σου... ( !!!!!!)
δινεις παντα οσα θες να πεις με ενα καταπληκτικο τροπο...
μια μικρη παρενθεση.... το παιδακι και καθε παιδακι περα απο την διαπαιδαγωγηση των γονιων του εχει και την ελευθερια βουλησης κατι που στον σκυλο εχουμε στερησει...
οταν λοιπν εχουμε ενα σκυλο ΔΕΜΕΝΟ με το λουρι του που δεν μπορει να αποφυγει την απροκλητη επιθεση ενος παιδιου ( που εχουμε μαθει στον σκυλο να μην πειραζει) και εκεινο το παιδακι με την ΛΑΘΟς διαπαιδαγωγηση του απο τους γονεις του του ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ τοτε εχουμε
εναν ανευθυνο γονεα ( για την διαπαιδαγωγηση του παιδιου, με ολη την ευθυνη για την πραξη του παιδιου του αλλα κι ενα..... ( πως θα το χαρακτηριζατε ? αγγελακι???? το κακομοιρο παιδακι???)
....κι ομως ζουν αναμεσα μας....
τελικα σιγουρα εχει ευθυνη ο σκυλογονεας που δεν προβλεψε(?) την αντιδραση του παιδιου... (λες και ειναι φυσιολογικη αντιδραση και θαπρεπε να το περιμενει...)
και σιγουρα ο κακομοιρης ο σκυλος δεν φταιει σε τιποτα επειδη αμυνθηκε και μαλιστα ανισομερως απεναντι στην απροκλητη επιθεση που δεχτηκε....
δινεις παντα οσα θες να πεις με ενα καταπληκτικο τροπο...
μια μικρη παρενθεση.... το παιδακι και καθε παιδακι περα απο την διαπαιδαγωγηση των γονιων του εχει και την ελευθερια βουλησης κατι που στον σκυλο εχουμε στερησει...
οταν λοιπν εχουμε ενα σκυλο ΔΕΜΕΝΟ με το λουρι του που δεν μπορει να αποφυγει την απροκλητη επιθεση ενος παιδιου ( που εχουμε μαθει στον σκυλο να μην πειραζει) και εκεινο το παιδακι με την ΛΑΘΟς διαπαιδαγωγηση του απο τους γονεις του του ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ τοτε εχουμε
εναν ανευθυνο γονεα ( για την διαπαιδαγωγηση του παιδιου, με ολη την ευθυνη για την πραξη του παιδιου του αλλα κι ενα..... ( πως θα το χαρακτηριζατε ? αγγελακι???? το κακομοιρο παιδακι???)
....κι ομως ζουν αναμεσα μας....
τελικα σιγουρα εχει ευθυνη ο σκυλογονεας που δεν προβλεψε(?) την αντιδραση του παιδιου... (λες και ειναι φυσιολογικη αντιδραση και θαπρεπε να το περιμενει...)
και σιγουρα ο κακομοιρης ο σκυλος δεν φταιει σε τιποτα επειδη αμυνθηκε και μαλιστα ανισομερως απεναντι στην απροκλητη επιθεση που δεχτηκε....
Γιαννη,απο "σποντα"του παροντος Τοπικ,τεινει να ανοιξει μια διαφορετικη,λιγο εκτος θεματος κουβεντα αλλά σιγουρα απολυτως ενδιαφερουσα... Γονεις και σχετικοτητα με δυο παρεμφερεις λεξεις:Παιδεία και παιδιά...
Τα σημειωνεις πολυ σωστα στις κουβεντες που γραφεις,τεινοντας να συμφωνησω απολυτως και στην παρατηρηση σου για εξαιρεσεις.Σιγουρα δεν τσουβαλιαζουμε απαντες και ειμαι απολυτως βεβαιος πώς εξαιρεσεις υπαρχουν,στον κανονα ομως...
Να σου ζησουν και τα 4 παιδιά σου και ειμαι σιγουρος,αν οσα γραφεις κατα καιρους(και διαβαζω με πολλη προσοχη και περισσεια ευχαριστηση)αποτελουν καθρεπτη τής ζωης σου,της στασης ζωης σου(δεν αμφιβαλλω προσωπικα-αν με ρωτας),οτι οι έννοιες παιδεία και παιδιά για εσενα ειναι αλληλενδετες και αμεσα αλληλοεξαρτωμενες...
Εχω πολλα να γραψω αλλά ισως και να ειμαστε εκτος θεματος...Με "τρωει" αλλά κανω πισω για να μην πλατειασουμε σε λαθος κουβεντα...
Υ.Γ.Δεν συνηθιζω να πλεκω "διθυραμβους" ουτε να χαϊδευω αυτια...Ειμαι ομως οπαδος της λογικης "τα καλα να λεγονται",αν ειδικα θελουμε τη γνωση να την μεταβιβαζουμε και οχι να την παιρνουμε μαζι μας...
Τα σημειωνεις πολυ σωστα στις κουβεντες που γραφεις,τεινοντας να συμφωνησω απολυτως και στην παρατηρηση σου για εξαιρεσεις.Σιγουρα δεν τσουβαλιαζουμε απαντες και ειμαι απολυτως βεβαιος πώς εξαιρεσεις υπαρχουν,στον κανονα ομως...
Να σου ζησουν και τα 4 παιδιά σου και ειμαι σιγουρος,αν οσα γραφεις κατα καιρους(και διαβαζω με πολλη προσοχη και περισσεια ευχαριστηση)αποτελουν καθρεπτη τής ζωης σου,της στασης ζωης σου(δεν αμφιβαλλω προσωπικα-αν με ρωτας),οτι οι έννοιες παιδεία και παιδιά για εσενα ειναι αλληλενδετες και αμεσα αλληλοεξαρτωμενες...
Εχω πολλα να γραψω αλλά ισως και να ειμαστε εκτος θεματος...Με "τρωει" αλλά κανω πισω για να μην πλατειασουμε σε λαθος κουβεντα...
Υ.Γ.Δεν συνηθιζω να πλεκω "διθυραμβους" ουτε να χαϊδευω αυτια...Ειμαι ομως οπαδος της λογικης "τα καλα να λεγονται",αν ειδικα θελουμε τη γνωση να την μεταβιβαζουμε και οχι να την παιρνουμε μαζι μας...
Χαίρομαι πάντα, όταν ακούω τη "φωνή της Πάτρας"!!!
1) Και, αντίστροφα, μακάρι να είχα εγώ το χάρισμά σου, στο χειρισμό των σκύλων!!!confused:)
2) Αυτό (για να το συνδέσουμε με το θέμα μας), μάλλον δεν είναι "εκτροφικό" - γονιδιακό... Οφείλεται, κυρίως, σε περιβαλλοντικούς παράγοντες...
Οφείλεται στον πατέρα μου, που παρότι ήταν "χωριάτης" δεν ήταν άξεστος... Που δεν βαρέθηκε ποτέ να μας καθοδηγεί και να μας "μορφώνει"... Και, τελικά, φάνηκε ικανός στη διαπαιδαγώγηση... Που, η τελευταία συμβολική (αλλά και ουσιαστική) κίνησή του ήταν να πουλήσει το πατρικό του σπίτι στην Αρκαδία, για να μπορέσει ο κανακάρης του να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό...
3) Δυστυχώς, την τελική ευθύνη την έχει πάντα ο "σκυλογονέας"... τελεία και παύλα!
Βρίσκεται (δεν μιλάω για τον αδιάφορο - άξεστο - εγκληματικό ιδιοκτήτη) στη δυσάρεστη θέση να εκπαιδεύει το σκύλο του, ειδικά για την προσέγγιση των παιδιών... να μαθαίνει "αγαπάει" τα παιδιά (αλήθεια, πόσες φορές δεν έχω ακούσει τον φίλο μου ptf να φωνάζει στη Θέτιδα τη λέξη "παιδάκι" - ίσως η πιο συχνή "εντολή" του)...
Και, το πιο άδικο? Ενώ το παιδάκι πλησιάζει με αυτή τη γνωστή σας γλώσσα σώματος, ο σκύλος να υποχρεώνεται να είναι στο "κάτσε" (ή και στο "κάτω" ακόμα - θάβοντας την όποια κυριαρχικότητα και "αξιοπρέπεια"), με τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια και (ει δυνατόν) με όλα τα drives του "πεσμένα"... Και να μην μπορεί να ξεφύγει, όπως πολύ σωστά λες!!!
Αυτό είναι το τίμημα της "ανθρώπινης" κοινωνικότητας...
2) Ναι, είναι συνυφασμένες! Χωρίς συζήτηση!
Και, (ακροβατώντας εντός - εκτός θεματολογίας του φόρουμ) επίκαιρα να σου πω, μιάς και είδα και κάποιο άλλο θέμα να τρέχει ("αν χτυπάτε το σκύλο σας", ή κάτι τέτοιο):
Ακόμα και το γιό μου (ο Βενιαμίν) δεν τον χτύπησα ποτέ (δε μιλάω για τώρα, που μπορεί να με κάνει "ασήκωτο" στις σφαλιάρες!)... Ούτε μία φορά!
Και, πίστεψέ με, δόθηκαν ευκαιρίες, ων ουκ έστιν αριθμός!!!
Εκανα το ίδιο που προσπαθώ να κάνω και με τον Casper... Απότομη φωνή (από χαμηλόφωνη, έως ...αγριοφωνάρες!)... Ενα τράβηγμα στο μανίκι (σαν αδιόρατο "τσεκάρισμα" του πνίχτη)... Και, πέρα απ' όλα, ένα βαθύ κοίταγμα στα μάτια, για όση ώρα χρειαζόταν...
3) Ανοιξε το θέμα, λοιπόν... και για να δυσκολευτείς λιγάκι, "διάπλεξέ" το με το σκύλο...
Υ.Γ. Και μην αφήνεις το Φοίβο στο crate, χωρίς κάποιο μαλακό υπόστρωμα... θα κάνει κάλους πολύ σύντομα!
Πέτρο,
1) Και, αντίστροφα, μακάρι να είχα εγώ το χάρισμά σου, στο χειρισμό των σκύλων!!!
confused:)2) Αυτό (για να το συνδέσουμε με το θέμα μας), μάλλον δεν είναι "εκτροφικό" - γονιδιακό... Οφείλεται, κυρίως, σε περιβαλλοντικούς παράγοντες...
Οφείλεται στον πατέρα μου, που παρότι ήταν "χωριάτης" δεν ήταν άξεστος... Που δεν βαρέθηκε ποτέ να μας καθοδηγεί και να μας "μορφώνει"... Και, τελικά, φάνηκε ικανός στη διαπαιδαγώγηση... Που, η τελευταία συμβολική (αλλά και ουσιαστική) κίνησή του ήταν να πουλήσει το πατρικό του σπίτι στην Αρκαδία, για να μπορέσει ο κανακάρης του να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό...
3) Δυστυχώς, την τελική ευθύνη την έχει πάντα ο "σκυλογονέας"... τελεία και παύλα!
Βρίσκεται (δεν μιλάω για τον αδιάφορο - άξεστο - εγκληματικό ιδιοκτήτη) στη δυσάρεστη θέση να εκπαιδεύει το σκύλο του, ειδικά για την προσέγγιση των παιδιών... να μαθαίνει "αγαπάει" τα παιδιά (αλήθεια, πόσες φορές δεν έχω ακούσει τον φίλο μου ptf να φωνάζει στη Θέτιδα τη λέξη "παιδάκι" - ίσως η πιο συχνή "εντολή" του)...
Και, το πιο άδικο? Ενώ το παιδάκι πλησιάζει με αυτή τη γνωστή σας γλώσσα σώματος, ο σκύλος να υποχρεώνεται να είναι στο "κάτσε" (ή και στο "κάτω" ακόμα - θάβοντας την όποια κυριαρχικότητα και "αξιοπρέπεια"), με τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια και (ει δυνατόν) με όλα τα drives του "πεσμένα"... Και να μην μπορεί να ξεφύγει, όπως πολύ σωστά λες!!!
Αυτό είναι το τίμημα της "ανθρώπινης" κοινωνικότητας...
1) Λέω, τώρα εγώ... Μιά σχετική κουβέντα - θέμα (που θα μπορούσες να ανοίξεις) θα αφορούσε τις έννοιες "γονείς" - "παιδεία" - "παιδιά", σε σχέση με την ιδιοκτησία του "σκύλου" και την αντιμετώπιση ως προς τον "σκύλο"...
2) Ναι, είναι συνυφασμένες! Χωρίς συζήτηση!
Και, (ακροβατώντας εντός - εκτός θεματολογίας του φόρουμ) επίκαιρα να σου πω, μιάς και είδα και κάποιο άλλο θέμα να τρέχει ("αν χτυπάτε το σκύλο σας", ή κάτι τέτοιο):
Ακόμα και το γιό μου (ο Βενιαμίν) δεν τον χτύπησα ποτέ (δε μιλάω για τώρα, που μπορεί να με κάνει "ασήκωτο" στις σφαλιάρες!)... Ούτε μία φορά!
Και, πίστεψέ με, δόθηκαν ευκαιρίες, ων ουκ έστιν αριθμός!!!
Εκανα το ίδιο που προσπαθώ να κάνω και με τον Casper... Απότομη φωνή (από χαμηλόφωνη, έως ...αγριοφωνάρες!)... Ενα τράβηγμα στο μανίκι (σαν αδιόρατο "τσεκάρισμα" του πνίχτη)... Και, πέρα απ' όλα, ένα βαθύ κοίταγμα στα μάτια, για όση ώρα χρειαζόταν...
3) Ανοιξε το θέμα, λοιπόν... και για να δυσκολευτείς λιγάκι, "διάπλεξέ" το με το σκύλο...
Υ.Γ. Και μην αφήνεις το Φοίβο στο crate, χωρίς κάποιο μαλακό υπόστρωμα... θα κάνει κάλους πολύ σύντομα!
Last edited:
Εϊναι πάρα πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις σας, nfeel,johnk,grdane και Mathosalas.
Δεν βρίσκω το κακό να επεκταθεί η κουβέντα και ας είναι και λίγο offtopic από το περιστατικό, είμαι σίγουρη ότι σηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα των παιδιών και η διαπαιδαγωγηση τους σε σχέση με τα ζώα (για να μην είμαστε και off forum).
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον nfeel, είναι πραγματικά θλιβερό εώς τραγικό να βλέπεις σκυλογονείς να ασχολούνται τόσο πολύ με την κοινωνικοποίηση και την εκπαίδευση των σκύλων τους και γονείς παιδιών να τα αφήνουν να μεγαλώνουν ερήμην τους μπροστά σε έναν υπολογιστή ή σε μία tv.
Δεν βρίσκω το κακό να επεκταθεί η κουβέντα και ας είναι και λίγο offtopic από το περιστατικό, είμαι σίγουρη ότι σηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα των παιδιών και η διαπαιδαγωγηση τους σε σχέση με τα ζώα (για να μην είμαστε και off forum).
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον nfeel, είναι πραγματικά θλιβερό εώς τραγικό να βλέπεις σκυλογονείς να ασχολούνται τόσο πολύ με την κοινωνικοποίηση και την εκπαίδευση των σκύλων τους και γονείς παιδιών να τα αφήνουν να μεγαλώνουν ερήμην τους μπροστά σε έναν υπολογιστή ή σε μία tv.
Δεν θα έλεγα οτι πάει να βγεί εκτώς θέματος η κουβέντα,εμβαθύνουμε (ίσως κ φιλοσοφούμε)απλά λίγο περισσότερο στα αίτια του προβλήματος που αναφέρει το νήμα!Όπως κάποιος ρωτάει πχ "τι τροφή να δώσω στο σκύλο μου",ορισμένοι παίρνουν το χρόνο να του απαντήσουν με μακροσκελείς αναλύσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά των τροφών,τις επιδράσεις συγκεκριμένων συστατικών,έρευνες,μελέτες για τροφές και ουτω καθ'εξης .. έτσι κ εμείς κάνουμε μια πιο σχολαστική ανάλυση στην συμπεριφορά του παιδιού αλλά και του σκύλου!Είναι η φύση του θέματος τέτοια που επιτρέπει το πλάτιασμα,χωρίς όμως να βγαίνει εκτώς θέματος.
johnk,
αφού σου ευχηθώ κ εγώ για τα παιδιά σου,να σε συγχαρώ που πήρες την απόφαση να κάνεις πάνω από 2(τα δύο φαίνεται να είναι το default maximum νούμερο του νεοέλληνα ).
Αν κ ηλικιακά είμαι πιο κοντά στα παιδιά σου που είναι 26(είμαι 27),χαίρομαι ιδιαίτερα όταν διαβάζω γνώμες με πολύ σωστή κριτική σκέψη και οι οποίες μάλιστα έχουν μεγαλύτερη αξία όταν προέρχονται από ανθρώπους λίγο μεγαλύτερης ηλικίας.
Εξηγούμαι ..η εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος είναι ταχεία,έτσι η μια γενιά με την άλλη μπορεί να έχει χαοτική διαφορά σε πολλά θέματα.Πάρτε για παράδειγμα τα κυνοφιλικά θέματα,αν εξαιρέσουμε εκτροφείς και ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση κ επαφή με το σκύλο για χ,ψ λόγους πόσοι είναι αυτοί που είναι πράγματι ενημερωμένοι για την σωστή απόκτηση,εκπαίδευση,διατροφή ενός σκύλου σε ηλικές 50-55 μέχρι 65+?
Πάρτε παράδειγμα από τον κύκλο σας.Τα ποσοστά των ενημερωμένων νέων από την άλλη πιστεύω οτι είναι μεγαλύτερα.Αυτό είναι ένα παράδειγμα θετικής εξέλιξης απο γενιά σε γενιά!
Το αναφέρω αυτό για να αναδείξω ακριβώς την αξία που έχουν μηνύματα σαν τα περισσότερα από τα δικά σου που έχω διαβάσει γενικά, αλλά και συγκεκριμένα στο παρόν νήμα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα λοιπόν,όταν διαβάζω μηνύματα ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν σωστή κριτική αλλά και την κατάλληλη δόση ταπεινοφροσύνης!Το να παραδέχεται κάποιος ότι δεν γνωρίζει κάτι είναι σοφό κ έχω στο μυαλό τον αγαπητό greedy, με ένα πρόσφατο post του ..
Υ.Γ.Βγήκα λίγο off η αλήθεια είναι σ'αυτό το post αλλά νομίζω άξιζε η κουβέντα το σχόλιο.
johnk,
αφού σου ευχηθώ κ εγώ για τα παιδιά σου,να σε συγχαρώ που πήρες την απόφαση να κάνεις πάνω από 2(τα δύο φαίνεται να είναι το default maximum νούμερο του νεοέλληνα ).
Αν κ ηλικιακά είμαι πιο κοντά στα παιδιά σου που είναι 26(είμαι 27),χαίρομαι ιδιαίτερα όταν διαβάζω γνώμες με πολύ σωστή κριτική σκέψη και οι οποίες μάλιστα έχουν μεγαλύτερη αξία όταν προέρχονται από ανθρώπους λίγο μεγαλύτερης ηλικίας.
Εξηγούμαι ..η εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος είναι ταχεία,έτσι η μια γενιά με την άλλη μπορεί να έχει χαοτική διαφορά σε πολλά θέματα.Πάρτε για παράδειγμα τα κυνοφιλικά θέματα,αν εξαιρέσουμε εκτροφείς και ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση κ επαφή με το σκύλο για χ,ψ λόγους πόσοι είναι αυτοί που είναι πράγματι ενημερωμένοι για την σωστή απόκτηση,εκπαίδευση,διατροφή ενός σκύλου σε ηλικές 50-55 μέχρι 65+?
Πάρτε παράδειγμα από τον κύκλο σας.Τα ποσοστά των ενημερωμένων νέων από την άλλη πιστεύω οτι είναι μεγαλύτερα.Αυτό είναι ένα παράδειγμα θετικής εξέλιξης απο γενιά σε γενιά!
Το αναφέρω αυτό για να αναδείξω ακριβώς την αξία που έχουν μηνύματα σαν τα περισσότερα από τα δικά σου που έχω διαβάσει γενικά, αλλά και συγκεκριμένα στο παρόν νήμα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα λοιπόν,όταν διαβάζω μηνύματα ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν σωστή κριτική αλλά και την κατάλληλη δόση ταπεινοφροσύνης!Το να παραδέχεται κάποιος ότι δεν γνωρίζει κάτι είναι σοφό κ έχω στο μυαλό τον αγαπητό greedy, με ένα πρόσφατο post του ..
Υ.Γ.Βγήκα λίγο off η αλήθεια είναι σ'αυτό το post αλλά νομίζω άξιζε η κουβέντα το σχόλιο.
Θα προσπαθησω να δω το θεμα καθαρα πρακτικα, παρολο που ηταν πολύ ωραιες οι 6 σελιδες του θεματος και απολαυσα για μια ακομα φορα τον Γιαννη (και όχι μονο).
Προσωπικα, ως υπερ-ρεαλιστης, και με δεδομενη την πεποιθηση ότι δεν προκειται ποτέ να αλλαξει τιποτα (κατι που με κανει ΚΑΙ υπεραισιοδοξο, γιατι η ρεαλιστικη θεωρηση λεει πως θα παμε χειροτερα), θεωρω ότι σε παρομοιες περιπτωσεις πρεπει να ειμαστε παντα προετοιμασμενοι για το χειροτερο, αν και οι ενεργειες μου (κυριως με ενηλικες ανεναντι) ενίοτε αποδεικνυουν το αντιθετο.
Στην οικοδομη, ανεβοκατεβαζω την σκυλα μου με φιμωτρο και κραταω το λουρι 20 ποντους από το κολαρο. Το φιμωτρο το βαζουμε όταν βγαινουμε από το διαμερισμα και το βγαζουμε όταν φτανουμε στο πεζοδρομιο, και το αντίστροφο.
Κυρά μου, θα το ανεχτεις για ένα λεπτο. Εξαλλου, σε περιμενει μεγαλη βολτα ή διάφορες ανταμοιβες στο σπιτι, αναλογως αν φευγουμε ή επιστρεφουμε. Το βλεπω και σαν εκπαιδευση, οπότε εχω και το αλλοθι που εψαχνα.
Στην βολτα, όταν βλεπω από μακρια να πλησιαζει κοσμος, και ΕΙΔΙΚΑ αγορακια ή μεγαλυτερα αγορια, η εμπειρια μού διδαξε ότι πιθανον θα κανουν μαγκια ή βλακεια. Κραταω από νωρις παλι την σκυλα στους 20 ποντους που λεγαμε πριν. Καλη η υπακοη, όμως η ζωνη ασφαλειας καλυτερη.
Το τι φταιει και ποιος, σε περιπτωσεις σαν του θεματος, είναι για τις αποζημιωσεις. ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ.
Προσωπικα, ως υπερ-ρεαλιστης, και με δεδομενη την πεποιθηση ότι δεν προκειται ποτέ να αλλαξει τιποτα (κατι που με κανει ΚΑΙ υπεραισιοδοξο, γιατι η ρεαλιστικη θεωρηση λεει πως θα παμε χειροτερα), θεωρω ότι σε παρομοιες περιπτωσεις πρεπει να ειμαστε παντα προετοιμασμενοι για το χειροτερο, αν και οι ενεργειες μου (κυριως με ενηλικες ανεναντι) ενίοτε αποδεικνυουν το αντιθετο.
Στην οικοδομη, ανεβοκατεβαζω την σκυλα μου με φιμωτρο και κραταω το λουρι 20 ποντους από το κολαρο. Το φιμωτρο το βαζουμε όταν βγαινουμε από το διαμερισμα και το βγαζουμε όταν φτανουμε στο πεζοδρομιο, και το αντίστροφο.
Κυρά μου, θα το ανεχτεις για ένα λεπτο. Εξαλλου, σε περιμενει μεγαλη βολτα ή διάφορες ανταμοιβες στο σπιτι, αναλογως αν φευγουμε ή επιστρεφουμε. Το βλεπω και σαν εκπαιδευση, οπότε εχω και το αλλοθι που εψαχνα.
Στην βολτα, όταν βλεπω από μακρια να πλησιαζει κοσμος, και ΕΙΔΙΚΑ αγορακια ή μεγαλυτερα αγορια, η εμπειρια μού διδαξε ότι πιθανον θα κανουν μαγκια ή βλακεια. Κραταω από νωρις παλι την σκυλα στους 20 ποντους που λεγαμε πριν. Καλη η υπακοη, όμως η ζωνη ασφαλειας καλυτερη.
Το τι φταιει και ποιος, σε περιπτωσεις σαν του θεματος, είναι για τις αποζημιωσεις. ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ.
Αρη,
Συμφωνώ 100% με την τοποθέτησή σου!!! Ούτε κάν κάτι μικρό, έτσι για να διαφωνήσουμε...
Κι εμείς ήδη έχουμε κάνει το φίμωτρο να το αντιμετωπίζει ο Casper σαν αγαπημένο παιχνίδι - λιχουδιά!!!
Υ.Γ. Αλλά έχω μιά απορία: Σε οικοδομή μένετε, ή σε κανονικό σπίτι?
Για ποιο λογο μπαινει φιμωτρο στη σκυλα σου Αρη οταν βγαινετε απο το διαμερισμα μεχρι το πεζοδρομιο ? Μια σκυλα που ελεγχεις τοσο καλα? Δε το καταλαβαινω... Βαζεις φιμωτρο οταν την κρατας με το λουρι και δε βαζεις οταν ερχεται ο δασκαλος σπιτι σας....
