Γρυλισμα στο φαγητο

[Mandy.D.A.S]

Επειδη το θεμα αφορα γρυλισμα στον ιδιοκτητη, να ρωτησω εδω η πρεπει να ανοιξω αλλο θεμα δεν ξερω?
Ειναι περιπου 10 μερες, ηρθε ο γιος μου απο τη βολτα βραδυ και ο σκυλος σα να μη τον γνωρισε και του γρυλιζε εντονα.( ο γιος μου 20 χρονων ο σκυλος 14 μηνων αρσενικο ακιτα.
Στην οικογενεια υπαρχουν αλλα 2 θηλυκα, ενα ημιαιμο 9 ετων και ενα ακιτα 4 ετων).
Απο τοτε αυτο εχει παρουσιαστει κι αλλες φορες, αλλοτε εντονα κι αλλοτε πιο ηπια, η και καθολου.
Ειναι περιεργο γιατι το σκυλι εχει μεγαλωσει μαζι μας (απο 3 μηνων, οι προηγουμενοι ιδιοκτητες δε μπορουσαν να το κρατησουν και μας τον εδωσαν).
Παντα του φερομαστε με αγαπη δεν τον μαλωσαμε ποτε εντονα, γιατι ειχαμε δει οτι φοβοταν εστω κι αν ανεβαινε ο τονος της φωνης, και ειναι πολυ υπακουος και καθολου ξεροκεφαλος οπως ειναι συνηθως τα ακιτα.
Δεν ξερω πως προεκυψε αυτο, με τον αλλο μου γιο (22 ετων), κανει χαρες χοροπηδαει σαν κουταβι. Με τον μικρο, σα να αισθανεται αβολα στην αρχη με τα χαδια και μετα χαλαρωνει, αλλα χαρες δεν κανει ποτε.
Οσες φορες γρυλισε μπηκα αναμεσα τους ειπα εντονα ΟΧΙ, ειπα στον γιο μου να καθισει, να αφησει τον σκυλο να τον πλησιασει και να τον μυρισει. Ετσι σιγα σιγα ηρεμουσε και εκτονωνοταν η κατασταση.

Συγνωμη εαν το εγραψα λαθος εδω, αν πρεπει να μεταφερθει.

Θα ηθελα να μαθω τις γνωμες, γιατι μπορει να το κανει αυτο (επισης να προσθεσω οτι ο μικρος ασχολειται με χαδια κλπ, αλλα οχι βολτες οπως μεγαλος).
Ευχαριστω εκ των προτερων για τις απαντησεις σας.

 

[tasos malinoua]

δεν ειχα ποτέ προβλημα με το φαγητο με κανεναν μου σκύλο και ετσι δεν μπορω να προσφέρω στο θεμα αλλα ναι η Τσίκα αρκετες φορές αν θέλει κατι που τρωει ο ντρεντ παει και παιρνει το μπαλακι και πάντα ο βλαμένος αφηνει το φαγητο και του το τρωει

πολυ π.....α η τσικα

 

[korthem]

(επισης να προσθεσω οτι ο μικρος ασχολειται με χαδια κλπ, αλλα οχι βολτες οπως μεγαλος).
Ευχαριστω εκ των προτερων για τις απαντησεις σας.

Νομίζω, δεν είμαι σίγουρος ότι φταίει αυτό που λες ότι ο μικρός δεν τον έχει βγάλει βόλτα. Εξηγούμαι περισσότερο:
Κάτι παρόμοιο έχει συμβεί και σε εμένα. Ένας συγγενής μου είναι κάτοχος τσόου-τσόου, και παρόλο που ο σκύλος έχει εκπαιδευτεί και γενικότερα είναι φιλικός, εμένα, που με βλέπει μια φορά τον χρόνο, με αναγνωρίζει. Εάν τον χαιδέψω χωρίς να με έχει δει, (εάν πάω από πίσω του για παράδειγμα) "ξαφνιάζεται" λίγο και κοιτάει απορημένος ποιος τον χαιδεύει. Μόλις με δει, και με μυρίσει με αναγνωρίζει, και η ουρά αρχίζει να κουνιέται λες και έχει μοτεράκι! Όμως ενώ και άλλοι που είναι μαζί μου και τον έχουν ξαναχαιδέψει πολλές φορές στο παρελθόν, εκείνος είναι πιο επιφυλακτικός, όμως απολαμβάνει τα χάδια (άλλο που δεν ήθελε!). Παρατηρώντας το αυτό, ρώτησα τον συγγενή μου την αιτία, και εκείνος μου είπε πως εμένα με θυμάται πιο έντονα, επειδή τον έχω βγάλει βόλτα και τον έχω κάνει μπάνιο πολλές φορές, και άρα με έχει συνδέσει με κάτι ευχάριστο και καλό για εκείνον...
Επαναλαμβάνω πως δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό φταίει, όμως αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει και στη δική σου περίπτωση: ο σκύλος δεν θυμάται τον μικρό γιο επειδήεκείνος δεν ασχολείται "εντατικά" μαζί του, παρά μόνο τον χαιδεύει, και συνεπώς ο σκύλος στην αρχή δεν τον αναγνωρίζει, τον περνάει για ξένο και γρυλίζει επειδή θέλει να σας προστατέψει, όμως μόλιςτον μυρίσει καταλαβαίνει ποιος είναι και του "ανοίγεται".

 

[Yorkaddict]

Να πω και εγώ τα δικά μου.
Το resource guarding (φαγητό - αντικείμενα) είναι θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης και όχι θέμα ιεραρχίας.

Εμπιστοσύνη, η μαγική λέξη.
Με το γρυλισμα κάτι προσπαθεί να σου πει ο σκύλος. Είναι μέρος αυτής της περίεργης γλώσσας τους.
Η ερμηνεία της γλώσσας είναι το ζητούμενο...

Κάποιοι θα το μεταφρασουν σε αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας , κάποιοι σε ανασφάλεια, αβεβαιότητα για τις προθέσεις μας. Κάτι που προέρχεται συνήθως από την συνολικότερη αντιμετώπισή μας ή από τα βιώματα του σκύλου πριν έρθει στην κατοχή μας.

Ανάλογα την ερμηνεία αυτής της πολύπλοκης και άγριας (για μας) γλώσσας, υπάρχουν και οι διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης.

Και οι 2 είναι αποτελεσματικοί. Η διαφορά είναι στο τι θα αφήσουν πίσω τους.

 

[vek]

πολυ π.....α η τσικα

τον δουλεύει με την θετική χαχαχαχα και τα πάει πολύ καλά γιατί τον έχει σήκω κατσε

 

[johnk]

πολυ π.....α η τσικα

Σωστός!

Παλιά και "δοκιμασμένη" συμπεριφορά: Παθητική Κυριαρχία...

...Με το γρυλισμα κάτι προσπαθεί να σου πει ο σκύλος. Είναι μέρος αυτής της περίεργης γλώσσας τους...
Η ερμηνεία της γλώσσας είναι το ζητούμενο...

...Ανάλογα την ερμηνεία αυτής της πολύπλοκης και άγριας (για μας) γλώσσας, υπάρχουν και οι διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης...

Και οι 2 είναι αποτελεσματικοί. Η διαφορά είναι στο τι θα αφήσουν πίσω τους.

Μιχάλη, "γράφεις" για μία φορά ακόμα!
Ας το προχωρήσουμε λίγο...

Ενώ το γαύγισμα είναι σήμα επίκλησης για "ενισχύσεις"...
Το γρύλισμα είναι σαφές μήνυμα ότι θα ακολουθήσει "πλήρης" επίθεση, αν δεν σταματήσεις αυτό που κάνεις...

Και, κατά συνέπεια, το γρύλισμα, από μόνο του, είναι ΠΟΛΥ καλό μήνυμα: Προειδοποιεί!
Γιατί δείχνει ότι το ζώο θα "προτιμούσε" να μην κάνει σωματική αντιπαράθεση... ο λύκος το μεταχειρίζεται ακόμα καλύτερα...

Το σημαντικό, λοιπόν, εδώ, μαζί με το γρύλισμα (και, ίσως, σημαντικότερο) είναι η έκφραση (η "γκριμάτσα") που συνοδεύει το γρύλισμα:

- Εάν, λοιπόν, γρυλίζει με τα αυτιά πίσω... και με τα χείλη τραβηγμένα (οριζόντια) προς τα πίσω... σχηματίζοντας μία ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ γκριμάτσα, τότε το μήνυμα είναι: "Φοβάμαι και θα υπερασπίσω τον εαυτό μου εάν αναγκαστώ"...

- Εάν τα αυτιά είναι ψηλά... και η τρίχα στο σβέρκο είναι όρθια... και (πολύ σημαντικό!) τα χείλη ζαρώνουν προς τα εμπρός και τραβιούνται κάθετα (ξεγυμνώνοντας τα δόντια)... και (ΚΥΡΙΩΣ!) τα ΜΑΤΙΑ είναι διεσταλμένα, όσο δεν πάει άλλο... σχηματίζοντας μία ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ γκριμάτσα, τότε το μήνυμα είναι: "Είναι η πρόθεσή μου να επιτεθώ, αν δε σταματήσεις αυτό που κάνεις"...

Αυτά είναι ΑΠΟΛΥΤΑ κατανοητά στους λύκους...
Είναι, επίσης, κατανοητά σε ΚΑΘΕ αδέσποτο που έχει μεγαλώσει στο δρόμο...

Δεν ξέρω πόσο κατανοητά είναι στους ανθρώπους που ασχολούνται με το σκύλο...

Υ.Γ. Σημαντική παρατήρηση: Ο δικός μου ο κούταβος, δεν "προειδοποιεί"... κοινώς, δεν γρυλίζει... έτσι, ο άνθρωπός του οφείλει να "ξέρει καλύτερα"...
Πολλές φορές, "μουγκρίζει"... που για εμάς τους ανθρώπους είναι πιο τρομακτικό (τα αφρικάνικα, που λέω καμιά φορά)... με τα χρόνια, όμως, καταλάβαμε ότι το μούγκρισμα ( ο βρυχηθμός - που λένε στο δικό του χωριό) είναι σήμα ότι ΔΕΝ έχει εξαντλήσει τα όριά του...

 

[east49]

Νομίζω, δεν είμαι σίγουρος ότι φταίει αυτό που λες ότι ο μικρός δεν τον έχει βγάλει βόλτα. Εξηγούμαι περισσότερο.

Δλδ με βαση αυτη τη λογικη αν μιλαγαμε για ενα 5χρονο παιδι που πρακτικα δεν θα μπορουσε να ασχοληθει με το σκυλο θα ηταν μονιμη κ" φυσιολογικη" η κατασταση να του γρυλλιζει ο σκυλος;
Τι θα λεγαμε εκει; Να ασχοληθει το 5χρονο να τον βγαζει βολτα για να μην του γρυλιζει;

 

[east49]

-... . σχηματίζοντας μία ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ γκριμάτσα, τότε το μήνυμα είναι: "Φοβάμαι και θα υπερασπίσω τον εαυτό μου εάν αναγκαστώ"...

-... σχηματίζοντας μία ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ γκριμάτσα, τότε το μήνυμα είναι: "Είναι η πρόθεσή μου να επιτεθώ, αν δε σταματήσεις αυτό που κάνεις"...

Στο πρωτο λοιπον πρεπει ο ιδιοκτητης να ψαξει τα λαθη της σχεσης του με το σκυλο κ τον λογο ελλειψης εμπιστοσυνης αλλα και τον τροπο να την ενισχυσει,
Στο δευτερο πρεπει να ψαξει τον τροπο να βαλει ορια κ να καθορισει την ιεραρχια στην σχεση......

 

[korthem]

Δλδ με βαση αυτη τη λογικη αν μιλαγαμε για ενα 5χρονο παιδι που πρακτικα δεν θα μπορουσε να ασχοληθει με το σκυλο θα ηταν μονιμη κ" φυσιολογικη" η κατασταση να του γρυλλιζει ο σκυλος;
Τι θα λεγαμε εκει; Να ασχοληθει το 5χρονο να τον βγαζει βολτα για να μην του γρυλιζει;

Έχεις μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες και συμφωνώ μαζί σου πως αυτό που γράφω μάλλον δεν ισχύει, απλώς θυμήθηκα ένα παρόμοι περιστατικό που μου είχε συμβεί και υπέθεσα πως μπορεί να υπάρχει κάποια σύνδεση, αλλά από ότι φαίνεται δεν υπάρχει.

 

[Estranged]

Στο πρωτο λοιπον πρεπει ο ιδιοκτητης να ψαξει τα λαθη της σχεσης του με το σκυλο κ τον λογο ελλειψης εμπιστοσυνης αλλα και τον τροπο να την ενισχυσει,
Στο δευτερο πρεπει να ψαξει τον τροπο να βαλει ορια κ να καθορισει την ιεραρχια στην σχεση......

Και στα 2 η αιτία είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης, η έκφραση αλλάζει ανάλογα με το χαρακτήρα του σκύλου. Και στα 2 πρέπει να ψάξει ο ιδιοκτήτης τα λάθη της σχέσης του με το σκύλο.

 

[johnk]

Στο πρωτο λοιπον πρεπει ο ιδιοκτητης να ψαξει τα λαθη της σχεσης του με το σκυλο κ τον λογο ελλειψης εμπιστοσυνης αλλα και τον τροπο να την ενισχυσει,
Στο δευτερο πρεπει να ψαξει τον τροπο να βαλει ορια κ να καθορισει την ιεραρχια στην σχεση......

Ναι... ναι... ναι... και ΝΑΙ...

Με λίγο "αλατοπίπερο", σαν αυτό που βάζω εγώ συνήθως... και με έχει βαρεθεί η ψυχή σας!!!

1) Λάθη της σχέσης, πιστεύω ότι (μπορεί να) περιέχονται και στις δύο περιπτώσεις...
Στην πρώτη υπάρχουν τα σοβαρότερα λάθη... γιατί είναι "εγκληματικό" να μας φοβάται, για οποιοδήποτε λόγο, ο σκύλος μας... και αυτό το λέω, έχοντας επίγνωση ότι μπορεί να πέρασε και κάποιες κρίσιμες ηλικίες με λανθασμένη ανατροφή (περιβάλλον)...
Στη δεύτερη, μπορεί να μην υπάρχουν (ή η "πληθωρικότητα" του σκύλου μας να μη μας επιτρέπει να τα "δούμε" - και απλώς καμαρώνουμε σα γύφτικα σκεπάρνια!) τόσα λάθη, αλλά καταλήγουμε στο ίδιο αποτέλεσμα: Ο σκύλος δεν μας έχει εμπιστοσύνη... δεν μας θεωρεί "αρχηγούς"... και παίρνει αυτός "κεφάλι", για να καθοδηγήσει την αγέλη... και αυτό του δημιουργεί άγχος...

2) Είμαι υποχρεωμένος δε, να πω, ότι εδώ και 4-6 χρόνια, ζω μία τέτοια (συνεχώς) αντικρουόμενη κατάσταση, η οποία (θα ήθελα να!) οφείλεται σε γονίδια... αλλά (μπορεί να οφείλεται) και στο περιβάλλον...

 

[elpinor]

Ποιος γνώστης θα μου εξηγήσει τι είναι ο ήχος που βγάζουν τα ChowChow σε μερικά σκυλιά;
Χωρίζεται σε 3 μέρη.
Στο πρώτο δεν μπορεί να τον συλλάβει το ανθρώπινο αυτί. Τον αισθάνομαι μόνο σαν δόνηση στο λουρί.
Στο δεύτερο μοιάζει με το βουητό του σεισμού (όσοι έζησαν τον σεισμό της Πάρνηθας καταλαβαίνουν).
Στο τρίτο ακούγεται κάτι ανάμεσα σε μπουμπουνητό και μπάσο ουρλιαχτό που σου παγώνει το αίμα.
Στο διάστημα αυτό, είναι ακίνητα, δεν είναι "τσιτωμένα", δεν βγάζουν δόντια & δεν σηκώνουν τρίχα.
Τα άλλα σκυλιά αντιδρούν περίεργα. Τα περισσότερα πάντως δείχνουν ξαφνιασμένα.
Να σημειώσω ότι το έχει κάνει ακόμη και ο μικρός μου, που ακόμα γαβγίζει φάλτσα σαν κορίτσι.

 

[east49]

@johnk

Γιατι επειδη ο σκυλος εχει περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο του, τις δυναμεις κ τις ικανοτητες του, θεωρουμε οτι δεν εμπιστευεται ΚΑΙ τον ανθρωπο του;

Απο που κι ως που αυτος ο σκυλος, οταν παρει κεφαλι, υποθετουμε οτι "αυτο του δημιουργει αγχος" ;

 

[johnk]

Ποιος γνώστης θα μου εξηγήσει τι είναι ο ήχος που βγάζουν τα ChowChow σε μερικά σκυλιά;
Χωρίζεται σε 3 μέρη...

Εσύ, τώρα, ψάχνεις (μέσα στο ταπεινό dogforum)... τον αστικό θρύλο!!!
Tον Μίκαελ Σουμάχερ του Chow Chow...
Τον Φρανκ Σινάτρα των σκυλιών...
Την @mareco των μαυρόσκυλων...

 

[Estranged]

δεν μας θεωρεί "αρχηγούς"... και παίρνει αυτός "κεφάλι", για να καθοδηγήσει την αγέλη

Ναι, αλλά όχι μόνο. Οφείλω κι εγώ να πω, αν κ το χω ξαναπεί, ότι έχω δει το σκυλί μου να αντιμετωπίζει με αυτό το κυριαρχικό stance ένα συγκεκριμένο άτομο κ η αιτία είναι μόνο μία, υπογράφω κ συμβόλαιο: το φοβάται, το τρέμει αυτό το άτομο. Δεν είναι ότι "του χει πάρει τον αέρα" και πάει να καθοδηγήσει την αγέλη σε καμία περίπτωση. Εφαρμόζει το "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

 

[elpinor]

Απο τοτε αυτο εχει παρουσιαστει κι αλλες φορες, αλλοτε εντονα κι αλλοτε πιο ηπια, η και καθολου.

Πιθανότατα κουτή ερώτηση, αλλά το "καθόλου" με παραξένεψε. Μήπως όλες τις φορές που του γρύλισε έντονα ή ήπια έφερνε απ' έξω κάποια μυρωδιά που θεωρεί απειλή; Κάποιου άλλου αρσενικού ίσως;

 

[elpinor]

Εσύ, τώρα, ψάχνεις (μέσα στο ταπεινό dogforum)... τον αστικό θρύλο!!!
Tον Μίκαελ Σουμάχερ του Chow Chow...
Τον Φρανκ Σινάτρα των σκυλιών...
Την @mareco των μαυρόσκυλων...

Καν' το ψιλά
Εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που ακούω 20+ χρόνια τώρα, που το φοβούνται οι άνθρωποι και τα σκυλιά δεν το ξεχνούν ποτέ. Τι τους λένε.

 

[johnk]

Ναι, αλλά όχι μόνο. Οφείλω κι εγώ να πω, αν κ το χω ξαναπεί, ότι έχω δει το σκυλί μου να αντιμετωπίζει με αυτό το κυριαρχικό stance ένα συγκεκριμένο άτομο κ η αιτία είναι μόνο μία, υπογράφω κ συμβόλαιο: το φοβάται, το τρέμει αυτό το άτομο. Δεν είναι ότι "του χει πάρει τον αέρα" και πάει να καθοδηγήσει την αγέλη σε καμία περίπτωση. Εφαρμόζει το "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

Άρα, καταλήγεις (στο συγκεκριμένο θέμα) στην πρώτη περίπτωση: Φοβάται...
Αν θέλεις, τη επόμενη φορά, μελέτησε τη γλώσσα του σώματος...

 

[east49]

Ναι, αλλά όχι μόνο. Οφείλω κι εγώ να πω, αν κ το χω ξαναπεί, ότι έχω δει το σκυλί μου να αντιμετωπίζει με αυτό το κυριαρχικό stance ένα συγκεκριμένο άτομο κ η αιτία είναι μόνο μία, υπογράφω κ συμβόλαιο: το φοβάται, το τρέμει αυτό το άτομο. Δεν είναι ότι "του χει πάρει τον αέρα" και πάει να καθοδηγήσει την αγέλη σε καμία περίπτωση. Εφαρμόζει το "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

Το κυριαρχικο stance οπως πετυχημενα το λες εκτος απο την εκφραση κεφαλιου που μπορει να συγχεεται, η την τριχα που μπορει να ειναι σηκωμενη οποτε ο σκυλος θελει να "προσπαθησει να μεγαλωσει ωστε να πεισει λιγο περισσοτερο" σημασια εχει και το που βρισκεται η ουρα κ αν κουνιεται αλλα κ αν εχει προθεση να μικρυνει την αποσταση η οχι.
Βασικοτερο κατα την αποψη μου απ ολα ειναι το τελευταιο.......

 

[johnk]

1) ...Γιατι επειδη ο σκυλος εχει περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο του, τις δυναμεις κ τις ικανοτητες του, θεωρουμε οτι δεν εμπιστευεται ΚΑΙ τον ανθρωπο του;

2) Απο που κι ως που αυτος ο σκυλος, οταν παρει κεφαλι, υποθετουμε οτι "αυτο του δημιουργει αγχος" ;

Αυτά είναι δύο ξεχωριστά ερωτήματα...

1) Είναι πολύ πιθανό να τον εμπιστεύεται (τον άνθρωπό του)... και, ταυτόχρονα, να έχει και αυτοπεποίθηση... στην περίπτωση αυτή, όλα καλά και έχουμε τη σωστή σχέση!
Αν δεν τον εμπιστεύεται, όμως (και, φαντάζομαι, σε πολλά σκυλιά δίνονται άπειρες ευκαιρίες!), αρχίζει το πρόβλημα...

2) Αυτό είναι "universal truth"... όλοι ΜΑΣ χρειαζόμαστε "αρχηγό"! είτε λέγεται Θεός... είτε λέγεται Αλλάχ... είτε λέγεται Βούδας... είτε λέγεται Κούδας... είτε λέγεται Τσίπρας... είτε λέγεται το αρχοντικό (και αδικοχαμένο - του οδοντίατρου) λιοντάρι της Αφρικής...

Και, αν εξαιρέσουμε τους 5 πρώτους...
Και περιοριστούμε στον "ταπεινό" βασιλιά της Αφρικανικής φύσης...
Ναι...
Ο "βασιλιάς" έχει τεράστιο άγχος...

Αρκεί να σου θυμίσω ότι, όταν εξοντώθηκε ο βασιλιάς... ΟΛΑ τα κουτάβια του θανατώθηκαν από τους επιγόνους... this is Mother Nature...
Το άγχος το έχει ΠΑΝΤΑ ο αρχηγός... ο πρώτος... ο "βασιλιάς"...
Γι' αυτά που πρόκειται να χαθούν...

Ακόμα και σ' αυτό, η πανίδα είναι πιο σοφή από τον άνθρωπο...