Αγαπάνε τα σκυλιά;

[amangos]

Η θεμελιώδης αρχή της ψυχανάλυσης βλέπει το ασυνείδητο ως δεξαμενή για τις καταπιεσμένες αναμνήσεις τραυματικών γεγονότων, τα οποία συνεχώς επηρεάζουν τη συνειδητή σκέψη και συμπεριφορά. Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη για αυτή τη θεωρία της απώθησης στο ασυνείδητο, αν και υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι η συνειδητή σκέψη και συμπεριφορά επηρεάζεται από τις αναμνήσεις και διαδικασίες του ασυνείδητου.

Με αυτές τις αμφισβητήσιμες υποθέσεις της ψυχανάλυσης σχετίζονται δύο εξίσου αμφισβητήσιμες μέθοδοι εξερεύνησης των υποτιθέμενων αναμνήσεων που κρύβονται στο ασυνείδητο: οι ελεύθεροι συνειρμοί και η ερμηνεία των ονείρων. Καμία από τις δύο μεθόδους δεν είναι ικανή επιστημονικής διατύπωσης ή εμπειρικού ελέγχου. Και οι δύο αποτελούν μεταφυσικές λευκές επιταγές για να θεωρητικολογεί κανείς κατά βούληση, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Η επιστημονική έρευνα γύρω από τον τρόπο λειτουργίας της μνήμης δεν στηρίζει την ψυχαναλυτική θεώρηση του ασυνείδητου ως δεξαμενής για τις καταπιεσμένες σεξουαλικές και τραυματικές αναμνήσεις από την παιδική ή ενήλικη ζωή. Ωστόσο υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για την ύπαρξη ενός είδους ανάμνησης την οποία δεν γνωρίζουμε συνειδητά αλλά έχουμε στη μνήμη μας. Οι επιστήμονες την ονομάζουν άδηλη μνήμη. Αποδεικνύεται επαρκώς ότι για να έχει κανείς μνήμη απαιτείται εκτεταμένη ανάπτυξη των μετωπιαίων λοβών, η οποία δεν υπάρχει στα βρέφη και στα μικρά παιδιά. Επίσης, οι αναμνήσεις πρέπει να είναι κωδικοποιημένες για να διαρκέσουν. Η έλλειψη κωδικοποίησης σημαίνει αμνησία, όπως συμβαίνει με πολλά από τα όνειρά μας. Εάν η κωδικοποίηση είναι ασθενής, πιθανόν το μόνο που θα μείνει από το αρχικό βίωμα να είναι αποσπασματικές και άδηλες μνήμες. Έτσι, το ενδεχόμενο αναμνήσεων κακοποίησης από την βρεφική ηλικία είναι σχεδόν μηδενικό. Άδηλες μνήμες κακοποίησης όντως προκύπτουν αλλά όχι υπό τις συνθήκες που θεωρούνται η βάση της απώθησης. Οι άδηλες μνήμες κακοποίησης προκύπτουν σε περίπτωση που κάποιος είχε χάσει τις αισθήσεις του κατά την επίθεση και δεν μπόρεσε να κωδικοποιήσει αυτή την εμπειρία σε βάθος. Για παράδειγμα, ένα θύμα βιασμού δεν μπορούσε να θυμηθεί τον βιασμό. Η επίθεση είχε λάβει χώρα σε ένα πέτρινο μονοπάτι. Οι λέξεις «πέτρες» και «μονοπάτι» συνεχώς γύριζαν στο μυαλό της, αλλά δεν τις συνέδεε με τον βιασμό. Αναστατώθηκε πολύ όταν ξαναβρέθηκε στο χώρο του βιασμού, αν και δεν μπορούσε να θυμηθεί τι είχε συμβεί εκεί ( Schacter : 232). Είναι απίθανο η ύπνωση, οι ελεύθεροι συνειρμοί ή οποιαδήποτε άλλη θεραπευτική μέθοδος να βοηθήσει το θύμα να θυμηθεί τι της συνέβη. Δεν διαθέτει άδηλη μνήμη διότι δεν μπόρεσε να κωδικοποιήσει σε βάθος την τραυματική εμπειρία, λόγω της επίθεσης που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της. Το μόνο που θα μπορούσε να επιτύχει ένας ψυχαναλυτής ή οποιοσδήποτε θεραπευτής απωθημένων μνημών θα ήταν να δημιουργήσει στο θύμα μια ψευδή ανάμνηση, κακοποιώντας το για μια ακόμα φορά.

Ουσιωδώς συσχετιζόμενος με την ψυχαναλυτική αντίληψη της απώθησης είναι ο ισχυρισμός ότι η αντιμετώπιση των παιδιών από τους γονείς τους και ειδικά από τη μητέρα, είναι η πηγή πολλών, αν όχι των περισσότερων, προβλημάτων ενός ενήλικα, από διαταραχές προσωπικότητας και συναισθηματικά προβλήματα μέχρι πνευματικές ασθένειες. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τα παιδιά που αντιμετωπίζονται σκληρά στην παιδική τους ηλικία, ότι η ενήλικη ζωή τους θα επηρεαστεί βαθιά από αυτό. Είναι μεγάλο όμως το νοητικό άλμα από αυτό το γεγονός στην αντίληψη ότι όλες οι σεξουαλικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας θα δημιουργήσουν προβλήματα αργότερα, ή ότι όλα τα προβλήματα της μετέπειτα ζωής, συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικών, οφείλονται σε βιώματα της παιδικής ηλικίας. Είναι ελλιπείς οι επιστημονικές αποδείξεις για αυτές τις αντιλήψεις.

Κατά πολλές έννοιες η ψυχαναλυτική θεραπεία βασίζεται σε μια αναζήτηση αυτού που πιθανώς δεν υπάρχει (απωθημένες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία), σε έναν ισχυρισμό που πιθανώς είναι ψευδής (ότι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας ευθύνονται για τα προβλήματα του ασθενή) και σε μια θεραπευτική θεωρία που δεν έχει σχεδόν καμία πιθανότητα να είναι σωστή (η θεωρία ότι η ανάκληση των απωθημένων αναμνήσεων στη συνείδηση είναι ουσιαστικής σημασίας για τη θεραπεία). Φυσικά αυτό είναι μόνο το θεμέλιο ενός περίπλοκου συνόλου ψευδοεπιστημονικών θεωριών που προσποιούνται ότι ερμηνεύουν τα βαθιά μυστήρια της συνείδησης και της συμπεριφοράς. Αλλά εάν τα θεμέλια είναι απατηλά, ποιο θα μπορούσε άραγε να είναι το μέλλον αυτής της ψευδαίσθησης;

Ωστόσο υπάρχουν και κάποια καλά που προέκυψαν από τη μέθοδο της ψυχανάλυσης, η οποία αναπτύχθηκε από τον Φρόιντ έναν αιώνα πριν στη Βιέννη. Ο Φρόιντ θα έπρεπε να θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες μας μόνο και μόνο διότι πρωτοπόρησε με την επιθυμία του να κατανοήσει εκείνους που η συμπεριφορά και οι σκέψεις τους ξεπερνούν τα συμβατικά όρια που έχουν οριστεί από τον πολιτισμό και τις κουλτούρες. Το γεγονός ότι δεν αποτελεί πλέον μόδα η αποδοκιμασία και η γελοιοποίηση όσων έχουν διαταραχές σκέψης ή συμπεριφοράς, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανοχή που καλλιέργησε η ψυχανάλυση. Επίσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος ο Φρόιντ για την οποιαδήποτε μισαλλοδοξία, άγνοια, υποκρισία και σεμνοτυφία εξακολουθεί να υπάρχει αναφορικά με την κατανόηση της σεξουαλικής μας φύσης και συμπεριφοράς. Οι ψυχαναλυτές δεν τιμούν καθόλου τον Φρόιντ με την τυφλή προσκόλλησή τους στα δόγματα του δασκάλου τους σε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο. Τέλος, όπως το έθεσε ο ψυχίατρος Anthony Storr : «η τεχνική του Φρόιντ να ακούει θλιμμένους ανθρώπους για μεγάλες χρονικές περιόδους παρά να τους δίνει εντολές ή συμβουλές έχει θέσει τα θεμέλια για τις περισσότερες σύγχρονες μορφές ψυχοθεραπείας, με οφέλη τόσο στους ασθενείς όσο και στους θεραπευτές»

 

[keyman]

αυτά που λέει η lone wolf φαίνονται λογικά :roll: αλλά έχω ακούσει τόσα περιστατικά με σκυλιά(αλήθινα)και έχω ζήσει κάποια με σκυλιά που είχαμε παλιότερα,εντελώς κουφά,που δεν μπορούν να εξηγηθούν "επιστημονικά".Γιατί η σκύλα του amangos γουστάρει τον μπατζανάκη του?Γιατί κάποιος άνθρωπος μας κάνει "κλικ"?Μήπως αυτό με την μυρωδιά ισχύει και για μας και το έχουμε ονομάσει αλλιώς???Μήπως σε κάποιες χιλιάδες χρόνια το είδος τους θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που αυτά που συζητάμε τώρα θα τα διαβάζουν οι άνθρωποι του μέλλοντος και θα γελάνε?όπως γελάμε με τις ικανότητες και το επίπεδο ζωής του είδους μας πριν 1.000.000 χρόνια όταν ήμασταν πιθηκάνθρωποι?Το βλέπω σίγουρο,μόνο που δεν θα είμαστε εδώ να το επιβεβαιώσουμε :wink:

 

[amangos]

Το θέμα μας είναι αν “αγαπούν” τα σκυλιά ή όχι.
Προσπάθησα λοιπόν να σου απαντήσω τα παρακάτω:

Αφού είμαστε άνθρωποι, πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα πράγματα αλλιώς, εκτός από ανθρώπινα?

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μιλάνε αντικειμενικά... Πως μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά, όταν ΕΓΩ είμαι αυτός που μιλάει?

Ειναι εντελώς υποκειμενική η αντικειμενικότητα μας!!!

Μιλάμε για αγάπη, και ειδικά για το αν νοιώθουν αγάπη οι σκύλοι...

Τι επιστημονική τεκμηρίωση μου τσαμπουνάς!!!

Το να ορίσεις τι ισχύει και τι όχι με βάση τις προσωπικές σου πεποιθήσεις, τα συναισθήματα σου και τις ανάγκες σου, είναι η λάθος προσέγγιση στο θέμα. Το ζήτημα εμπίπτει στην επιλεκτική κρίση και όπως είχε πει κάποια στιγμή ο Swkdog:

Η επιλεκτική κρίση είναι η διαδικασία όπου κάποιος επιλέγει να εστιάσει και να θυμάται στοιχεία που του αρέσουν, ενώ αγνοεί τα στοιχεία που δεν του αρέσουν. Αυτού του είδους η συλλογιστική είναι η βάση για την πίστη στις ψυχικές δυνάμεις των ψυχικών και των μέντιουμ. Επίσης είναι η βάση για τις περισσότερες, αν οχι όλες, τις απόκρυφες και ψευδοεπιστημονικές δοξασίες.

Τα σκυλιά μας, είναι ζώα.
Από τις εμπειρίες έχει ο καθένας, μπορεί να πει την γνώμη του, την υποκειμενική του γνώμη. Η αντικειμενικότητα της γνώμης μας, είναι επίσης υποκειμενική!!!

Σαφώς ο καθένας που ακούει την γνώμη του άλλου, μπορεί να θεωρεί ότι αυτός που νομίζει ότι τα σκυλιά μας έχουν συναισθήματα, φαντασιώνεται ότι τον βολεύει... Νο προμπλεμ.

 

[amangos]

Μήπως σε κάποιες χιλιάδες χρόνια το είδος τους θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που αυτά που συζητάμε τώρα θα τα διαβάζουν οι άνθρωποι του μέλλοντος και θα γελάνε?όπως γελάμε με τις ικανότητες και το επίπεδο ζωής του είδους μας πριν 1.000.000 χρόνια όταν ήμασταν πιθηκάνθρωποι?Το βλέπω σίγουρο,μόνο που δεν θα είμαστε εδώ να το επιβεβαιώσουμε :wink:

Δεν υπήρξαμε ποτέ πιθηκάνθρωποι.
Ανέκαθεν είμασταν άνθρωποι.
Ούτε σκυλαρκούδες υπήρχανε. Ο σκύλος, ο λύκος και η ασκούδα έχουν κοινό πρόγονο, που εξελίχτηκε σε 3 (τουλάχιστον) διαφορετικά είδη.

Κάποιος κοινός πρόγονος μας ενώνει, είμαστε συγγενείς. Ο κοινός πρόγονος εξελίχτηκε, και άλλοι έγιναν άνθρωποι, άλλοι μαϊμούδια, άλλοι ουραγκοτάγκοι.

 

[denis]

Αυτό που μας κάνει ζωόφιλους, δεν είναι η αγάπη των σκύλων προς εμάς, αλλά η αγάπη η δικιά μας προς αυτά.

ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΟ

Για τα του ζευγαρώματος κλπ εξηγούνται όλα, αλλά λίγο πολύπλοκα ...
έχει άδικο και η lonewolf, αλλά και η Rottie ... αν θέλετε το εξηγώ ...

Πολύ ωραίο topic, πάντως, μπράβο παιδιά ... :wink:

 

[amangos]

Ποιός έχει εμπειρία από την "εκπαίδευση" παιδιών?
Τι διαφορές έχει ο συναισθηματικός κόσμος ενός μικρού παιδιού (μέχρι 3-4 χρονών) από τον συναισθηματικό κόσμο ενός σκύλου?
Τι διαφορές έχει γενικά ενα μικρό παιδί από έναν σκύλο?

Για πείτε μου, σας παρακαλώ...

 

[lone wolf]

μνήμη: η ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί, όταν θέλει

ανάμνηση: η επαναφορά στην μνήμη προσωπικών βιωμάτων ορισμένης χρονικής στιγμής του παρελθόντος

Τα σκυλιά έχουν μνήμη και την χρησιμοποιούν για να ζήσουν στην στιγμή αλλά δεν έχουν αναμνήσεις για αυτό και είναι πιο ευτυχισμένα. :wink:

Τώρα όσο αφορά την μυρωδιά, ο σκύλος που θα πάει με την σκύλα που κάποιος άλλος δεν πήγε είναι γιατί τα δικά του γονίδια θα βγάλουν καλά σκυλάκια με την συγκεκριμένη σκύλα!!! :lol:

Το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους αλλά σε πιο εκλεπτισμένη μορφή.

Το πως εξηγείται γιατί κάποια σκυλιά "συμπαθούν" κάποιους πιο πολύ έχει να κάνει με την ενέργεια που έχει ο καθένας μας. Τώρα μη το αρχίσουμε και αυτό γιατί θα χαθούμε...

 

[amangos]

Αυτό που μας κάνει ζωόφιλους, δεν είναι η αγάπη των σκύλων προς εμάς, αλλά η αγάπη η δικιά μας προς αυτά.

ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΟ

Για τα του ζευγαρώματος κλπ εξηγούνται όλα, αλλά λίγο πολύπλοκα ...
έχει άδικο και η lonewolf, αλλά και η Rottie ... αν θέλετε το εξηγώ ...

Πολύ ωραίο topic, πάντως, μπράβο παιδιά ... :wink:

Και βέβαια μας ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα σου, όπως και όλων των άλλων.
Μέσα από έναν διάλογο με επιχειρήματα, όλοι ωφελούμαστε. Δεν είναι διαγωνισμός γνώσεων, ούτε ανταγωνισμός για το ποιός έχει δίκιο. Κάθε τι είναι ένα λιθαράκι για να μάθουμε περισσότερα, για να προβληματιστούμε, κλπ.

 

[lone wolf]

Αυτό που μας κάνει ζωόφιλους, δεν είναι η αγάπη των σκύλων προς εμάς, αλλά η αγάπη η δικιά μας προς αυτά.

ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΟ

Για τα του ζευγαρώματος κλπ εξηγούνται όλα, αλλά λίγο πολύπλοκα ...
έχει άδικο και η lonewolf, αλλά και η Rottie ... αν θέλετε το εξηγώ ...

Πολύ ωραίο topic, πάντως, μπράβο παιδιά ... :wink:

Και βέβαια μας ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα σου, όπως και όλων των άλλων.
Μέσα από έναν διάλογο με επιχειρήματα, όλοι ωφελούμαστε. Δεν είναι διαγωνισμός γνώσεων, ούτε ανταγωνισμός για το ποιός έχει δίκιο. Κάθε τι είναι ένα λιθαράκι για να μάθουμε περισσότερα, για να προβληματιστούμε, κλπ.

Παιδιά δεν το πιστεύω συμφωνώ με τον γεροξεκούτη.... :lol: :lol: :lol:

 

[ΜΑΚΗΣ]

Επειδή μπλέξαμε πολύ τα πράγματα και μετά από ένα σημείο αδυνατώ να παρακολουθήσω την συζήτηση.

Κανείς δεν είπε ότι τα ζώα και στην περίπτωση μας οι σκύλοι δεν έχουν αισθήματα.


ούτε κανείς είπε ότι δεν έχουν 6 - 7 η δεν ξέρω και εγώ πόσες αισθήσεις παραπάνω από εμάς.

αλλά από το να λέμε αισθάνοντε φόβο - χαρά - ευχαρίστηση , διαισθάνοντε απειλή κ.λ.π μέχρι να λέμε ότι ΑΓΑΠΑΝΕ σόρυ αλλά για εμένα απέχει πολύ.

όποιος θέλει να νομίζει - πιστεύει ότι επειδή ΑΥΤΟΣ αγαπάει τον σκύλο του τον αγαπάει και αυτός ............. ας το πιστεύει.

εγώ δεν.............

 

[lone wolf]

Συμφωνώ με τον ΜΑΚΗΣ και μη νομίζετε ότι για μένα είναι εύκολο γιατί και σε μένα έχουν συμβεί πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω. Π.χ. έλειψα ένα μήνα τα σκυλιά έμειναν σε ξενοδοχείο η μικρή γύρισε πίσω μια χαρά ο Άρης έχασε 15 κιλά, γιατί; στο ίδιο κλουβί ήταν την ίδια περιποιήση είχαν. Του έλειψα; φοβόταν; δεν μπορούσε να προσαρμοστεί; και το ένστικτο της επιβίωσης που ήταν; Το σκυλί πιστεύω ότι για ένα μήνα μόνο νερό έπινε... τον βρήκα σκελετωμένο! Τώρα είναι πάλι 50 κιλά... Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα όπως εμείς.

 

[amangos]

μνήμη: η ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί, όταν θέλει

ανάμνηση: η επαναφορά στην μνήμη προσωπικών βιωμάτων ορισμένης χρονικής στιγμής του παρελθόντος

Τα σκυλιά έχουν μνήμη και την χρησιμοποιούν για να ζήσουν στην στιγμή αλλά δεν έχουν αναμνήσεις για αυτό και είναι πιο ευτυχισμένα. :wink:

Μα η μνήμη είναι το σύνολο των αναμνήσεων που έχουμε καταχωρήσει!!!
Μνημη δεν υφίσταται χωρίς αναμνήσεις...

Για παράδειγμα:
Ο Χ σκύλος, έφαγε άγριο ξύλο από κάποιον, την ώρα που έτρωγε...
Τις επόμενες ημέρες, φοβότανε γενικά να πλησιάσει το μπώλ του φαγητού.
Μετά διαπίστωσε ότι δεν τον πλακώνει κανένας άλλος στο ξύλο, όταν τρώει από το μπωλ, με αποτέλεσμα να φοβάται να φάει από το συγκεκριμμένο μπωλ, μόνο όταν είναι κοντά ο συγκεκριμμένος που τον έδειρε, ενώ όταν ο συγκκεκριμμένος είναι τριγύρω σε άλλες στγμές, δεν φοβάται μην φάει ξύλο.

Άρα, ο σκύλος όχι μόνο θυμάται, αλλά ξεχωρίζει την διαφορά ανάλογα με το ποιός είναι τριγύρω αν θα φάει από το μπωλ ή αν θα περιμένει να φύγει ο μαλάκας...

Ο σκύλος μου, μπαινοβγαίνει στο σπίτι από την μπαλκονόπορτα. Όταν είναι μέσα και προκειμένουν αν ξαναβγεί έξω (όταν ακούσει κάποιον θόρυβο), δεν ξέρει αν πίσω από την κουρτίνα είναι ανοιχτή η μπαλκονόπορτα ή όχι... Αφού χτύπησε 2-3 φορές, έμαθε να προσέχει. Έχει επίσης παρατηρήσει ότι εμείς ανοιγοκλείνουμε την πόρτα.
Όταν λοιπόν ο σκύλος είναι έξω, και μπει, παρόλο που η κουρτίνα είναι κλειστή, βγαίνει με φόρα, σίγουρος ότι η πόρτα παρέμεινε ανοιχτή...

Όταν όμως το σκυλί είναι μέσα, εμείς μπούμε, βγούμε κλπ, επειδή δεν είναι σίγουρη αν η πόρτα είναι κλειστή, βγαίνει προσεκτικά, μην ξαναχτυπήσει στην κλειστή μπαλκονόπορτα.

Άρα, ενώ έχει την ανάμνηση της κατακεφαλιάς που έφαγε από την πόρτα, επεξεργάζεται το θέμα, και ανάλογα πράττει.

 

[denis]

H σκύλα μπορεί να πάει με έναν σκύλο, και όχι με άλλον, ή καθόλου γιατι ...

-είναι ''άγρια'' (μη ανεκτική) και αντιδρά σε πολύ ευθεία προσέγγιση ... ή το αντίθετο.
-είναι φοβική - δεν μπορεί νε δεχτεί σήματα επιβολής (πάτημα στηνν πλάτη κλπ)
-είναι ανασφαλής ... τέτοιες σκύλες συχνά πάνε με το πρώτο αρσενικό που προσέγγισε καλά, δένονται μαζί του για να νιώθουν ασφάλεια και δεν ζευγαρώνουν με άλλο εύκολα, ακόμα και μετά από 5-6 χρόνια ... εμείς λέμε ότι ερωτεύτηκε ...
-οι μέρες της είναι άλλες από αυτές που νομίζουμε ... σχεδόν οι μισές σκύλες, δεν ζευγαρώνουν 11-14 μέρα, αλλά παίζουν 2-3 μέρες πάνω κάτω, έχω μία που ζευγαρώνει με αίμα, η περίοδος κρατάει 12 ώρες, και η καλή της μέρα είναι η 6 ... του χρόνου μπορεί να πιάσει άλλη μέρα, αξκόμα και 19-20.
-είναι υπερβολικά ανθρωποκεντρική, ξεχνάει ότι είναι σκύλος και ''ντρέπεται'' ΔΕΝ είναι ντροπή, αλλά εξάρτηση από το αφεντικό, υπερβολικό μάλωμα (όταν δεν αφήνουμε κουτάβι να κοινωνικοποιηθεί και το μαλώνουμε όταν χοροπηδάει γύρω από άλλα σκυλιά πχ, και μετά απαιτούμε να κάνει τα παιχνίδια του ζευγαρώματος όπως πρέπει)
-ορμονικές διαταραχές, οι οποίες τις επιβάλλουν να μην ζευγαρώσει ΚΑΘΟΛΟΥ, παροδικές ή μόνιμες.
-φυσιολογικές διαταραχές (στένωση κόλπου κλπ κλπ ακόμα και πόνος σε κάποια άρθρωση ή στην πλάτη)
-σίγουρα και άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.

ΣΚΥΛΟΣ αντίστοιχα που δεν πάει με σκύλα, για άλλους τόσους λόγους - φοβίες - ευαισθησίες - κοινωνικοποίηση - λάθος μέρες - έλλειψη εμπειρίας - κλπ κλπ κλπ

 

[amangos]

Παιδιά δεν το πιστεύω συμφωνώ με τον γεροξεκούτη.... :lol: :lol: :lol:

Ου να χαθείς, γριοντοκόρη, εγώ φταίω που μιλάω μαζί σου!!!

 

[amangos]

Επειδή μπλέξαμε πολύ τα πράγματα και μετά από ένα σημείο αδυνατώ να παρακολουθήσω την συζήτηση.

Κανείς δεν είπε ότι τα ζώα και στην περίπτωση μας οι σκύλοι δεν έχουν αισθήματα.


ούτε κανείς είπε ότι δεν έχουν 6 - 7 η δεν ξέρω και εγώ πόσες αισθήσεις παραπάνω από εμάς.

αλλά από το να λέμε αισθάνοντε φόβο - χαρά - ευχαρίστηση , διαισθάνοντε απειλή κ.λ.π μέχρι να λέμε ότι ΑΓΑΠΑΝΕ σόρυ αλλά για εμένα απέχει πολύ.

όποιος θέλει να νομίζει - πιστεύει ότι επειδή ΑΥΤΟΣ αγαπάει τον σκύλο του τον αγαπάει και αυτός ............. ας το πιστεύει.

εγώ δεν.............

Εδώ (ορισμένες γριομπαμπαλούδες 8) )δεν δέχονται ότι έχουν καν αναμνήσεις!!!

Σαφώς και η έννοια της αγάπης όπως εμείς την εννοούμε, δεν μπορεί να είναι όμοια με αυτό που θεωρώ εγώ ότι αισθάνονται τα ζώα για εμάς.
Επειδή όμως εγώ προσωπικά και υποκειμενικά, θεωρώ ότι η αγάπη είναι συναίσθημα που προέρχεται από την προσφορά, θεωρώ ότι και τα ζώα, αισθάνονται κάτι αντίστοιχο.

Γιατί τα σκυλιά να αισθάνονται αντίστοιχα με εμάς
χαρά, λύπη, φόβο, βαρεμάρα, όρεξη για βόλτα και για παιχνίδια, τρυφερότητα, κλπ αλλά αποκλείεις ότι μπορεί να αισθάνονται και αγάπη?

 

[lone wolf]

Αντώνη αυτό που λες έχει να κάνει με τον τρόπο που μαθαίνουν οι σκύλοι και αυτός είναι με τον συνδυασμό ενός πράγματος με ένα άλλο μπωλ-φαγητό-ξύλο-άνθρωπος. Η μνήμη και η ανάμνηση είναι διαφορετικά πράγματα! Μνήμη είναι η αριθμητική, η γεωγραφία, η ιστορία, η ανάμνηση έχει να κάνει με συναισθήματα π.χ. να σκέφτεσαι συνέχεια μια παλιά σου αγάπη, ένα πρόσωπο που έχει πεθάνει και να ζεις την σκηνή συναισθηματικά.

Denis συμφωνώ με αυτά που λες αλλά είναι όλα μετά την ....μυρωδιά, σκέψου το λίγο...

 

[amangos]

Για παράδειγμα:
Εγώ έτυχε κάποτε να αντιδράσω έτσι ώστε να βάλω την ζωή μου σε κίνδυνο, για να γλυτώσει το παιδί μου, δεν πρόλαβα καν να το σκεφτώ, όταν είδα ότι θα κινδύνευε το παιδί μου, πετάχτηκα και έθεσα τον εαυτό μυο σε άμεσο κίνδυνο, προκειμένου να γλυτώσει αυτό....

Προφανώς αντέδρασα ενστικτωδώς, αλλά... θα εκανα το ίδιο για κάποιον που δεν αγαπούσα? Αμφιβάλλω.

Γιατί ο σκύλος που θα κινδυνεύσει για να μας σώσει, δεν εμπεριέχει αυτό μια πράξη αγάπης, αλλά το απομονώνουμε απλώς στα έντστικτα?

 

[denis]

Denis συμφωνώ με αυτά που λες αλλά είναι όλα μετά την ....μυρωδιά, σκέψου το λίγο...

Παίζει συγχρόνως και η μυρωδιά ... δεν έχει σχέση με φυσική επιλογή όμως ... τόσο πολύ, τα ένστικτα αυτά είναι εκφυλισμένα ...

 

[amangos]

Αντώνη αυτό που λες έχει να κάνει με τον τρόπο που μαθαίνουν οι σκύλοι και αυτός είναι με τον συνδυασμό ενός πράγματος με ένα άλλο μπωλ-φαγητό-ξύλο-άνθρωπος. Η μνήμη και η ανάμνηση είναι διαφορετικά πράγματα! Μνήμη είναι η αριθμητική, η γεωγραφία, η ιστορία, η ανάμνηση έχει να κάνει με συναισθήματα π.χ. να σκέφτεσαι συνέχεια μια παλιά σου αγάπη, ένα πρόσωπο που έχει πεθάνει και να ζεις την σκηνή συναισθηματικά.

Η ανάμνηση ενός δυσάρεστου γεγονότος, κάνει τον σκύλο να φοβάται όταν επαναλαμβάνεται παρόμοιο γεγονός.
Γιατί πρέπει να μην συνδιάσει ο σκύλος το αυτοκίνητο με τις επισκέψεις στον γιατρό?
Γιατί θα στρεσάρεται κάθε φορά που μπαίνει, άσχετα αν πηγαίνουμε μια εκδρομή ή μια βόλτα.

Προφανώς η ανάμνηση του δυσάρεστου γεγονότος έχει να κάνει και με συναισθήματα.

 

[lone wolf]

Γιατί απλά έχει να κάνει με το ένστικτο να προστατευτεί η αγέλη...

Πάντως εγώ χαίρομαι που ο σκύλος μου δεν με "αγαπάει" όπως αγαπάμε οι άνθρωποι αλλά με "αγαπάει" όπως αγαπούν οι σκύλοι...