Άρυα
- Thread starter Orjo
- Ημερομηνία δημιουργίας
Έχουν μεγαλώσει και οι αφέλειές της… είμαστε matching τώρα 
Σου εύχομαι να κατακτήσεις τους στόχους σου!Ευχαριστώ πολύ! Δεν θέλω να πω ακόμη, τι θέλω. Αν με το καλό τα καταφέρω, θα το ανακοινώσω
Το αρκούδι έχει να κουρευτεί μήνες τώρα. Το μαλλί μακραίνει με απίστευτους ρυθμούς. Φαίνεται στην φωτογραφία λες και της έχω σφίξει το λουρί μέχρι όσο δεν πάει.
Καλησπέρες! Έχω ευχάριστα νέα. Όχι δεν είναι για τους σκύλους, για αυτό δεν ξανά λέω τίποτα, γιατί όταν το κάνω, it proves me wrong. Μετά από lots of work and consistency, κάθεται πλέον ήρεμη να της καθαρίζω τα πατούσια μετά από βόλτες. Όσα χρόνια είναι μαζί μας, δεν το επέτρεπε. Έκανε κίνηση να δαγκώσει, γρύλιζε. Μετά σκέφτηκα «Χμμ… Αν χρησιμοποιούσα λιχουδιές, όχι πριν, αλλά μετά την διαδικασία καθαρισμού, ίσως να βοηθήσει». Και ναι! Βοήθησε, πολύ μάλιστα. Πλέον, γυρνάμε σπίτι, την δένω και της τα περνάω μια και δυο φορές με υγρό μαντιλάκι και αφού έχει συνηθίσει, τρέχει μόνη της στην κουζίνα με το που τελειώσουμε για να πάρει λιχουδιά. Είναι τόσο αστείο, μα και τρομερό.
Τελικά το conditioning works wonders.
Τελικά το conditioning works wonders.
Ένα κουκλί ζωγραφιστό!!τον τελευταίο καιρό εγω βάλει μέσα σε ένα μπουκαλάκι λίγο μηλόξυδο με νερό ψεκαζω το μαντηλάκι και κανω τα πατουσακια .λειτουργεί σαν απολυμαντικό και τα πατουσακια ειναι πιο μαλακά!
Στο μεταξύ η Άρυα έχει οίστρο αυτές τις ημέρες και της έχω πάρει αυτά τα ειδικά βρακάκια με μια σχισμή από πίσω για την ουρά και πάνω βάζω σερβιέτες (πάνα δεν φοράει γιατί την σκίζει στο λεπτό). Τέλος πάντων, προχθές για κάποιο λόγο όπως ετοιμαζόμασταν για βόλτα, θυμόμουν ότι της το είχα βγάλει και δεν μπορούσα να το παρατηρήσω με την μια κιόλας καθώς μαύρο αυτό, μαύρη και η στάμπα που έχει πίσω, οπότε το αγνόησα. Πάμε βόλτα λοιπόν και στο 5λεπτο το καταλαβαίνω και φωνάζω από μέσα μου «Όοοοοχιιιιι» και με βλέπεις να το βγάζω στην μέση της πλατείας και να προχωράω στο δρόμο με ένα σκυλί στο ένα χέρι και ένα βρακί με σερβιέτα στο άλλο. Άντε να εξηγήσεις τώρα στον καθένα που το βλέπει αυτό το σκηνικό ότι το βρακί είναι του σκύλου.
Εχθές ήταν μια πολύ τραυματική νύχτα. Θα προσπαθήσω να το συνοψίσω όσο μπορώ. Η Άρυα είναι σε οίστρο. Ένα το κρατούμενο. Την έβγαλα βόλτα περίπου 11 παρά καθώς τότε είναι πιο ήρεμα και δεν κυκλοφορούν δεσποζόμενα… Σα να ξεχάστηκα όμως για τα αδέσποτα. Σκάει λοιπόν ποιμενικό το οποίο κόβω γύρω στα 50+ κιλά. Με έφτανε στην μέση στα 4 (το κεφάλι του). Έκλαιγε εκείνο, άρχισε να την μυρίζει, η Άρυα φρίκαρε, τόσο που παρόλο που δεν την ακούμπησε άρχισε να τσιρίζει ανεξέλεγκτα. Δεν γάβγισε ούτε μια φορά, απλά τσίριζε. Την σήκωσα (προσπάθησα τουλάχιστον γιατί 12 κιλά είναι δύσκολα να σηκωθούν από εμένα) και έκανε ακροβατικά, συνέχισε να τσιρίζει γιατί πήδαγε επάνω μας το αδέσποτο, τι του φώναζα, τι το έσπρωξα, τι χτύπησα το πόδι μου στην άσφαλτο, δεν πτοήθηκε. Έτσι την άφησα κάτω, της έδεσα σφιχτά το λουρί γιατί έκανε κωλιές να φύγει από πίσω, και την προστάτευα από όλες τις μεριές. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ήταν να μην του επιτεθεί η Άρυα γιατί αν της το γύρναγε, με ένα τίναγμα τελείωσε. Δεν ξέρω πως άντεξα ειλικρινά να φτάσω μέχρι το σπίτι χωρίς να λιποθυμήσω. Μας έφτασε κυριολεκτικά μέχρι την πόρτα εισόδου και ήθελε να μπει και μαζί μας μέσα, η Άρυα του γρύλιζε όταν μας κόλλησε σε μια γωνία και λέω «Αυτό ήταν». Εν τέλη άνοιξα πόρτα την έχωσα μέσα και μπήκα από το μικρό άνοιγμα που άφησα.
Έχω κουραστεί. Έχω κουραστεί και το παραδέχομαι. Να βγαίνω βόλτα και να σκανάρω όλο τον χώρο από 5 φορές. Να με πιάνουν κρίσεις πανικού. Και το κυριότερο, να πιστεύω ότι κάθε βόλτα μας θα είναι η τελευταία μας. Μπορεί να ακούγεται over dramatic αλλά έτσι νιώθω μονίμως πλέον. Και ήθελα κάπου να το πω. Αυτό.
Υποσημείωση: Το καλοκαίρι θα στειρωθεί, το έχουμε ήδη συζητήσει
Έχω κουραστεί. Έχω κουραστεί και το παραδέχομαι. Να βγαίνω βόλτα και να σκανάρω όλο τον χώρο από 5 φορές. Να με πιάνουν κρίσεις πανικού. Και το κυριότερο, να πιστεύω ότι κάθε βόλτα μας θα είναι η τελευταία μας. Μπορεί να ακούγεται over dramatic αλλά έτσι νιώθω μονίμως πλέον. Και ήθελα κάπου να το πω. Αυτό.
Υποσημείωση: Το καλοκαίρι θα στειρωθεί, το έχουμε ήδη συζητήσει
αν ειναι σε οιστρο, προσπαθησε να μην αφηινεις σκυλο να πλησιασει πιο κοντα απο 2-3 μετρα, να μην μυριστουν δλδ. παρε μπουκαλι νερο να ριχνεις στους επιδοξους μυριστες!
Δουλεύει το trick με το μπουκάλι; Ίσως να έχω ένα μαζί μου από εδώ και πέρα και να κάνω μικρές τρύπες στο καπάκι. Απλά νιώθω πως επειδή είναι σε οίστρο δεν θα πιάσει και ίσως «αγριέψουν» με το ψέκασμα, αν και στην γειτονιά μου είναι φιλικά τα σκυλάκια γενικά…
Πάλι την πήγα πριν μισή ώρα έξω και όπως γυρνάμε ακούω στην πυλωτή κλάμα σκύλου και κάνω να δω… Ήταν ένα άλλο αρσενικό αυτή τη φορά το οποίο μας είχε μυρίσει από μακριά. Πάλι καλά δεν είχαμε το χθεσινό σκηνικό και προλάβαμε να μπούμε σπίτι.
Δεν ξέρω τι caption να βάλω εδώ. Πήγαμε στο χωριό για Ανάσταση. Μέχρι να φτάσουμε έγινε barking show στο αμάξι.
Αυτό είναι μια καλή ιδέα και την έχω σκεφτεί. Στην πράξη όμως είναι δύσκολο έως και απίθανο να γίνεται τακτικά, 2-3 φορές την ημέρα καθώς η ίδια δεν οδηγώ και ο πατέρας μου δουλεύει και το χρειάζεται συνεχώς το αμάξι.
Κάπως ηρέμησαν τα πράγματα, πάντως. Δεν σκάνε πλέον αδέσποτα, της τελείωσε ο οίστρος. Ο φόβος μου παραμένει αλλά… ναι. Όχι όσο πριν.
