Το δικό μου πρόβλημα συνεχίζεται...
Ομολογώ ότι διαβάζοντας τα παραπάνω έμαθα αρκετά καινούργια πράγματα και χαίρομαι γι' αυτό!
Παρότι όμως εφαρμόζω, κάθε φορά που δαγκώνει, έντονο ΜΗ χωρίς φωνές εκείνη συνεχίζει ακάθεκτη και το βλέπει σαν παιχνίδι από μέρους μου. Και δεν μπορώ να πω ότι δεν έχει αρχίσει να ακούει παρόλο που δεν είναι 3 μηνών ακόμα.
Ήδη κάποιες βασικές εντολές όπως "άστο", "κάτσε", "έλα" τις ακούει (όχι πάντα βέβαια, ακόμα μαθαίνει) και φυσικά μια φορά δοκίμασε να μου γρυλίσει την ώρα που έβαλα το χέρι μου στο φαγητό της κι από τότε, αν θέλω, τρώει με το χέρι μου μέσα στο μπωλ της.
Το θέμα είναι το παιχνίδι με τα πόδια μου την ώρα που περπατάω (κάποιος πρέπει να μαζέψει το σπίτι!). Έρχεται με φόρα και πέφτει πάνω στα πόδια μου δαγκώνοντας ότι πιάσει πρώτο - παντόφλα/παπούτσι/παντελόνι/κρέας! - και δεν σταματάει. Μόνο αν της πω ΑΣΤΟ, με έναν συγκεκριμένο τόνο που ανακάλυψα, με αφήνει αλλά στην επόμενη κίνηση που θα κάνω με πιάνει πάλι. Σταματάει μόνο όταν κουράζεται
Να χρησιμοποιήσω κάποιου είδους "τιμωρία" μήπως πιάσει το νόημα? Και τι τιμωρία? Δεν θέλω να δημιουργήσω ψυχολογικά στο σκυλάκι ούτε μ' αρέσει η άσκηση βίας έστω και η παραμικρή ("εκπαιδευτικού χαρακτήρα")!