Επιτρέπετε μια μικρή παρέμβαση / σύνοψη από έναν πρωτάρη ιδιοκτήτη που προβληματίζεται διαβάζοντας όλα αυτά ?
Σπάει ο ιμάντας του αυτοκίνητου μου και διαπιστώνω ψάχνοντας την αγορά, ότι έχω τρεις επιλογές αντικατάστασης:
Έναν «no brand & no name»
Έναν με «brand & name» μεν, που όμως δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, και τέλος
Τον Εργοστασιακό.
Τιμές : από το «ελάχιστα» έως το «παρά πολλά».
Πως διαλέγω ?
Καταρχήν θέτω έναν θεμιτό στόχο : ο ιμάντας που θα επιλεχθεί καλό θα ήταν να σπάσει έχοντας «ζήσει» απροβλημάτιστα - όσο προβλέπεται να ζήσει.
Δευτερευόντως κοιτώ το πορτοφόλι μου – αν δεν μου υπαγορεύει συγκεκριμένη επιλογή, προχωρώ και ψάχνω να δω αν διαθέτουν κάποιου είδους προδιαγραφές που να εξηγούν τις διαφορές στην κατασκευή και στην τιμή.
Διαβάζοντας τες – όταν υπάρχουν - διαπιστώνω ότι αναφέρονται μάλλον σε ιδεατές καταστάσεις του τύπου «διατέθηκαν τα τάδε υλικά και οι δείνα μεθοδολογίες, ώστε να εγγυάται η χρήση του έως και τα xxx klm» ή κάτι ανάλογο.
Μιας και δεν είμαι σχετικός, μάλλον μπερδεύομαι παρά βοηθούμαι από αυτές, αφού για να τις καταλάβω θα πρέπει πρώτα κάτι να σπουδάσω.
Οπότε η μόνη διαφοροποίηση που βγάζει νόημα - σε μένα - αφόρα στο επώνυμο / ανώνυμο της υπόθεσης και την προσδοκία ύπαρξης ενός after sales service, την οποία (την προσδοκία) την αναμένω ανάλογη κυρίως του τιμήματος που θα καταβάλω .
Δηλαδή είναι μηδαμινή για τον no name και υψηλή για τον εργοστασιακό.
Έστω ότι επιλέγεται ένας ιμάντας, τοποθετείται και στο 6μηνο, σπάει ξανά.
Η γρίνια /διαμαρτυρία για το «γιατί έσπασε ξανά», μου φαίνεται εντελώς άκαιρη ακόμη και όταν εκφράζεται ως «γιατί έσπασε ξανά ενώ έκανε ένα σωρό λεφτά…».
Ποιος λογικός θα μπορούσε να εγγυηθεί το «για πάντα άσπαστο» ενός ιμάντα και ποιος άλλωστε θα τον πίστευε ?
Για το φτηνό no name προϊόν θα πω «ας πρόσεχα» - «το φτηνό το κρέας το τρώει ο σκύλος».
Όμως,
Για το προϊόν που διατείνεται ότι κατασκευάζεται με ιδιαίτερα (ή επώνυμα) υλικά και ακολουθεί συγκεκριμένες προδιαγραφές κατά την δημιουργία του ώστε να αντέξει για xxx χρόνο ή klm και εξαιτίας αυτών θέλει διαχωρίζεται από τα «απλά» - θα ζητήσω (ή και θα απαιτήσω) τουλάχιστον την αντικατάσταση του.
Στην πράξη βεβαία, μιλώντας για σκύλους και σκεπτόμενος έναν σκύλο «εργαλείο» το παραπάνω φαντάζει ρεαλιστικό.
Για ζώο συντροφιάς – για μένα προσωπικά – μάλλον αδιανόητο.
Πάντως για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί να συμβεί και το ανάποδο.
Δηλαδή όποιον και από τους τρεις ιμάντες να διαλέξω να τοποθετήσω , τελικά να με καλύψει απροβλημάτιστα για όσο διάστημα προέβλεπε και ο εργοστασιακός.
Μετά από τόσες σελίδες διάβασμα – κατανόησα ορθά ή να το ξαναπάρω από την αρχή ?
PS
Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για την άδικη για τα ζωντανά παρομοίωση μου, αλλά εμένα - τον μη σχετικό - με βοηθά στην κατανόηση.
PS1
Σε όσα δίνονται προς υιοθεσία, δυσπλασίες δεν παρουσιάζονται ?
Και αν παρουσιαστούν, ποιος υποστηρίζει τον Γολγοθά που συνεπάγονται ?
