Να σου πω την αλήθεια, θέλω να με εμπιστεύεται (ΠΡΟΣΟΧΗ: Όχι να με φοβάται), και να μπορώ να του πάρω το κόκκαλο από το στόμα χωρίς να του δώσω κάτι άλλο. Αυτή τη σχέση θέλω με το σκύλο μου. Αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Ας πουμε οτι δεν βρισκω καποιο λογο, πρακτικα, για να παρω το φαγητο του. Αν τρωει ενα κοκκαλο που του εχω δωσει και θελω να του το παρω για καποιο λογο, θα του αποσπασω την προσοχη με μεζεδες.Δεν είναι δηλαδή σωστό να μπορεί ο ιδιοκτήτης ή εν γένει χειριστής του να πάρει από μπροστά του το φαγητό; Όχι να το αφαιρέσει, να το πάρει προσωρινά.
Εγώ τουλάχιστον έτσι έμαθα στην δικιά μου, γιατί ξέρει ότι θα της το ξαναδώσω.
Ναι, γνώμη μου είναι το παϊδάκι να του το δίνεις μέσα στο κρειτ με κλειστή πόρτα...
Αναφορικά με περιορισμό και crate:
Το crate από την αρχή το απέφευγε (στην Τσεχία). Λογικό, από τα 40 τετραγωνικά που έτρεχε και έπαιζε δεν ήθελε να κλειστεί μέσα, ιδίως όταν είχε και κόσμο τριγύρω. Ακολούθως είχε μία δύσκολη εμπειρία με το ταξίδι. Δεν ήθελε ούτε να το βλέπει. Προς το παρόν (με μόνιμα ανοιχτή πόρτα) μπαίνει το βράδυ για ύπνο. Δεν τον πιέζω να μπει. Νομίζω ήρθε η ώρα να ξεμπλοκάρω την πόρτα και σιγά σιγά να τον κλείνω - για πολύ μικρά χρονικα διατήματα αρχικά - μέσα. Και να επιβραβεύω όταν ηρεμεί.
.
Ποιος σου ειπε ο,τι τον αφηνει? Αναποφευκτα θα φαει καποιες και καποιες καλες...σε τι εξυπηρετεί να τον αφήνεις να σε δαγκώνει;
Οχι δεν τιθεται θεμα παιχνιδιου. Ειναι αδικο για τον σκυλο αυτο. Απλα να ξερει οτι ο πορος που λεγεται φαι, ειναι απολυτα ελεγχομενο απο εσενα.Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι. Και έτσι θα τον μεγαλώσω. Αν πρέπει να του πάρω το φαγητό από το στόμα, θα του το πάρω. Απλά και ξεκάθαρα. Από την άλλη, δεν θεωρώ έξυπνο ούτε σωστό να "παίζω" με το φαγητό του, να τον παιδεύω όταν τρώει.
ο ιδιος:Ποιος σου ειπε ο,τι τον αφηνει? Αναποφευκτα θα φαει καποιες και καποιες καλες...
Αναφορικά με το παιχνίδι:
Έρχεται και αρχίζει να παίζει. Πως παίζει? Με το να σου κόβει κομμάτια. Δαγκώνει χέρια-πόδια. Δεν πολυασχολείται με παιχνίδια, ακόμα κι όταν προσπαθώ να τα ανταλλάξω με τα χέρια μου. οπότε τον αφήνω να δαγκώσει λίγο, σε σημείο ανεκτό, αντιδρώντας (μη) όταν ξεφεύγει. Σταδιακά μειώνω το χρόνο, μέχρι να το κόψει.
1) Κατι μου θυμηζουν αυτα τα χερια... Εχω ακομη σημαδια απο τη δικια μου και ας περασε 1 χρονος@Asmodeus οι φωτό που λέγαμε: τα παϊδάκια (χέρια)
View attachment 65748 View attachment 65749 View attachment 65750 View attachment 65751
Από εχθές ακούει το μη (όχι πάντα) ή του "στερώ" τα χέρια.
Και μία σήμερα το πρωί, που βρήκε ευακιρία να ανέβει στο κρεβάτι.
View attachment 65752
Ωπ σορρυ , δεν το διαβασα το συγκεκριμενο. Εντελως λαθος προσεγγιση. Παιχνιδι και οταν δαγκωνει χερια ΜΗ , αν ξαναδαγκωσει ΜΗ λιγο πιο εντονα στη 3η τον παρατας μονο του για λιγο και βουτας και τα παιχνιδια μην τα εχει αυτοςο ιδιος:
Υπολογίζουμε στα 42 κιλά με περίπου 70 πόντους στους ώμους. Περίπου σαν τον πατέρα του. Ήταν το μεγαλύτερο της γέννας.Κουκλος ο Ασπροδοντης, απο τα ποδια του φαινεται οτι εχει προδιαγραφες, ετοιμασου για πολυ ταϊσμα..ξεκινα οικονομιες απο τωρα..