Τα "ιδιαίτερα" σκυλιά μας

[HolywoodBrn]

Σκεφτόμουν ότι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι μελών του φόρουμ, εκ των οποίων κάποιους έχω γνωρίσει προσωπικά και κάποιους μόνο διαδικτυακά, έχουν σκυλάκια λίγο πιο.."ιδιαίτερα" για να το πω έτσι, από πλευράς συμπεριφοράς. Εγώ λοιπόν για ουσιαστικά πρώτη φορά βρέθηκα με σκύλο ο οποίος είναι μεγαλόσωμος και έχει αρκετές ιδιαιτερότητες στο θέμα της συμπεριφοράς της. Δε θα σταθώ στα θετικά αλλά στα..χμ..δε θα τα έλεγα αρνητικά αναγκαστικά αλλά ίσως έτσι να εκλαμβάνονται από πολλούς.

Για όσους δε με ξέρετε, η Audrey είναι ένα από αυτά τα σιχαμένα που λέμε pitbull, 4 ετών πλέον, "καθαρόαιμο" και από "άγρια αίματα" Μέχρι τα 2 της έζησε με το άλλο μου σκυλάκι, τη Μίλβα ένα κοκεράκι το οποίο δυστυχώς κοίμισα προ 2 ετών. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η απουσία της μιας και ήταν ο άλφα της (ουσιαστικά τη μεγάλωσε), τι έπαιξε ρόλο τελικά, κατά πόσο έπαιξε ρόλο κλπ. Ότι και να υποθέσουμε άλλωστε, θα παραμείνει εικασία.

Η ουσία είναι ότι μια χι "προδιάθεση" κορυφώθηκε σταδιακά και σήμερα πλέον έχω ένα σκύλο αρκετά κυριαρχικό, όσο κι αν προσπάθησα να την κοινωνικοποιήσω, με οτιδήποτε άνω των 10 κιλών. Με οτιδήποτε κάτω των 10 κιλών είναι δεκτική και παιχνιδιάρα όσο δεν πάει. Δεν τα πάει καθόλου καλά με παιδιά και είναι αρκετά προστατευτική με τους ανθρώπους της και το χώρο της. Δεν θεωρώ ότι θα δάγκωνε άλλο σκύλο ή άνθρωπο αλλά δεν θα ήθελα να το μάθω και ποτέ για να είμαι ειλικρινής. Βλέπω πλέον ότι αντιδρά άσχημα ακόμα και με σκυλιά που γνωρίζει από μωρό. Κατά τα άλλα όμως είναι ένας υπάκουος μπούφος που μπορείς να της πάρεις κυριολεκτικά το φαγητό από το στόμα, που δεν έχει κάνει στους ανθρώπους της ένα γρύλισμα, μια κίνηση και μέσα στο σπίτι πλέον είναι άψογη.

Τι κάνουν λοιπόν τα μέλη του φόρουμ με τις ιδιαιτερότητες αυτές; Ξέρω πως κάποιοι έχετε αποτανθεί και σε εκπαιδευτές, έχετε δουλέψει πολύ και μόνοι σας ίσως, αλλά..κάποια πράγματα είναι αυτά που είναι μέχρι το σημείο που είναι. Τι γνώμη έχετε για τα σκυλιά αυτά; Πως το αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας; Απλά δέχεστε ότι τα μάτια σας δεν θα είναι πλέον 14 αλλά 54 και ότι ο σκύλος δεν θα ξαναπαίξει ανέμελος με άλλα σκυλάκια; Σας προβληματίζει; Το αφήνετε; Εξακολουθείτε να το δουλεύετε;

Εγώ ως πιο "πρωτάρα" με τόσο δυναμικό σκυλί, δέχομαι κάποια πράγματα, άλλα τα δουλεύω όσο μπορώ και κάποια με προβληματίζουν δε σας κρύβω, αλλά δεν ξέρω αν απλά φτάνει κάποια στιγμή που λες "είναι αυτό που είναι" ή όχι και θα ήθελα να διαβάσω απόψεις.

 

[canis]

Δε νομίζω πως υπάρχουν σκύλοι δίχως ιδιαιτερότητες...

Αυτές οι ιδιαιτερότητες μπορεί να είναι μειονέκτημα και πρόβλημα για κάποιους, αλλά μπορεί να είναι πλεονέκτημα και επιθυμητό χαρακτηριστικό για κάποιους άλλους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που πρέπει να δουλέψουμε την επιλογή του σκύλου μας πολύ πριν (χρειαστεί να) δουλέψουμε την επιλογή του εκπαιδευτή μας.

Ακόμα όμως και όταν μας προκύπτει ένας σκύλος ή έστω δεν κάναμε τα ιδανικά βήματα, το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε τι έχουμε στα χέρια μας. Τι ζώο είναι αυτό που έχω στο σπίτι μου και κυκλοφορώ στην άκρη του λουριού μου;

Θα φανεί περίεργο μα οι περισσότεροι έχουν λανθασμένη εντύπωση για αυτό το ζώο... Διαβάζουν λάθος τις συμπεριφορές του, αδυνατούν να προβλέψουν τις αντιδράσεις του πριν να είναι αργά και στηρίζονται περισσότερο σε αυτό που θα ήθελαν να είναι ο σκύλος τους παρά σε αυτό που πραγματικά είναι.

Αν υποθέσουμε ότι έχεις "χαρτογραφήσει" σωστά το σκύλο σου και την συμπεριφορά του πρέπει να δεις που μπορείς και που θα ήταν προτιμότερο να προσαρμόσεις την ζωή σου, την καθημερινότητα σου και τα "θέλω σου" σε αυτό που είναι ο σκύλος σου και που θα πρέπει να δουλέψεις για να αλλάξεις ή να "αμβλύνεις" συμπεριφορές του σκύλου ώστε να μην δημιουργούν προβλήματα στην ζωή σου και τους γύρω σου.

Από αυτά που εσύ περιγράφεις το μόνο που "χτυπά καμπανάκια" στο δικό μου μυαλό είναι το θέμα με τα παιδιά. Δε μπορώ να ξέρω όμως ή να διαπιστώσω από το φόρουμ την ύπαρξη ή το μέγεθος του προβλήματος. Αυτό, λοιπόν, θα το αξιολογούσα σωστά με κάποιον έμπειρο και θα το δούλευα.

Γενικότερα, έχοντας εμπειρία και τάση να μου αρέσουν τέτοιου είδους σκύλοι ξέρω τι ζητάω από αυτούς. Επίσης, γνωρίζω τον τρόπο ζωής μου σε σχέση με τα σκυλιά κι έτσι δεν τα υποβάλω σε καταστάσεις που θα δημιουργούσαν προβλήματα.

Η κατοχή σκύλου είναι μια περίεργη κατάσταση... Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και "αφύσικη" με τον τρόπο που οι μοντέρνες κοινωνίες την έχουν διαμορφώσει. Ούτως ή άλλως, βέβαια, ο σκύλος είναι ένα "αφύσικο" ζώο που ο άνθρωπος δημιούργησε και συνεχίζει να "πλάθει"... Ας το αφήσουμε εδώ αυτό.

Ας μείνουμε στο ότι πρέπει να γνωρίσεις τον σκύλο σου, να τον "περιεργαστείς", να πάρεις τον χρόνο σου μαζί του, να αφιερώσεις χρόνο για να τον μάθεις στην αρχή και όχι για να του μάθεις... Μετά να δεις, όπως ο γλύπτης κοιτά το κομμάτι με το μάρμαρο, τι μπορείς να δημιουργήσεις από αυτό.

...και να αγκαλιάσεις τις ιδιαιτερότητες του χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να τις δουλέψεις.

Δεν είναι κι άσχετο αν το δεις αναλογικά:

 

[HolywoodBrn]

Η κατοχή σκύλου είναι μια περίεργη κατάσταση... Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και "αφύσικη" με τον τρόπο που οι μοντέρνες κοινωνίες την έχουν διαμορφώσει. Ούτως ή άλλως, βέβαια, ο σκύλος είναι ένα "αφύσικο" ζώο που ο άνθρωπος δημιούργησε και συνεχίζει να "πλάθει"... Ας το αφήσουμε εδώ αυτό.

Αυτό. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Όσο για το καμπανάκι με τα παιδάκια..Θεωρώ πως απλά "της γύρισε" που λέμε. Δηλαδή πηγαίναμε στο πάρκο και τα παιδάκια την τάιζαν και τη χάιδευαν. Τι πήγε στραβά μ αυτό το θέμα δε ξέρω..Θα ήθελα πολύ να το δουλέψω αλλά θα πρέπει να βρω διαθέσιμα παιδάκια..

 

[Estranged]

Εγώ κατάλαβα ότι ενώ ένα μεγάλο μέρος της "δυσανεξίας" του δικού μου για άλλα αρσενικά σκυλιά είναι έμφυτο, και ναι απλά το δέχτηκα ότι δεν θα "παίξει ανέμελος με λυτές τις κοτσίδες" ποτέ, τελικά κατάλαβα ότι ένα σημαντικό μέρος ευθύνης είχε ο φόβος μου του "τι θα κάνει" όταν θα συναντήσει άλλο αρσενικό - και τι θα του κάνουν επειδή θα προκαλέσει. Αυτό το άγχος μου, που νόμιζα ότι δεν υπήρχε καν και καταλάβαινα εν καιρώ από την αντίδρασή του ότι τελικά όντως το είχα, "τέντωνε την άλλη άκρη του λουριού" και τον άγχωνε τριπλάσια από ότι θα τσίτωνε μόνος του.

Ως εκ τούτου με τα χρόνια χαλάρωσα (με το άγχος, όχι με την προσοχή) και τα πράγματα αμβλύνθηκαν πολύ. Πολύ όμως. Τα μάτια μου από 54 είναι απλά 14 και το σκυλί ηρέμησε - γενικά. Ήταν στην τσίτα μονίμως. Μετά το κατάλαβα. Πλέον σχετικά σπάνια θα μανουριάσει με αδέσποτα, μείωσε το χρόνο κολλήματος σε ξένα σκυλιά και ακούει πιο πολύ όταν του λέω να ξεκολλήσει και άρχισε να δέχεται σκυλιά με τα οποία "σκοτωνόταν" (εξ αποστάσεως - κι εγώ σκοτωνόμουν από πίσω με το τράβηγμα και τις νυχιές).

Χθες για παράδειγμα, ΕΓΛΥΨΕ ένα σκυλί στη μουσούδα, όταν με τα πολλά κλάμματα που έριξε Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ (ποιος, ο δικός μου, να κλαίει για να πλησιάσει τον οχτρό και όχι να του χυμάει), τους αφήσαμε να πλησιάσουν μέχρι τις μύτες τους. Σε ποιόν; Σε έναν από τους 3-4-5 θανάσιμους εχθρους της γειτονιάς, που επί 2-3 χρόνια προσπαθούσαν να σκίσουν ο ένας τον άλλο. (Δεν έχουμε την ίδια τύχη με τους άλλους εχθρούς, με το συγκεκριμένο βοήθησε η στάση και του άλλου ιδιοκτήτη σε συνδυασμό με τη δικιά μου).

Με ανθρώπους και παιδιά (και γάτες) δεν είχαμε ποτέ προβλήματα, και δεν ξέρω αν το χε από μόνος του, αλλά εικάζω ότι φταίει και το ότι ήταν σημαντικό συμπεριφορικό θέμα για μένα και προσπάθησα εξ αρχής για αυτό - και είχα κ πιο πολλή σχετική πείρα. Με τα σκυλιά ήμουν κι εγώ μαγκωμένη και προδίκαζα, αν και νομίζω ότι με μερικά αρσενικά θα είχε πάντα πρόβλημα έτσι κι αλλιώς. Απλά ίσως όχι με (σχεδόν) όλα, όπως κατέληξε.

 

[reinmeister2]

Αυτό. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Όσο για το καμπανάκι με τα παιδάκια..Θεωρώ πως απλά "της γύρισε" που λέμε. Δηλαδή πηγαίναμε στο πάρκο και τα παιδάκια την τάιζαν και τη χάιδευαν. Τι πήγε στραβά μ αυτό το θέμα δε ξέρω..Θα ήθελα πολύ να το δουλέψω αλλά θα πρέπει να βρω διαθέσιμα παιδάκια..

τι εννοεις με το "διαθεσιμα παιδακια"...? αν μιλας για αναλλωσιμα με ενδιαφερει κι εμενα...

 

[l.Kyveli]

Δεν ξέρω πως αλλάζουν οι ιδιαιτερότητες των σκύλων.
Δεν ξέρω καν αν αλλάζουν αφού παγιωθούν..
Έναν σκύλο έχω με ιδιαιτερότητες που παγιώθηκαν πριν καν έρθει σε εμένα. Στους δρόμους.
Μισεί γάτες, μισεί κυριαρχικά αρσενικά και θηλυκά και ορμάει στην ψύχρα. Δεν κάνει χαμό από μακριά όπως πολλά χαμένα και μόλις πλησιάσει όλα μέλι γάλα. Μια φορά έκανα το λάθος να πιστέψω κάτι τέτοιο και κόντεψε να κόψει την πατούσα ενός άλλου σκύλου.

Όλα αυτά δεν με ενοχλούν τόσο. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι ορμάει και σε ανθρώπους . Και ότι αν ένα παιδάκι με ποδήλατο ή χωρίς έρθει τρέχοντας προς το μέρος μας και δεν είμαι αλέρτ θα το βουτήξει.

Δουλέψαμε με εκπαιδεύτρια αλλά δεν δούλεψα πολύ μόνη μου εγώ. Δεν κατάφερα τρομερά πράγματα. Απλώς να με ακούει λίγο περισσότερο. Κατά τα άλλα μισεί γάτες κυριαρχικά αρσενικά και θηλυκά και άντρες. Ότι και πριν δηλαδή.
Με τα χρόνια κατέληξα ότι είναι ένας φοβικός σκύλος που χρησιμοποίησε την επιθετικότητα για να προλάβει και να προστατεύσει τον εαυτό του. Τώρα όλα μαζί γίναν ένας αχταρμάς και δύσκολα ξεμπερδεύεις το κουβάρι.

Τον αγαπώ πολύ όμως όπως είναι ο μαλάκας..
Καμιά φορά ονειρεύομαι ότι στο δρόμο δεν θα πρέπει να παίρνω ανοιχτά τις στροφές, ούτε να κοιτάζω πίσω μου μην έρχεται κανείς φουριόζος , ούτε να τον κολλάω στον τοίχο στο ασανσέρ μην περιμένει κανείς απέξω και τον αρπάξει όπως και έγινε. Αλλά θα μείνουν όνειρα όλα.

Και με συγχωρείς για την κατάχρηση του θέματος αλλά πολύ με ενδιαφέρει να διαβάσω αν τελικά παγιωμένες συμπεριφορές μπορούν να αλλάξουν.

 

[mareco]

Εγώ έχω μεγάλη περιέργεια να δω, αν θα εμφανιστεί κανένα αγοράκι, που να δηλώσει ευθαρσώς, ότι έχει σηκώσει χέρια και πόδια ψηλά, με το δικό του ιδιαίτερο πλάσμα ή όλοι ως δια μαγείας, δεν αντιμετωπίζουν κανένα τέτοιο πρόβλημα, γιατί ως επαγγελματίες σούπερ εκπαιδευτές, το έχουν διαχειριστεί με απόλυτη επιτυχία.

@HolywoodBrn εγώ πάντως, το έχω αποδεχτεί πλήρως, έχω λουφάξει στην γωνίτσα μου και το φχαριστιέμαι πλέον κιόλας

 

[Estranged]

Τι είναι αυτά που λες για τα σούπερ εκπαιδευμένα @mareco??!!!11!!!11ένα1

Ότι δεν είναι;;;

Ναι νομίζω ότι αυτό φταίει που χαλάρωσα κι εγώ. Τον λατρεύω όπως είναι, είναι το καλύτερο σκυλί του κόσμου, να μην έχει κ μισό ελάττωμα πχια; Αυτό, και που τον ξέρω καλύτερα κ τα "βλέπω" όλα να ρχονται λίγο πιο γρήγορα.

Και είναι και καρακατακούκλος όταν κορδώνεται, πώς να το κάνουμε δηλαδής (φτου φτου).

Και σιγά το "ιδιαίτερο" που έχουν "αυτά" τα σκυλιά. Δίκιο έχει ο @canis στο ότι δεν είναι και απολύτως φυσιολογική η ζωή που ζούνε την σήμερον, ειδικά στις πόλεις. Ας κάνω κι εγώ ένα συμβιβασμό στη ζωή μου, έτσι το βλέπω. Νταξ καμιά φορά παθαίνω μικρά εγκεφαλικά στη βόλτα. Σιτ χάπενς. Χαλάλι. Και αλήθεια, νομίζω ότι αν είχα ένα "εύκολο" σκυλί θα μου έλειπε και ένα "δύστροπο". Έχει άλλα καλά.

 

[vrmode]

Ο πρώτος μου σκύλος ήταν ένας γάλλος γλυκύτατος με ανθρώπους, κίλερ με αρσενικούς σκύλους και αμφιβόλου συμπεριφοράς με θηλυκούς. Η βόλτα μου είχε γίνει εφιάλτης, είχα τα μάτια 84 και σκάναρα τη γωνία πριν την στρίψω. Εννοείται ότι έπαιρνα όλες τις γωνίες ανοιχτά. Φαίνεται γελοίο αλλά μία φορά βούτηξε έναν αδέσποτο μεγέθους ΕΠ από το λαιμό και δεν ξεμάγκωνε. Άγιο είχαμε που πέσαμε σε αδέσποτο τελείως ζεν. Φυσικά είχα γίνει σάικο και έβλεπα παντού κινδύνους, με αποτέλεσμα να το μεταδίδω και στο σκύλο.

Ως σκυλοκάτοχος με μαύρα μεσάνυχτα τότε αγνοούσα παντελώς την ένοια κοινωνικοποίηση. Όταν πήρα χαμπάρι ότι κάτι δεν έκανα σωστά, αφενός ήταν αργά και αφετέρου είχα ένα σκύλο που ούτως ή άλλως δεν άντεχε να περπατήσει ούτε πέντε λεπτά χωρίς να σκάσει, οπότε ποιες βόλτες και ποιες κοινωνικοποιήσεις... Στα 4 του χρόνια, εφόσον λύσαμε με αρκετά μεγάλη επιτυχία το πρόβλημα του αναπνευστικού μπόρεσα πια να πω ότι θα ασχοληθώ και με τη συμπεριφορά, οπότε και φώναξα εκπαιδευτή. Ο εκπαιδευτής αποφάνθηκε ότι το θέμα τραμπουκισμός δεν λύνεται αλλά θα πρέπει να εστιάσουμε σε βασική υπακοή ώστε να έχω κάποιο έλεγχο της κατάστασης. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να μάθω ποτέ αν μπορούσε να δουλευτεί η κατάσταση σε αυτή την ηλικία - ο σκύλος πέθανε μετά από λίγους μήνες.

Αυτό που είχα κάνει πάντως ήταν να προσαρμόσω την ζωή μου/ ζωή του στις ιδιαιτερότητές του. Προφανώς και δεν πήγαινα σε πολυσύχναστα με σκύλους μέρη, σε σκυλοπάρκα κλπ. και επίσης άλλαζα πεζοδρόμιο όταν υπήρχε διερχόμενος σκύλος. Στον κτηνίατρο περιμέναμε πάντα έξω. Το είχα πάρει απόφαση ότι έτσι θα είναι, αν και ζήλευα τα σκυλιά με τις "λυτές κοτσίδες" και τους ιδιοκτήτες τους.

 

[Estranged]

Συμφωνώ σε όλα, αλλά αυτό:

Προφανώς και δεν πήγαινα σε πολυσύχναστα με σκύλους μέρη, σε σκυλοπάρκα κλπ. και επίσης άλλαζα πεζοδρόμιο όταν υπήρχε διερχόμενος σκύλος. Στον κτηνίατρο περιμέναμε πάντα έξω.

το μετρίασα (όποτε έχω αντοχές, γιατί θέλει γερα νεύρα) με πολύ θετικά αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα. Just saying για την ιστορία.

Δλδ σε σκυλοπάρκα δεν πάω και αλλάζω πεζοδρόμια πάντα, αλλά σταματάω καμιά φορά αν μας μιλήσουν οι απέναντι (ΜΟΝΟ έτσι έχει αποδεχθεί κάποια ξένα σκυλιά) και προσπαθώ πού και πού να τον πηγαίνω βόλτες σε ώρες και μέρη που θα έχει σκυλοκίνηση για απευαισθητοποίηση.

 

[vrmode]

Συμφωνώ σε όλα, αλλά αυτό:


το μετρίασα (όποτε έχω αντοχές, γιατί θέλει γερα νεύρα) με πολύ θετικά αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα. Just saying για την ιστορία.

Δλδ σε σκυλοπάρκα δεν πάω και αλλάζω πεζοδρόμια πάντα, αλλά σταματάω καμιά φορά αν μας μιλήσουν οι απέναντι (ΜΟΝΟ έτσι έχει αποδεχθεί κάποια ξένα σκυλιά) και προσπαθώ πού και πού να τον πηγαίνω βόλτες σε ώρες και μέρη που θα έχει σκυλοκίνηση για απευαισθητοποίηση.

Εγώ δεν μπορούσα να κάνω τέτοιες "δοκιμές" γιατί θα μου έμενε στο χέρι. Με τόσο χάλια αναπνευστικό, όταν συγχυζόταν πετάγονταν τα μάτια έξω και κόντευε να σκάσει. Οπότε είχα αποδεχτεί τη μοίρα μας που λένε.

 

[Μαρια&Ηρα]

Κοιταξε να δεις το τελειο δεν υπάρχει,κ μεις εχουμε τις ιδιαιτεροτητες μας κ εκεινα κ ολα τα πλασματα στον κοσμο ετούτο...
Διαφορετικα θα ημασταν ολοι καλοκουρδισμενα ρομποτακια.
Εμεις εχουμε θεμα : με τις γατες που τρεχουν (βασικα οτιδηποτε τρεχει) οταν βαζουν μπρος το οτιδηποτε (απο μηχανακι μεχρι χλοοκοπτικο) κ φυσικα με τα θηλυκα σκυλια (οχι απαραιτητως ολα,αλλα ποιος καθεται να πειραματιστει?)
Σε αυτα γινομαστε επιθετικες
Γιατι περναμε κ αλλου ειδους φασεις που κ που
Τι έκανα : για τις γατες μικρη εχει φαει ξυλο (το παραδεχομαι,το λεω,δε θέλω να προκαλει πονο σε τιποτε το ζωντανο,ποσο μαλλον σε γατα που εχω κ μια καποια αδυναμία) εχω ματια κ στον κωλο κ με το που δω γατα της τραβαω την προσοχη πριν προλάβει να την δει,υπαρχουν κ περιπτωσεις που δηθεν μου κ καλα μυριζει κατω να τα κανει κ αυτη η ρουφιανα σκαναρει για γατες (σας εχω πει τι κοντοπουτανο παμπονηρη αλεπου ειναι?εε σας το λεω) κ κανει ντου,ειμαι οσο μπορω ετοιμοπολεμη να την τραβηξω/κρατησω/σταματησω (με τα αναλογα "γαλλικά")
Εαν η γατα απλα την παρακολουθει κ δεν κανει κινηση στα τετοια της η Ηρα,σα να μην υπάρχει...
Για τις παντως τυπου μηχανές τοχω παρει αποφαση,απλα προσπαθω παντα να δημιουργώ μεγαλη αποσταση μεταξυ αυτης κ της οποιαδήποτε μηχανης,οχι τιποτα αλλο φοβαμαι μη τρομαξει κανα χριστιανο κ τον ρίξει κάτω.
Οσον αφορα τα θηλυκά δεν το εξεταζω καν,δεν το ψαχνω,δεν με απασχολει να το εξερευνησω,με το που εστω ψιλιαστω ότι αυτο που βλεπω μπροστά μου δεν εχει πουλί κοβω λασπη κ μην τον είδατε!
Συμβιβαστηκα εν ολίγοις...

Εχει πολλα καλα,εχει κ λιγα κακα,την αγαπω κ την αποδεχομαι γιαυτο ακριβως που ειναι,θαθελα καποια πράγματα να ηταν διαφορετικα?σιγουρα...
Αλλα σε τελικη αναλυση κ ποτε ενας ανθρωπος ειναι απολυτα ευχαριστημενος με αυτο ακριβως που εχει?
Αμα δεν ειχαν αυτα,πιθανως να ειχαν αλλα...

 

[zenio]

@HolywoodBrn
Παρα πολυ ωραιο θεμα! Θα το παρακολουθησω με πολυ ενδιαφερον!

Ωστοσο εχω την εντυπωση οτι ισως ειναι λιγο δυσκολο να γραφτουν πολλες λεπτομεριες ή και τιποτα, ειναι λιγο περιοριστικος ο δημοσιος λογος για κατι τετοιο μου φαινεται...

Οπως και να εχει εγω εχω παρει τα πατατακια μου

 

[vrmode]

Το άλλο πάντως που βλέπω ότι ότι καμία συμπεριφορά δεν πρέπει να την θεωρούμε δεδομένη. Χούγια μπορούν να αποκτήσουν και σε μεγαλύτερες ηλικίες ή επίσης κάποια άλλα χούγια να "μαλακώσουν".
Π.χ.
Η Κάρλα σταμάτησε το "ξέχεσμα" στους αρσενικούς που της μυρίζουν τον κώλο, κάτι το οποίο μέχρι πριν 3-4 χρόνια είχε γίνει πρόβλημα. Από την άλλη, έγινε πιο τραμπούκος με το γαύγισμα στο μπαλκόνι όταν δει σκύλο στο δρόμο κάτω.
Η Πέππερ έχει γίνει χειρότερη στο θέμα διεκδίκησης φαγητού (σε σκυλοπάρκα που μερικοί βγάζουν μεζέ εμείς κόβουμε λάσπη) όπως και διεκδίκησης της Κάρλας αν η τελευταία πάει να απασχοληθεί με άλλο σκύλο. Η συμπεριφορά αυτή είχε ξεκινήσει από παθολογικά αίτια, ήταν έντονη όσο ήταν άρρωστη, μαλάκωσε με την ανάρρωση αλλά δεν εξαλείφθηκε ποτέ.
Κοινώς, you never know τι θα τους καρφωθεί στο κεφάλι...

 

[Elrandir]

Ανήκω στους ανθρώπους που έχει κάνει πολλά λάθη, όντας και η Μάγια πρώτος σκύλος υπ΄ευθύνη μου. Και πάνω σε αυτά, η ιδιαιτερότητά της βρήκε πάτημα, κυρίως στα πρώτα 1-2 χρόνια.

Το κυριότερο λάθος ήταν η λανθασμένη αντίληψη περί κοινωνικοποίησης και ο συνδυασμός με την απειρία μου. Άκουγα απόψεις στο πάρκο, έλεγαν όλοι "Άστο να παίξει με άλλα σκυλιά" κι εγώ ο βλάκας άκουγα (ευτυχώς δεν την ξαμόλαγα, τουλάχιστον). Όλα ήταν καλά μέχρι την εφηβεία. 12 μηνών μου βγάζει τον πρώτο τσαμπουκά. Δεν πολυδίνω σημασία, λέω "Έτυχε". Ξαναβγάζει τσαμπουκά. Και συνεχίζω κι ακούω τον σκυλά του πάρκου να λέει "Άστο να παίξει, να μάθει, να κοινωνικοποιηθεί, θα συνηθίσει". Έλα μου, που δε γινόταν τίποτα από όλα αυτά! Τίποτα ρε! Το σκυλί συνέχιζε να βγάζει τσαμπουκά κι εγώ είχα καταλήξει να πιστεύω ότι είναι δύστροπη και δε χωνεύει τα άντερά της. Κατά μιας έννοιας, μου την "έδινε" ελαφρώς που δεν έπαιζε με άλλα σκυλιά.

Κάπου εκεί άρχισα να διαβάζω παραπάνω dogforum, γιατί έψαχνα λύση. Αυτό που δε μπορούσα, αδυνατούσα να καταλάβω, ήταν γιατί ενώ με ανθρώπους και σκυλιά που γνώριζε από μικρά ήταν όλα κομπλέ, με σκυλιά που γνώριζε πρώτη φορά ήταν έτοιμη να τα "φάει". Είχα αρχίσει να παρατηρώ ότι δε γούσταρε άτσαλες προσεγγίσεις (οι top "εχθροί" ήταν Labrador, Pit και συναφείς συμπαθέστατες μεν - "αγενείς" δε, φυλές). Με το διάβασμα εδώ μέσα και την προσπάθεια μου να την παρατηρήσω, άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν κλικ πολλά. Και συνειδητοποίησα, ότι της είχα κάνει το μυαλουδάκι σαλάτα. Την "πίεζα" να παίξει και να συμπεριφερθεί με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εκείνη ένιωθε άνετα, και μόλις έβγαζε τσαμπουκά φοβόμουν, τσαντιζόμουν και τη μάλωνα. Όπως το βλέπω τώρα, τα είχα κάνει επιεικώς σκατά.

Σε αυτό που κατέληξα εν τέλει, είναι ότι η Μάγια ήταν, είναι και θα είναι ένα ανασφαλές σκυλί. Θέλει κάποιον να "μπαίνει" μπροστά, να της δείξει ότι όλα είναι εντάξει και μετά θα ακολουθήσει. Θέλει, επίσης, την ηρεμία της σε νέες καταστάσεις. Οτιδήποτε διαφορετικό από αυτά, την αγχώνει. Αναγκάστηκα (το οποίο μετέπειτα δε με χάλασε καθόλου), να αλλάξω εγώ νοοτροπία κι αντιλήψεις αντί να προσπαθώ να αλλάξω την ίδια. Οπότε, την αποδέχτηκα για αυτό που είναι, κάτι που δεν είχα κάνει εξαρχής και υπήρξα άδικη μαζί της. Και στα επόμενα χρόνια, την είδα σταδιακά να αλλάζει κι εκείνη, να είναι πιο ήρεμη, πιο σίγουρη και να μου έχει εμπιστοσύνη στο πως θα χειριστώ καταστάσεις.

 

[Elrandir]

Αυτό που είχα κάνει πάντως ήταν να προσαρμόσω την ζωή μου/ ζωή του στις ιδιαιτερότητές του. Προφανώς και δεν πήγαινα σε πολυσύχναστα με σκύλους μέρη, σε σκυλοπάρκα κλπ. και επίσης άλλαζα πεζοδρόμιο όταν υπήρχε διερχόμενος σκύλος.

Κάπως έτσι κάναμε κι εμείς μέχρι να κάνει ένα γερό reboot, σε σχέση με τις πρότερες εμπειρίες της. Κι ακόμα και τώρα τα αποφεύγω όσο γίνεται. Ειδικά, τους χώρους που αυτοβαπτίζονται σκυλοπάρκο, δίχως περίφραξη κτλ.. Όπου φύγει, φύγει!

 

[Mariosgs]

Ας πω και εγώ τα δικά μ παρόλο που είμαι με τον Δία μόλις 6 μηνες...Καταρχήν είναι απίστευτα υπάκουος κ εξαιρετικός στη βασική του αν και ακόμα δουλεύουμε καθημερινά..Αυτό που έχω παρατηρήσει με άλλα σκυλιά ανεξάρτητου μεγέθους, φύλου, και ηλικιας,είναι ότι ποτέ δε τους αγριευει αλλά πάντα πάνω στο παιχνίδι κάπως θα το κάνει και θα τα γυρίσει αναποδα να φαίνεται η κοιλιά τους.Το αντίθετο δεν το έχω δει μέχρι τώρα.Οταν βλέπω ότι τ κάνει βέβαια πάντα τον τραβάω αλλα και πάλι

Επίσης τις 3 τελευταίες μέρες έχει αρχίσει και γαυγίζει υπερβολικά στο μπαλκόνι χωρίς να έχει αλλάξει κάτι..

 

[reinmeister2]

γιατί ως επαγγελματίες σούπερ εκπαιδευτές, το έχουν διαχειριστεί με απόλυτη επιτυχία.

φωτογραφια με εβγαλες...

περαν του χαβαλε...τον "χαρακτηρα" ενος ζωου δεν μπορει να τον αλλαξει κανεις...μπορει ομως να αλλαξει την εκφορα του,στο 99% των περιπτωσεων "σπαζοντας" ομως το ζωο, κανοντας το σκια του εαυτου του...

προσωπικα δεν θα το εκανα ποτε, για κανεναν απολυτως λογο, πολλω δε μαλλον για την δικη μου βολη...

περαν τουτου,προσωπικα,λατρευω τα σκυλια που δεν χωνευουν ουτε τα αντερα τους και θελουν να σκοτωσουν οτιδηποτε περπαταει,ιπταται,σερνεται...

υ.γ. μεταμεσονυκτια βολτα με τον σκυλο σου που αγριευει ακομη και στην κινηση διαττοντα αστερα...ανεκτιμητο...

 

[Mariosgs]

υ.γ. μεταμεσονυκτια βολτα με τον σκυλο σου που αγριευει ακομη και στην κινηση διαττοντα αστερα...ανεκτιμητο...

Κάντο εικόνα με κατσίκα σε διπλανό χωράφι.Και το κτήνος να κάνει λες και βλέπει μπροστά του τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.

 

[reinmeister2]

Κάντο εικόνα με κατσίκα σε διπλανό χωράφι.Και το κτήνος να κάνει λες και βλέπει μπροστά του τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.

το τραγουδι που λεει "με τα ματια μιλαμε εμεις" το ξερεις...?

2 το πρωι συνανταμε αλλον καμμενο με πιτ στα 30 μετρα...

αρπαζουμε και οι δυο πανικοβλητοι τα κολαρα σηκωνοντας ελαφρα τα σκυλια μας στον αερα και κοιταζομαστε,κανοντας τις γκομενες της συγχρονισμενης κολυμβησης να φαινονται σαν μεθυσμενοι γεροι...

η μετεπειτα στιχομυθια περιελαμβανε τα εξης...

"που πας?"

"ευθεια"

"οκ"