Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. πριν από 5 χρόνια έχασα τον σκύλο με τον οποίο μεγάλωσα. Πριν λίγους μήνες ένιωσα πως είμαι έτοιμη πια για άλλον, ακόμα και τότε όμως, όταν ήρθε ο Αμπού στο σπίτι, για μια δυο μέρες ένιωθα λίγο περίεργα. Επίσης είχα 5 χρόνια να δω σκυλοταινία.Πότε δεν κατάλαβα εάν ο σκύλος μου στρογγυλεψε ή τελικά δεν ήταν τόσο "ιδιαίτερος". Ίσως λιγουλάκι κι από τα δύο... Σίγουρα ήταν μοναδικός... Θυμάμαι ότι έχω φάει ζόρια εξ'αιτίας του. Θυμάμαι ότι τα τελευταία δύο χρόνια δεν ζοριζομουν ιδιαίτερα. Ήξερα πλέον από που να φυλαχτώ και απέφευγα τέτοιες καταστάσεις.
Ήταν ο πρώτος μου σκύλος και έλεγα ότι μετά από αυτόν δεν θα μπορώ ξανά χωρίς σκύλο στη ζωή μου. Προς το παρόν δεν μπορώ να φανταστώ άλλον να ζει μαζί μας όμως. Μου λείπουν πολλά πράγματα από τη συμβίωση μαζί του. Αλλά κυρίως μου λείπει η συμβίωση μαζί του. Μαζί με αυτόν, όχι με οποιονδήποτε σκύλο...
Θα νιώσεις κι εσύ έτοιμη κάποια στιγμή