Κατ εμε υπαρχουν δυο κοσμοι, ο ρομαντικος ο οποιος ειναι απλα μια θεωρια που ποτε δεν θα γινει πραξη, και ο πραγματικος. Ενω λοιπον απο αποψη υγειας ναι ο σκυλος καλο ειναι -για τον σκυλο- να μην στειρωνεται σε νεαρη ηλικια, δυστυχως υπευθυνος για τον σκυλο ειναι ο ανθρωπος, και στον πραγματικο κοσμο - οπως δειχνουν δλδ τα δεδομενα- σε μεγαλο ποσοστο ο ανθρωπος ειναι ανικανος να παρει σε καθε περιπτωση την σωστη αποφαση. Ο εντονος ελεγχος στους δρομους και τα βαρβατα προστιμα ειναι φυσικα κατι που θα επρεπε να γινει χθες.
Απ την αλλη, σε μια στειρωση σκυλου αντιστοιχουν συνηθως δυο ηλιθιοι που εχουν αφησει τον σκυλο τους να γεννησει (και δημιουργοντας αδεσποτα) επομενως η ερωτηση "αφου γινονται στειρωσεις φουλ, πως υπαρχουν ακομα τοσα αδεσποτα" μου φαινεται να το πω ευγενικα αφελης.
Επισης, για τις φιλοζωικες, εχουν ειπωθει χιλιες φορες.. ποτε δεν θα υπαρχει χωρος,τροφες,λεφτα κτλ.. ποτε! Ειτε τους βριζουμε ειτε οχι η πραγματικοτητα θα ειναι μια! Οποιος λοιπον ειναι ανιδεος ας παει μια βολτα να δει τι παιζει πριν αρχισει το θαψιμο απο τον καναπε του (γιατι κ αυτη η τακτικη κλασικου ελληναρα ειναι).
Και τελος, δεν μου αρεσουν οι ευθανασιες που ισχυουν σε παρα πολλες χωρες.. ξερω ομως ποσο ασχημα ζει το σκυλι σε μια κλουβα για ολη του την ζωη (σε σημειο που του στριβει δηλαδη κανονικα, σκετο βασανιστηριο) ή το σκυλι που ζει στον δρομο πεινασμενο να το κλωτσανε να προσπαθει να αποφυγει αμαξια να ζει τραυματισμενο και ερμαιο του καθε κωλοπαιδου. Ναι ακουγεται πολυ ψυχρο αλλα αν ημουν ενας τετοιος σκυλος - κατα λαθος δημιουργημα ενος ανεγκεφαλου μλκα που σκεφτηκε οτι ελα μωρε ασε την φυση να κανει την δουλεια της- θα διαλεγα την ευθανασια.