Ο λογος που με φοβιζει ειναι οτι στην αλλαγη τροπου ζωης του σκυλου απο εκει που ζουσε αρμονικα με τα αλλα ζωα στην αρχη καποια στιγμη αρχισε να τα πνιγει σε ανυποπτους χρονους.. Δεν τα εφαγε τα επνιξε.. Και οχι 1 κοτα.. Επνιξε 15 κοτες προχτες,εχει πνιξει μια εγκυο κατσικα,εχει πνιξει προβατακια,γατες και γενικα οτι ειναι ζωντανο..@PeRiF@No$
Αρα φταιει οτι το πιτμπουλ δεν μεγαλωσε με την οικογενεια?
Αυτος ειναι ο λογος που σε φοβιζει και δεν το εμπιστευεσε?
Η γιατι σ εφαγε τν κοτα?
Προσπαθω να καταλαβω το σκεπτικο σου...αν και δυσκολευομαι!!
Και το θεμα που με προβληματιζει ειναι πως αν ειμαι παρον δεν συμπεριφερεται αγρια απεναντι τους αλλα περναει διπλα τους σαν να μην τρεχει τιποτα και καποιες στιγμες οταν ειμαι ανεμελος ξεσπαει.. Αυτο που νοιωθω εγω που τον ξερω τον σκυλο ειναι πως ισως ένοιωσε οτι λογω των υπολοίπων ζώων τον παραμέλισα και κυρίως απο ζήλια(οχι μονο) αντιδραει έτσι..
Το παιδί λοιπον , ειναι ενας βασικός λογος που ειναι δεμένος και με βλέπει να ασχολουμαι μαζι του συνέχεια και να το παίζω ... Έχω λοιπον την ανασφάλεια μετα απο τα πιθανα δικα μου λάθη(δέχομαι οτι ειμαι ο βασικός υπευθυνος για την συμπεριφορα του οσο κι αν τον αγαπαω) θα αντιδράσει απρόβλεπτα κάποια στιγμή απέναντι στο παιδί και μονο με την υποψία δεν μπορώ να νοιώσω σιγουρια..