Το θέμα που με προβληματιζει εμένα δεν είναι μόνο η Δανία, που αφου δεν εχει πιασει το μετρο της μεχρι τωρα, υπαρχει μεγαλη περιπτωση να βαλει ακόμα 12 φυλες στην λιστα της πηγαινοντας την πρωτη στις χωρες με λιστα απαγορευσεις 25 φυλων.
Το θεμα είναι η ευκολία που εχουμε να δεχτουμε σαν λυση τις απαγορευσεις φυλων
Στο ονομα της ευζωίας των σκυλων γίνονται τα μεγαλυτερα εγκληματα και αφου ειναι κατω απο την αιγίδα της φιλοζωίας τα καταπινουμε αμασητα.
Το ποσο ευκολο μας ειναι όταν δεν βλεπουμε καποιο προβλημα, να πιστεψουμε (επειδη θελουμε να το πιστεψουμε) ότι δεν υπάρχει.
Η Ελλάδα ειναι πολλά χρόνια πίσω στο κομματι των σκυλων και όχι μονο αλλα εγω προτιμώ να βλεπω το αδεσποτο στο δρόμο ακόμα και κακοποιημενο, ακόμα και χτυπημενο, παρα να με προλαβαίνει ένα οργανωμενο κρατος και να το μαζευει πριν χαλασει την αισθητικη μου.
Στην πρωτη περιπτωση, εχει πιθανότητες να γίνει μία Χαρά ή μία Λόλα ΄και να βρει ενα σπιτι όσο μικρες και να ειναι αυτες οι πιθανότητες, στην δευτερη περιπτωση δεν εχει τιποτα μόνο ενα κλουβί για 15 μερες ή μεχρι να γεμισει το καταφυγιο του και μετα ευθανασία για την ευζωία του.....