καλησπέρα,
η γνώμη του εκπαιδευτή εν κατακλείδι ήταν να φύγει το σκυλί από μας. Όχι γιατί θα μας σκοτώσει αλλά δεν θα είναι ποτέ μια εύκολη σχέση. Μένει τον περισσότερο καιρό με τα κορίτσια, και τα θηλυκά μέλη αυτής της οικογένειας όπως σωστά αναγνωρίζει ο Reinmeister δεν θα τολμήσουν και δεν πρέπει να το δοκιμάσουν να κάνουν αυτά που λέει ο εκπαιδευτής (να τον σπρώχνουμε κλπ). Νομίζω ούτε ο Θανάσης θα το τολμήσει. Ο σκύλος είναι 45 κιλά, πολύ δυνατός και ζόρικος και στη περίπτωση που θα αισθανθεί την παραμικρή ανασφάλεια ή το φόβο μας, δεν μπορώ ούτε θα ήθελα να σκεφτώ το αποτέλεσμα.
Επίσης επειδή εγώ και ο Θανάσης έως τέλος σχεδόν του χρόνου θα ταξιδεύουμε και εν όψει του καλοκαιριού ο σκύλος θα ζει στο κλουβί του. Και για 10, 12 χρονια θα ζει κυρίως στο κλουβί του.
Πέστε μου πόσο εγωιστικό μπορεί να είναι αυτό από πλευράς μας, μόνο και μόνο επειδή τον αγαπάμε; Τι σημαίνει αυτό, όταν αγαπάς, φροντίζεις ο άλλος να περνάει καλά. Ο σκύλος δεν θα περάσει καλά μαζί μας. Άρα πρέπει να προσπαθήσουμε να του βρούμε πιο ιδανικό χώρο.
Αυτά....
πολύ με στενοχωρεί ο Μάρλευ, αλλά δεν νομίζω ότι έχω την ικανότητα να τον υποτάξω.
Δεν είναι κακό να παραδέχομαι την δική μου ανικανότητα και το δικό μας λάθος για την επιλογή του σκύλου. Έπρεπε να το είχαμε ψάξει πολύ πριν τον πάρουμε.