Γονίδιο? Ξαφνική τρέλλα? ή ο "άνθρωπος"?

[Amaliaz]

Μα γι αυτο ακριβως το λογο εγραψα το ποστ #88

 

[sad_sam]

Το πως θα επιλεξει να το χειριστει κ πως θα μπορεσει να επικοινωνησει καποιος με το σκυλο ΤΟΥ εξαρταται απο την γενικοτερη μεταξυ τους σχεση.

Και τα δυο σκηνικα που περιγραφεις JohnK ειναι αμφισβητηση εντολης.

Για παμε σε ενα τριτο σκηνικο:
Περνας διπλα απο τον τεραστειων διαστασεων σκυλο, ο οποιος εχει ξαπλωσει φαρδυς πλατυς κ την ωρα που πας να το κανεις διακριτικα να μην τον πατησεις, αυτος σηκωνεται κ γρυλιζει, γιατι του χαλας την ηρεμια.
Τον αρπαζεις οπως θα τον αρπαζε ο αρχηγος σκυλος, κ αφου φαει κ κανα δυο κ τις καταλαβει, γινεται αεροπλανο κ εξαφανιζεται απο το σημειο, γιατι αυτο δεν ειναι αμφισβητηση εντολης, ειναι "προσπαθω να το παιξω αφεντικο να δουμε αν θα περασει"......

Εχω μια απορια για το τριτο σεναριο που περιγραφεται. Το να δωσεις μια δυο στο σκυλο και να τις καταλαβει μπορει να οδηγησει σε πιο αρνητικα αποτελεσματα; π.χ να σκυλι να φοβαται τον ιδιοκτητη του;
Εντωμεταξυ δεν ειναι παντα ρεαλιστικο να λεμε οτι τον αρπαζω, οταν αναφερομαστε σε ενα σκυλι 50-60 κιλα. Δεν εχουν ολοι τοσοι δυναμη
Υπαρχει αλλη αντιδραση για να μην χαθει το παιχνιδι;

 

[Amaliaz]

Εμενα παντως επιτρεψτε μου να διαφωνω για την αιτιολογια του τριτου σκηνικου. Ο σκυλος δεν προσπαθει,ουτε τεσταρει. Ενοχλειται και αντιδραει απλως. Γιατι δεν εχει μαθει να ενοχλειται .

 

[epial]

Tώρα;

«Για παμε σε ενα τριτο σκηνικο:
Περνας διπλα ή σχεδον πάνω, απο τον τεραστειων διαστασεων σκυλο, ο οποιος εχει ξαπλωσει φαρδυς πλατυς (κατι που έκανες πάντα και ήταν όλα ΟΚ) και την ωρα που πας να το κανεις, αυτος σηκωνεται κ γρυλιζει, γιατι του χαλας την ηρεμια.
Τον αρπαζεις οπως θα τον αρπαζε ο αρχηγος σκυλος, κ αφου φαει κ κανα δυο κ τις καταλαβει, γινεται αεροπλανο κ εξαφανιζεται απο το σημειο, γιατι αυτο δεν ειναι αμφισβητηση εντολης, ειναι "προσπαθω να το παιξω αφεντικο να δουμε αν θα περασει"»

 

[east49]

Tώρα;

«Για παμε σε ενα τριτο σκηνικο:
Περνας διπλα ή σχεδον πάνω, απο τον τεραστειων διαστασεων σκυλο, ο οποιος εχει ξαπλωσει φαρδυς πλατυς (κατι που έκανες πάντα και ήταν όλα ΟΚ) και την ωρα που πας να το κανεις, αυτος σηκωνεται κ γρυλιζει, γιατι του χαλας την ηρεμια.
Τον αρπαζεις οπως θα τον αρπαζε ο αρχηγος σκυλος, κ αφου φαει κ κανα δυο κ τις καταλαβει, γινεται αεροπλανο κ εξαφανιζεται απο το σημειο, γιατι αυτο δεν ειναι αμφισβητηση εντολης, ειναι "προσπαθω να το παιξω αφεντικο να δουμε αν θα περασει"»

Να σε βοηθησω λιγο, γιατι μερικα πραγματα πρεπει να γραφονται:
Η σχεση σκυλου-ιδιοκτητη αν κινειται σε φυσιολογικα επιπεδα, εχει τα 'σκαμπανευασματα' της τον πρωτο χρονο, τοτε που "γνωριζονται καλυτερα" κ αποκτουν οντως σχεση, κ τοτε που ο σκυλος περναει τις κρισεις εφηβειας.
Θεωρω αδιανοητο μεσα στον πρωτο χρονο, να μην εχουνε λυθει ολα τα θεματα κυριαρχιας/αμφισβητησεων και λοιπων διαφορων!

Οποτε οχι διαφωνω με την παρενθεση σου, γιατι εγω αναφερομαι στην πρωτη φορα που θα αντιδρασει ο σκυλος, κ οχι στην εκατοστη! Τοτε το παιχνιδι ειναι χαμενο!
Επισης σε μια "ακρως ειρηνικη" συμβιωση ετων που γινεται ενα τετοιο σκηνικο, μαλλον ο ανθρωπος που την εκρινε ως "ειρηνικη" ειχε κανει η τραγικα λαθη, η τα στραβα ματια σε πολλα......
Δεν μπορει ο σκυλος που 4-5 χρονια ανεχοτανε τα παντα, ξαφνικα να σταματησει να ανεχεται!

@sad_sam
Ο σκοπος δεν ειναι ουτε να σπασεις στο ξυλο το σκυλο, ουτε να του σπασεις τον τσαμπουκα γενικα.
Ειναι απλα να του δειξεις "οτι δεν περνανε οι μαγκιες".
Αυτο σημαινει οτι οπως σε μια αγελη ο αρχηγος δεν θα σκοτωνε το μελος που επιχειρησε 'ανταρσια' παρα μονο θα προσπαθουσε να τον υποταξει, ετσι κι εσυ μολις δεις οτι σταματαει η "αμφισβητηση" /τσαμπουκας κ αλλαζει η συμπεριφορα του, ξαναγινεσαι το καλο του αφεντικο......
Σε αυτη την περιπτωση, προς το αφεντικο του που το εκανε αυτο, οχι δεν πρεπει να αλλαξει η συμπεριφορα, πρεπει να ειναι ενα γεγονος, ως μη γενομενο.
Προς τριτους, εχω αμφιβολιες.

 

[ICE]

Δεν ξερω αν υπαρχει σκοπιμοτητα και μεθοδευση στο μυαλο ενος σκυλου... εκτος αν ο Ντιεγκο ειναι τοσο εξυπνος που αμφιβαλλω...

Έγραψα πιο πάνω ότι είχε ''σκοπό'' και μέθοδο κατά κάποιον τρόπο, γιατί δεν ήταν μια επιθετική κίνηση, μια αντίδραση, ή ένα κοντράρισμα.

Η εξέλιξη των πραγμάτων και η αλληλουχία των γεγονότων φανερώνει αυτό που έγραψα πιο πάνω έστω και εντός εισαγωγικών.

Γιατί ήταν γνωστό του πρόσωπο, ξεκίνησε απο φιλική συμπεριφορά γλύψιμο-αγκαλια κλπ, και σε λιγότερο απο 1' εξελίχθηκε σε απόπειρα επιβολής κυριαρχίας. Εκείνη τη στιγμή άνετα θα δάγκωνε έστω για να ακινητοποιήσει και μόνο.

Νοημοσύνη και σχέδιο στο μυαλό του σκύλου ίσως να μην υπάρχει, μέθοδος όμως για να επιτελέσει κάτι που του λέει το ένστικτό του πιθανόν να υπάρχει...

 

[milou LGD]

-απο την μια θελουμε σκυλο που αποφασιζει αυτονομα, απο την αλλη θελουμε να υπακουει τα παντα. ειδικα για φυλες που δεν τους αρεσει η υπακοη 'για πλακα'. δυσκολο...

-παντα ειναι καλυτερο να προλαμβανουμε καταστασεις αντι να περιμενουμε να συμβει και μετα να ελεγχθει κατι. δυκολοτερο...

-απο την μια θελουμε να μπορουμε να παιζουμε αγρια μαζι του και να παλευουμε και απο την αλλη να ειναι απολυτα πειθαρχημενος και το αγαρμπο παιχνιδι να μην γυρναει σε επιβολη κυριαρχιας. δυσκολο κι αυτο. ή μαλλον ευκολο αρκει να το αποφυγουμε εντελως. ορισμενες ομως φορες η αισθηση αυτης της επαφης με τον σκυλο ειναι τοσο ομορφη που παρασυρομαστε. οποτε απλα προσεχουμε να μην ξεφυγουμε απο καποια ορια. αγχωθηκα...

 

[sea-mol]

Ανάσες LGD

 

[Ghostdoc]

παρα πολυ σωστα τα λες

 

[east49]

-απο την μια θελουμε να μπορουμε να παιζουμε αγρια μαζι του και να παλευουμε και απο την αλλη να ειναι απολυτα πειθαρχημενος και το αγαρμπο παιχνιδι να μην γυρναει σε επιβολη κυριαρχιας. δυσκολο κι αυτο. ή μαλλον ευκολο αρκει να το αποφυγουμε εντελως. ορισμενες ομως φορες η αισθηση αυτης της επαφης με τον σκυλο ειναι τοσο ομορφη που παρασυρομαστε. οποτε απλα προσεχουμε να μην ξεφυγουμε απο καποια ορια. αγχωθηκα...

Επειδη συνηθιζω να παιζω τετοιο παιχνιδι με το σκυλο μου (σκυλο-παλη) το βασικο ειναι οτι ξερει οτι ξεκιναει με εντολη (παμε) κ τελειωνει με εντολη (τελος).
Μεχρι τοτε μπορει να κανει οτι του καπνισει, αρκει οταν ακουσει "τελος" να σταματησει κ να καθισει ομορφα μπροστα μου.....
Μεσα στα πλαισια του παιχνιδιου κυλιομαστε κατω, με δαγκωνει (δεν δαγκωνει πανω απο καποιο οριο) κ με σκιζει με τα νυχια της σε σημειο που εχω ματωσει αρκετες φορες (γιατι χρησιμοποιει πολυ τα χερια της)
Ομοιως εχει αρπαξει πολλες φαπες κ μερικες κλωτσιες, στα πλαισια του παιχνιδιου παντα, καθως κ μετρημενες δαγκωνιες.....
Δεν με πειραζει, καθως απο την συμπεριφορα της καταλαβαινω οτι προκειται για παιχνιδι.
Αν ποτε εξελισσοταν αλλιως κ φυσικα αν παρακουγε την εντολη τερματισμου παιχνιδιου, τοτε θα αλλαζαν πολλα πραγματα.....
Ομοιως ετσι παιζουμε κ με κομπους οπου εκει για οσο διαρκει το παιχνιδι, ριχνει κ τα σχετικα γρυλισματα οπως κι εγω τις ριχνω τις αναλογες χριστοπαναγιες......

Οπως οταν πας να παιξεις kick boxing πχ κ μπεις μεσα στο ριγκ για οσο κραταει ο γυρος μπορει να κανεις πολλα στον κολλητο σου που στην καφετερια η στο σπιτι δεν θα εκανες ποτε, ετσι κ ο σκυλος στα πλαισια του παιχνιδιου μπορει να κανει πολλα, αρκει να ξερει οτι προκειται για παιχνιδι, κ να σταματανε ολα αυτα μολις σταματησει το παιχνιδι.......

 

[milou LGD]

εγω την 'ανεβαζω' σιγα σιγα, μετα σπρωχνω, γρυλιζει, χαζοδαγκωνει (προσπαθει να βουτηξει χερια και ρουχα), τρεχει, κυνηγαω, κανει οτι επιτιθεται για να κυνηγησω, την βουταω κτλ. οχι πολυ βια γιατι ειναι και μικρη, 7 μηνων. το σταματαμε επισης επειδη καποια στιγμη της λεω 'φρονιμα', σηκωνομαι και μετα την αρχιζω στα 'κατσε', 'δωσε το χερι σου' κτλ. τα εκτελει, της λεω μπραβο και σιγα σιγα ηρεμει. αλλα με αγχωσατε μηπως την βοηθαω να δειξει κυριαρχικη προς εμενα συμπεριφορα επειδη παιζουμε με αυτο τον τροπο και δεν την εχω στρατιωτακι που με βλεπει και παραμεριζει με το που εμφανιζομαι. το περιεργο βεβαια ειναι οτι ενω ειναι ηρεμη αν της πω κατι δεν δειχνει να τρελαινεται να το εκτελεσει. ειδικα αν δεν κραταω λιχουδιες ή καποιο παιχνιδι. αν εχει προηγηθει το παιχνιδι 'παλη', το εκτελει αμεσως.

 

[arrigo_corso]

Ιδιοκτήτης Νο 2: Το (αρσενικό ενήλικο) "θεριό" (μολοσσοειδούς τύπου - καμμιά 50αριά κιλά) ανεβαίνει στο κρεβάτι... ο ιδιοκτήτης δίνει την εντολή "κατέβα"... το σκυλί κοιτάζει κατάματα και......... γρυλίζει...
Ο ιδιοκτήτης συγκρατεί την ψυχραιμία του και φεύγει... ο σκύλος δεν ακολουθεί και παραμένει στο κρεβάτι...
Ο ιδιοκτήτης επιστρέφει με ένα μπαλάκι στο χέρι... πάει δίπλα στο κρεβάτι και το πετάει έξω από το δωμάτιο... ο σκύλος ξεχνάει τα πάντα και ακολουθεί το μπαλάκι...
Ο ιδιοκτήτης βγαίνει από το δωμάτιο και κλείνει την πόρτα...

Δεν γνωρίζω για αυτή την τακτική και δεν μπορώ να εκφράσω άποψη - γνώμη.
Αλλά για να λες ότι ''το έχουν'' κάτι θα ξέρουν.
Μου κάνει όμως εντύπωση γιατί:
Δες όμως τί κάνει ο σκύλος μου.
Όταν είμαστε με τον σκύλο στην αυλή (σε απόσταση που δεν τον πιάνω) στο χωριό, αν κάνει κάποια μακακία και τον αγριέψω αυτός αφήνει αμέσως αυτό που έκανε και τρέχει να βρει πανικόβλητος ένα παιχνίδι για να με προκαλέσει να παίξουμε, μόλις το βρει έρχεται (σε απόσταση που δεν τον πιάνω) και ψευτοκλαίει - ψευτογρυλίζει.
Σαν να μου λέει ''εντάξει έκανα μακακία, άσε τώρα αυτό και έλα να παίξουμε''.
Δεν έχει όμως παιχνίδι ποτέ μετά από ένα τέτοιο περιστατικό.

Εχω μια απορια για το τριτο σεναριο που περιγραφεται. Το να δωσεις μια δυο στο σκυλο και να τις καταλαβει μπορει να οδηγησει σε πιο αρνητικα αποτελεσματα; π.χ να σκυλι να φοβαται τον ιδιοκτητη του;
Εντωμεταξυ δεν ειναι παντα ρεαλιστικο να λεμε οτι τον αρπαζω, οταν αναφερομαστε σε ενα σκυλι 50-60 κιλα. Δεν εχουν ολοι τοσοι δυναμη
Υπαρχει αλλη αντιδραση για να μην χαθει το παιχνιδι;

Πολλοί σωστοί οι προβληματισμοί σου.
Αν πρόσεξες ο east κάπου έγραψε ότι ''είναι διορθώσεις που δεν ενδείκνυνται αν δεν ξέρεις ακριβώς τι κάνεις.
Δες τι έγραψα πιό πίσω αλλά δεν σχολιάστηκε.
Δεν είναι διόρθωση αυτό.
Είναι μία αντίδραση πόνου απο το κορίτσι:

.Αν υποθέσουμε όμως ότι το σημείο 0 είναι η πρώτη επίθεση.
Αν το κορίτσι της πρώτης επίθεσης (είχε την δύναμη, αλλά τι λέω, ήξερε αυτός από που να αρχίσει ) αμέσως μετά το δάγκωμα που ήταν ψιλοχαλαρός ο σκύλος, από τον πόνο της, γυρνούσε και του έριχνε μία κλοτσιά στα πλευρά και του έσπαζε 1-2 ή τον δίπλωνε και τον κολλούσε στον τοίχο, Θα την ξανά πλησίαζε με τέτοιες διαθέσεις;

Αυτό άν ήταν το σημείο 0, τότε ο σκύλος είχε πολλές πιθανότητες να γίνει φοβικός ή να γίνει επιθετικός λόγο του φόβου του. Σε αυτή την περίπτωση (πιστεύω) ο σκύλος 99% θα υποχωρούσε αμέσως.
Αν όμως δεν ήταν το σημείο 0, τότε μια τέτοια κλοτσιά θα ήταν αμφισβήτηση της θέσης του σκύλου που αυτή, την είχε αποδεκτή το κορίτσι εδώ και πολύ καιρό, χωρίς να το γνωρίζει.
Στη δεύτερη περίπτωση (πιστεύω) ο σκύλος 99% δεν θα υποχωρούσε αμαχητί. Θα ξεκινούσε μία μάχη που ο ηττημένος θα ήταν προκαθορισμένος.

Όπως και να έχει, σε τέτοιες περιπτώσεις αν δεν είμαστε σίγουροι τι κάνουμε ή τι κάνει ο σκύλος μας, τρέχουμε σε εκπαιδευτή.

Όσο αναφορά την δύναμη που είπες.
Μη νομίζεις ότι αυτό που είπε ο east ''τον πιάνουμε τον ρίχνουμε και κανα δυό'' είναι θέμα δύναμης.
Είναι θέμα ιεραρχίας - ψυχολογίας.
Ποιός νομίζεις μπορεί να τα βάλει με έναν σκύλο που έχει δόντια που μπορούν να σε σκοτώσουν. Και δεν σου λέω για 50-60-70 κιλά σκύλο, ένα malinois 30 κιλών άνετα σε καθαρίζει.
Το θέμα είναι ότι δεν το πιστεύει - γνωρίζει ότι υπερτερεί σε μία μάχη με τον άνθρωπο - αρχηγό του.

Οπότε, από κουτάβι του βάζουμε όρια και τον διορθώνουμε και κλειδώνει στο μυαλό του ότι την μακακία θα την πληρώσει ακριβά.
Στην αγέλη κάθε μέρα δίνουν εξετάσεις και ο αρχηγός και τα μέλοι.
Με άλλα λόγια.... από κουτάβι τον ''προκαλούμε'' σε λάθος συμπεριφορά για να τον διορθώσουμε. Δεν του σπάμε τα νεύρα όμως.
,π.χ. του δινουμε το κόκαλο και του το παίρνουμε όποτε θέλουμε εμείς, όχι όταν το αφήσει αυτός επιδεί το βαρέθηκε. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην σε γρυλίσει και αν σε γρυλίσει να τον διορθώσεις όταν θα είναι ακόμα ''μικρός''(πρέπει όμως σωστά), ή περίπου το ίδιο κάνουμε και με το φαγητό του.

Και, μάλιστα, το κάνει με άγχος, μιάς και θα τον βόλευε πολύ να μην ηγείται, αλλά να υπακούει στους "νόμους" του αρχηγού του...

 

[arrigo_corso]

........ μέθοδος όμως για να επιτελέσει κάτι που του λέει το ένστικτό του πιθανόν να υπάρχει...

Όπως το λες.

Οποτε οχι διαφωνω με την παρενθεση σου, γιατι εγω αναφερομαι στην πρωτη φορα. ..........

Αν το διαβάζω σωστά.
Στη παρένθεση ο epial εννοεί την πρώτη φορά.

Και κάτι ακόμα
Πιστεύω ότι το περιθώριο που έβαλες για τον πρώτο χρόνο είναι πολύ μικρό.
Η ομάδα 2 αργεί πολύ να ωριμάσει, ιδικά τα αρσενικά.

 

[johnk]

Νάμαι κι εγώωω... με θέλετε στην παρέα σας?

Εμενα παντως επιτρεψτε μου να διαφωνω για την αιτιολογια του τριτου σκηνικου. Ο σκυλος δεν προσπαθει,ουτε τεσταρει. Ενοχλειται και αντιδραει απλως. Γιατι δεν εχει μαθει να ενοχλειται .

Αμαλία, το θέμα είναι αρκετά "φιλοσοφικό" (μιάς και παλιότερες, αλλά και οι νεότερες θεωρίες - έρευνες - στατιστικές δεν επαρκούν για να το κάνουν "μονοσήμαντο")...
Αλλά, από την άλλη, είναι και "πρακτικό" ("ζωής και θανάτου" για αρκετά ζευγάρια ιδιοκτήτη - σκύλου... άσχετα αν η "ζωή και ο θάνατος" αφορούν συχνότερα το σκύλο και σπανιότερα τον ιδιοκτήτη)...

Αυτά τα λέω, μήπως πεταχτεί κάποιος και μου πει ότι οι "νέες θεωρίες" απορρίπτουν τους ισχυρισμούς μου... θα το δεχθώ, έτσι κι αλλιώς...

Τούτων λεχθέντων...

Πιστεύω ότι ΝΑΙ, κάποιοι σκύλοι ΚΑΙ προσπαθούν (βλέπε: κυριαρχικοί σκύλοι - που, κάποιες φορές ενισχύονται από το γονίδιο - φυλή, αλλά και από τα 40-50-60-70-100-120 κιλά τους, για να "τεκμηριώσουν" την απειλή - ή, αλλιώς, είναι ανάμεσα σε όσους αποκαλούμε Νο 1, ή και Νο 2), αλλά ΚΑΙ τεστάρουν (βλέπε: "κοινωνικοί αναρριχητές", ή "υπασπιστές" - ή, αλλιώς, είναι ανάμεσα σε όσους αποκαλούμε "χαμηλό" Νο 2, ή Νο 3, ή ακόμα και Νο 4, ο τελευταίος με "παθητική κυριαρχία")...

1. ...Η σχεση σκυλου-ιδιοκτητη αν κινειται σε φυσιολογικα επιπεδα, εχει τα 'σκαμπανευασματα' της τον πρωτο χρονο, τοτε που "γνωριζονται καλυτερα" κ αποκτουν οντως σχεση, κ τοτε που ο σκυλος περναει τις κρισεις εφηβειας...

2. Οποτε οχι διαφωνω με την παρενθεση σου, γιατι εγω αναφερομαι στην πρωτη φορα που θα αντιδρασει ο σκυλος, κ οχι στην εκατοστη! Τοτε το παιχνιδι ειναι χαμενο!

3. Επισης σε μια "ακρως ειρηνικη" συμβιωση ετων που γινεται ενα τετοιο σκηνικο, μαλλον ο ανθρωπος που την εκρινε ως "ειρηνικη" ειχε κανει η τραγικα λαθη, η τα στραβα ματια σε πολλα......
Δεν μπορει ο σκυλος που 4-5 χρονια ανεχοτανε τα παντα, ξαφνικα να σταματησει να ανεχεται!

4. Αυτο σημαινει οτι οπως σε μια αγελη ο αρχηγος δεν θα σκοτωνε το μελος που επιχειρησε 'ανταρσια' παρα μονο θα προσπαθουσε να τον υποταξει, ετσι κι εσυ μολις δεις οτι σταματαει η "αμφισβητηση" / τσαμπουκας κ αλλαζει η συμπεριφορα του, ξαναγινεσαι το καλο του αφεντικο...

1. Μη σου πω ότι τα "σκαμπανεβάσματα" η σχέση μπορεί να τα έχει τους πρώτους 6-9 μήνες...

2. Και θα επαυξήσω (διορθώνοντας, ίσως, λιγάκι?): Την 1η φορά και ΚΑΘΕ φορά (σε ορισμένες φυλές και χαρακτήρες)... αλλιώς, όντως, το παιχνίδι είναι χαμένο...

3. Ναι... ναι... ναι... και ναι!

4. Υπάρχει η ξεκαρδιστική ιστορία, με τη συνάντηση "γιγάντων"... του Casper (γνωστών λοιπών στοιχείων, 3,5 μηνών και περίπου 17 κιλά) με το φίλο μου τον Serhan (Kangal, 4,5 ετών και περίπου 70 κιλά)... με παρουσία κάποιων φίλων από "εδώ μέσα", που μπορούν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν:
Εκεί (τι περίεργο?) ο κούταβος, κάποια στιγμή και στα "μουλωχτά", ανέβασε το μπροστινό του πόδι... πού λέτε??? στο σβέρκο του Serhan !!!!!
Η αντίδραση (του "αρχηγού") ποιά ήταν? Ο Serhan έκανε 3 πράγματα ταυτόχρονα:
- Γύρισε ελαφρά το κεφάλι προς το μέρος του κούταβου... και τον "κοίταξε"!
- Σήκωσε τη μισή τρίχα στο σβέρκο του...
- Γρύλισε πολύ χαλαρά... ίσα που ακουγόταν...
Ποιά ήταν η άμεση αντίδραση του κούταβου?
Απλά, έκανε "flight"... ακόμα τρέχει!!!

Έγραψα πιο πάνω ότι είχε ''σκοπό'' και μέθοδο κατά κάποιον τρόπο, γιατί δεν ήταν μια επιθετική κίνηση, μια αντίδραση, ή ένα κοντράρισμα.

Νοημοσύνη και σχέδιο στο μυαλό του σκύλου ίσως να μην υπάρχει, μέθοδος όμως για να επιτελέσει κάτι που του λέει το ένστικτό του πιθανόν να υπάρχει...

Συμφωνώ...
Υ.Γ. χάθηκες

...οποτε απλα προσεχουμε να μην ξεφυγουμε απο καποια ορια. αγχωθηκα...

Αυτό που λες, δεν είναι άγχος... είναι απλά, σεβασμός προς τη Μητέρα Φύση και τίποτα παραπάνω...
Οπως οι παλιοί ναυτικοί, που λένε: "τη θάλασσα δεν πρέπει να τη φοβάσαι, πρέπει να τη σέβεσαι"...
Ετσι απλά...

1. ...Αλλά για να λες ότι ''το έχουν'' κάτι θα ξέρουν.

2. ...Αν όμως δεν ήταν το σημείο 0, τότε μια τέτοια κλοτσιά θα ήταν αμφισβήτηση της θέσης του σκύλου που αυτή, την είχε αποδεκτή το κορίτσι εδώ και πολύ καιρό, χωρίς να το γνωρίζει.
Στη δεύτερη περίπτωση (πιστεύω) ο σκύλος 99% δεν θα υποχωρούσε αμαχητί. Θα ξεκινούσε μία μάχη που ο ηττημένος θα ήταν προκαθορισμένος.

3. ...Μη νομίζεις ότι αυτό που είπε ο east ''τον πιάνουμε τον ρίχνουμε και κανα δυό'' είναι θέμα δύναμης.
Είναι θέμα ιεραρχίας - ψυχολογίας.

4. ...Ποιός νομίζεις μπορεί να τα βάλει με έναν σκύλο που έχει δόντια που μπορούν να σε σκοτώσουν. Και δεν σου λέω για 50-60-70 κιλά σκύλο, ένα malinois 30 κιλών άνετα σε καθαρίζει.
Το θέμα είναι ότι δεν το πιστεύει - γνωρίζει ότι υπερτερεί σε μία μάχη με τον άνθρωπο - αρχηγό του.

5. ...π.χ. του δινουμε το κόκαλο και του το παίρνουμε όποτε θέλουμε εμείς, όχι όταν το αφήσει αυτός επιδεί το βαρέθηκε. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην σε γρυλίσει και αν σε γρυλίσει να τον διορθώσεις όταν θα είναι ακόμα ''μικρός''(πρέπει όμως σωστά), ή περίπου το ίδιο κάνουμε και με το φαγητό του...

1. Ω, ναι, "το έχουν"... δεν θέλω για κάποια πράγματα να μιλάω δημόσια (χωρίς άδεια!), αλλά αν σου έλεγα, θα συμφωνούσες κι εσύ...
Οπως ακριβώς "δεν τόχει" ο ιδιοκτήτης, για του οποίου το σκύλο άνοιξα το θέμα... μη σου πω ότι "δεν έχει" και αρκετά άλλα θέματα, όσο τον γνωρίζω καλύτερα...
Γιατί, στη ζωή μας, πρέπει να ξέρουμε πως "όλα πάνε πακέτο"...

2. Συμφωνώ απόλυτα...

3. Ναι... αλλά, και δύναμης, όμως, του σωστού ιδιοκτήτη που περιγράφεις... εφόσον μιλάμε γι' αυτές τις "καμμιά 60αριά" φυλές...

4. Κάτι "αιρετικό", μπορείς να το συζητήσεις?
Κατά 99%, ο σκύλος είναι "έξυπνος"... και κάθε (εξημερωμένο) ζώο είναι έξυπνο...
ΞΕΡΕΙ ότι υπερτερεί σε μιά μάχη σώμα-με-σώμα... αλλά, επίσης, ξέρει ότι εσύ είσαι ο "κυνηγός" που θα φέρει το φαΐ... που θα "καθαρίσει" στα δύσκολα... και (με τη βοήθειά σου - βλέπε: εκπαίδευση) "σέβεται" - αναγνωρίζει την ιεραρχία...

5. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΩΡΕΣ έχουν "επενδυθεί" στον Casper, σε τέτοια θέματα... και, επειδή εγώ είμαι "νεόκοπος" (όπως όλοι ξέρουμε) ΠΟΛΛΑ ευρώ...

...Πιστεύω ότι το περιθώριο που έβαλες για τον πρώτο χρόνο είναι πολύ μικρό.
Η ομάδα 2 αργεί πολύ να ωριμάσει, ειδικά τα αρσενικά.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, για όλα την Ομάδα 2 και όχι μόνο...
Εδώ ισχύει ακόμα και στον άνθρωπο!!!

 

[east49]

Νάμαι κι εγώωω... με θέλετε στην παρέα σας?

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, για όλα την Ομάδα 2 και όχι μόνο...
Εδώ ισχύει ακόμα και στον άνθρωπο!!!

Παντα ευπροσδεκτη η παρεα σου, που μας εχει λειψει, κ παντα σημαντικες οι παρεμβασεις σου!
Θα σταθω μονο στο τελευταιο.

Κι εγω ετσι περιμενα την "αργη ωριμανση" ενα πραγμα, αλλα διαπιστωσα οτι η σκυλα μου (η μια η αλλη θα το απαντησω σε κανα 6μηνο) παγιωσε συμπεριφορες και "αντιληψεις" μεσα στο πρωτο 10μηνο της ζωης της.
Μεχρι τοτε, ειχε επιτεθει σε ανθρωπους που μπηκαν στο χωρο της (τρεξανε γρηγορα κ δεν ειδαμε αν ποτε θα ηταν και αποτελεσματικη) ειχε κανει την "επανασταση" της (που δεν της βγηκε) κ γενικα ειχε την ιδια συμπεριφορα στο Χ πραγμα ΚΑΘΕ φορα.
Ακομα εχει τις ιδιες συμπεριφορες.

Δεν μπορω να ξερω αν στα 2 η 3 χρονια θα αλλαξει, αλλα πιστευω οτι το σκυλι ωριμαζει και αναλογα το περιβαλλον που βρισκεται την συχνοτητα κ την ποικιλια των ερεθισματων που δεχεται.
Φυσικα ενας ιδιοκτητης που ΖΕΙ και ΞΕΡΕΙ το σκυλι του ξερει κ ποτε ωριμασε.......

 

[johnk]

...Δεν μπορω να ξερω αν στα 2 η 3 χρονια θα αλλαξει, αλλα πιστευω οτι το σκυλι ωριμαζει και αναλογα το περιβαλλον που βρισκεται την συχνοτητα κ την ποικιλια των ερεθισματων που δεχεται.
Φυσικα ενας ιδιοκτητης που ΖΕΙ και ΞΕΡΕΙ το σκυλι του ξερει κ ποτε ωριμασε.......

Προσωπικά, πιστεύω (και όχι μόνο, αλλά και έχω διαβάσει) ότι τα αρσενικά σκυλιά των περισσότερων φυλών της "Ομάδας 2" ωριμάζουν ίσως και στα 3,5-4 χρόνια...

Και αυτό είναι "άδικο"...

Μία εκτροφέας (Bullmastiff) είχε γράψει κάποτε:
Οταν έχεις (αρσενικό) Bullmastiff...
- στα 4α γενέθλια πανηγυρίζεις που ωρίμασε επιτέλους!
- Στα 5α γενέθλια είσαι ok γιατί βλέπεις, επιτέλους, ένα ώριμο - ενήλικο σκύλο, με όλα τα θετικά στοιχεία του...
- Το ίδιο και στα 6α, ακόμα και στα 7α...
- Και, από τα 8α γενέθλια, ανοίγεις σαμπάνιες, που είναι ακόμα μαζί σου!

 

[arrigo_corso]

Νάμαι κι εγώωω... με θέλετε στην παρέα σας? ..

Τέτοια συζήτηση χωρίς johnk δεν λέει.

Δεν έχω χρόνο όμως να γράψω. ..............

 

[arrigo_corso]

.

 

[arrigo_corso]

1. Ναι... αλλά, και δύναμης, όμως, του σωστού ιδιοκτήτη που περιγράφεις... εφόσον μιλάμε γι' αυτές τις "καμμιά 60αριά" φυλές...

2. Κάτι "αιρετικό", μπορείς να το συζητήσεις?
Κατά 99%, ο σκύλος είναι "έξυπνος"... και κάθε (εξημερωμένο) ζώο είναι έξυπνο...
ΞΕΡΕΙ ότι υπερτερεί σε μιά μάχη σώμα-με-σώμα... αλλά, επίσης, ξέρει ότι εσύ είσαι ο "κυνηγός" που θα φέρει το φαΐ... που θα "καθαρίσει" στα δύσκολα... και (με τη βοήθειά σου - βλέπε: εκπαίδευση) "σέβεται" - αναγνωρίζει την ιεραρχία...

3. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΩΡΕΣ έχουν "επενδυθεί" στον Casper, σε τέτοια θέματα...

1) Ναι σωστά... και δύναμης αλλά........
Θεωρώ τα άλλα πιο σημαντικά απ'ότι τη δύναμη. Δηλαδή......
Αν ένας άνθρωπος έχει θέσει ιεραρχία, κανόνες και έχει ψυχολογία αρχηγού μπορεί να κουμαντάρει τέτοιον σκύλο και χωρίς δύναμη.
Αν όμως έχει δύναμη και δεν έχει τα υπόλοιπα.....δεν μπορεί με τίποτα.
Ο συνδυασμός όλων αυτών όμως είναι το καλύτερο. (Γιατί υπάρχουν και οι περιπτώσεις που κλειδώνει το μυαλό και τότε......θέλει δύναμη)

2) Συμφωνώ με την παράγραφό αλλά αυτό που έχω τονισμένο σηκώνει πολύ συζήτηση.
Ξέρει ή δεν το πιστεύει;

3) Και πόσες ακόμα ώρες θα επενδυθούν.......
Πιστεύω ότι σε πολλούς σκύλους αυτό δεν σταματά ποτέ.

 

[east49]

2. Κάτι "αιρετικό", μπορείς να το συζητήσεις?
Κατά 99%, ο σκύλος είναι "έξυπνος"... και κάθε (εξημερωμένο) ζώο είναι έξυπνο...
ΞΕΡΕΙ ότι υπερτερεί σε μιά μάχη σώμα-με-σώμα... αλλά, επίσης, ξέρει ότι εσύ είσαι ο "κυνηγός" που θα φέρει το φαΐ... που θα "καθαρίσει" στα δύσκολα... και (με τη βοήθειά σου - βλέπε: εκπαίδευση) "σέβεται" - αναγνωρίζει την ιεραρχία...

2) Συμφωνώ με την παράγραφό αλλά αυτό που έχω τονισμένο σηκώνει πολύ συζήτηση.
Ξέρει ή δεν το πιστεύει;

Αν ενα σκυλι κανει την ανταρσια του κ μπει στην θεση του ΚΑΙ σωματικα (δεν ειναι τοσο δυσκολο, ουτε θελει καμια τρελλη σωματικη δυναμη), ειναι σχεδον αδυνατο να το ξαναδοκιμασει, γιατι θα ΞΕΡΕΙ οτι δεν τον παιρνει, τουλαχιστον με τον συγκεκριμενο ανθρωπο, ακομα κ αν αρχικα το πιστεψε.....