Γονίδιο? Ξαφνική τρέλλα? ή ο "άνθρωπος"?
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
ο σκυλος ζουσε με την οικογενεια. αρα ολη μερα καποιος του μιλαγε, τον πειραζε, επαιζε, κατι εκανε τελως παντων. δαγκωνει την κορη. χωρις να ξερουμε το γιατι. αυτο ειναι το πρωτο περιεργο σημειο. δεν ξερουμε το λογο. και δεν αντεδρασε κανεις? επειδη δεν ειναι λογικο, πως αντεδρασαν? τον μαλωσαν? τον χτυπησαν? αδιαφορουσαν? εδειχναν φοβο? αυτο ειναι το δευτερο που θα επρεπε να μαθουμε. υποθετω οτι απο ενα σημειο και μετα καταλαβαινε την αδιαφορια και τον φοβο και αντιδρουσε μηπως και τραβηξει την προσοχη τους. το τριτο σημειο που ειναι σκοτεινο ειναι το πως αφηναν τον σκυλο να κυκλοφορει ακομα λυτος μεσα στο σπιτι ενω ειχε δαγκωσει ολη την οικογενεια. πως τον εμπιστευονταν οτι δεν θα επιτεθει και σε καποιον αλλο? ειδικα το τελευταιο δαγκωμα που εγινε με την παρουσια ξενων. επισης ποσο σιγουροι ειμαστε οτι μεχρι τοτε δεν ειχε δαγκωσει κι αλλες φορες? ειπες johnk οτι ηταν φυλακας της οικογενειας. πως? ηταν επιθετικος με αλλους? ειχε ορμησει καπου? πως τον ηρεμουσαν οταν αγριευε? μας λειπουν πολλες πληροφοριες. το οτι παντως συγκεκριμενες μεγαλοσωμες φυλες αν αγριεψουν οδηγουνται τελικα σε ευθανασια ειναι λιγο πολυ αναμενομενο. ευκολη λυση? μπορει και οχι ακομα και για τον ιδιοκτητη, αλλα αυτη ειναι και η εννοια του εμπειρου χειριστη. να προλαβει αυτη τη συμπεριφορα ή να μην πανικοβληθει αν εμφανιστει. πολυ δυσκολη κατασταση σιγουρα.
Last edited:
Συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγισή σου. Θα σταθώ όμως σε κάτι που έγραψες.Μη το πάρεις σαν διόρθωση, ίσως να εννοούσες αυτό ή να έχεις άλλη άποψη. Σε αυτές τις τρεις λέξεις ’’ καθαρά συναισθηματική υπακοή ’’ και θα τις άλλαζα με αυτές ’’καθαρά αγελαίας συνύπαρξης – συμβίωσης ’’.Θεωρώ ότι αν υπήρχε συναίσθημα δεν θα υπήρχε δάγκωμα. (όχι μόνο για τον συγκεκριμένο σκύλο. Το αναφέρω για όλα τα σκυλιά αυτό.)Και θα ρωτήσουν πολλοί : Και τότε αυτή η σχέση που ζούμε με τον σκύλο μας τι είναι;Είναι αυτό που έγραψα πιο πάνω ’’ αγελαία συνύπαρξη – συμβίωση ’’ που έχουν μπει όρια και κανόνες από τον αρχηγό (εφόσον είναι αποδεκτός) και τηρούνται απ’όλα τα μέλη της.Το αποτέλεσμα αυτού, είναι η αρμονική συμβίωση – αφοσίωση στην αγέλη, που εμείς λόγω συναισθημάτων το αποκαλούμε ’’ αγάπη ’’. Πιστεύω ότιΗ μέχρι τότε υπακοή - υποταγή του (στο υψωμένο δάχτυλο και στη φωνή ) ήταν γιατί προφανώς, στον σκύλο αυτή η φωνή – ένταση – αλλαγή ήρεμης κατάστασης του προκαλούσε μία ανασφάλεια έναν φόβο ( κουταβίσιο ) ή άγχος.Στην αγέλη ο αρχηγός δεν διορθώνει με υψωμένο δάχτυλο και φωνή το οποίο δεν έχει και συνέπειες. Στην αγέλη η διόρθωση πονάει .......Φαίνομαι άκαρδος ή άπονος με αυτό που γράφω αλλά (πιστεύω ακράδαντα ότι) είναι η πραγματικότητα. (λέω για διόρθωση π.χ. μάνας όχι να το σκοτώσουμε στο ξύλο)Ο σκύλος αυτός (μπορεί) μέχρι 4-5 χρονών να μην είχε διορθωθεί ποτέ σωστά.Με τα μάτια του λοιπόν (μπορεί να) είδε ότι : ’’ Η αγέλη μας δεν ηγείται. Ήρθε η ώρα μου ’’. Το παραπάνω είναι προσωπική άποψη και είναι ανοιχτή για συζήτηση..... Και κάτι ακόμα........Πιστεύω ότι ο σκύλος κάτι τους είχε δείξει αλλά δεν το έδωσαν σημασία.Αν υποθέσουμε όμως ότι το σημείο 0 είναι η πρώτη επίθεση.Αν το κορίτσι της πρώτης επίθεσης (είχε την δύναμη, αλλά τι λέω, ήξερε αυτός από που να αρχίσει ) αμέσως μετά το δάγκωμα που ήταν ψιλοχαλαρός ο σκύλος, από τον πόνο της, γυρνούσε και του έριχνε μία κλοτσιά στα πλευρά και του έσπαζε 1-2 ή τον δίπλωνε και τον κολλούσε στον τοίχο, Θα την ξανά πλησίαζε με τέτοιες διαθέσεις; Εγώ πιστεύω....... ΠΟΤΕ και πολύ πιθανών να μη το έκανε και στους άλλους.Δεν είμαι υπέρ του ξύλου, προς θεού. Είμαι υπέρ της σωστής διόρθωσης. Τον σκύλο μου δεν τον έχω χτυπήσει ποτέ. Αυτό που είπα για την κλοτσιά ήταν ένα παράδειγμα (κακό)
Πολύ σωστά.Τα τυπικά δείγματα αλλά με ’’τυπικούς’’ ιδιοκτήτες.Γιατί, και το παραπάνω μπορεί να ήταν τυπικό δείγμα. Και με άλλους συμφωνώ αλλά δεν μπορώ να παραθέσω όλα...
Last edited:
κατ αρχάς να πω τι δεν πρέπει να κάνουμε κατα την ταπεινή μου γνώμη που λένε και οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι
Εαν ήταν ατύχημα στιγμιαίο, (γίνονται και αυτά) δεν κάνουμε ούτε αλλάζουμε τίποτα
Σίγουρα δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν να το φοβόμαστε μετά εαν δεν ήταν ατύχημα και αυτό που κάνουμε σε συνεργασία με εναν καλό εκπαιδευτή είναι ένα πρόγραμμα αναδιαπραγμάτευσης της ιεραρχίας, το οποίο πρέπει να τηρεί όλη η οικογένεια,
Σε ένα πράγμα είμαστε ανώτεροι απο τον σκύλο, στο μυαλό, αρκεί να το χρησιμοποιούμε όπως πρέπει.
Συγνώμη για το ποστ χωρίς παραγράφους.
Το είχα με παραγράφους αλλά από την δουλειά μου το βγάζει έτσι. Δεν ξέρω γιατί.
Το είχα με παραγράφους αλλά από την δουλειά μου το βγάζει έτσι. Δεν ξέρω γιατί.
Last edited:
αν των αφηνανε νηστικο μια δυο μερες και του διναν μονο καμια λιχουδια αφου εκτελουσε εντολες? θα καταλαβενε την ιεραρχια?οτι δεν δαγκωνουμε το χερι που μας ταιζει?αλλιος πως καταλαβαινει την ιεραρχια ενας σκυλος που επαναστατη?με το ξυλο σιγουρα θα καταλαβαινε αλλα αν ξαναεπιχειρουσε επιθεση θα ειχε πολυ χειροτερα αποτελεσματα.
Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο.....!
Ειδικα τα bold που εβαλα παραπανω, ειναι τα "κρισιμα" σημεια, ωστε μια στιγμιαια αμφισβητηση να μην κορυφωθει σε πολλαπλες επιθεσεις........
Ωραια ολα αυτα παιδες αλλα θα ηθελα να υπενθυμισω.. οτι για να αποφασισει καποιος να διορθωσει αποτελεσματικα και σκληρα το σκυλο του (ποσο μαλλον οταν αυτος ειναι 50-60 κιλα) θα πρεπει να ειναι διατεθειμενος να ερθει σε συγκρουση, εαν αυτο απαιτηθει... Και να πληρωσει τα τιμημα που μπορει να εχει αυτη η συγκρουση.
Και οι πιθανοτητες να συμβει αυτο ειναι παρα πολλες οταν ο σκυλος δεν εχει μαθει να εμπιστευεται και να σεβεται τον ανθρωπο του.
Οποτε το να προτεινουμε την απολυτη, σκληρη διορθωση ειναι σε θεωρητικο επιπεδο θεμιτο, αλλα και επικινδυνο. Και οχι μονο για ενα σκυλο 4 ή 5 χρονων αλλα ακομα και 12 μηνων.
Και οι πιθανοτητες να συμβει αυτο ειναι παρα πολλες οταν ο σκυλος δεν εχει μαθει να εμπιστευεται και να σεβεται τον ανθρωπο του.
Οποτε το να προτεινουμε την απολυτη, σκληρη διορθωση ειναι σε θεωρητικο επιπεδο θεμιτο, αλλα και επικινδυνο. Και οχι μονο για ενα σκυλο 4 ή 5 χρονων αλλα ακομα και 12 μηνων.
εμενα αυτο με τον παππου με μπερδευει λιγο. σε τι να επιβληθει? στον αδυναμο να περπατησει? δεν ξερω δηλαδη αν ολα τα δαγκωματα ηταν κυριαρχια. καποια ισως ηταν και αντιδραση για να προκαλεσει το ενδιαφερον ή σε καυγα. καποια απο εκνευρισμο γιατι ενιωθε ανασφαλεια καθως εβλεπε αλλαγη στην συμπεριφορα των αλλων.
και ναι, η διορθωση σιγουρα δεν ειναι ευκολη, ακομα και σε 12 μηνων κουταβι 50 κιλα. αλλλα τοτε ειναι πιο ευκολη απο 3 χρονων.
και ναι, η διορθωση σιγουρα δεν ειναι ευκολη, ακομα και σε 12 μηνων κουταβι 50 κιλα. αλλλα τοτε ειναι πιο ευκολη απο 3 χρονων.
Πολύ εύστοχη ερώτηση! Πρόσεξε, τώρα:
Εάν ήταν πρώην "αδεσποτάκι" (παρόμοιων λοιπών στοιχείων), θα είχε ήδη δώσει (πριν μπει στην οικογένεια) τις πρώτες του "εξετάσεις"...
Δηλαδή, ένα σκυλί νευρικό και "motherfucker" (δυναμικών λοιπών στοιχείων) δεν θα μπορούσε να έχει επιβιώσει στο δρόμο whatsoever (που λέμε σε άψογα ελληνικά)... θα το είχε φάει η "μαρμάγκα", όπως όλοι ξέρουμε... άρα, οι πιθανότητες θα ήταν με το μέρος ενός σκυλιού που προέρχεται από το δρόμο...
Σε δεύτερη φάση, θα λέγαμε ότι δεν ξέρουμε τα γονίδια και το τι "τράβηξε" στο δρόμο αυτό το σκυλί και, συνεπώς, θα δικαιολογούσαμε σε ένα βαθμό κάποιες συμπεριφορές...
1. Συμβίωνε με όλους από κουτάβι...
2. Δεν ήρθε νέο μέλος...
Συμφωνώ και, διαισθητικά, επικεντρώνομαι κι εγώ στο σημείο αυτό, σε σχέση με την όλη ιστορία:
Ελλειψη ορίων και αίσθηση ισοτιμίας...
1. Δεν είμαι σίγουρος ότι εννοείς εμένα, αλλά (just in case) να πω το εξής:
Δεν αναφέρω τη φυλή, γιατί θέλω να αποκλείσω τον "διάβολο" (που κρύβεται στις λεπτομέρειες!) να κάνει την ιστορία "μονοσήμαντη"... μιάς και είναι σχεδόν μονοσήμαντη, έτσι κι αλλιώς...
Θέλω να αποκλείσω την πιθανότητα να πληγεί η συγκεκριμένη επαγγελματική μου σχέση...
Το θέμα, παρόλα αυτά, το άνοιξα, μιάς και είναι ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους όσους ασχολούνται με τις φυλές "μας"... και όχι μόνο!
2. Σαφέστατα!
3. Αν ξέρει ο ιδιοκτήτης τη διαφορά ανάμεσα στις "ιδέες" και στην "πραγματικότητα", δεν παίζει κορώνα-γράμματα... βέβαια, θα συμφωνήσω ότι έχεις δίκιο, σε σχέση με την πλειονότητα των ιδιοκτητών...
4. Από μένα, δεν νομίζω ότι έχεις παράπονο...
Για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ σκυλιά έχω κυριολεκτικά "ξεβρακωθεί"... τόσο που, αρκετοί φίλοι, μου συνιστούν: "κρύβε λόγια"... οι δε "δικές μου" φυλές είναι πλέον κοινό μυστικό... με τα καλά τους και τα κακά τους... και ΚΥΡΙΩΣ, με τα καλά τα δικά μου και με τα κακά τα δικά μου...
1. Αυτό είναι και για μένα, το κυρίαρχο ερώτημα: Γιατί έγινε το πρώτο δάγκωμα? Κάτω από ποιές συνθήκες? Και πως αντέδρασαν?
Εκεί είναι που δεν πήρα απάντηση, όσο κι αν έψαξα (στα πλαίσια της διακριτικότητάς μου)...
2. Κατά δήλωση, δεν είχε δαγκώσει ποτέ...
Τώρα, αν ήταν γενικότερα "κάφρος" με τους ξένους, δεν το ξέρω, ή δεν το συγκράτησα από παλιότερες συζητήσεις...
3. Χρησιμοποίησα τον όρο αυτό, με τη γενικότερη έννοια... αυτήν που θα είχε στο μυαλό του ο μέσος ιδιοκτήτης (και, προσέξτε: το μέσο μέλος του dogforum ΔΕΝ είναι ο μέσος ιδιοκτήτης!)... δηλαδή, ότι "δεν μπορεί, ρε αδελφέ, είναι φύλακας"...
Ο σκύλος δεν είχε "τεσταριστεί", ούτε είχε εκπαιδευτεί σε θέματα φύλαξης... "μαντρόσκυλο", ίσως, που λέει και ο sea-mol?
Ναι... συμφωνώντας γενικά, θα σταθώ εδώ...
Αυτό το κάνει (ή προσπαθεί, σε κάθε περίπτωση) ένας "κυριαρχικός" σκύλος, ή ένας σκύλος "κοινωνικός αναρριχητής" (που, μάλλον, ήταν η περίπτωσή μας, εδώ)...
Και, μάλιστα, το κάνει με άγχος, μιάς και θα τον βόλευε πολύ να μην ηγείται, αλλά να υπακούει στους "νόμους" του αρχηγού του...
Κι αν έπραξε έτσι, σίγουρα διαφαίνεται το "άγχος" του από τις περιγραφές...
Τουλάχιστον οι περισσότεροι άνθρωποι... μην ξεχνάς, όμως: Οχι όλοι!
Πολύ επικίνδυνο... και, μάλιστα, ακόμα και σε ηλικία μικρότερη των 12 μηνών...
Υ.Γ. Και, για να γελάσουμε λιγάκι: Πάντως, ο κούταβος, τη σακούλα των σκουπιδιών την έχει φάει 1-2 φορές στο κεφάλι...
όταν διανοήθηκε ότι θα με ξεγελάσει και θα με τραβήξει προς τον "κολητό" του που περνούσε στο απέναντι πεζοδρόμιο...Και αυτό το σημείο το θεωρώ σημαντικό...
Last edited:
για να μην παραθετω ολο τον κοσμο των τελευταιων δυο σελιδων,χοντρικα συμφωνουμε ολα τα παιδακια...
μια και ουσιαστικη γνωση δεν θα αποκτησουμε ποτε για την περι ης ο λογος περιπτωση,νομιζω οτι τα τελευταια συμπερασματα καλυπτουν...
εγω θελω να κουβεντιασουμε το κομματι της διορθωσης...θεωρειστε ως δεδομενο τον λανθασμενο χειρισμο κατα την διαρκεια συμβιωσης με το σκυλι...κατ επεκτασιν μιλαμε για τον μεσο παυλα ασχετο χειριστη-ιδιοκτητη...
φτανουμε λοιπον στο σημειο που ο σκυλος αποφασιζει να σηκωσει μπαιρακι και ειτε γρυλιζει,ειτε επιτιθεται με σκοπο την επιβολη του...
ακουω γνωμες αντιδρασεων...πως θεωρειτε οτι πρεπει να το αντιμετωπισει ο εκαστοτε χειριστης...μην ξεχνατε οτι αναφερομαστε παντα στον ασχετο-μεσο χρηστη...οι υπολοιποι δεν θα εφταναν ποτε σε αυτο το σημειο...
εγω εχω πολυ συγκεκριμενη-ακραια-αποψη την οποια θα θεσω λεπτομερως αφου πειτε γνωμες...
μια και ουσιαστικη γνωση δεν θα αποκτησουμε ποτε για την περι ης ο λογος περιπτωση,νομιζω οτι τα τελευταια συμπερασματα καλυπτουν...
εγω θελω να κουβεντιασουμε το κομματι της διορθωσης...θεωρειστε ως δεδομενο τον λανθασμενο χειρισμο κατα την διαρκεια συμβιωσης με το σκυλι...κατ επεκτασιν μιλαμε για τον μεσο παυλα ασχετο χειριστη-ιδιοκτητη...
φτανουμε λοιπον στο σημειο που ο σκυλος αποφασιζει να σηκωσει μπαιρακι και ειτε γρυλιζει,ειτε επιτιθεται με σκοπο την επιβολη του...
ακουω γνωμες αντιδρασεων...πως θεωρειτε οτι πρεπει να το αντιμετωπισει ο εκαστοτε χειριστης...μην ξεχνατε οτι αναφερομαστε παντα στον ασχετο-μεσο χρηστη...οι υπολοιποι δεν θα εφταναν ποτε σε αυτο το σημειο...
εγω εχω πολυ συγκεκριμενη-ακραια-αποψη την οποια θα θεσω λεπτομερως αφου πειτε γνωμες...
Εγω πιστευω οτι ο ασχετος-μεσος χειριστης θα σηκωνε χερι στον σκυλο...ομως αυτος δεν ειναι τροπος αντιμετωπισης μιας τετοιας καταστασης κατα τη γνωμη μου...νομιζω οτι θα επρεπε να απευθυνθει κατευθειαν σε εκπαιδευτη
1)Δεν θα καταλάβαινε τίποτα.
Αυτό που θα καταλάβαινε σε αυτή την περίπτωση (πιστεύω) θα ήταν : ''Τώρα βρήκε η αγέλη φαγητό και τρώμε'' ή ''κάνω αυτό που μου λέει και τρώω'' δεν έχει καμία σχέση με την ιεραρχία.
2)Ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι θα παρεξηγηθώ.
Πάλι δεν θα καταλάβαινε τίποτα.
Απαγορεύεται το ξύλο. Αν χτυπάς ένα κυρίαρχο σκύλο (και όχι μόνο) κινδυνεύεις χωρίς να το ξέρεις.
Πρέπει να ψάξει να βρεις το πρόβλημα από που αρχίζει.
Η απάντηση στα ερωτήματα σου είναι :
Πας τον σκύλο σε εκπαιδευτή γρήγορα.
Εκεί θα αξιολογήσει τον σκύλο και θα σου πει πως να τον διορθώνεις.
Αν σου πει για ξύλο. .......τρέχα μακριά! !!!!!
Last edited:
Κατα την γνωμη μου εχει να κανει με την αιτια του γρυλισματος ή της εκδηλωσης ενοχλησης. Ξεκιναω παντα απο εκει με τα σκυλια μου και δεν αφηνω συμπεριφορες να κλιμακωθουν. Οποτε θα μιλησω για συγκεκριμενο περιστατικο μετην σκυλα μου, που παρουσιαζε εντονη φυλαξη τροφης. Σε γρυλισμα μολις πηρε το πιατο με την τροφη της παρεμεινα ακινητη μεχρι να σταματησει να γρυλιζει, εφυγα απο το δωματιο και κρατησα το προγραμμα της εντελως στεγνο απο παιχνιδι και μουτσουνιασματα τις επομενες μερες: φαι, υπνος, βολτες, αδιαφορια. Το μονο που προσθεσα ηταν η παρουσια μου σε καθε ταισμα απο την αρχη μεχρι το τελος χωρις ομως να προσπαθω να παρω μπωλ ή να ανακατευτω με την τροφη της οσο ετρωγε. Βεβαια εχω την τυχη να εχω μια πολυ ανθρωποκεντρικη φυλη που ελαβε πολυ γρηγορα το μηνυμα. Αυτο σαν πρωτη αντιδραση γιατι ακολουθησε και περαιτερω διαδικασια πολυ σταδιακη και παντα προσπαθωτας να μην ερθω σε αντιπαραθεση με τον σκυλο ουτε να του δημιουργησω ανασφαλεια σε σχεση με την τροφη του.
Ξέρεις τι έχω πάθει τώρα...
Από τη μία η δουλειά που με κυνηγάει... από την άλλη, το πολύ ενδιαφέρον ερώτημα - θέμα...
Πάρε, επίσης, υπόψη σου ότι, "μέσα εδώ" πρέπει να έχω γράψει πάνω από 500 "σεντόνια" επί συναφών θεμάτων... και θα καταλάβεις...
Ας γράψω συνοπτικά, λοιπόν και βλέπουμε...
Ο "σωστός" (δεν λέω "έμπειρος", δεν λέω "επαγγελματίας") ιδιοκτήτης, είτε είναι νεόκοπος, είτε είναι παλιός... θα πρέπει να έχει μελετήσει λιγάκι τη φυλή του (μη σου πω και τις συναφείς φυλές - μιάς και μπορεί να βρει κάτι σωστό που γράφει ο ένας και δεν το γράφει ο άλλος)... άσε δε, που θα πρέπει να την έχει μελετήσει αρκετά, μιάς και τη ΔΙΑΛΕΞΕ...
Κατά συνέπεια, αν όλα έρθουν "κατ' ευχήν", δεν θα φτάσει ποτέ στο συγκεκριμένο σημείο... συνδυάζοντας μελέτη, συνεργασία με σωστό εκπαιδευτή και (δια βίου του σκύλου) εξάσκηση...
Αν, όμως, τα πράγματα "σφίξουν" (και ο σκύλος δεν έχει παθολογικά αίτια), δεν θα πρέπει ποτέ να τα αφήσει να εξελιχθούν... ξανά στον εκπαιδευτή... ή, σε άλλο (καλύτερο) εκπαιδευτή...
Με την πρώτη "στραβή" στάση σώματος... με το πρώτο γρύλισμα...
Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι αδικαιολόγητο αυτό που συνιστούν (διακριτικά και με ευγένεια) οι ειδικοί για τη φυλή (περί ής ο λόγος) και για καμμιά 60αριά φυλές ακόμα... για το ποιός μπορεί και πρέπει να άποκτά αυτά τα σκυλιά:
"Εμπειρος ιδιοκτήτης, που διαθέτει την ψυχική και σωματική δύναμη να χειριστεί το σκύλο"...
Συμφωνώ...
Και, επιπλέον, χρήση του μυαλού, όπως λέει και ο George A...
Εγώ λέω να μη την πεις γιατί διαβάζουν και άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να το κάνουν αντί να πάνε σε έναν καλό εκπαιδευτή.
Αυτό που θα έκανες εσύ με την εμπειρία σου, μπορεί για έναν άλλο αυτό να έχει συνέπειες που δεν θέλω να σκέφτομαι.
Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.
Αν είχα μεγαλόσωμη και κυριαρχική φυλή, με το που χτύπούσε το πρώτο καμπανάκι κινδύνου ('οπως σε αυτή την περίπτωση ήταν το δάγκωμα στην κόρης),θα απευθυνόμουν απευθείας σε εκπαιδευτή και θα έκανα ενα καλό τσεκ απ στον κτηνίατρο!
Προφανώς για να έφτανε ο σκύλος μου να με δαγκώνει σημαινει οτι κάτι εδω και καιρό κάνω πολύ λάθος, οπότε απευθείας θεωρώ τον εαυτο μου ακατάλληλο να δώσει λύση στην προβληματική συμπεριφορα του.
Προφανώς για να έφτανε ο σκύλος μου να με δαγκώνει σημαινει οτι κάτι εδω και καιρό κάνω πολύ λάθος, οπότε απευθείας θεωρώ τον εαυτο μου ακατάλληλο να δώσει λύση στην προβληματική συμπεριφορα του.
Αυτος ακριβως ειναι κ ο λογος που δεν γραφω, (ο λογος που εχω αφησει στο παρελθον ενα αναπαντητο ερωτημα που απευθυνοτανε σε μενα)......
Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι......
Οσοι δεν εχετε συμβιωσει με τετοιου "τυπου" σκυλια, δεν νομιζω οτι εχετε εικονα του τι μπορει να συμβαινει......
Το εγραψα κ παραπισω, οτι μπορει το μονο λαθος που εκανε (η οικογενεια και) ο ιδιοκτητης, να ηταν οτι τον ειχανε ισοτιμο μελος, με "χαλαρα ορια"......
Κατι τετοιο σε αυτα εκει τα ωραια "συγγενικα" δεν παιζει!
Αν στην μεχρι τοτε συμβιωση σου με τετοιο σκυλο, εν γνωση σου του εχεις χαλαρα ορια (γνωριζοντας συμπληρωνω κ τι πιθανον επακολουθησει, αν ο σκυλος προκυψει..... αντιρρησιας) κ δεν τα σεβαστει, ξερεις ακριβως τι κ πως πρεπει να το κανεις κ εισαι ο μονος καταλληλος να το κανει.......
Φυσικα το παραπανω δεν απευθυνεται στον μεσο ιδιοκτητη, αλλα "φυσικα" ο μεσος ιδιοκτητης δεν θα επρεπε να εχει βρεθει με τετοιο σκυλο εξ αρχης!
Και να τονίσω αυτό που επισημαίνεις διακριτικά:
Ο "ιδιοκτήτης" (υποτίθεται ότι) πρέπει να ξέρει να διαβάζει τον σκύλο του... και τις προθέσεις του...
Ο συνειδητοποιημένος ιδιοκτήτης, ξέρει τι διαθέσεις - τάσεις έχει ο σκύλος του και συμπεριφέρεται ανάλογα...
Για παράδειγμα, αλλιώς θα συμπεριφερθεί κάποιος με τον Casper μου (στρατιώτης) στη διάρκεια της καθημερινότητάς του και αλλιώς με τη Μόκα μου (κορίτσι για σπίτι)...
