Χαίρομαι... Αυτό σημαίνει ότι είχες την ικανότητα να καταλάβεις τι ακριβώς προσπάθησα να περιγράψω.Συμφωνώ...
Υ.Γ. χάθηκες
Υ.Γ. Ήμουν ένας ''διάττων αστέρας''
Χαίρομαι... Αυτό σημαίνει ότι είχες την ικανότητα να καταλάβεις τι ακριβώς προσπάθησα να περιγράψω.Συμφωνώ...
Υ.Γ. χάθηκες
Άστα αυτά και γράφε πιο συχνά...Υ.Γ. Ήμουν ένας ''διάττων αστέρας''
Μιλησα συγκεκριμενα για το τριτο σκηνικο. Οχι γενικα, ουτε για τα αλλα. Μονο γι αυτο.Αμαλία, το θέμα είναι αρκετά "φιλοσοφικό" (μιάς και παλιότερες, αλλά και οι νεότερες θεωρίες - έρευνες - στατιστικές δεν επαρκούν για να το κάνουν "μονοσήμαντο")...
Αλλά, από την άλλη, είναι και "πρακτικό" ("ζωής και θανάτου" για αρκετά ζευγάρια ιδιοκτήτη - σκύλου... άσχετα αν η "ζωή και ο θάνατος" αφορούν συχνότερα το σκύλο και σπανιότερα τον ιδιοκτήτη)...
Αυτά τα λέω, μήπως πεταχτεί κάποιος και μου πει ότι οι "νέες θεωρίες" απορρίπτουν τους ισχυρισμούς μου... θα το δεχθώ, έτσι κι αλλιώς...
Τούτων λεχθέντων...
Πιστεύω ότι ΝΑΙ, κάποιοι σκύλοι ΚΑΙ προσπαθούν (βλέπε: κυριαρχικοί σκύλοι - που, κάποιες φορές ενισχύονται από το γονίδιο - φυλή, αλλά και από τα 40-50-60-70-100-120 κιλά τους, για να "τεκμηριώσουν" την απειλή - ή, αλλιώς, είναι ανάμεσα σε όσους αποκαλούμε Νο 1, ή και Νο 2), αλλά ΚΑΙ τεστάρουν (βλέπε: "κοινωνικοί αναρριχητές", ή "υπασπιστές" - ή, αλλιώς, είναι ανάμεσα σε όσους αποκαλούμε "χαμηλό" Νο 2, ή Νο 3, ή ακόμα και Νο 4, ο τελευταίος με "παθητική κυριαρχία")...