Καλημέρα και συγνώμη που δεν μπόρεσα να γράψω χτες λόγω κατάληψης του pc
Εμένα, η Μόκα μου δεν είναι κυριαρχική... είναι, σαφώς, υποτακτική... αλλά είναι πάρα πολύ επίμονη!!!
Αντίθετα, ο Casper είναι κυριαρχικός, όσο δεν παίρνει άλλο... αλλά, δεν είναι καθόλου επίμονος... είναι στρατιώτης!!!
Τι κάνεις στην περίπτωση αυτή? Πως το ερμηνεύεις? Και πως λειτουργείς?
Η "κυριαρχία" δεν μεταφράζεται σε επιμονή. Ούτε το αντίστροφο.
Είναι 2 εντελώς διαφορετικές έννοιες.
Ανάμεσα σε σκύλους σαφώς και μπορεί να υπάρξει "επιβολή θέσης" και "αρχηγία". Αν την επιβολή την μεταφράζουν κάποιοι "κυριαρχία" είναι άλλο θέμα, αλλά δεν θέλω να κολλήσω στις λέξεις.
Η ουσία είναι πως πρέπει να διαχωρίσουμε πως άλλη είναι η σχέση και άλλοι κανόνες διέπουν τη σχέση μεταξύ σκύλων και άλλος κώδικας επικοινωνίας υπάρχει ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο.
Φαντάζει μεγάλη πρόκληση και δέλεαρ για κάποιους να υποστηρίζουν πως ο σκύλος είναι λύκος.
Ενα άγριο ζώο που χρειάζεται μεγάλη ισχύ και δύναμη για να του επιβληθείς. Οσο πιο "άγριος" και "κυριαρχικός" ο σκύλος, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας και κατεπέκταση αυξάνεται και η δική μας ματαιοδοξία ή ακόμα και ο "εγωισμός" ή και ο "ανδρισμός" για πολλούς, αν καταφέρουμε να το τιθασεύσουμε. Παιχνίδια εξουσίας με απλά λόγια.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βγάζουμε από τον
οικόσιτο σκύλο μια συμπεριφορά άμυνας, φοβίας και πολλές φορές επιθετικότητας. Συμπεριφορές που στην προσπάθειά μας να διορθώσουμε, τις ενισχύουμε ακόμα περισσότερο. Τις δικαιολογούμε δε, χρησιμοποιώντας όρους όπως η "κυριαρχία", η "αρχηγία" σαν να προσπαθούμε να επιβεβαιώσουμε την όλη μας θεωρία. Ένας φαύλος κύκλος που δυστυχώς είναι εις βάρος του ίδιου μας του σκύλου και της αναμεταξύ μας σχέσης, διότι δεν στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και ανιδιοτελή αγάπη, αλλά στον πειθαναγκασμό και τον φόβο μη τυχών και μας "πάρει τον αέρα" ή "μας θεωρήσει κατώτερους και γίνει εκείνος αρχηγός".
Αντίθετα,
• αν από κουτάβι κοινωνικοποιηθεί σωστά ένας σκύλος (οποιασδήποτε φυλής),
• αν δωθεί ιδιαίτερη προσοχή στις περιόδους φόβου,
• αν αντιληφθούμε και κατανοήσουμε τις δυσκολίες μάθησης (W καμπύλη μάθησης)
και ταυτόχρονα
καθοδηγήσουμε τον σκύλο στο ΤΙ επιτρέπεται και ΤΙ όχι, χτίζοντας μια σχέση εμπιστοσύνης και όχι υποταγής, τα περισσότερα προβλήματα θα είχαν λυθεί.
Θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τη σχέση μας μαζί τους και όχι να θεωρούμε πως η θέση μας αμφισβητείται και πως ο "κακός λύκος" καραδοκεί για να αναρριχηθεί.
Γεγονός είναι πως κανένας σκύλος δεν είναι ίδιος. Υπάρχουν επίμονοι χαρακτήρες, σκύλοι που ενθουσιάζονται, σκύλοι που έχουν πολύ ήπιο χαρακτήρα, όπως και σκύλοι που έχουν πολύ δυναμικό χαρακτήρα. Κάθε ένας από αυτούς τους χαρακτήρες αντιμετωπίζεται με το ίδιο θεωρητικό υπόβαθρο από πίσω, όμως με διαφορά στο πόσο θα επιμείνουμε. Πρώτα μαθαίνεις και καθοδηγείς και μετά κάνεις το λεγόμενο proofing, ώστε να μάθει ο σκύλος πως να αντιδράει στον κόσμο μας, κάτω από διάφορες συνθήκες.
Πολλοί απογοητεύονται γρήγορα και στρέφονται μονομιάς στην πιο εύκολη λύση, τον εξαναγκασμό, την τιμωρία και πολλές φορές στη βία. Ετσι δεν θα μάθουν ποτέ, αν θα μπορούσε ποτέ ο σκύλος τους να μάθει, να εκπαιδευτεί με τον "άλλον" τρόπο. Θα έχει ήδη δηλητηριαστεί η σχέση τους.
Δυστυχώς, επειδή οι 2 αυτές διαφορετικές θεωρίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν στον ίδιο σκύλο, κανείς δεν θα μπορέσει να δει τι χαρακτήρα "έπλασε" με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Γιατί παίζει μεγάλο ρόλο από που ξεκινάμε και τι συμπεριφορές έχουμε ήδη ενισχύσει ή "κάψει", αλλά και ο ίδιος ο σκύλος και ο χαρακτήρας του.
Ενα link που ίσως βοηθήσει
Evidence against dominance hierarchies and alpha theory - Behavior & Training Forum
Επίσης και εδώ στο φόρουμ υπήρξε μια συζήτηση πάνω στο θέμα
http://www.dogforum.gr/v3/εκπαίδευση.συμπεριφορά-18/παραδέχεται.τα.λάθη.του.ο.μελετητής.των-24441/
Τέλος θα μου επιτρέψει το μέλος Kokoni να δανειστώ την φράση του :
οι κατεστημένες αντιλήψεις δύσκολα ανατρέπονται ακόμα και με σοβαρά τεκμήρια
