Χθες βράδυ έχουμε βγει την καθιερωμένη βόλτα μας στη πλατεία. Στα 20 μέτρα βλέπω ένα ζευγάρι με τη κορούλα τους (5-6 χρονών). Ο σύζυγος κράταγε στα χέρια του, κάτι που στην αρχή το πέρασα για λούτρινο κουκλάκι. Πλησιάζοντας παθαίνω το πρώτο σοκ. Ενα golden retriever με το ζόρι 30 ημερών. Ακολουθεί δεύτερο σοκ. Αφήνει το κουταβάκι κάτω να περπατήσει, εκεί που έχουν περάσει, κατουρήσει και χέσει εκατοντάδες σκυλιά.
Εγώ: "Πόσο είναι το κουταβάκι;"
Η σύζυγος: "Δύο μηνών." Το τρίτο σοκ
Εγώ: "Συγνώμη αλλά το σκυλάκι είναι πολύ μικρότερο από 2 μηνών. Προφανώς δεν έχει τελειώσει ούτε και με τα εμβόλιά του." Για να μην πω ούτε καν αρχίσει.
Αυτή: "Αύριο θα κάνει το πρώτο εμβόλιο."
Εγώ: "Το ξέρετε ότι είναι εγκληματικά επικίνδυνο να το αφήνετε να περπατάει κάτω το σκυλί, ειδικά εδώ που περνάνε και δεκάδες αδέσποτα;"
Αυτή: "Δεν είναι το πρώτο μου σκυλί, είχα πολλά στη ζωή μου."
Εγώ: "Αν θέλετε να το βγάζετε έξω, να το κρατάτε στην αγκαλιά σας, μην το αφήνετε κάτω. Από που το πήρατε αν επιτρέπεται;"
Τότε ο σύζυγος παίρνει το κουτάβι στην αγκαλιά του, κάτι λένε μεταξύ τους και συνεχίζουν το κύκλο της πλατείας, χωρίς να πάρω ποτέ απάντηση. 20 λεπτά αργότερα και 50 μέτρα μακριά μου, ξαναφήνουν κάτω το κουτάβι...
