Προβλημα συμπεριφορας σκυλων κ ιδιοκτητων...

[mareco]

Δεν διαφωνώ. Αρκεί το ποιό...Δάφνη, να είναι απόλυτα ελεγχόμενο από τον ιδιοκτήτη του και όχι όποιον πάρει ο χάρος

 

[ollandos13]

Αυτό που λέει ο nfeel. Διαλέγεις τους κοινωνικοποιητές του. Οχι στην τύχη

mareco κ nfeel απο τη μια εχετε δικιο απο την αλλη ενταξει να παιξει καμια μανουρα - διορθωση δεν με επηρρεαζει ιδιαιτερα.. δηλαδη αν παει ο δικος μου σε αλλο σκυλι κ το αλλο μανουριασει το δεχομαι για να καταλαβαινει κ ο δικος μου οτι δεν ειναι ολοι φιλοι οπως νομιζει ακομα.. αυτο που δεν δεχομαι ειναι να κραταω εγω τον μικρο μακρια απο τον δικο σου κ εσυ ενω ξερεις οτι ο δικος σου για καποιο λογο τρωει μανουρα με τον δικο μου να τον αφησεις λυτο!

Για μένα η ζυγαριά γέρνει σαφώς προς τα θετικά της σκυλοπαρέας, και όχι προς τις εκάστοτε μανούρες, ή τους ακόμα πιο σπάνιους σοβαρούς τραυματισμούς (που δε λεω ότι δε συμβαίνουν, αλλά για μένα τουλάχιστον αξίζει το ρίσκο).

kopriti συγνωμη αλλα υπαρχει εστω μια λογικη στο να ρισκαρεις σοβαρο τραυματισμο? για ποιο λογο? ενταξει αποψη σου, τη σεβομαι, αλλα σιγουρα διαφωνω!

 

[kopritis]

kopriti συγνωμη αλλα υπαρχει εστω μια λογικη στο να ρισκαρεις σοβαρο τραυματισμο? για ποιο λογο? ενταξει αποψη σου, τη σεβομαι, αλλα σιγουρα διαφωνω!

Σε κάθε συνέυρεση δύο ή περισσότερων σκύλων που έρχονται σε επαφή (ακόμα και με λουρί) υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Δεν μπορείς να τον εκμηδενίσεις, εκτός αν δε βγάζεις το σκύλο από το σπίτι. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται από διάφορους παράγοντες (πχ. από το αν ένας ή περισσότεροι σκύλοι είναι λυτοί, από τον αριθμό των σκύλων, από την εμπειρία που έχεις με τους συγκεκριμένους σκύλους, από την πληθώρα των αδέσποτων στην περιοχή, και το βαθμό αγελοποίησης τους ΚΑΙ από την κοινωνικοποίηση και το χαρακτήρα του σκύλου σου).

Ο καθένας από μας ζυγίζει τους παραπάνω παράγοντες και παίρνει ένα ρίσκο, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Αυτό εννοώ. Οι ανοχές του καθενός μας είναι διαφορετικές, στις εκάστοτε συνθήκες και με το συγκεκριμένο σκύλο που έχει ο καθένς.

 

[takisft]

Δε καταλαβαίνω τι έννοείς.... τα lab εντός προτύπου είναι συνήθως από τα πιο εύκολα κοινωνικοποιήσιμα σκυλιά που κυκλοφορούν, σε σχέση με άλλα σκυλιά. Παρεμπιπτόντως, όταν λέω κάφρους παραπάνω, εννοώ σκύλους.... (συνεπάγεται συνήθως και προβληματικό ή άσχετο ιδιοκτήτη, αλλά το θέμα μας είναι οι σχέσεις μεταξύ σκύλων).

όταν λέω κοντά στο πρότυπο, εννοώ ότι δεν έχουν συνάισθηση του κινδύνου και η γλώσσα του σώματός τους εγκυμονεί κινδύνους για τα ίδια όταν προσεγγίζουν σκυλιά.
Αυτό το ¨πρόβλημα" (δικό μας) γίνεται εντονώτερο όταν έχουμε να κάνουμε με ιδιοκτήτες που είναι όπως τους περιέγραψα, γιατί τουλάχιστον από τις δικές μου εμπειρίες τα όποια προβλήματα προέρχονται από τους ιδιοκτήτες και όχι από τα σκυλιά τους

 

[nfeel]

Την άποψη ότι το κουτάβι προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί σωστά πρέπει να έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά που ...μανουριάζουν,την ακούω πρώτη φορά.
Είναι πάγια τακτική των εκπαιδευτών να προτείνουν ελεγχόμενο περιβάλλον και σκυλιά που είναι σωστά κοινωνικοποιημένα.Η έτοιμη αγέλη του σκυλοπάρκου,έχει τόσες μεταβλητές που αν δεν είμαστε προσεκτικοί το κουτάβι κινδυνεύει να πάρει λάθος ερεθίσματα.Από τις εμπειρίες τις δικές μας καταθέτω ένα περιστατικό,όπου έτσι όπως περιγράφει η kopritis,πήγαινα κ εγώ σε έτοιμες αγέλες όταν την είχα μικρή,για να την κοινωνικοποιήσω.Σκύβει μια κυρία να χαιδέψει την δικιά μου,βλέπει το σκηνικό ο δικός της σκύλος,τον πιάνει η ζήλια η κακιά και μας κάνει μια επίθεση άνευ προηγουμένου.
Αυτός ο σκύλος μας αντιπαθεί ακόμα από τότε και όποτε του δοθεί η ευκαιρία θα μας γρυλίσει,θα μας δείξει δόντια και θα μας ξαναεπιτεθεί!

Τα κουτάβια χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους σιγά σιγά!Σκυλιά που γρυλίζουν όταν έχουν ένα παιχνίδι στο στόμα κ πλησιάζει άλλος σκύλος,σκυλιά που είναι άκρως κυριαρχικά κ μπορεί να επιτεθούν,δεν είναι κακά σκυλιά!Είναι απλώς ακατάλληλα για να τα έχεις στο χώρο ενός κουταβιού.Για να μάθουν πως θα αντιδράνε σε μανούρες,έχουν χρόνο.Όταν είναι μικρά όμως πρέπει να νιώθουν ασφάλεια να παίζουν με άλλα σκυλάκια,να μάθουν τις κινήσεις ηρεμίας και γενικά να έχουν μια απόλυτα ισρπημένη ανάπτυξη.
Μεγαλώνοντας θα έχουν κ το χρόνο για να εγκλιματιστούν σε άλλες καταστάσεις!

 

[mareco]

Αυτής της θεωρίας είμαι κι εγώ.

 

[kopritis]

Το θέμα είναι τελικά που βάζει ο καθένας τα όρια του και πότε αποφασίζει να φέρει το σκύλο του σε επαφή και με λιγότερο "ασφαλείς" σκύλους, όπως ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται αυτό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει απόλυτη απάντηση σ'αυτό.

 

[kopritis]

Πάντως για να ξαναγυρίσουμε στο κάπως πιο συγκεκριμένο παράδειγμα του φίλου εδώ:

υπαρχουν 2 σκυλια τα οποια μολις τον βλεπουν του ορμανε! εδω να διευκρινισω πως ο μικρος δεν εχει τσακωθει ουτε με μυγα μεχρι σημερα! ακομα κ οταν του ορμανε δηλαδη τα αλλα σκυλια απλα αποφευγει.. ουτε φοβαται ουτε αντεπιτιθεται (κ χαιρομαι γι'αυτο)..

Όταν λες του ορμάνε, τι έννοείς? Πόσες φορές έχουν συναντηθεί?

 

[ptf]

Το να διαλέγεις είναι μεν ασφαλέστερο, αλλά δε λύνει το πρόβλημα, γιατί το κουτάβι δε μαθαίνει να αντιμέτωπίζει και κάφρους, τους οποίους αναμφισβήτητα θα χρειαστει να αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα, καθώς βρίσκονται παντού! Το να φέρεις πχ το Σώτο για κοινωνικοποίηση, δε βοηθάει ιδιαίτερα..... ναι, είναι ασφαλής, αλλά τι μαθαίνει το κουτάβι? οτι μπορεί να κάνει ότι γουστάρει χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες! Το ζητούμενο είναι να μάθει πως να μιλάει με τραμπούκους! Εκει κινδυνεύει! Η εμπειρία με το Σώτο, είναι κατά τη γνώμη μου σχεδόν άχρηστη. Γιατι η οποιαδήποτε μελλοντική συνάντηση με το Σώτο (ή τον κάθε τύπου Σώτο) είναι βέβαιο ότι δε θα οδηγήσει σε "επεισόδιο" και δε θέλει και καμιά συγκλονιστική κοινωνικοποίηση από τη μεριά του άλλου σκύλου!

(ελπίζω ότι καταλαβαίνουν οσοι δεν ξέρουν το Σώτο, γιατί τον αναφέρω ως παράδειγμα!)

Εδώ Πηγή έχω μία απορία: όταν λες να μάθει να μιλάει με τραμπούκους πως ακριβώς το εννοείς;
Γιατί εγώ μπορώ να μετρήσω μόνο τρεις τρόπους: υποταγή, flight mode, κι εμπλοκή. Θεωρώ δε πως και οι τρεις είναι πρωτίστως θέμα χαρακτήρα.
Υ.Γ. Υπάρχει κι ένας τέταρτος, αλλά μάλλον αφορά τραγική μειονότητα σκύλων: ψύχραιμη αδιαφορία που προέρχεται από πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση κι ατσάλινα νεύρα.(επίσης θέμα χαρακτήρα).

 

[takisft]

Υ.Γ. Υπάρχει κι ένας τέταρτος, αλλά μάλλον αφορά τραγική μειονότητα σκύλων: ψύχραιμη αδιαφορία που προέρχεται από πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση κι ατσάλινα νεύρα.(επίσης θέμα χαρακτήρα).

Το βλέπω, σχεδόν καθημερινά από τον (αδέσποτο) σκύλο που ζει στην είσοδο του σπιτιού μου...

 

[kasi]

Μολις γυρισα απο βολτα, απο το γνωστο παρκαι της γειτονιας μου.. αμολαω τα κοριτσια.. κοιταω προσεκτικα και λυνω και τον μεγαλο να παει να κανει τις αναγκες του , που μονο της παρεα μου δεν θελει..
μολις κανουμε 2-3 γυρους και κανα κλαδι κανα κουκουναρι κτλ να λυθουν λιγο οι αρθρωσεις τους..
Σκαει μυτη μια αλλη κοπελα με τα 3 δικα της... αμεσως μαζευω τον μεγαλο στο φλεξι ετσι ωστε να μπορω να παιξω μαζι του εγω μονη στην γωνια μας.....
Ελα που η τυπισα εχει και αυτη 2 κοριτσια ενα αγορι και τα λυνει ολα..
γενικα γνωριζονται τα σκυλια μας.. αλλα απο μακρυα και αγαπημενοι...
ε, ο αρσενικος της καρφι πανω στον δικο μου... εν πασει περιπτωση δεν εγινε τιποτα.. ομως μαζεψα τα σκυλια μου και εφυγα...
δεν μου χαλασε την βολτα?
μου την χαλασε....
που να τρεχω νυχτιατικα να βρω αλλο παρκακι ...στην Κυψελη... (βαριομουν σημερα για βουνο.)
Η να την διωξω? ..γιατι να την διωξω ? δικο μου ειναι το παρκο?

εν κατακλειδι... δεν λεω οτι θ απαω τα σκυλια μου στο πεδιο του Αρεως και θα εχω την απαιτηση να δεσουν ολοι τα δικα τους...
ομως καλο ειναι να σεβομαστε ο ενας τον αλλο και την σημασια και της βολτας αλλα και τον κοπο του αλλου...
(κοινως γυρισα με νευρα!)

 

[lawrence-gr]

παλι εχεις τα νευρα σου εσυ ρε παιδι μου!!!!!!

 

[kasi]

ασε με.. ασε με.. απο τη μυτη αμα με πιασεις θα κανω μπαμ! ..
μαζευτο κυρα μου.. βλεπεις.. υπαρχουν και αλλοι...
φταιω εγω μετα να συνεισφερω σε μια καλη ενισχυση κοινωνικοποιησης?

 

[ollandos13]

Όταν λες του ορμάνε, τι έννοείς? Πόσες φορές έχουν συναντηθεί?

Με το λαμπραντορ εχουμε συναντηθει 5 φορες αλλα τις 2 τελευταιες ανευ αιτιας κανει ντου για μαχη.. ο μικρος απλα προστατευει τον εαυτο του αποφευγοντας αλλα οχι υποχωρωντας.. το ντογκο ειναι κουταβι κ αυτο (7 μηνων) αλλα ειναι κ 35 κιλα ατσουμπαλος κ εχει χτυπησει με το σωμα του τον δικο μου απειρες φορες σε σημειο που να κλαιει ο μικρος κ αυτο να συνεχιζει.. μπορει αυτο να το κανει για παιχνιδι αλλα ακομα κ ετσι πρεπει να υπαρχουν ορια.. καποιος πρεπει να διορθωσει πιστευω.. δεν θα ρισκαρω τραυματισμο.. προχθες κ το ντογκο εφαγε μανουρα κ γρυλιζε.. πραγματικα δεν ξερω που εχω βρει υπομονη κ δεν εχω τσακωθει με κανεναν.. ειδικα με το λαμπραντορ (τονιζω παλι πως προκειται για ημιαιμο) ειχα παρει θεση μαχης! πηγε να ορμηξει κ σε εμενα!

 

[kopritis]

Εδώ Πηγή έχω μία απορία: όταν λες να μάθει να μιλάει με τραμπούκους πως ακριβώς το εννοείς;
Γιατί εγώ μπορώ να μετρήσω μόνο τρεις τρόπους: υποταγή, flight mode, κι εμπλοκή. Θεωρώ δε πως και οι τρεις είναι πρωτίστως θέμα χαρακτήρα.
Υ.Γ. Υπάρχει κι ένας τέταρτος, αλλά μάλλον αφορά τραγική μειονότητα σκύλων: ψύχραιμη αδιαφορία που προέρχεται από πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση κι ατσάλινα νεύρα.(επίσης θέμα χαρακτήρα).

To ιδανικό θα ήταν προφανως το #4. Δεν είναι τόσο σπάνιο. Δεν έχουμε ίσως ακριβώς το ίδιο πράγμα στο μυαλό μας.... εσύ εννοείς πχ κάτι τύπου Serhan. Για μένα σ'αυτή την κατηγορία ανήκουν και σκυλιά όπως πχ η Νέλλη της Ειρήνης.
Οντως η συμπεριφορά καθορίζεται εν μέρη γενετικά. Το υπόλοιπο όμως (όσο κι αν είναι, και το πόσο είναι θέλει πολλές μπύρες για να το συζητήσουμε) μαθαίνεται μέσα από την εμπειρία.

Στο περιστατικό της πρώτης γνωριμίας με την αγέλη της γειτονιάς που περιέγραψα παραπάνω ήταν χαρακτηριστική η διαφορά της αντίδρασης της Έλλης και του Γκογκόλ. Η πρώτη εξαφανίστηκε στα σκοτάδια (classic flight). Ο δεύτερος έκατσε ακίνητος κοιτάζοντας "αλλού" και άφησε όλη την αγέλη να τον μυρίσει (αυτοί έκοψαν ταχύτητα, σταμάτησαν τα γαυγίσματα κι άρχισαν να σνιφάρουν όλοι μαζί). Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Γκογκόλ άρχισε να τους σνιφάρει κι αυτός, κι άρχισε να κουνάει χαλαρά την ουρά του. Είναι εντυπωσιακό πως άλλαξε ξαφνικά η συμπεριφορά των υπόλοιπων σκυλιών και ήρθε η αποδοχή, μέσα σε δευτερόλεπτα. Μετά φύγαμε άρον άρον να βρούμε τη μικρή ....
Ούτε ατσάλινα νεύρα έχει ο Γκογκόλ (το αντίθετο μάλλον...) ούτε αυτοπεποίθηση. Ξέρει όμως να "μιλαει με τραμπούκους" (σκύλους, γιατι με ανθρώπους είναι γνωστή η αντίδραση... )

Παρεμπιπτόντως αυτό είναι κάτι που το έμαθε ενήλικος, γιατί δυστυχώς στο καταφύγιο η εμπειρία του με άλλα σκυλιά ήταν ελάχιστη. Οταν πρωτοήρθε στο σπίτι, είχει κι αυτός αντιδράσεις Έλλης.... (όπου φύγει φύγει). Αργότερα και ερχόμενος σε επαφή με όλο και περισσότερα σκυλιά, έμαθε. Μακάρι να τα'χε μάθει κουτάβι όλα αυτά.

 

[johnk]

Για τον Σώτο μιλάμε. Πόσες φορές τον έχεις δει να κάνει διόρθωση;
Πρώτη φορά στα κοντά 11 χρόνια του, τους τελευταίους τέσσερις μήνες στο σπίτι μας...

Κάνεις λάθος... Εχει κάνει και άλλη διόρθωση (περίπου πριν 1 χρόνο)... εξαιρετική!!!

To ιδανικό θα ήταν προφανως το #4. Δεν είναι τόσο σπάνιο. Δεν έχουμε ίσως ακριβώς το ίδιο πράγμα στο μυαλό μας.... εσύ εννοείς πχ κάτι τύπου Serhan. Για μένα σ'αυτή την κατηγορία ανήκουν και σκυλιά όπως πχ η Νέλλη της Ειρήνης...

Αντίθετα, πιστεύω ότι είναι αρκετά σπάνιο!
Κι εμένα, ο Serhan ήλθε στο μυαλό μου με την περίπτωση #4...

 

[ptf]

Είναι παραπάνω από σπάνιο, μιας και η κουβέντα αφορά σε μη ενήλικα σκυλιά, κουτάβια όπως γράφει η Πηγή.