Δε μιλαω για σκυλια που ειναι ηδη εκπαιδευμενα Λαυρεντη.
Και βεβαια παιζει ρολο το βαρος και το μεγεθος του σκυλου. Για μενα ειναι σημαντικο στοιχειο για το αν θα χρησιμοποιησω πνιχτη.
Ο μαγικός πνίχτης...
- Thread starter skylakos
- Ημερομηνία δημιουργίας
Και βεβαια παιζει ρολο το βαρος και το μεγεθος του σκυλου. Για μενα ειναι σημαντικο στοιχειο για το αν θα χρησιμοποιησω πνιχτη.
Οπως το σκέφτομαι, νομίζω ότι η Αμαλία έχει ένα κάποιο δίκιο...
Γιατί, απ' ότι καταλαβαίνω, εσύ (κυρίως) χρησιμοποιείς τον πνίχτη σαν "πολλαπλασιαστή" δύναμης (leverage), ώστε να μη σε ρίξει κάτω η mucca... διότι θα πνιγεί τραβώντας και θα σταματήσει...
Ενώ, με τον καλό σου (φορώντας το κολάρο) δεν μπορεί να τον ρίξει κάτω τραβώντας, γιατί πιθανότατα είναι πιο βαρύς...
Ομως, για την περίπτωση που κάποιος χρησιμοποιεί πνίχτη συνειδητά... ο πνίχτης είναι εργαλείο διόρθωσης - τραντάγματος (σαν να σε σκουντάω στο χέρι, ή σαν να σου τραβάω στιγμιαία το μανίκι), για να "συνέλθει" ο σκύλος και να θυμηθεί την εντολή του... και δεν είναι πολλαπλασιαστής δύναμης, δηλαδή "τραβάω" και, συνεπώς "πνίγομαι"...
Πολύ καλή επισήμανση, κατά τη γνώμη μου... και χωρίς να είμαι Ο ειδικός...
Παίζει τεράστιο ρόλο η διαφοροποίηση του κάθε σκύλου... καθώς και η διαφοροποίηση του κάθε χειριστή...
προσωπικά δεν δαιμονοποιώ/υπερθεματίζω την χρήση του πνίχτη....
αλλά για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να έχεις δουλέψει πολύ και να αποκτήσεις σχέση άλλης ποιότητας μαζί του,κάτι που μεταφράζεται στο να είσαι σε θέση να κάνεις τον σκύλο να θέλει ''απελπισμένα'' να κάνει αυτό που ζητάς....
όντως σε αυτή την περίπτωση η χρήση του πνίχτη είναι περιττή...
αυτός είναι ...ο καλύτερος τρόπος να ''διορθώσεις'' ένα σκύλο......
αλλά για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να έχεις δουλέψει πολύ και να αποκτήσεις σχέση άλλης ποιότητας μαζί του,κάτι που μεταφράζεται στο να είσαι σε θέση να κάνεις τον σκύλο να θέλει ''απελπισμένα'' να κάνει αυτό που ζητάς....
όντως σε αυτή την περίπτωση η χρήση του πνίχτη είναι περιττή...
Όχι κύριε Γιάννη δε με ρίχνει κάτω...έχουμε κάνει τη διόρθωση με το τράνταγμα με τον εκπαιδευτή,απλά το τράνταγμα με το λουρί δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και στο τέλος απλά τραβάμε περισσότερο απο οτι θα κάναμε με τον πνίχτη(δε θα χρειαζόταν να τραβήξουμε γιατί ενα απότομο τράνταγμα θα αρκούσε).Μη βγάζετε συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζετε..καλώς ή κακώς είμαι αρκετό καιρό στο φόρουμ και έχω πάει και τη μικρή για εκπαίδευση οπότε κάποια βασικά πλέον πράγματα τα γνωρίζω..(χωρίς να σημαίνει οτι έχω γίνει "γνώστης"),όταν λέω λοιπόν οτι εγώ χρειάζομαι περισσότερο τον πνίχτη είναι για να μη χρειάζεται να την τραντάζω συνέχεια με το λουρί(πράγμα κουραστικό και για τις δυό μας) απλά με μια διόρθωση να καταλαβαίνει οτι δεν πρέπει να έχει αυτη τη συμπεριφορά.Αν δεν έβαζα πνίχτη και ο σκύλος μου έφευγε απο το συνεχές τράβηγμα σε περίπτωση που έβλεπε γάτα(ή σκύλο) ποιός θα έφταιγε μετά?!
Ο πνιχτης ειναι ενα εργαλειο το οποιον προσφερει αμεση διορθωση.αν πχ το σκυλι στην βολτα παει να πιασει μια γατα και εχεις το λουρι πως θα διορθωσεις?θα σκυψεις να του κουνησεις το σβερκο?το εχεις χασει το μαλωμα.ενα μολις εκανεις ενα τακ και πεις ενα μη ο σκυλος το παιρνει το μηνυμα.Αποψεις ειναι αυτες απλα πολλοι θεωρουν τον πνιχτη ως ενα μεσω βαρβαρο οπου ταλαιπωρεις τον σκυλο και δεν ειναι ετσι.Στα σωστα χερια κανεις θαυματα.Εγω πιστευω πως σχεδον ολα τα σκυλια πρεπει να τον φορανε ωστε να γινεται αμεση διορθωση και λες σχεδον οπως και πριν διοτι δεν ταιριαζει σε ολα.Αν δεν εγινα κατανοητος με το σχεδον το εξηγω τωρα.
Ok, με καλύπτεις με την επεξήγηση!
Και, απλά, θα μπορούσες να μου πεις "όχι, δεν κατάλαβες καλά"... και πάλι θα με κάλυπτες...
Μιάς και δεν έβγαλα κανένα συμπέρασμα, δεδομένου ότι (πράγματι) δεν γνωρίζω...
Χαίρομαι που έγινα κατανοητή στο τι εννοούσα...Ok, με καλύπτεις με την επεξήγηση!
Και, απλά, θα μπορούσες να μου πεις "όχι, δεν κατάλαβες καλά"... και πάλι θα με κάλυπτες...
Μιάς και δεν έβγαλα κανένα συμπέρασμα, δεδομένου ότι (πράγματι) δεν γνωρίζω...
Ας πούμε, ο δικός μας ο Πίου (all rights reserved by mareco!)...
Αν το "αποφασίσει", είναι σε θέση να ρίξει κάτω τη γυναίκα μου, με μεγάλη άνεση... και, μέχρι τώρα, δεν είναι σε θέση να ρίξει εμένα...
Είτε με πνίχτη (με το σβέρκο που έχει, περισσότερο λυπάμαι - και ανησυχώ για - τον πνίχτη παρά το σβέρκο!), είτε με κολάρο...
Ετσι, η διόρθωση έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, αν γίνει πριν τραβήξει ο Πίου (ευτυχώς, εμείς έχουμε "θεματάκια" μόνο με σκυλιά και όχι με γάτες!) και όχι αφού τραβήξει...
Και, ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας έχει το "ΟΧΙ", πριν από τη διόρθωση... που προϋποθέτει, βέβαια, να είμαστε αυτοσυγκεντρωμένοι και να προλάβουμε τη "σκέψη του"...
Συμφωνώ απόλυτα...η πρόληψη είναι το καλύτερο,πρίν κάνει την κίνηση ο σκύλος μας(γι'αυτό έχει μεγάλη σημασία να μάθουμε να "διαβάζουμε" το σκύλο μας)!Εμάς έχει επιτυχία το "ΜΗ" αλλά αν η γάτα(ή ο σκύλος) αποφασίσει να πλησιάσει τότε μόνο η διόρθωση σώζει την κατάσταση...!Ο πνίχτης είναι απλά ενα εργαλείο διόρθωσης που πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση...
Αμα αποφασίσει (ο σκύλος, στην περίπτωσή μας) να πλησιάσει... κλάψτα!!!
Αν ο σκύλος πλησιάζει αποφασιστικά μεν, αλλά όχι πολύ "τσαμπουκαλεμένος", τότε υπάρχει η λύση να τον βάλω "πίσω"... και να μπω μπροστά εγώ και να προσπαθήσω να απομακρύνω το σκύλο...
Αλλιώς... δεν θέλω να το φαντάζομαι...
Τουλάχιστον... κι αν πιάσει!!!Μονο εξορκισμος θα βοηθησει εκει
Υ.Γ. Ή ο αλάνθαστος τρόπος της Μόκας: Φευγάτε ποδαράκια μου!!!
Τα τελευταία χρονια έχω ξεχάσει την ύπαρξη αυτών των εργαλείων. Τουλάχιστον σε μένα είναι πιο ωραία εμπειρία και απασχοληση του να μάθω το σκύλο κάτι μέσω της παλιάς εθνικής Αθήνα-Λαμίας παρά με τον απλό-βαρετό αυτοκινητόδρομο. Αν επιλέξεις τον "δυσκολο" τρόπο ανακαλύπτεις και κρυφά κουμπιά του σκύλου, μαθαίνεις πως λειτουργεί το μυαλό και το πως κινούν τα γρανάζια του.
Εδώ που τα λέμε, δεν έχεις άδικο... με τη μέθοδο τη δική σου αρχίζει και γίνεται κάποιος έμπειρος "σκυλάς"... και, κυριολεκτικά "εραστής" του σκύλου...
Είχα παλιότερα μιά σκύλα, που είχαμε αρχίσει ένα τέτοιο ταξίδι... και, μάλιστα, μετά τα 3 χρόνια της...
Ενα θεματάκι μόνο, σε σχέση με την "παλιά Εθνική Οδό"... έτσι και κάνεις εσύ (ή κάποιος άλλος) επικίνδυνο προσπέρασμα... το ατύχημα θα είναι πιο βαρύ απ' ότι στον αυτοκινητόδρομο... θυμάσαι παλιά, πόσα θανατηφόρα είχαμε?
Κατά τα άλλα, αν μπορέσεις και το ελέξγεις αυτό, ναι, είναι μαγεία η ενασχόληση!
Και, μάλιστα, για να αναδείξουμε και το "μεταφορικά"...Αυτό είναι αλήθεια, κυριολεκτικά και μεταφορικά
Σε εποχή που (ακόμα κι εγώ!) δεν πρόλαβα σαν οδηγός, η παλιά Εθνική Οδός ήταν μαγεία... για λίγους και καλούς οδηγούς...
Μετά, άρχισαν να πληθαίνουν τα αυτοκίνητα... να βαραίνει η κίνηση... και να έχεις οδηγούς, κάθε καρυδιάς καρύδι: Σωστούς οδηγούς... δεξιοτέχνες οδηγούς... επικίνδυνους δεξιοτέχνες... συμμετέχοντες σε κόντρες... μεθυσμένους οδηγούς... οδηγούς της Κυριακής... μποτιλιαρίσματα, που εξαντλούσαν την υπομονή...
Πολλοί και συνεχείς κίνδυνοι...
Οπότε η "Νέα Εθνική Οδός", με τη γρήγορη συνταγή, έγινε, κατά κάποιο τρόπο, απαραίτητη...
Βέβαια υπάρχουν ακόμα άτομα που θα πουνε όχι στην εύκολη μετακίνηση. Που θα πουνε ας πάω μέσω Θήβας να χαρώ το αυτοκίνητο και ας κάνω 2-3 ώρες παραπάνω διαδρομή, ας κάψω περισσότερη βενζίνη, ας φθείρω λίγο λάστιχο ας δω καινούργεια τοπία. Και στην τελική αυτή είναι οι πραγματικοι αυτοκινητιστές, αυτοί που θα αγνοήσουν τον προορισμό αλλά οδηγούν για την διαδρομή, που θέλουν να κουράσουν χέρια και πόδια με κατεβάσματα και στροφές, που θέλουν να είναι πάντα σε εγρήγορση και όχι να το κάνουν απο ανάγκη. Που στο τέλος της ημέρες γυρνόντας σπίτι να βάλουν το αυτοκίνητο για ύπνο στο γκαράζ και γυρνόντας την πλάτι να ακούς τα "τσακ τσακ" απο τα ζεσταμένα μέταλα που διαστέλονται σαν να σου λένε "καληνύχτα".
ετσι προκοψε κ ο χαρυ...
ακομη το προσπαθει με την σκουπα του...
Last edited:
