Ωχ, ωχ, ωχ johnK, αν ακούς καμπάνες δεν είναι καλό πράγμα....
Ο καθένας μπορεί να έχει όσα σκυλιά, όποιας φυλής θέλει, πιστεύει ότι μπορεί να κουμαντάρει...Κι αν έχει και μια προιστορία πίσω του ακόμα καλύτερα!
Αλλά σε αυτό το θέμα, γενικά με πολύ μεγάλη ευκολία προτάθηκε στον φίλο user21, να δημιουργήσει μια μεγάλη αγέλη ορεινών ποιμενικών, χωρίς ουσιαστικά να έχει μεγάλη πείρα από σκυλιά, αλλά και κατά την άποψή μου, να μην γνωρίζει ακόμα τις ιδιαίτερότητες αυτού του τύπου των σκυλιών!
Και μπορεί έτσι άθελά μας να τον βάλουμε σε πολύ μεγάλους μπελάδες......
Φίλε μου user21, κλιματολογικά κι εργασιακά, ένας ορεινός ποιμενικός σίγουρα είναι αυτό που ταιριάζει στις περιγραφές σου!
Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι το θέμα του σκύλου-φίλου που θέτεις!
Προφανώς κι ένας ορεινός ποιμενικός θα είναι και φίλος του ιδιοκτήτη του, εφόσον όμως ο ιδιοκτήτης του κατανοήσει κι αποδεχθει τον τρόπο με τον οποίο ο σκύλος αυτός θα εκφράσει την φιλία του!
Προφανώς, κι εφόσον θα έχεις δουλέψει σωστά με τον σκύλο σου, αυτός θα είναι χαρούμενος που θα σε βλέπει, αλλά θα στο δείχνει με τον τρόπο του!
Δεν είναι ο σκύλος που θα έρχεται σαν τρελός σε σένα κάθε φορά με το που θα σε βλέπει...
Μπορεί να έρθει για λίγο, να πάρει μερικά χάδια κι αμέσως να φύγει, να επιστρέψει στην εργασία του!
Μπορεί απλά να παραμείνει στην θέση του και να σε κοιτάζει κουνώντας λίγο την ουρά του!
Δεν θα έρθει να κοιμηθεί στα πόδια σου, αλλά θα επιλέξει το καταλληλότερο σημείο ώστε να επιβλέπει!
Για να εκτελεί τις εντολές σου, θα πρέπει να έχεις δουλέψει πολύ και να αποφύγεις πάρα πολλά λάθη που είναι εύκολο να γίνουν!
Και σε αυτή την περίπτωση βέβαια μην περιμένεις να εκτελέσει με τον τρόπο που θα έκτελέσει ένα ροτ ή ένας ΓΠ...θα το κάνει στον δικό του ρυθμό κι αφού θα έχει σκεφτεί αν πρέπει να το κάνει!
Αυτά είναι κάποια τυπικά που είναι αρκετά πιθανό να συναντήσεις συμβιώνοντας με έναν τέτοιο σκύλο!
Γενικά σε κάθε πράξη του θα βλέπεις αυτή την ανεξαρτησία του!
Μάλιστα, ο ΕΠ είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο πιο απόμακρος-απρόσιτος από τους συνήθεις ορεινούς ποιμενικούς που θα συναντήσει κανείς στην χώρα μας!
Επειδή λοιπόν δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα τα οποία θεωρητικά ήταν λάτρεις των Ορεινών, όταν συμβίωσαν μαζί τους, κυρίως λόγω αυτής της ιδιαιτερότητά τους, τελικά συνειδητοποίησαν ότι δεν είναι ένας τύπος σκύλου που τους ταιριάζει, σε συνδυασμό με την ένταση με την οποία τονίζεις το θέμα του σκύλου-φίλου, και την αναφορά σου στο lab, εγώ έχω μερικές ενστάσεις στο αν θα σε καλύψει τελικά μια τέτοια επιλογή...
Εγώ αν ήμουν στην θέση σου μπορεί και να κοίταζα και προς rot ή ΓΠ....
Eντάξει, δεν έχουν το μέγεθος ή το εντυπωσιακό παράστημα ενός Ορεινού, αλλά είναι ικανότατοι φύλακες και ταυτόχρονα πιο κοντά στο πρότυπο του σκύλου-φίλου που έχουμε στο μυαλό μας!
Νομίζω ότι όλα αυτά πρέπει να τα μελετήσεις πριν αποφασίσεις, αν είναι δυνατόν και να έβλεπες και μερικά τέτοια σκυλιά πως ζουν με την οικογένειά τους!
Επίσης, αυτό που πρέπει να δώσεις προσοχή είναι η πηγή από την οποία θα προμυθευτείς τον σκύλο σου!
Θα πρέπει να είναι έμπειρος ο εκτροφέας που θα σταθεί στο πλάι σου και με την εμπειρία του θα σε κατευθύνει και στην σωστή επιλογή του κουταβιού και στην πορεία στην ανατροφή του!
Τέλος, επειδή έχεις αναφέρει ότι θέλεις 2 σκυλιά, εγώ αν ήμουν στην θέση σου θα επέλεγα να πάρω πρώτα το ένα, να το μεγαλώσω, να το εκπαιδεύσω και μετά να πάρω το δεύτερο!
Είναι πολύ πιο δύσκολο να έχεις να κάνεις με δυο κουτάβια ταυτόχρονα!
Εφόσον, όμως, κάποια στιγμή θα έχεις 2 σκυλιά, κι αν είναι διαφορετικού φύλου, θα πρέπει να δεις τι θα κάνεις την περίοδο του οίστρου!
Αυτά τα λίγα....ελπίζω να βγάζει νόημα το σεντονάκι....