Άνοίγω το θέμα για να σας πω τι περνάω η δόλια σκυλομάνα, να ακούσω μια καλή κουβέντα, 2 κακές, και να με βοηθήσετε όσο μπορείτε.
Ο Τζίμης περιληπτικά για όσους δεν ακολούθησαν το θέμα, είναι ένας αλητόβιος αυθεντικός σκύλος του δρόμου με όλα τα κακά και όλα τα καλά που αυτό φέρνει.
Υιοθετήθηκε από εμένα τον Δεκέμβρη και από τότε παλευω να του μάθω να περπατάει σωστά στην βόλτα, που σημειωτέων μαζί μου έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Και εξηγούμαι.
Τραβάει υπερβολικά και ορμάει στην κυριολεξία στους περαστικούς άντρες με αγριοφωνάρες , εάν δεν ήταν στο λουρί θα επακολουθούσαν και δαγκώματα.
Αυτό το έκανε και όταν ήταν ελεύθερος και ωραίος στο πάρκο, ορμούσε σε άντρες (τον είχα δει με τα μάτια μου) και τους έριχνε κανένα ψιλοδάγκωμα και έτρωγε κι αυτός τις κλωτσιές του..
Πώς και γιατί ξεκίνησε αυτό; Είναι γονιδιακό; Δεν μπορώ να ξέρω, αλλά δεν νομίζω..Νομίζω ότι ένας φαύλος κύκλος ενίσχυσε το πρόβλημα, εφαγε ένα ξουτ, όρμησε σε κανένα δεσποζόμενο, έφαγε καμιά φάπα, μετά μια κλωτσιά μετά χειρότερα ε και αποφάσισε ότι για άμυνα θα αγριεύει τους άντρες για να μην τολμήσουν να τον βλάψουν.
Στην εκπαίδευση; Το λίγο που είδα γιατί έκανε πάρα πολύ λίγα μαθήματα λόγω άλλου προβλήματος που μας πήγε πολύ πίσω αντιδρούσε σαν κύριος, ήταν δεκτικός , μάθαινε γρήγορα να μην τραβάει και όλα ωραία και καλά...Μερικές βόλτες ήταν καλός και μετά ξανάρχιζαν τα όργανα..Έπειτα έμεινε και 2 βδομάδες σε πανσιόν και πήγε πολύ πίσω και τώρα έχει γίνει να πω λίγο χειρότερος από ότι στην αρχή; Αν όχι σίγουρα ο ίδιος.
Το αποτέλεσμα είναι εγώ να βγαίνω βόλτα στρεσαρισμένη και να κάνω τα πράγματα χειρότερα. Θέλει πολύ δουλειά από μέρους μου, και ίσως και πάλι το πρόβλημα να μην φτιάξει, εκπαιδευτές μου το έχουν πει αυτό..Αυτή η αντίδραση είναι πολύ εδραιωμένη μέσα του και δύσκολο να την αποβάλει..Εκπαιδευτής μου είπε ότι ίσως με εμένα το κάνει περισσότερο όχι απαραίτητα επειδή δεν με θεωρεί αρχηγό και τέτοια αλλά επειδή με θεωρεί ιδιαίτερα δικό του πρόσωπο και με προστατεύει με νύχια και με δόντια (να μου λείπε).
Για να δώσω ένα παράδειγμα του πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα είναι ότι σε πολυσύχναστο δρόμο δεν θα μπορούσαμε να περπατήσουμε γιατί θα αναγκαζόμαστε να έχουμε στενή επαφή με περαστικούς. 'Οταν βλέπει δε άλλα σκυλιά εκεί μπορώ να πω ότι ακόμα και με σέρνει.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα αυτό για εμένα και πόσο τρέμω μην τον κάνω χειρότερα με το άγχος μου και πόσο πρόβλημα δημιουργεί στην καθημερινότητα μας μια τέτοια συμπεριφορά.
Το παλεύω όπως μπορώ και θα συνεχίσω να το παλεύω γιατί απλά μπήκα στο χορό και θα χορέψω αλλά αυτό δεν παύει να μου προκαλεί άγχος και να μου έχει γίνει έμμονη ιδέα πως θα το διορθώσω στο βαθμό που είναι δυνατό.
Ο Τζίμης περιληπτικά για όσους δεν ακολούθησαν το θέμα, είναι ένας αλητόβιος αυθεντικός σκύλος του δρόμου με όλα τα κακά και όλα τα καλά που αυτό φέρνει.
Υιοθετήθηκε από εμένα τον Δεκέμβρη και από τότε παλευω να του μάθω να περπατάει σωστά στην βόλτα, που σημειωτέων μαζί μου έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Και εξηγούμαι.
Τραβάει υπερβολικά και ορμάει στην κυριολεξία στους περαστικούς άντρες με αγριοφωνάρες , εάν δεν ήταν στο λουρί θα επακολουθούσαν και δαγκώματα.
Αυτό το έκανε και όταν ήταν ελεύθερος και ωραίος στο πάρκο, ορμούσε σε άντρες (τον είχα δει με τα μάτια μου) και τους έριχνε κανένα ψιλοδάγκωμα και έτρωγε κι αυτός τις κλωτσιές του..
Πώς και γιατί ξεκίνησε αυτό; Είναι γονιδιακό; Δεν μπορώ να ξέρω, αλλά δεν νομίζω..Νομίζω ότι ένας φαύλος κύκλος ενίσχυσε το πρόβλημα, εφαγε ένα ξουτ, όρμησε σε κανένα δεσποζόμενο, έφαγε καμιά φάπα, μετά μια κλωτσιά μετά χειρότερα ε και αποφάσισε ότι για άμυνα θα αγριεύει τους άντρες για να μην τολμήσουν να τον βλάψουν.
Στην εκπαίδευση; Το λίγο που είδα γιατί έκανε πάρα πολύ λίγα μαθήματα λόγω άλλου προβλήματος που μας πήγε πολύ πίσω αντιδρούσε σαν κύριος, ήταν δεκτικός , μάθαινε γρήγορα να μην τραβάει και όλα ωραία και καλά...Μερικές βόλτες ήταν καλός και μετά ξανάρχιζαν τα όργανα..Έπειτα έμεινε και 2 βδομάδες σε πανσιόν και πήγε πολύ πίσω και τώρα έχει γίνει να πω λίγο χειρότερος από ότι στην αρχή; Αν όχι σίγουρα ο ίδιος.
Το αποτέλεσμα είναι εγώ να βγαίνω βόλτα στρεσαρισμένη και να κάνω τα πράγματα χειρότερα. Θέλει πολύ δουλειά από μέρους μου, και ίσως και πάλι το πρόβλημα να μην φτιάξει, εκπαιδευτές μου το έχουν πει αυτό..Αυτή η αντίδραση είναι πολύ εδραιωμένη μέσα του και δύσκολο να την αποβάλει..Εκπαιδευτής μου είπε ότι ίσως με εμένα το κάνει περισσότερο όχι απαραίτητα επειδή δεν με θεωρεί αρχηγό και τέτοια αλλά επειδή με θεωρεί ιδιαίτερα δικό του πρόσωπο και με προστατεύει με νύχια και με δόντια (να μου λείπε).
Για να δώσω ένα παράδειγμα του πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα είναι ότι σε πολυσύχναστο δρόμο δεν θα μπορούσαμε να περπατήσουμε γιατί θα αναγκαζόμαστε να έχουμε στενή επαφή με περαστικούς. 'Οταν βλέπει δε άλλα σκυλιά εκεί μπορώ να πω ότι ακόμα και με σέρνει.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα αυτό για εμένα και πόσο τρέμω μην τον κάνω χειρότερα με το άγχος μου και πόσο πρόβλημα δημιουργεί στην καθημερινότητα μας μια τέτοια συμπεριφορά.
Το παλεύω όπως μπορώ και θα συνεχίσω να το παλεύω γιατί απλά μπήκα στο χορό και θα χορέψω αλλά αυτό δεν παύει να μου προκαλεί άγχος και να μου έχει γίνει έμμονη ιδέα πως θα το διορθώσω στο βαθμό που είναι δυνατό.
