Φόρος τιμής στους αδέσποτους ήρωες

[johnk]

Μυριζουν κατουριλα τα στρωματακια? Φανταζομαι οτι μεσα στην εισοδο της οικοδομης δεν θα συμφωνουσαν και οι υπολοιποι ενοικοι να μπουν ε? Εστω για ενα 8-10ωρο το βραδυ?

Τι να σου πω τώρα... δεν είμαι σίγουρος (ούτε η γυναίκα μου, πού διαθέτει όσφρηση σκύλου!)... δεν μπορεί, όμως, να είναι οτιδήποτε άλλο, γιατί αλλιώς θα ήταν ανθρώπινη κακόβουλη πράξη... δεν θέλω (ακόμα) να το διανοηθώ... και γιατί μόνο στο ένα στρώμα και όχι και στο ακριβώς διπλανό?

Από εκεί και πέρα, αυτό που έχω (απ' έξω - απ' έξω) συζητήσει με 1-2 άλλους είναι αυτό, σαν έσχατη λύση: Για λίγες μέρες, να τους ανοίγουμε να κοιμούνται στο κλιμακοστάσιο... βέβαια, δεν θάθελα να φανταστώ τι θα γίνει εάν "φρικάρουν", κλεισμένες μέσα...

 

[Amaliaz]

Aκρατεια θα ειναι Γιαννη... αποκλειεται να μπηκε αλλος σκυλος στην πολυκατοικια και να μη τον πηραν χαμπαρι..
αλλωστε σε αυτη την ηλικια ειναι και αναμενομενο.. δε την πατε για μια εξεταση στα νεφρα ?

 

[johnk]

Το πιο πιθανο ειναι να εχει ακρατεια λογω ηλικιας.
Ρωτησε τον κτηνιατρο σου για το Propalin 5%.

Σ' ευχαριστώ, Σίσσυ!

Θα το κάνω αυτό...
Χρειάζεται να την πάω, να την εξετάσει?
Δηλαδή, αν τον ρωτήσω τηλεφωνικώς και μου πει ok, είναι φάρμακο που δεν έχει παρενέργειες?

 

[yasemin]

Μια εξεταση δεν βλαπτει,αλλα μπορεις να το συζητησεις.
Τωρα,αν τα ουρα ειναι σχετικα αοσμα,λογικα δεν θα πρεπει να εχει θεμα με ουρια,κρεατινινη κλπ

 

[Veronica]

Θα τις άκουγες να γαυγίζουν αν έμπαινε άλλος σκύλος, όντως. Γιατί όμως να γυρνάει το κρεβατάκι της; Για να το ξεστρώσει απο τα βρεγμένα;
Αλλο ένα κρεβατάκι με καθαρά στρωσίδια για να κοιμάται άμα λερώνει το πρώτο είναι εύκολο να της βάλετε;
Κάποιος πρέπει να την βάλει μέσα στο σπίτι του όμως. Είναι μεγάλη αμαρτία να μένει έξω σε αυτή την ηλικία και σε αυτή την κατάσταση.

 

[mareco]

Veronica...εντάξει δεν είναι και τόσο μεγάλη αμαρτία. Δεν είναι υποχρεωτικό να τις θέλουν οι ένοικοι, μέσα στα σπίτια τους.
Αρκεί, που τους παρέχουν τα απαραίτητα και φροντίζουν όσο μπορούν, για την ασφάλειά τους.
Δεν αντέχουν όλα τα αδέσποτα σκυλιά, κυρίως στη δύση της ζωής τους, να κλειστούν σ'ένα διαμέρισμα.
Δεν είναι απαραίτητα αυτό, το καλύτερο γι' αυτά.
Οτι τους παρέχουν μέχρι τώρα, είναι σχεδόν τέλειο. Και φροντίδα και την ανεξαρτησία τους. Ισως όταν μείνει μόνο η μία, να χρειαστεί να το ξανασυζητήσουμε, αλλά όσο έχουν και παρέα η μία την άλλη, είναι μια χαρά. Ούτε η υγεία τους αυτή την στιγμή, είναι απαγορευτική στο να μένουν...περίπου έξω.

 

[johnk]

Μια εξεταση δεν βλαπτει,αλλα μπορεις να το συζητησεις.
Τωρα,αν τα ουρα ειναι σχετικα αοσμα,λογικα δεν θα πρεπει να εχει θεμα με ουρια,κρεατινινη κλπ

Ναι, θα τα έλεγες άοσμα... ακόμα και η γυναίκα μου αυτό διαπίστωσε, μιάς και εγώ δεν μπορώ να βασιστώ στη μύτη μου (το ...τσιγάρο, βλέπεις)...

1) Θα τις άκουγες να γαυγίζουν αν έμπαινε άλλος σκύλος, όντως.

2) Γιατί όμως να γυρνάει το κρεβατάκι της; Για να το ξεστρώσει απο τα βρεγμένα;

3) Κάποιος πρέπει να την βάλει μέσα στο σπίτι του όμως. Είναι μεγάλη αμαρτία να μένει έξω σε αυτή την ηλικία και σε αυτή την κατάσταση.

1) Οπωσδήποτε!
Για την ακρίβεια, θα τις άκουγε η Μόκα... και, στη συνέχεια, ο Casper... γεγονός που δεν μπορείς να αγνοήσεις, όσο βαριά και να κοιμάσαι!

2) Ακριβώς, για το λόγο αυτό... είναι πολύ έξυπνη και πολύ επιδέξια...

3) Αυτές είναι οι μεγάλες μου τύψεις... "χτυπάς" ακριβώς εκεί! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Από τη μιά, η απέναντι γειτόνισα έχει ένα θηλυκό "κακιασμένο" Akita (περίπου, σαν την Ηρα, του harryf3!)... κι εμείς ξέρεις τι έχουμε...
Από την άλλη, η Φλόξυ και η Τατού, σκέφτομαι πως, αν έχαναν την ελευθερία τους... ή, αν έχαναν η μία την άλλη... θα ήταν σοβαρό χτύπημα γι' αυτές... Τι να σου πω? Δεν έχω καταλήξει ακόμα...

Υ.Γ. Είδα, μόλις, πως μπήκε η mareco και έγραψε ένα κείμενο που με (υπερ)καλύπτει... κάπως έτσι τα βλέπω κι εγώ και η κυρία απέναντι... δεν ξέρω αν κάνουμε λάθος... αλλά, σίγουρα, θα ήταν "ξεβόλεμα" γι' αυτές...
Αυτές νιώθουν ότι έχουν παρέα, τροφή, ασφάλεια (ναι, θαρρώ πως νιώθουν ασφαλείς), περιβάλλον που το έχουν λεπτομερώς χαρτογραφήσει, σημεία που έχουν καταλήξει να φωλιάζουν (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες), καλοκαιρινή πανσιόν (όταν λείπουμε εμείς από την Αθήνα), γιατρό και εμβόλια... και, πάνω απ' όλα, το χάδι τους, από αρκετούς "φίλους"!

Ναι, αν και όταν μείνει μόνη της η μία... τότε θα πούμε: now we are talking! Εκεί θα είναι τα δύσκολα, κυρίως γι' αυτήν και δευτερευόντως για μας...

 

[ant]

Για φτηνά στρωσίδια, εγώ αφού έβαλα άχρηστα παλιά ρούχα στα φιλαράκια μας(Αζούρ, Ασπρούλα, Ματάκια, Ασμαρούλα & ΣΙΑ ) και δεν είχα άλλα άψαξα στα κινέζικα και βρήκα κουβέρτες φτηνές (8 ευρώ) υπέρδιπλες που τις έκοψα στη μέση. Αν και φοβόμουνα μήπως κάνουν καμιά αλλεργία, τελικά το κρύο εδώ είναι πολύ τσουχτερό,(-4 ) και κάνουνε δουλειά

 

[Veronica]

Δεν αμφιβάλλω για τη φροντίδα. Απλά η εικόνα ότι βρέχεται και σηκώνεται για να ξεστρώσει συνοδεύεται από κλάμα στο μυαλό μου και δε θα ήθελα να είναι έτσι. Εσείς ξέρετε καλύτερα...

 

[johnk]

...η εικόνα ότι βρέχεται και σηκώνεται για να ξεστρώσει συνοδεύεται από κλάμα στο μυαλό μου...

Το περιγράφεις καλύτερα από μένα!!!
Αν προσθέσεις δε και την "αξιοπρέπειά" της, ταράζεται ακόμα περισσότερο η ψυχή...

Γι' αυτό και σας έγραψα... γι' αυτό και παίρνω στα σοβαρά ότι μου γράψατε... γι' αυτό δεν το αφήνω...

 

[mareco]

Ok
Βρέχεται..σηκώνεται...ξεστρώνει...το βάζει από την καλή και στεγνή και...ξανακοιμάται ωραία και καλά.

Σούπερ η τύπισσα. Μια χαρά ξέρει τι να κάνει για να είναι ευχαριστημένη. Αλλιώς θα έπαιρνε τα ποδαράκια της και θα επέστρεφε στο γνώριμο γκαζόν της, να συνεχίσει τον ύπνο της

Γιαννάκο όλα καλά. Αν έχεις και τον τρόπο να βοηθήσεις την ακράτειά της, ακόμη καλύτερα. Μην νοιώθεις άσχημα για τίποτα. Είσαι ο φύλακας άγγελός τους. Δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω Μέχρι σήμερα τουλάχιστον

 

[Natassa]

Τα χάδια μου στις γιαγιάκες Γιάννη

Συμφωνώ με το μαρέκο..

 

[Viviana]

Διαβάζοντας το ιστορικό με τις γριούλες,συγκινήθηκα πάλι!
Μπράβο σου που τα φροντίζεις βρε john,είναι πολύ σημαντικό για αυτές να έχουν ένα φύλακα άγγελο!
Συμφωνώ κι εγώ ότι καλύτερα να την πήγαινες στο κτηνίατρο να τη δει,για να ΄μη δημιουργηθεί τίποτα χειρότερο στην υγεία της!

 

[johnk]

...Μην νοιώθεις άσχημα για τίποτα. Είσαι ο φύλακας άγγελός τους...

...είναι πολύ σημαντικό για αυτές να έχουν ένα φύλακα άγγελο!

...τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

Εχει 3 "φύλακες αγγέλους": Οι άλλοι δύο είναι η γειτόνισα απέναντι (που κάνει την περισσότερη "λέζα" - όλες τις καθημερινές λεπτομέρειες - που, όμως, αυτές καθορίζουν το "ζειν"!!!) και ο γιατρός (που λέγαμε - που "τα ακουμπάει" στα δύσκολα!!!)...

Εγώ... τις πρόσθετες λιχουδιές και περισσεύματα... το γιατρό... την ασφάλεια (νάχαμε να λέγαμε)... το χάδι... την ανθρώπινη (και σκυλίσια) παρουσία... το "ευ ζειν", δηλαδή.

 

[Viviana]

Πολύ σημαντικά όλα! Μακάρι όλα τα αδέσποτα να έιχαν τέτοια φροντίδα!!!!!

 

[mareco]

...τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

Εχει 3 "φύλακες αγγέλους": Οι άλλοι δύο είναι η γειτόνισα απέναντι (που κάνει την περισσότερη "λέζα" - όλες τις καθημερινές λεπτομέρειες - που, όμως, αυτές καθορίζουν το "ζειν"!!!) και ο γιατρός (που λέγαμε - που "τα ακουμπάει" στα δύσκολα!!!)...

Εγώ... τις πρόσθετες λιχουδιές και περισσεύματα... το γιατρό... την ασφάλεια (νάχαμε να λέγαμε)... το χάδι... την ανθρώπινη (και σκυλίσια) παρουσία... το "ευ ζειν", δηλαδή.

Κοίτα να δεις...και τα γλυκόλογα έχουν τα όριά τους.
Οσο και να προσπαθείς, εγώ όσα καλά λόγια είχα να πω για σένα, επί του παρόντος θέματος, τα είπα.
Αντε...πες και στην γειτόνισσα όταν την δεις και στον γιατρό, ότι έχουν πολλά χαμογελαστά emoticons από το mareco.
Ευχαριστημένος τώρα;

 

[lenaki124]

Τώρα ανακάλυψα το θέμα!
Το 2006 οταν θα τελειωνα το λυκειο, βρέθηκε έξω απο το σπίτι μας ενας πανέμορφος σκύλαρος. Ηταν πολύ μεγαλόσωμος, με μακρύ τρίχωμα, κάτασπρος και απο τα πιο ομορφα σκυλια που εχω δει στη ζωη μου. Ηταν απο σπίτι και τον παράτησαν. Ήταν εκπαιδευμένος και είχε απίστευτο χαρακτήρα. Τον ταισαμε μια φορα και απο τοτε δεν ξαναφυγε. Δεν του ειχα βγαλει ονομα αλλα τον φώναξα "αγόρι". "Που είναι το αγόρι μου???" και ερχόταν τρέχοντας.
Καθε πρωι με ακολουθούσε μέχρι το σχολείο και το μεσημέρι ήταν απ έξω για να γυρίσουμε μαζί. Το απόγευμα το ίδιο και στο φροντιστήριο.. Θαμάμαι ένα βράδυ που γυρνούσα απο το φροντ μου την έπεσαν δυο τύποι και έτρεξε το σκυλάκι, μπήκε μπροστά μου, τους έδειξε τα δόντια και τους γρύλιζε. Έπαθα πλάκα τότε. Κάθε μερα με συνόδευε οπου και να πήγαινα και περίμενε μέχρι να γυρίσω. Ώσπου ένα μεσημέρι βγήκα απο το σχολείο και δεν το βρήκα απ έξω. Δεν ήταν ούτε έξω απο το σπίτι. Τον περίμενα για μέρες αλλά ποτέ δεν φάνηκε.
Ακομα δεν το συγχωρώ στους γονείς μου που δεν με άφησαν τότε να τον κρατήσω στο σπίτι. Το θυμήθηκα και με έπιασαν τα κλάματα πάλι...:lloroso:

Αλλη μια φορα έμαθα οτι στο χωριο μου τριγύριζε ένα κουταβάκι και κάποιος έξυπνος το χτύπησε με ένα ξύλο και του μάτωσε το κεφαλάκι του. Πήγα και το μάζεψα. Ήταν ένα πανέμορφο κάτασπρο χνουδωτό κοριτσάκι. (τωρα που το σκέφτομαι όλο άσπρα σκυλία μου τυχαίνουν).
Την έκανα μπάνιο και μέχρι να φέρω πετσέτα είχε μπεί μέσα στο τσουβάλι με τα κάρβουνα και έγινε χαλια. Ξανά μπάνιο, την στέγνωσα και έγινε μια κούκλα. Την ονόμασα Χιονούλα και ήμουν αποφασισμένη να την κρατήσω (εκείνη τη φορά δεν σήκωνα κουβέντα). Δεν την ήθελε η μαμά μου τότε όμως μέσα στο σπίτι μέχρι να γυρίζαμε Αθήνα και να της κάνουμε εμβόλια οπότε έμενε στο μπαλκόνι και στην αυλή. Έμεινε μαζί μας περίπου μια εβδομάδα. Μετά ένας γείτονας, που δεν θελω να τον χαρακτηρίσω, μπήκε μέσα στο σπίτι μας, την πήρε και πήγε και την πέταξε σε ένα διπλανό χωριο. Ξύπνησα και δεν την βρήκα πουθενα. Μετα απο λίγες μέρες κάποιος μας είπε τι έγινε. Πήγα στο χωριό που την είχαν παρατήσει και έμαθα οτι την πήρε μια οικογενεια. Στεναχωρεθηκα απίστευτα αλλά ταυτόχρονα χάρηκα που τελικά είχε καλή τύχη..

 

[Veronica]

Τελικά, Γιάννη, τι είπε ο γιατρός για το κορίτσι; Πώς έφτιαξες τη γωνιά τους; Να βάλεις και μια φωτό να δούμε, αν μπορείς.

 

[johnk]

Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους, αλλά κυρίως στον φίλο takisft, που έχει αδυναμία στο θέμα...

Είχα καιρό να γράψω σ' αυτό το "ζεστό" thread... είχα ξεχαστεί...
Αλλά το ξαναθυμήθηκα, defacto!

Οπως έχω πει, οι "γριούλες" μου (η Φλόξυ και η Τατού), για ένα καλοκαίρι ακόμα, πήγαν στις διακοπές τους (πανσιόν), από τα τέλη Ιουλίου, μέχρι προχτές...

Ο Αύγουστος (με άδεια τη γειτονία - εγώ είχα παραμείνει, ακοίμητος φρουρός), χωρίς τις "γριούλες" μου, ήταν τρομακτικά ήσυχος και αθόρυβος...
Και με τις ζέστες που είχε, ακόμα και οι δικές μου "αλεπούδες" δεν είχαν κέφια να γαυγίζουν...

Και, έτσι (άκου προβλήματα που έχει ο κόσμος, όταν έχει επιλύσει όλα τα υπόλοιπα!)... μιά πολύ νεαρή γατούλα (καινούργια στη γειτονιά), έφερε (που αλλού?) τα τρία γατάκια της στις σκιές του κήπου μας... και η κόρη μας άρχισε να τα ταΐζει, να τους βάζει νεράκι, να τα φροντίζει... ακόμα και στο facebook τα ανέβασε, μήπως βρεθεί κάποιος να τα υιοθετήσει...

Εμένα, όμως, το μυαλό μου πήγαινε αλλού, όσο περνούσαν οι ήσυχες μέρες: Κάποια στιγμή, ο Αύγουστος θα τελειώσει... και η Φλόξυ με την Τατού θα επιστρέψουν... ακριβώς, εκεί που βρίσκουν καταφύγιο τα γατάκια!!!
Με τα πολλά (γιατί να μην καταλαβαίνουν, ρε παιδί μου?) η γυναίκα μου και η κόρη μας "έπιασαν το υπονοούμενο"... γιατί, πως να το κάνεις... "γριούλες" - "γριούλες", αλλά δεν θα είχαν κανένα προβληματιμό να χτυπήσουν ένα snack... που έχει κάνει κατάληψη στη φωλιά τους!!!
Γενικά, δεν κυνηγάνε τις γάτες, αλλά 3 μικρά γατάκια (στη δική τους φωλιά) θα ήταν μεγάλος πειρασμός...
Ετσι, άρχισε επιχείρηση μετακίνησης της οικογένειας σε άλλο, ασφαλές σημείο... γεγονός που αποδείχτηκε κουραστικό και χρονοβόρο, μιάς και το σημείο που είχαν "κατασκηνώσει" αρχικά, ήταν ιδανικό και τους άρεσε πολύ...αλλά, τα καταφέραμε, μιάς και είχαμε και άδεια από τη δουλειά...

Προχτές, λοιπόν, μόλις είδα φως στο σπίτι της απέναντι γειτόνισας, λέω στους δικούς μου "αύριο έρχονται η Φλόξυ και η Τατού"... Και, όντως, πρωί - πρωί, τις έφερε ο ιδιοκτήτης της πανσιόν...

Για να παλέψουν ακόμα μιά σεζόν... για να φυλάξουν το "φρούριο", για ένα ακόμα χειμώνα... για να μην αφήσουν "ούτε πουλί πετούμενο" να απειλήσει εμάς όλους και τη (θρυλική πλέον) γωνία τους, ότι έχει απομείνει από την άλλοτε μεγάλη περιοχή τους...

Μόλις πήδηξαν έξω από το αυτοκίνητο, το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν να έρθουν τρέχοντας επάνω μας, με "κραυγούλες" και "κλάμματα"... να χαϊδεύονται πάνω μας, λες και ήμασταν οι παλιοί φίλοι που είχαν χαθεί για 20 χρόνια!!!

Και, αμέσως μετά, μας παράτησαν σύξυλους και άρχισαν να περπατάνε και να τρέχουν, για να προλάβουν να μαρκάρουν όσο περισσότερο μπορούσαν γύρω από τη γωνία τους... συνοδευόμενες από τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές του Casper και της Μόκας...

Και, μετά, ξεκίνησαν για την καθιερωμένη πρωινή βόλτα τους στη γύρω γειτονιά...

Το δρόμο ξαναπήρα, χωρίς φράγκο στη τσέπη...
Παλιό είναι το παιχνίδι, το έμαθα καλά...
Στην πόλη αυτή που όλοι να γονατίζουν πρέπει...
Εγώ είμ' ένα ρεμάλι, με ελεύθερη καρδιά...​

Καλό χειμώνα, γριούλες μου!
Θα κάνουμε ότι μπορούμε παρέα!!!

 

[takisft]

Καλό (και ζεστό) χειμώνα στις γριούλες σου Γιάννη και σε όλες τις ψυχές που ζουν στους δρόμους.

Το ένα από τα δικά μας, από αυτό το καλοκαίρι άρχισε να κοιμάται σταθερά μέσα στην πολυκατοικία. Στην αρχή στην είσοδο, αλλά τον τελευταίο καιρό προτιμά το γκαράζ.