Φίλε
stak117,
Καταρχήν, να σου ευχηθώ από εδώ, καλωσόρισες στο
dogforum, μιάς και έχω δει το θέμα του Pablo, αλλά δεν έχω προλάβει να γράψω (κάτι που θα κάνω οπωσδήποτε) ακόμα, γιατί έπεσες στις "χρονιάρες" μέρες! Και να τον χαίρεστε τον κούταβο!
Να έχετε καλή χρονιά, εσύ και η (2ποδη και 4ποδη) οικογένεια!!!
Λέω "οικογένεια", γιατί ανήκω, όπως θα καταλάβεις από αρκετά συμφαραζόμενα, στη "σχολή" που ισχυρίζεται ότι αυτό που ζούμε με τα κατοικίδιά μας αποτελεί "οικογένεια" (με μαμά, μπαμπά και παιδιά) και όχι "αγέλη" (με αρχηγό, υπασπιστές, ανταγωνισμό κλπ.)...
Από εκεί και πέρα, με το όμορφο post σου, ανοίγεις πληγές... και θα με κάνεις να μακρυγορήσω, για ακόμα μία φορά...
Οι υπόλοιποι με έχουν "φάει στη μάπα" και θα βλαστημάνε, τώρα... αλλά εσύ μπορεί και να διαβάσεις ολόκληρο το κείμενο!
1. Φιλε Johnk πραγματικά απολαμβανω τα γραφόμενα σου
2. ...τα οποία μεστα και χωρις ωραιοποιήσεις μας δειχνουν τον σωστό (κατ'εμέ) τρόπο ανατροφής δύο δυναμικών φυλών σκύλων.
3. Μου αρέσει επίσης που δεν αναφέρεσαι σε τρόπους εκπαίδευσης με την αυστηρή ένοια του όρου αλλα για συμβίωση και παρατηρηση του σκύλου as it is
4. Σε προτρέπω να συνεχίσεις να μας ενημερώνεις για την πορεία τους ετσι ωστε να αποτελούν εναν ''μπουσουλα'' για εμας που μεγαλώνουμε αντίστοιχης ή παραπλήσιας δυναμικής κατοικιδια
1. Σ' ευχαριστώ θερμά, για τα καλά σου λόγια!
Με το που είπες "απολαμβάνω", έριξα μιά ματιά στα αριστερά της οθόνης και θυμήθηκα ότι, σε λίγες μέρες έχω γενέθλια: Κλείνω 2 χρόνια στο φόρουμ... και, στιγμιαία, ένιωσα ότι "έχω γεράσει" εδώ... ξέρεις, κάτι σαν τη στιμμένη λεμονόκουπα... σαν το μακαρίτη τον πατέρα μου, που μερικά χρόνια πριν πεθάνει, σχεδόν κάθε ανέκδοτο που έλεγε στα εγγονάκια του, του απαντούσαν: "παππού, το έχουμε ξανακούσει άπειρες φορές"!!!
2. Προσπαθώ να είναι πλήρη, μιάς και μόνο οι πολύ έμπειροι (και οι "ειδικοί") μπορούν να περιγράψουν συμπεριφορές, συνήθειες κλπ., μόνο με ένα όρο... έτσι, πλατιάζω μερικές φορές, αλλά το προτιμώ αυτό προκειμένου να μην παρεξηγούνται (πολύ) αυτά που γράφω...
Προσπαθώ, επίσης, να μην ωραιοποιώ τα πράγματα και να ανταποκρίνομαι στην πραγματικότητα, χωρίς να γίνομαι "ρόμπα"... άλλος ένας λόγος που γράφω πολλά...
Και, όπως λες, προσπαθώ να δείχνω πως ανατρέφω εγώ (και όχι μόνο εγώ) τα σκυλιά μου, ώστε κάποια νεώτερα μέλη να επωφεληθούν, να προβληματιστούν, να ψαχτούν, να βελτιωθούν... σαφώς και δεν ισχυρίζομαι ότι τα ανατρέφω με
τον σωστό τρόπο, αλλά (σε κάθε περίπτωση) το κάνω με ένα τρόπο που δεν εμπεριέχει "εγκλήματα" που θα κατέστρεφαν το σκύλο, ή και εμένα... δηλαδή, ακολουθώ (σχεδόν) πάντα ένα δρόμο που είναι "αναστρέψιμος"... όπου τα λάθη μου διορθώνονται (πηγαίνοντας λίγο πίσω και ξαναξεκινώντας, με άπειρο κέφι, μέχρι στιγμής) και, γι' αυτό το λόγο, ο δρόμος αυτός είναι πολύ πιο ...μακρύς!!!
Από την άλλη, ανέφερα παραπάνω τη λέξη "κατοικίδια", δηλαδή συντρόφους, σε αντιδιαστολή με τα σκυλιά εργασίας... οπότε δεν είναι και πολύ μεγάλο πρόβλημα να αργοπορώ να φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα... είναι χαρά, που την απολαμβάνω, με τη σειρά μου, σαν μαθητής δημοτικού! Και αυτή τη χαρά, πίστεψέ με, τα σκυλιά την εισπράττουν... και την απολαμβάνουν... και, κατά συνέπεια, την ανταποδίδουν...
Τέλος, μιλάμε, όχι για δύο "δυναμικές" φυλές, αλλά για δύο "δυνατές" φυλές... όπως τις αποκαλεί και ο Cesar Millan...
Γιατί, σαν παράδειγμα (που μου αρέσει να φέρνω):
α) Ο σκύλος του Αγίου Βερνάρδου (αν σου απαιτήσουν να τον περιγράψεις μόνο με 2 λέξεις) χαρακτηρίζεται από την "τεράστια δύναμη", χωρίς να είναι "δυναμικός"... φαντάσου, όμως, τι θα γίνει αν αποφασίσει να μην υπακούσει σε κάποια εντολή σου?
β) Το Labrador (με την ίδια απαίτηση) χαρακτηρίζεται από "αστείρευτο δυναμισμό"...
3. Οντως, δεν αναφέρομαι (αναλυτικά και πολύ συγκεκριμένα) σε τρόπους εκπαίδευσης... όχι γιατί δεν έχω άποψη, αλλά γιατί (χωρίς να έχει μεταβληθεί η βασική άποψη που είχα από την αρχή - εδώ και 7 χρόνια), τα επιμέρους αλλάζουν, όσο προχωράει η δική μου μελέτη (και εφαρμογή στα δικά μου παραδείγματα)...
Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένους τρόπους εκπαίδευσης, γιατί έχω πλέον κατανοήσει πως η κάθε φυλή απαιτεί τον δικό της τρόπο, τη δική της προσέγγιση... όπως (στο λέω από πικρή εμπειρία) και το κάθε άτομο μιάς φυλής (για να μην τα παραλέω, κάποια άτομα) απαιτεί τον δικό του τρόπο... σε "καλεί" να το κάνεις, απλά (όσοι είμαστε "νεόκοποι" χειριστές) δεν το διακρίνεις αρχικά...
Ομως, μπορώ να πω πως έχω καταλήξει στη γενική φιλοσοφία που λέει: Αρχίζω θετικά και όσο πάει... και "υπενθυμίζω"... και, "διορθώνω"... μαλακά, στην αρχή και πιο απότομα, στη συνέχεια... ανάλογα με τη φυλή, το άτομο και την ηλικία.. αν πρέπει να ξεπεράσω το επίπεδο του "πιο απότομα" και να πάω στο "σκληρά", τότε σημαίνει ότι έχω κάνει κάποια σημαντικά λάθη - παραλείψεις και πρέπει να ξαναγυρίσω, σε κάθε περίπτωση, σε χαμηλότερο επίπεδο... τουλάχιστον, για τις φυλές που με απασχολούν (και σε απασχολούν κι εσένα πλέον
) στην πράξη...
Οπως, ίσως, καταλαβαίνεις, δεν βασίζομαι απλά στην ερασιτεχνική μου εμπειρία και στα διαβάσματά μου (βλέπε: ψυχρή λογική), αλλά αυτά με καθοδηγούν, ή επιβεβαιώνουν τη διαίσθησή μου (βλέπε: ζεστή καρδιά)... βασίζομαι πολύ και στη συνεργασία με επαγγελματίες (που συμφωνούν στην προσέγγισή μου και που με ανέχονται και συμβάλλουν τα μέγιστα!)... αν έχεις διαβάσει κάποια αρχικά posts στο θέμα αυτό, τους αποκαλώ "αξιόπιστες πηγές, που δεν κατονομάζονται"...
Και, από κει και πέρα, μέσα από την περιγραφή της "συμβίωσης και της παρατήρησης", προσπαθώ να μεταφέρω τη χαρά μου για τα "καμάρια" μου, αλλά και να δώσω το μέτρο της "δυσκολίας" σε κάποια χαρακτηριστικά και της "ευκολίας" σε κάποια άλλα... ώστε τα μεν νεώτερα μέλη να "πονηρεύονται" και να ψάχνουν...
τα δε παλαιότερα μέλη να "φιλοτιμούνται" και να μου στέλνουν κανένα pm με χρήσιμες συμβουλές...
4. Οπως σου είπα, θα συνεχίσω να γράφω στο θέμα αυτό, ώστε να μοιράζομαι τη χαρά μου για την εξέλιξη της πορείας τους και της σχέσης - δεσίματος με αυτά...
Αλλά, όπως πολύ σωστά έγραψε και ο
lawrence-gr, ο "μπούσουλας" είναι πολύ πονηρό πράγμα και, πολλές φορές, αποπροσανατολίζει...
Για παράδειγμα, η Μόκα μου είναι ένα χαρισματικό σκυλί, που μας παραχώρησε προνόμια χωρίς να τα αξίζουμε... μας "αποκοίμησε"... και, από την άλλη, είναι ίσως από τα πιο δύσκολα σκυλιά που μπορείς να έχεις (από πλευράς προσπάθειάς μας για να ευημερήσει ψυχικά)...
Αντίθετα, ο Casper (όπως και η μακαρίτισα Νίνα μου - ημίαιμο σκυλάκι) δεν μπορούσαν, ακόμα και να ήθελαν, να σε αποκοιμήσουν...
Βέβαια, αυτό που μένει πάντα, από τις περιγραφές μας, είναι ο τρόπος και η μεθοδολογία και η ποσότητα - ποιότητα δουλειάς που προσεγγίζει ο ιδιοκτήτης... και αυτά δίνουν στον υποψήφιο (κυρίως) ιδιοκτήτη το μέτρο της ενασχόλησης που τον περιμένει, όταν αρχίσει το μαγικό ταξίδι, μαζί με το σκύλο...
