Πρόκειται για μια ημίαιμη σκυλίτσα που φιλοξενείται από συνεργάτη γνωστού φιλοζωϊκού σωματείου που φιλοξενεί και φροντίζει αδέσποτα.
Πώς έχει η ιστορία:
Βλέπω τη μικρή στο site τους, την ερωτεύομαι και τη θέλω! Κανονίζω με τον άντρα μου, πηγαίνουμε στο σπίτι της κυρίας που τη φιλοξενεί. Το σκυλάκι είναι ημι-φοβικό και ντροπαλό, αλλά με κάποιο τρόπο την ξεγελάμε, της βάζουμε λουράκι, πάμε βολτίτσα εκεί τριγύρω, και τα πάμε καλά γενικώς, μας αφήνει και τη χαϊδεύουμε και λοιπά.
Τη μικρή τη θέλει κι άλλη οικογένεια, και η κοπέλα που τη μάζεψε, μαζί με την κυρία που τη φιλοξενεί είναι πολύ εκλεκτικές. Συνεχίζουμε την επικοινωνία για καιρό με mail και τηλεφωνήματα. Λέμε να πάω να την ξαναδώ να με συνηθίσει κ.λπ, αλλά μου έτυχε δυστυχώς να χάσω τη δουλειά μου και είχα τρεξίματα, οπότε δεν τα κατάφερα.
Ντρέπομαι λοιπόν να ξαναπάρω τηλέφωνο. Με τον άντρα μου το συζητάμε, μου λέει, αφού κάθεσαι και θα έχεις χρόνο να φροντίζεις το σκυλί δεν έχω πρόβλημα κανένα να το πάρουμε (ενώ πριν ήταν επιφυλακτικός). Άσε, μου λέει, θα πάρω τηλέφωνο εγώ (εγώ ντρεπόμουν, τόσο που είχε τραβήξει η ιστορία).
Τηλεφωνεί στην κυρία που φιλοξενεί το σκυλάκι, της λέει ότι δεν υπάρχουν επιφυλάξεις πια, υπάρχει χρόνος κ.λπ. κ.λπ. για να συνηθίσει το σκυλί εμάς και το σπίτι μας. Και η κυρία του απαντάει με μουσουτού. Δηλαδή α! είχατε πει ότι θα έρθετε και δεν ήρθατε (ήταν που απολύθηκα και είχα διάφορα ικα-οαέδ, και κάποιες μέρες στη δουλειά πριν φύγω τραγικές). Της εξηγεί ο δικός μου γιατί δεν πήγαμε και τη ρωτάει πώς να κινηθούμε από εδώ και πέρα?
Και του απαντάει η κυρία αυτή, δεν ξέρω λέει, δεν μπορώ να αποφασίσω εγώ, τη ζητούν κι άλλες οικογένειες, οπότε πάρτε τηλέφωνο την τάδε (την κοπέλα που βρήκε το σκυλάκι) να συνεννοηθείτε. Εγώ έχω χάσει το τηλέφωνό της, οπότε έστειλα mail χτες βράδυ και της εξήγησα την κατάσταση, ότι οι συνθήκες βοηθούν πλέον από πλευράς χρόνου, ότι οικονομικό πρόβλημα δεν υπάρχει και, καταλήγω, πες μας πώς να κινηθούμε, να βρεθούμε όλοι μαζί να έχεις άποψη πώς λειτουργεί το σκυλάκι μαζί μας, και, τελικά, αν μας θεωρείς ακατάλληλους πέστο μου, γιατί εγώ την έχω ερωτευτεί τη σκυλίτσα, αν είναι να μην μας τη δώσεις τελικά να το ξέρω ευθέως.
Και απάντηση δεν πήρα ακόμη.
Τη γνώμη σας παρακαλώ. Είναι αυτό ξεκάθαρο "όχι"? Να ασχοληθώ άλλο, και πώς? Να μην ασχοληθώ και να κοιτάξω άλλα αδεσποτάκια?
Εν τω μεταξύ δεν θέλω να κοιτάξω για άλλο. Δύσκολα ερωτεύομαι
Για πείτε. Συγγνώμη για το σεντόνι.
Πώς έχει η ιστορία:
Βλέπω τη μικρή στο site τους, την ερωτεύομαι και τη θέλω! Κανονίζω με τον άντρα μου, πηγαίνουμε στο σπίτι της κυρίας που τη φιλοξενεί. Το σκυλάκι είναι ημι-φοβικό και ντροπαλό, αλλά με κάποιο τρόπο την ξεγελάμε, της βάζουμε λουράκι, πάμε βολτίτσα εκεί τριγύρω, και τα πάμε καλά γενικώς, μας αφήνει και τη χαϊδεύουμε και λοιπά.
Τη μικρή τη θέλει κι άλλη οικογένεια, και η κοπέλα που τη μάζεψε, μαζί με την κυρία που τη φιλοξενεί είναι πολύ εκλεκτικές. Συνεχίζουμε την επικοινωνία για καιρό με mail και τηλεφωνήματα. Λέμε να πάω να την ξαναδώ να με συνηθίσει κ.λπ, αλλά μου έτυχε δυστυχώς να χάσω τη δουλειά μου και είχα τρεξίματα, οπότε δεν τα κατάφερα.
Ντρέπομαι λοιπόν να ξαναπάρω τηλέφωνο. Με τον άντρα μου το συζητάμε, μου λέει, αφού κάθεσαι και θα έχεις χρόνο να φροντίζεις το σκυλί δεν έχω πρόβλημα κανένα να το πάρουμε (ενώ πριν ήταν επιφυλακτικός). Άσε, μου λέει, θα πάρω τηλέφωνο εγώ (εγώ ντρεπόμουν, τόσο που είχε τραβήξει η ιστορία).
Τηλεφωνεί στην κυρία που φιλοξενεί το σκυλάκι, της λέει ότι δεν υπάρχουν επιφυλάξεις πια, υπάρχει χρόνος κ.λπ. κ.λπ. για να συνηθίσει το σκυλί εμάς και το σπίτι μας. Και η κυρία του απαντάει με μουσουτού. Δηλαδή α! είχατε πει ότι θα έρθετε και δεν ήρθατε (ήταν που απολύθηκα και είχα διάφορα ικα-οαέδ, και κάποιες μέρες στη δουλειά πριν φύγω τραγικές). Της εξηγεί ο δικός μου γιατί δεν πήγαμε και τη ρωτάει πώς να κινηθούμε από εδώ και πέρα?
Και του απαντάει η κυρία αυτή, δεν ξέρω λέει, δεν μπορώ να αποφασίσω εγώ, τη ζητούν κι άλλες οικογένειες, οπότε πάρτε τηλέφωνο την τάδε (την κοπέλα που βρήκε το σκυλάκι) να συνεννοηθείτε. Εγώ έχω χάσει το τηλέφωνό της, οπότε έστειλα mail χτες βράδυ και της εξήγησα την κατάσταση, ότι οι συνθήκες βοηθούν πλέον από πλευράς χρόνου, ότι οικονομικό πρόβλημα δεν υπάρχει και, καταλήγω, πες μας πώς να κινηθούμε, να βρεθούμε όλοι μαζί να έχεις άποψη πώς λειτουργεί το σκυλάκι μαζί μας, και, τελικά, αν μας θεωρείς ακατάλληλους πέστο μου, γιατί εγώ την έχω ερωτευτεί τη σκυλίτσα, αν είναι να μην μας τη δώσεις τελικά να το ξέρω ευθέως.
Και απάντηση δεν πήρα ακόμη.
Τη γνώμη σας παρακαλώ. Είναι αυτό ξεκάθαρο "όχι"? Να ασχοληθώ άλλο, και πώς? Να μην ασχοληθώ και να κοιτάξω άλλα αδεσποτάκια?
Εν τω μεταξύ δεν θέλω να κοιτάξω για άλλο. Δύσκολα ερωτεύομαι
Για πείτε. Συγγνώμη για το σεντόνι.
Last edited:
